نمایندگان اردوی نطنز را به شرکت در صحن علنی ترجیح دادند

از جمله ‌انتقاداتی که در روزهای اخیر، بیش از هر چیز دیگری به رفتار نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌شود، ‌حضور نداشتن نمایندگان در صحن علنی و تعداد افراد غایب در این جلسات است؛ بار‌ها شده که مهم‌ترین و اصلی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری کشور، معطل یک نفر است تا جلسه به رسمیت برسد.

به گزارش «تابناک»، در بیشتر جلسات تعداد غایبان یا شاید بهتر است بگوییم، تعداد کرسی‌های خالی در آغاز جلسه علنی، بیش از ۸۵ عدد است. این تعداد عدم حضور ـ که چیزی حدود ۳۰ درصد از تعداد کل نمایندگان را در بر می‌گیرد ـ غالبا به بهانه‌های مختلف، از حضور در صحن علنی مجلس خودداری ‌می‌کنند.

اما انتشار شمار غایبان صحن در روزهای گذشته، با واکنش برخی از مسئولان مجلس همراه شده است، به طوری که یکی از مدیران مجلس با حضور در تابناک درباره عدم حضور این وکلا در مجلس توضیحاتی ‌داد. این مدیر ارشد مجلس بر این باور است، حضور و غیاب نمایندگان در مجلس با دقت زیادی انجام می‌شود.

وی همچنین افزود: امکان ندارد نماینده‌ای در صحن حاضر نشود و کسی از آن اطلاعی نداشته باشد. نام‌ غایبان و حتی کسانی که با تأخیر به صحن می‌رسند نیز به دست هیأت رئیسه می‌رسد و در ابتدای جلسه توسط هیأت رئیسه قرائت می‌‌شود. افراد دیگری هم که در صحن حاضر نیستند، یا از قبل مرخصی گرفته‌اند و یا در مأموریت‌های داخل کشور و یا خارج کشور هستند.

اما نکته قابل تأمل اینجاست که چه کار مهمی می‌تواند در کشور‌ باشد که از کار قانون‌گذاری ارجح‌تر است؟

‌خلاصه آنکه فضایی که اکنون در مجلس حاکم است، بی شباهت به فضای ‌مدرسه نیست. ‌در زمان مدرسه، دانش‌آموزان برای اینکه یک روز‌ به مدرسه نیایند،‌ چقدر از اردوهای آموزشی استقبال می‌کردند.  فضای موجود در مجلس امروز نیز بی‌شباهت به این اردو‌ها نیست؛ مثلا در صحن علنی مجلس ۹۱ نماینده حاضر نبودند، غایبان اصلی امروز نیز تعدادی از نمایندگان عضو کمیسیون اصل نود بودند که از صبح امروز، رهسپار نطنز‌ و چند سایت هسته‌ای دیگر شده بودند تا از آن‌ها بازدید کنند.

در این سفر که سخنگوی سازمان انرژی اتمی آن را تأیید کرد، آقایان محمد علی‌پور مختار رئیس کمیسیون، داو‌د محمدی، نا‌یب رئیس، مصطفی افضلی فرد سخنگو‌ و حسین آذین به همراه چند نماینده دیگر ـ که تعداد آن‌ها حدود ۱۰ نفر می‌شد ـ از این مراکز دیدن کردند.

تعداد دیگری از نمایندگان هم گویا در اردو‌های خارج از کشورند که در قالب هیأت‌های پارلمانی دوستی در برخی از کشور‌های اروپای شرقی و یا کشور‌های دیگر هستند.

این رفتار نمایندگان نشان می‌دهد که آنان بیش از آنچه ‌مربوط به کار اصلی‌شان باشد، بیشتر به حاشیه و مسائل دیگر علاقه‌مند‌ند، حال آنکه به گفته رهبری، هیچ کاری اولا‌تر از حضور نماینده در صحن نیست، ولی این گفته‌ها غالبا از سوی نمایندگان مجلس و اعضای هیأت رئیسه نادیده گرفته می‌شود و تقریبا نمایندگان هر فرصتی ‌که برای سفر کردن به دست می‌آورند، مغتنم می‌شمارند.

نمونه‌های زیادی از جمله تمایل سفر نمایندگان به برزیل که با واکنش شدید رسانه‌ها مواجه شد و در ‌‌نهایت نیز برخی از مجلسیان به آن سفر رفتند و یا سفر‌هایی نظیر آفریقا گردی به رغم پذیرفته نشدن توسط پارلمان آن کشور و یا سفر به اینچئون برای دیدن بازی‌های آسیایی، از جمله آن‌هاست.

اکنون زمان آن رسیده است تا سفر نمایندگان و همچنین حضور یافتن یا نیافتن ‌نمایندگان در جلسات رأی‌گیری با شدت و دقت بیشتری ‌بررسی شود، حال آنکه ممکن است یک رأی در جای خود‌، سرنوشت یک کشور را عوض کند و این امکان هست که این عدم حضور خسارات جبران‌ناپذیری ‌بر کشور وارد کند.