ایده قابل دفاع توسعه پوشش متعارف با بدترین اجرا در جشنواره فجر؛
سینماگران زن ایران محتاج هزینه خرید مانتو فرض شدند!
آیا تصور شده نیکی کریمی، هنگامه قاضیانی، مهتاب کرامتی، سحر دولتشاهی، مریلا زارعی، مهناز افشار، هانیه توسلی و طیف وسیعی از بازیگران زن سینما که چنین قابلیتی برای تبلیغ لباس در جشنواره فیلم فجر دارند و اتفاقاً هر سال سفارش دوخت لباسهای ویژه جشنواره را می‌دهند، لنگ چند میلیون تومان هزینه طراحی لباس هستند که در مقابل لباس ارزان، تن به چنین پیشنهادی بسپارند؟!
کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با سرمایه گذاری روی ایده بهره برداری از بازیگران برای توسعه پوشش‌های متعارف و برجسته کردن این رویکرد در جشنواره فیلم فجر، هدف گذاری موثری را در دستور کار قرار داده اما شیوه عجیب اجرای این طرح، شکستش را از هم‌اکنون قطعی ساخته است؛ شیوه‌ای که مطابق با آن، به بازیگران با منت مانتوی هفتصدهزارتومانی تعلق می‌گیرد و در عوض بازیگران مکلف به ترویج این پوشش‌ها هستند!
به گزارش «تابناک»، توسعه و ترویج یک نوع پوشش خاص از طریق سلبریتی‌ها و به خصوص بازیگران، اتفاق تازه‌ای نیست و در نیم قرن اخیر در کشورهای غربی، به شدت مرسوم بوده است. کمپانی‌های پوشاک در این کشورها ضمن عقد قراردادهایی چهره‌های مطرح، علاوه بر آنکه پوشاک این بازیگران و همسر و فرزندانشان را تأمین می‌کنند، معمولاً یک رقم قابل توجه را نیز به عنوان دستمزد به واسطه تبلیغ پوشش‌های تولیدی کمپانی‌شان به این سوپراستارها پرداخت می‌کنند.
این روش درآمدزایی که در ایران به صورت مورد و آن هم نه به ترتیب مورد اشاره مشهود است، هنوز نتوانسته فراگیر شود و اساساً تولیدکنندگان پوشاک مردان و زنان به سمت عقد قرارداد با شماری از بازیگران مطرح برای تبلیغ تولیدشان ـ که به منزله افزایش شناخت عمومی و گرایش بیشتر مردم به این برندهاست ـ گامی برنداشته‌اند که یکی از نشانه‌های غیرحرفه‌ای بودن فضای تبلیغات در حوزه پوشاک کشورمان است.
با نزدیک شدن به سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر به عنوان رویدادی که هر سال، بیشترین توجه عمومی رو به خود جلب می‌کند، کارگروه مد و لباس معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ایده بهره برداری از سینماگران را برای تبلیغ پوشش‌های متعارف مطرح کرده که اصل ایده بسیار درخشان است و در دیگر کشورها نیز نتیجه مثبت داشته؛ اما وقتی پای اجرا به میان می‌آید، همه چیز به یک شوخی تبدیل میشود.
بنا بر آنچه در این طرح آمده، هنرمندان در مراسم افتتاحیه، اختتامیه و نشست‌های مطبوعاتی جشنواره از لباس‌هایی که طراحان ما طراحی کرده‌اند، استفاده می‌کنند و از آن‌جا که آنها الگوی جامعه هستند، پوشش آنها میتواند روی پوشش جامعه نیز تأثیر بگذارد و در مقابل چه چیزی نصیب بازیگرانی میشود که در حال تبلیغ یک نوع پوشش هستند که طبیعتاً تولیدکنندگان محدودی در ایران دارد و منطقاً با این تبلیغ، مشتریان تازه‌ای به این تولیدکنندگان مراجعه می‌کنند؟
حمید قبادی دبیر کارگروه مد و لباس درباره شیوه اجرای این طرح گفته است: «تلاشمان این است که لباسها با کمترین هزینه به هنرمندان ارائه شود و تنها قیمت تمام‌شده از آنها دریافت شود، زیرا آنها قرار است مروج لباس‌هایی با الگوی ایرانی باشند. به عنوان مثال اگر بازیگری برای تهیه لباسی باید دو میلیون تومان پول پرداخت کند، با مشارکت در این طرح 600 یا 700 هزار تومان پرداخت می‌کند و مابقی قیمت که سود طراحان است را کارگروه تقبل می‌کند».
