فرهاد مجیدی از فوتبال خداحافظی کرد

نحوه خداحافظی عجیب فرهاد مجیدی در میانه فصل و در حالی بود که از پیش هم خبری مبنی بر این رخداد اعلام نشده بود؛ در بازی که استقبال چندانی هم از سوی هواداران استقلال نشد و بیش از پیش با بهت هواداران این تیم همراه بود!

فرهاد مجیدی، یکی از محبوب‌ترین بازیکنان استقلال بود که در چند سال اخیر به نماد باشگاه این تیم بدل شده و عمده شهرتش را مدیون بازی‌های خوب کارآمدش در برابر پرسپولیس است.

کاپیتان 37 ساله استقلال علاوه بر پیراهن آبی‌پوشان پایتخت، پیراهن تیم‌های بهمن کرج، الوصل امارات، العین امارات، الاهلی امارات، النصر امارات، الغرافه قطر و  راپیدوین اتریش را بر تن کرده بود و مدت زیادی از عمر فوتبالی خود را در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیز گذرانده است.

هیچ وقت دوست نداشتم زمان خداحافظی‌ام را از قبل مشخص کنم. مدتی پیش‌ به این تصمیم رسیدم که امروز روز خداحافظی از فوتبال است. از فردا همان جایی می‌ایستم که شما می‌ایستادید. زیر برف، یخ، باران و آفتاب سوزان. اما این بار من باید به شما احترام بگذارم و تشکر کنم، درست همان کاری که شما برای من انجام دادید.

تمام خاطره‌ها، خوشی‌ها و لحظه‌های تلخی که در ‌سالیان حضور در استقلال داشته‌ام امروز جلوی چشمانم هستند. تلخ‌ترین خاطره‌ام «4 خرداد 1390»‌ است که روی قلبم حک شده و به هیچ وجه پاک نخواهد شد؛ روزی که در مراسم تشییع جنازه ناصرخان شرکت کردم و در بهشت زهرا (س) برای همیشه از وی جدا شدم.

به من حق دهید که با دشواری از این پیراهن دل بکنم. هر کدام از ستاره‌های آن، مدال‌هایی بودند که همه ما به آن افتخار می‌کردیم. من به بیشتر آرزوهای فوتبالی خود رسیده‌ام و دوست داشتم با قهرمانی در آسیا از فوتبال خداحافظی کنم؛ اما این امر میسر نشد. امیدوارم در آینده به تنها آرزوی دست نیافته ورزشی‌ام در کنار هواداران عزیز برسم.

هواداران عزیز و دوست داشتنی!

بازیکنان می‌روند ولی استقلال بزرگ باقی می‌ماند. پیراهنی را که سال‌ها نام من بر آن نوشته می‌شد، دوست داشته‌ام و همواره دوست خواهم داشت. پیراهن «آبی» که بر تن بازیکنان بزرگی چون غلامحسین مظلومی و حسن روشن بوده یا همان بازوبندی که مدتها علی جباری، برادران بیانی، امیر قلعه نویی یا جواد زرینچه بر بازوان خود می‌بستند از جمله خاطرات ماندگارم هستند.

تقدیر این بود که در ایران پیراهنی جز پیراهن پرافتخار «آبی» بر تن نکرده و با استقلال از دوران قهرمانی خداحافظی کنم. از همه افرادی که این فرصت را برای من فراهم کرده و مرا حمایت نمودند خصوصا «امیر قلعه‌نویی» قدردانی می‌نمایم.

فرهاد مجیدی امروز به خط آخر سال‌های بازی خود رسیده و وقت آن شده تا پیراهن شماره 7 که میراث بزرگانی چون «مجید نامجو مطلق » است را به بازیکنان تازه نفسی تقدیم کنم که قرار است آینده فوتبال کشور را رقم بزنند.

هواداران همیشگی!

از فردا دیگر بازیکن استقلال به شمار نمی‌آیم، ولی همواره یکی از شما خواهم بود و برای قهرمانی استقلال دعا خواهم کرد. هر چه دارم از استقلال و هوادارانش است و هر کجا که باشم برای سربلندی استقلال تلاش خواهم کرد.

چقدر سخت است پایان بردن این نامه، همین طور نام‌ها مقابل چشمانم رژه می‌رود، از تمام مربیانی که در این سال‌ها برایم زحمت کشیدند، از مدیرعامل محترم باشگاه جناب آقای فتح الله‌زاده و دیگر مدیران گذشته، کارشناسان، بازیکنان، کادر پزشکی، تدارکات، اهالی رسانه، دوستان، خانواده خصوصا پدر و مادر عزیزم و تک تک آن هوادارانی که در این سال‌ها همراهی‌ام کردند، کمال سپاسگزاری و قدردانی را دارم.

در پایان لازم است برای تیم ملی کشورم که با درایت جناب آقای علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال و مربی بزرگش کارلوس کی‌روش، تلاش بازیکنان و دعای خیر مردم عزیز به جام جهانی صعود کرد، آرزوی موفقیت نمایم.

خدای من شاهد است که در تمام این سال‌های طولانی با تمام توانم بازی کردم و اگر قصوری از من سر زده از همه پوزش می‌طلبم.

مجیدی‌ها می‌آیند و می‌روند، اما آنچه باقی می‌ماند نام «استقلال» است که پشتش به شما هواداران، مثل همیشه گرم خواهد ماند. زنده باد ایران، زنده باد استقلال.