باور کنید یا نه، ویروس کرونای جدید و حتی بیماری که پدید میآورد هنوز آنقدر ناشناخته هستند که بسیاری از مطالب علمی که دربارهشان مطرح میشود، در حد فرضیات باشند؛ فرضیاتی که برای بعضی حکم برگ برنده کاسبی را دارد!
به گزارش «تابناک»؛ چگونه میشود تشخیص داد که یک فرد مشکوک، به کووید ۱۹ مبتلاست یا مثلا گرفتار آنفلوانزا یا بیماری و عارضهای متفاوت شده است؟ کادر درمانی چگونه چنین چیزی را تشخیص میدهند؟ آیا سراغ استفاده از کیتهای ویژه و اشغال ظرفیت آزمایشگاهی و بیمارستانی میروند یا...؟
بر خلاف تصور برخیهایمان، فرایند تشخیص بیماری کووید ۱۹ و درمان بیماران، به رغم تازه بودن این بیماری، از مدتها پیش مشخص شده و با دقت پی گرفته میشود. فرایندی که حتی فلوچارت اجرایش مشخص و معین است و به همان دلایلی که در مقدمه گفتیم، مدام در حال به روزرسانی است. روندی ادامه دار و حتی به تعبیری پایان ناپذیر.
به این صورت که پرسنل درمانی و پزشکان میدانند در صورت مواجهه با فرد مشکوک به بیماری، چه علائمی را مورد توجه قرار دهند و چه تصمیمی بگیرند؛ بازگرداندن فرد به منزل به همراه توصیهها و تجویزهای ویژه این شرایط یا ارجاع فرد به مراحل تشخیصی بعدی از جمله عکسبرداری از قفسه سینه و حتی تست کرونا.
چارچوبی مدون و معین که حتی مشخص میکند چه تجویزهای برای بیماران مناسبتر است و نکات جانبی مانند توصیههای بهداشتی در پذیرش بیمار را هم از قلم نینداخته است. دستور کاری جامع که پدیدآورندگانش جمع بزرگی از پزشکان، اساتید دانشگاه و کارشناسان هستند و از آنجایی که میدانند مطالعات در این خصوص ادامه دارد و فرضیههای مطرح ممکن است رد یا تایید شوند، از بازبینی چندباره دستورالعملشان ابایی ندارند.
درست مانند تصمیمی که ساعاتی پیش اتخاذ و ابلاغ شد و
سخنگوی وزارت بهداشت آن را رسانهای کرد؛ اینکه داروی تامیفلو از پروتکل درمان کووید ۱۹ حذف شد چراکه به تاکید جهانپور: «تامیفلو یا Oseltamivir ... در پیشگیری یا درمان کرونا تاثیری ندارد؛ موضوع در کمیتههای علمی، بررسی و در کمیته درمان ستاد ملی مقابله با کرونا نیز مطرح و [تامیفلو]از پروتکل درمان COVID_۱۹ حذف گردید.»
حذف دارویی که شنیدهها حکایت از رسیدن قیمتش در بازار سیاه به یک تا دو میلیون تومان به ازای هر ورق داشت. دارویی که غالبا به شکل کپسول (و در مواردی به صورت پودر) شناخته میشود و در تعریف، «مهارکننده رقابتی آنزیم نورآمینیداز ویروسی است»، هرچند که نامش نشان میدهد ویروسی دیگر را نشانه میرود؛ ویروس پدید آورنده آنفلوانزا.
همان بیماری که بسیاری در کشورمان به اشتباه آنفلوآنزا میخوانندش و با نام «فلو» در میان انگلیسی زبانان مشهور است؛ بیماری که تا چند روز پیش مرگبارتر از کووید ۱۹ معرفی میشد و تازه دو سه روز است که سازمان بهداشت جهانی جایش را با بیماری ناشی از ابتلا به ویروس کرونای جدید عوض کرده و تاکید داشته که کووید ۱۹ مرگبارتر از فلو است.
عمل به همین نکات موجب شده بود که از چندی پیش برخی داروسازان از قرار گرفتن تامیفلو در پروتکل ابراز تعجب کنند، به ویژه وقتی میدیدند تقاضایی کاذب، اما به شدت فراگیر و بزرگ شکل گرفته که موجب بروز حاشیههای فراوانی شده است. حاشیههایی که از جمله آنها تلاش نزدیکان افراد بیمار برای یافتن این دارو، ناکامی ایشان و نارضایتی همراه با آه و درد ایشان است.
پایان داستانی که طی روزهای اخیر به صف مقابل برخی داروخانههای توزیع ویژه این دارو هم رسیده بود و به شدت رنگ و بوی دلالی داشت. داستانی که بهتر است بگوییم پایان نیافته، بلکه به دارویی دیگر سرایت یافته است. دارویی با نام هیدروکسی کلروکین یا نام کامل ترش یعنی «هیدورکسی کلروکین سولفات ۲۰۰» که برای بیماران روماتیسمی و افرادی که با دردها و عارضههای مفصلی دست به گریبان هستند، آشناست.
قرصهایی که چندین شرکت دارویی در کشورمان تولید کننده اش هستند، اما طی روزهای اخیر و به مدد یک خطای عجیب به شدت نایاب شده است، جوری که مصرف کنندگان مداوم این دارو نمیدانند برای تهیه اش به کجا بروند و سراغ چه کسی را بگیرند که صدایشان را بشنود و به گلایه هایشان گوش فرا دهد. گلایههایی که بیشتر متوجه رسانه ملی و یک شرکت داروسازی خاص است!
چرا؟ از این رو که چند روز پیش برخی بخشهای خبری تلویزیون گزارشی پخش کردند که در آن از ساخت داروی درمان کرونا در کشورمان خبر میداد؛ کشفی که قرار است به زودی روانه بازار شود و مدیر شرکت دارویی تاکید دارد که منجر به درمان بیماران میشود نه تسکین یا بهبودشان! کشفی با نام هیدروکسی کلروکین که موجبات خنده، شرمساری و حتی عصبانیت برخی را فراهم آورده است.
رویدادی که هنوز نه آن شرکت دارویی از رقم زدنش عذرخواهی کرده، نه رسانه ملی به روی خودش آورده و نه کسی کوشیده با اعمال قانون، جبرانش کند. ماجرایی که برآمده از رد یک فرضیه علمی نیست که انتظار داشته باشیم در بروزرسانی پروتکل تشخیص و درمان رفع شود بلکه ناشی از خطای انسانی افرادی است که یکی در اصول خبرنگاری و دیگری در اصول حرفهای و صداقت، دچار لغزشهای عجیب شده و بازار را برای سودجویی برخی داغ کردهاند!