میزان سخاوت مسئولان این کارگروه و تأمین کننده این پوشاک که ظاهراً در 20 طرح محدود شده ـ مثال زدنی است. در واقع این کارگروه یک سوم هزینه یک مانتو ـ به زعم ایشان دو میلیونی ـ را از بازیگران سینما دریافت می‌کند و در عوض بازیگران باید بدون چون و چرا یکی از این طرح‌های مورد اشاره کارگروه را که شاید دوست نداشته باشند، بر تن کنند و در مقابل دوربین‌های حاضر در کاخ جشنواره رفت و آمد کنند.
این میزان سخاوت که سینماگران زن ایران، محتاج هزینه خریدن مانتو فرض شدند و با منت هزینه تولید مانتو از آنها گرفته میشود، به خودیِ خود، متضمن اجرای این طرح خواهد بود. وقتی هنوز حداقل‌های حرفه‌ای گری در نظر گرفته نمی‌شود و به جای عقد قرارداد با بازیگران سینما و پرداخت ارقام سنگین به ایشان -مشابه سایر کشورها- برای تبلیغ یک لباس، با منت به آنها وعده خرید لباس ارزان داده میشود، چگونه می‌توان انتظار توسعه این ایده را داشت؟
آیا تصور شده نیکی کریمی، هنگامه قاضیانی، مهتاب کرامتی، سحر دولتشاهی، مریلا زارعی، مهناز افشار، هانیه توسلی و طیف وسیعی از بازیگران زن سینما که چنین قابلیتی برای تبلیغ لباس در جشنواره فیلم فجر دارند و اتفاقاً هر سال سفارش دوخت لباسهای ویژه جشنواره را می‌دهند، لنگ چند میلیون تومان هزینه طراحی لباس هستند که در مقابل لباس ارزان، تن به چنین پیشنهادی بسپارند؟! اگر طرح این ایده شوخی نبوده باشد، قطعاً به تصور برخی سینماگران کشورمان، توهین تلقی میشود. با این اوصاف، تنها باید پرسید که حداقل قواعد حرفه‌ای گری چه زمانی به حوزه مد و لباس ایران، وارد خواهد شد؟
به گزارش «تابناک»، توسعه و ترویج یک نوع پوشش خاص از طریق سلبریتی‌ها و به خصوص بازیگران، اتفاق تازه‌ای نیست و در نیم قرن اخیر در کشورهای غربی، به شدت مرسوم بوده است. کمپانی‌های پوشاک در این کشورها ضمن عقد قراردادهایی چهره‌های مطرح، علاوه بر آنکه پوشاک این بازیگران و همسر و فرزندانشان را تأمین می‌کنند، معمولاً یک رقم قابل توجه را نیز به عنوان دستمزد به واسطه تبلیغ پوشش‌های تولیدی کمپانی‌شان به این سوپراستارها پرداخت می‌کنند.
این روش درآمدزایی که در ایران به صورت مورد و آن هم نه به ترتیب مورد اشاره مشهود است، هنوز نتوانسته فراگیر شود و اساساً تولیدکنندگان پوشاک مردان و زنان به سمت عقد قرارداد با شماری از بازیگران مطرح برای تبلیغ تولیدشان ـ که به منزله افزایش شناخت عمومی و گرایش بیشتر مردم به این برندهاست ـ گامی برنداشته‌اند که یکی از نشانه‌های غیرحرفه‌ای بودن فضای تبلیغات در حوزه پوشاک کشورمان است.
با نزدیک شدن به سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر به عنوان رویدادی که هر سال، بیشترین توجه عمومی رو به خود جلب می‌کند، کارگروه مد و لباس معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ایده بهره برداری از سینماگران را برای تبلیغ پوشش‌های متعارف مطرح کرده که اصل ایده بسیار درخشان است و در دیگر کشورها نیز نتیجه مثبت داشته؛ اما وقتی پای اجرا به میان می‌آید، همه چیز به یک شوخی تبدیل میشود.
بنا بر آنچه در این طرح آمده، هنرمندان در مراسم افتتاحیه، اختتامیه و نشست‌های مطبوعاتی جشنواره از لباس‌هایی که طراحان ما طراحی کرده‌اند، استفاده می‌کنند و از آن‌جا که آنها الگوی جامعه هستند، پوشش آنها میتواند روی پوشش جامعه نیز تأثیر بگذارد و در مقابل چه چیزی نصیب بازیگرانی میشود که در حال تبلیغ یک نوع پوشش هستند که طبیعتاً تولیدکنندگان محدودی در ایران دارد و منطقاً با این تبلیغ، مشتریان تازه‌ای به این تولیدکنندگان مراجعه می‌کنند؟
حمید قبادی دبیر کارگروه مد و لباس درباره شیوه اجرای این طرح گفته است: «تلاشمان این است که لباسها با کمترین هزینه به هنرمندان ارائه شود و تنها قیمت تمام‌شده از آنها دریافت شود، زیرا آنها قرار است مروج لباس‌هایی با الگوی ایرانی باشند. به عنوان مثال اگر بازیگری برای تهیه لباسی باید دو میلیون تومان پول پرداخت کند، با مشارکت در این طرح 600 یا 700 هزار تومان پرداخت می‌کند و مابقی قیمت که سود طراحان است را کارگروه تقبل می‌کند».
میزان سخاوت مسئولان این کارگروه و تأمین کننده این پوشاک که ظاهراً در 20 طرح محدود شده ـ مثال زدنی است. در واقع این کارگروه یک سوم هزینه یک مانتو ـ به زعم ایشان دو میلیونی ـ را از بازیگران سینما دریافت می‌کند و در عوض بازیگران باید بدون چون و چرا یکی از این طرح‌های مورد اشاره کارگروه را که شاید دوست نداشته باشند، بر تن کنند و در مقابل دوربین‌های حاضر در کاخ جشنواره رفت و آمد کنند.
این میزان سخاوت که سینماگران زن ایران، محتاج هزینه خریدن مانتو فرض شدند و با منت هزینه تولید مانتو از آنها گرفته میشود، به خودیِ خود، متضمن اجرای این طرح خواهد بود. وقتی هنوز حداقل‌های حرفه‌ای گری در نظر گرفته نمی‌شود و به جای عقد قرارداد با بازیگران سینما و پرداخت ارقام سنگین به ایشان -مشابه سایر کشورها- برای تبلیغ یک لباس، با منت به آنها وعده خرید لباس ارزان داده میشود، چگونه می‌توان انتظار توسعه این ایده را داشت؟
آیا تصور شده نیکی کریمی، هنگامه قاضیانی، مهتاب کرامتی، سحر دولتشاهی، مریلا زارعی، مهناز افشار، هانیه توسلی و طیف وسیعی از بازیگران زن سینما که چنین قابلیتی برای تبلیغ لباس در جشنواره فیلم فجر دارند و اتفاقاً هر سال سفارش دوخت لباسهای ویژه جشنواره را می‌دهند، لنگ چند میلیون تومان هزینه طراحی لباس هستند که در مقابل لباس ارزان، تن به چنین پیشنهادی بسپارند؟! اگر طرح این ایده شوخی نبوده باشد، قطعاً به تصور برخی سینماگران کشورمان، توهین تلقی میشود. با این اوصاف، تنها باید پرسید که حداقل قواعد حرفه‌ای گری چه زمانی به حوزه مد و لباس ایران، وارد خواهد شد؟
غیر قابل انتشار: ۴
در انتظار بررسی: ۳۱
انتشار یافته: ۲۵
شوخیه اگر هم شوخی نباشه به هر حال برای جماعتی فضا برای لفت و لیس و حالشو ببر ایجاد میشه بابا درجه تب شما خیلی بالا ست.اصلا فرض کنید بازیگر ها قبول کردن و این لباس ها رو پوشیدن.و ما هم دیدم و خوشمون اومد و خواستیم بخریم نکته اصلی اینجاست که پولش رو از کجا بیاریم.۲۰۰۰۰۰۰ تومن میفهمی چی میگی. خرج ۲ ماه ۸۰ درصد یک خانواذه ایرانی میشه. پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۰۹:۵۶ - ۱۳۹۴/۱۰/۰۷
عالی گفتی داود، عالی. آخه ترویج لباس 2 ملیون تومانی هم شد کار فرهنگی؟ ناشناس
| 
| ۱۲:۱۰ - ۱۳۹۴/۱۰/۰۷
با سپاس از آقا داوودنميدونم واقعا...نه واقعا.... اين حضرات ميفهمن نداري چيه؟ نه.....ميدونن؟ 80درصد!!!
ای کاش اشخاص تاثیرگذار در جوامع افرادی از جامعه فرهیخته و دانشمند باشند..و نیز.انسانهای ایثارگر و متعهد...؛؛؛ پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۱:۰۴ - ۱۳۹۴/۱۰/۰۷
سليقه وسبك فكر مردم دنباله رو هنرمندان است نه دانشمندان. بهرحال يكي مثل هاوكينز هم علم را تجاري بنوعي كرده تا مردم بفهمند بر خلاف انيشتن كه هيچكس حرفش را نمي فهميد و فقط طبقه خاص نخبه حرفهايش را براي ديگران ترجمه مي كرد.مردمي بودن هنر با علم فرق دارد
ناشناس
| | ۱۱:۳۳ - ۱۳۹۴/۱۰/۰۷
شمامثل اینکه شکمت سیره اقای سابقی من با نظرتان موافقم اما متاسفانه یا خوشبختانه کسانی که بیشتر در دید هستند الو میشوند . بازیگران خواننده ها کارگردانان فوتبالیست ها و ... من بازنشسته ام با حقوق دریافتی ۸۹۰۰۰۰ هزارتومان فکر می کنی وسعم برسه یک مانتو ۵۰ هزار تومانی بخرم اینکه همیشه و همه جا سوء مدیریت در کشور حاکم وبا ازمون و خطا ضربه های سهمگین به پیکره کشور وارد شده انکار ناپذیر است اما این اقدام اگر صحت داشته باشد بنظرم همانند نداشته و به سخره گرفتن ادماست چون حتی اماتورها هم راضی به چنین کاری نیستند ی مانتو 2 ملیون تومن؟؟؟؟حقوق 2 ماه گه هیچ خرجی نکنم و قسط ندم بذارم واسه ی مانتو.؟؟؟میگم چرا این بازیگرااینقد خوشتیپن...
cheeeeeeeeeeeeeee begam vala به نظرمن اصلا هم ایده درخشانی نیست و فقط پول دور ریختن است, اول این که انهایی که به جشنواره رفت و امد می کنند بیشترشان ادمهایی هستند که دارای استقلال بینش و فکر هستند و با تبلیغات نه می شود اینها را این وری و نه ان وری کرد, دوم این که دخترکانی که تحت تاثیر یک بازیگر زندگی می کنند اکثرا بازیگرها را فقط در فیلمها و با پوشش داخل فیلم دیده اند پس چرا پوشش این دخترها تقلیدی از لباسهای داخل فیلم نیست?! نظام ما به سمت نظام سرمایه داری حرکت می کند تفکیک مردم به ثروتمندان و فقیران
مثال : طبقه بندی جایگاه های سوخت
پوشیدن مانتوهای دو میلیونی که در جامعه قرار است تبلیغ شود و فرهنگ شود ولی با دستمزد کارگر و کارمند یک میلیونی
به کجا می رویم...
واقعا مدیران ما با این ایده های نابشون تو دنیا کمیابند!!! ِ یکی می مرد از درد بی نوائی، یکی دیگر می گفت زردک می خواهی؟ بابا کجائید شما؟ استفاده ابزاري كردن از هنرمندان و جوامع هنري كاري بسيار پيچيده و دشوار است ، چنانچه اگر هنرمندان كشورمان حس كنند به هر بهانه و دليلي به وجاهت و شخصيت اجتماعي و حرفه اي ايشان با ارائه طرح ها ناپخته و غير كارشناسي خدشه وارد شود بلا فاصله به آن واكنش نشان خواهند داد. طرح بسیار جالبی است و میتواند بسیار چالش زا هم باشد بدین صورت که این لباسها را تن چند تا مانکن بکنند و بگذارند با هنرمندان و لباسهای انها رقابت کنند بعضی ها کلا تو فضا هستند بعضی ها دارند جیب ها شون را تو این فضا پر می کنند
خ
اخه مگر چند نفر این لباس را می بینند
دوم چند نفر می تونند بخرند
سوما اونهای که می تونند بخرند اینقدر دارند ماهواره و کانالهای خارجی یا خودشون خارج می روندکه اخودشون اخر مدن
خوب نیست این پول را اون اسپانسر کلی لباس کنه و با مارک خودش صرف مردم بی لباس کنه
بیرید از موسس فیس بوک یاد بگیرید که تقریبا تمام سهامش را بخشیدبه کودکان بی سرپرست اونوقت ما مسلمانیم اون کافر
این اتذهبون ؟
می دنونم این را نمیگذاری روی سایت
این مقاله با این اعداد و ارقام خودش یه ضد تبلیغ.تجملگرایی برای پوشش های چند میلیونی بعد میگن عوام لنگ مونده برای چند صد تومان بخرن و بپوشن درود بر همه ی "کارگروه" های کشور ایران خوب شد گفتين من هميشه فكر ميكردم اين بازيگرا چقدر پول مانتو ميدن !!!! فقط موندم اگه واقعا اون قيمتهايي هست كه شما گفتين چه طوري انتظار دارن مردم عادي كه بازيگر نيستن !!! اينارو فراهم كنن و بپوشن . عجیبه. مدل اسلامی و پوشش زنان ایرانی را باید این چند هنرمند بزک کرده و آرایش کرده تعیین کنندهنرمندانی که هر کدامشان را از نزدیک ببینید چهارتن آرایش روی صورتشان است که اصلا ظاهر واقعیشان را نمی توانید تشخیص بدهید
اینها که هستند که بخواهند الگو و مدل شوند؟
من کاری با بازیگرها و پوشش و ... ندارم .فقط رانت بالقوه تو این ماجرا برایم جالب است.تضمین فروش لباس (بخوانید فروش زوری) و تبلیغ طرح و مدل برای دقیقا چه کسی یا شرکتی؟قطعا آن تولیدی مانتو دولتی نیست و در واقع آن دو سوم هزینه ای که از بودجه عمومی برای لباس ها پرداخت میشود،خرج تبلیغ یک یا چند شرکت انتفاعی می شود.سوال اصلی این است :آیا ملزومات بازدارندگی ایجاد رانت رعایت شده؟ قلقلکم میشهویییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی