بازدید 9264
۱
مردم استان های مختلف همچنان چشم به راه تکمیل ورزشگاه ها هستند
وزشگاه های نیمه کار میراث شش دولت
يك هزار و 500 طرح ورزشي نيمه‌كاره رها شده است و ساخت و ساز آن متوقف است. اين گزارش‌ها در حالي منتشر شد كه علي‌آبادي رئيس اسبق سازمان تربيت بدني كه اكنون رئيس كميته ملي المپيك است در اظهارنظري گفته بود: سال 92 توانايي برگزاري بازي‌هاي المپيك و جام‌جهاني را خواهيم داشت...
با رونق گرفتن ليگ‌هاي ايران و بازي‌هاي مرتب فصلي ديگر تماشاچيان تنها به آزادي دلخوش نيستند بلكه معتقدند با بودجه ورزشي هر استان، استان‌ها بايد امكاناتي در خود داشته باشند تا از تيم‌هاي مهمان در شهرهايشان ميزباني كنند. حال آنكه واقعيت اين است كه اكنون با تعداد زيادي طرح ورزشي نيمه‌كاره روبه‌رو هستيم كه كلنگ برخي از آنها 15 سال پيش به زمين خورده است و حال با گذشت اين مدت، بسياري از آنها پيش از اينكه به بهره‌برداري برسند نيازمند تعميرند. آنچه بيش از پيش درخور توجه است اين است كه بودجه ورزش در سال‌هاي اخير به ميزان قابل‌توجهي افزايش داشته و اين مطالبه به وجود آمده است كه مطابق اين افزايش، مكان‌هاي ورزشي نيز افزايش پيدا كند و سرانه استاندارد ورزشي براي هر فرد تامين شود. اما اكنون با اتمام دولت دهم، طرح‌هاي نيمه كاره اين دولت، روي دوش دولت يازدهم خواهد افتاد.
برخي اظهارنظرها حاكي از آن است كه سرانه ورزش هر ايراني 32 سانتي‌متر است اما علي سعيدلو رئيس سابق سازمان وقت تربيت‌بدني آن را بيش از 60 سانتي‌متر می‌دانست و اظهار می‌کرد، با اتمام طرح‌هاي در دست اجرا اين سرانه به يك متر نزديك مي‌شود. از اين اختلاف آماري كه بگذريم، هنوز يك متر مربع سرانه ورزشي براي هر ايراني كه در برنامه چهارم توسعه تعيين شده بود وجود ندارد و اين در حالي است كه يك متر با استانداردهاي جهاني تفاوت فاحشي دارد. استاندارد جهاني تعيين شده در اين زمينه دو متر مربع است و براي كشورهاي مختلف، اين سرانه تفاوت‌هايي دارد. براي مثال كشور فرانسه مساحتي معادل 35 متر مربع به ازاي هر واحد مسكوني، انگلستان 10 متر مربع براي هر فرد و آمريكا 15 متر مربع براي هر فرد را پيشنهاد مي‌كند. با همه این تفاسیر حدود سه هزار طرح ورزشي در سراسر كشور نيمه‌كاره است. همچنين يك گزارش ديگر در سال گذشته نشان مي‌داد كه يك هزار و 500 طرح ورزشي نيمه‌كاره رها شده است و ساخت و ساز آن متوقف است. اين گزارش‌ها در حالي منتشر شد كه علي‌آبادي رئيس اسبق سازمان تربيت بدني كه اكنون رئيس كميته ملي المپيك است در اظهارنظري گفته بود: سال 92 توانايي برگزاري بازي‌هاي المپيك و جام‌جهاني را خواهيم داشت.
«نقش‌جهان»؛ سقوط جرثقيل پنبه‌ها را رشته كرد
اصفهان به‌رغم اينكه باشگاه‌هاي متعدد ورزشي دارد و با توجه به توفيق تيم‌هاي ورزشي‌اش در بازي‌هاي آسيايي همچنان نيازمند ورزشگاه‌هاي استاندارد و بزرگ است. سال‌هاست كه ورزشگاه بزرگ «نقش‌جهان» به سوژه تكراري رسانه‌ها تبديل شده و اهالي فوتبال و شهر اصفهان عادت كرده‌اند، سال كهنه را با اين آرزو نو كنند كه شايد در سال جديد طلسم اين ورزشگاه شكسته شود. اما با آغاز سال 92 نيز مانند سال‌هاي پيش نه تنها خبر خوشحال‌كننده‌اي درخصوص ساخت اين استاديوم به گوش مردم نرسيد، بلكه در اثر سقوط جرثقيل 180تني ورزشگاه نقش‌جهان، بخشي از سازه استاديوم آسيب ديد و دو جوان كارگر اصفهاني نيز در اين حادثه دار فاني را وداع گفتند.
ورزشگاه اصفهان ميراث دولت سازندگي براي دولت احمدينژاد
كار ساخت و ساز ورزشگاه «نقش‌جهان» در سال‌هاي اخير آنقدر پيچيده بوده است كه مدام با اظهارنظرهايي مبني بر استاني شدن طرح يا ملي ماندن آن مواجه بوده‌ايم. پيش از اين قرار بود تفويض مديريت پروژه ورزشگاه «نقش‌جهان» به مسئولان استان اصفهان برسد كه منتفي شد و همچنان شركت اماكن ورزشي كشور تكميل اين ورزشگاه را بر عهده دارد. حال ورزشگاه بزرگ اصفهاني‌ها بعد از 15 سال هنوز نيمه‌كاره است. فاز اول اين پروژه در سال ۱۳۸۱ افتتاح شد و تيم سپاهان در سال‌هاي ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ بازي‌هاي خانگي خود را در اين ورزشگاه برگزار كرد. سپاهاني‌ها اولين دوره قهرماني ليگ برتر خود را در ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان جشن گرفتند و سال‌ها در انتظار تكميل اين ورزشگاه ماندند.
ورزشگاه بزرگ «نقش‌جهان» اصفهان از پروژه‌هاي طرح مهر ماندگار است و بر اساس برنامه زمان‌بندي بايد تا ۲۲ بهمن سال ۱۳۹۱ تكميل مي‌شد. حال اين اميد به همت دولت يازدهم بسته شده است زيرا در آخرين سفر استاني دولت به شهر اصفهان كه بيش از هر چيزي به سفري تبليغاتي و انتخاباتي شباهت داشت، هيچ خبري از ارائه تسهيلات يا بودجه مناسب جهت ساخت اين ورزشگاه مطرح نشد.
اين در حالي است كه چندماه پيش و در سفر استاني هيات دولت به شهر اصفهان، محمود احمدينژاد در مراسم افتتاح بخش‌هايي از كارخانه فولاد مباركه اصفهان گفته بود: ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان 75 هزار نفر جمعيت را در خود جاي خواهد داد و تلاش داريم كه آن را به بهره‌برداري برسانيم. نقش‌جهان در رديف پروژه‌هاي مهر ماندگار بايد تا پايان دولت دهم به بهره‌برداري مي‌رسيد.
ورزشگاه 15 هزار نفري بوشهر و وعده‌اي كه سال 88 عملي نشد
عمليات اجرايي ورزشگاه 15 هزار نفري بوشهر از سال 85 آغاز شد و بنا بود كه اين ورزشگاه در سال 88 به بهره‌برداري برسد ولي با گذشت چهار سال از اين زمان، اين ورزشگاه تنها 76 درصد پيشرفت فيزيكي داشته است. نبود ورزشگاه متناسب با تعداد تيم‌ها و ورزشكاران، به تعويق افتادن مسابقات، مجوز نداشتن تيم‌هاي محلات يا دسته‌هاي پايين‌تر براي حضور در استاديوم ورزشي و طولاني شدن نوبت تيم‌ها براي برگزاري تمرينات در ورزشگاه را مي‌توان به عنوان مشكلات ورزشكاران در اين بخش عنوان كرد.
استان بوشهر كمترين سرمايه‌گذاري را در بخش ساخت استاديوم ورزشي طي سال‌هاي گذشته انجام داده است كه اين كمبود در سال 84 احساس شد و عمليات ساخت مجهزترين استاديوم ورزشي در بوشهر، سال 85 آغاز شد. در اين هفت سال اتفاقات بسياري در فوتبال بوشهر به وقوع پيوست كه مي‌توان به حضور شاهين در ليگ برتر، سقوط اين تيم به ليگ دسته اول و سقوط به ليگ دسته دوم اشاره كرد ولي باز هم اين ورزشگاه به بهره‌برداري نرسيده است و شايد مسئولان منتظر اتفاقات ديگري در فوتبال استان هستند.
«ثامن‌الائمه» مشهد 8 تا 9 سال ديگر شايد تكميل شود
«ثامن‌الائمه» كه از حوالي سال 1382 و پس از سال‌ها انتظار، فاز اولش به بهره‌برداري رسيده بود، اكنون منتظر تكميل و بهره‌برداري فازهاي دوم و سوم است. ورزشگاهي با ظرفيت 70 هزار نفر قرار بود يكي از چهار مجموعه‌اي شود كه بنا به تصويب هيات دولت قرار است به صورت دهكده المپيك درآيد. هر چند مشخص نيست چنين شرايطي تا چه زماني براي اين ورزشگاه و سه ورزشگاه ديگر (يادگار امام تبريز، نقش‌جهان اصفهان و ورزشگاه در دست ساخت شيراز) به وجود آيد اما، هادياني رئيس پيشين سازمان توسعه و نگهداري اماكن ورزشي معتقد است اگر سعيدلو بتواند وعده خود را محقق كند تا هشت يا 9 سال ديگر اين چهار ورزشگاه به دهكده المپيك تبديل مي‌شوند. اين در حالي است كه ورزشگاه‌هاي ايران استانداردهاي 45 سال پيش دنيا را دارد. حتي ورزشگاه‌هايي كه در چهار سال گذشته ساخته شده از نقشه‌هاي 30 سال پيش يك شركت هندي كپي شده است. اين يعني ما با ين همه انتظار، هدفمان را ورزشگاه‌هاي پرجمعيت ناتوان گذاشته‌ايم نه ورزشگاه‌هاي مدرن متوسط.
ورزشگاه «يادگار امام» تبريز از سال 64 در حال تكميل است
ورزشگاهي كه گنجايش 66833 نفر را دارد. «يادگار امام» كه امروز جزو طرح‌هاي دهكده المپيك است و ظرفيت‌ها و استانداردش پايين آمده، در سال ۱۳۶۴ طراحي و كلنگزني شد و سال ۱۳۶۷ به مراحل اجرايي رسيد. زمان زيادي نگذشته است، زماني كه تراكتور به ليگ برتر آمد استاديوم «يادگار امام» در آستانه نابودي قرار داشت، ولي با حضور پرشور هواداران تراكتور مسئولان به فكر ترميم نواقص و مشكلات افتادند. اما نتوانستند به استانداردها نزديكش كنند و «يادگار امام» هم نتوانست مردمش را در روز آسيايي شدن تراكتور ياري كند. چمن، صندلي‌هاي شكسته، پاركينگ نامناسب، راه‌هاي ناهموار منتهي به استاديوم، نورافكن‌هاي استاندارد نشده و نور كم ورزشگاه، تعداد محدود دوربين‌ها، باجه‌هاي بليت اندك، بوفه‌های غيربهداشتي، سرويس‌هاي بهداشتي نامناسب، همه و همه از دلايل افت اين استاديوم است كه هنوز فرياد مردم از بازسازي اين ورزشگاه نتوانسته پنبه گوش مسئولان را تكان دهد. اين در حالي است كه چندين‌بار در هنگام برگزاري مسابقات رسمي در اين ورزشگاه، قطع برق و خاموش شدن نورافكن‌ها، باعث توقف جريان بازي‌ها شده و گاهي برخي از بازي‌ها نيمه‌تمام مانده‌اند. «يادگار امام» نيز از طرح‌هايي است كه بازسازي و دهكده شدنش هنوز اجرايي نشده و استقبال بيش از حد مردم در بازي‌هاي خانگي جوابگوي نياز استان نيست.
بوكان، گلستان
استاديوم 5 هزار نفري بوكان تنها پروژه مهر ماندگار اين شهرستان هنوز منتظر افتتاح است. در كنار اين طرح، 78 طرح ورزشي نيمه‌كاره در استان گلستان است كه براي تكميل آنها نياز به اعتبار است. از اين تعداد طرح‌ها پنج استاديوم ورزشي است و بقيه شامل سالن‌هاي ورزشي سرپوشيده و روباز در مناطق مختلف استان از جمله روستاهاست. استاديوم‌هايي 5 هزار نفره كه تاريخ تاسيس مشخصي ندارند.
«دارالمومنين» سبزوار، مصوبه سفر دوم دولت
دارالمومنين سبزوار از سال‌هاي مياني دهه 1380 در رديف يكي از 22شهر عمدتا مركز استان كشور قرار گرفت كه عمليات احداث ورزشگاه‌هاي 15هزار نفري را آغاز كرد. در ابتدا قرار بود اين ورزشگاه‌ها در بازه كوتاه زماني به بهره‌برداري برسند. اما اينك پس از گذشت حدود 8سال از كلنگزني اين سلسله ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري در مراكز استان‌ها و ساير شهرهاي مهم كشور، هنوز اكثر اين ورزشگاه‌ها به بهره‌برداري نرسيده‌اند.
ورزشگاه 15 هزار نفري بجنورد از جمله طرح‌هاي مهر ماندگار خراسان شمالي است كه قرار بود در دهه فجر سال1391 به بهره‌برداري برسد. اين ورزشگاه از جمله مصوبات دور دوم سفر هيات دولت به خراسان شمالي محسوب مي‌شود كه عمليات ساخت آن از سال 86 در تخته اركان بجنورد آغاز شده بود و در آن زمان قرار بود در مدت سه سال به بهره‌برداري برسد.
انتخاب همزمان سبزوار و كاشان براي احداث ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري دركنار مراكز استان‌هايي نظير اراك، قم، كرمانشاه، ساري، همدان، زنجان، بجنورد، بيرجند، سنندج، ايلام، رشت، زاهدان، بوشهر، كرمان، يزد و... بي‌شك به دليل اهميت‌هاي خاص ورزشي، اجتماعي، فرهنگي و حتي سياسي اين شهرها در مناطق مختلف كشور است. ورزشگاه 15 هزار نفري سبزوار به‌عنوان بزرگ‌ترين ورزشگاه خراسان رضوي پس از ورزشگاه ثامن‌الائمه مشهد، يكي از نيازهاي ضروري اين شهرستان است كه مي‌بايست مورد توجه جدي مسئولان و نمايندگان شهرستان، استان و البته مقامات بلندپايه دولت قرار گيرد.
رمضانعلي سبحاني‌فر، نماينده مردم سبزوار در اين‌باره گفت: «اكنون زيرساخت‌هاي اين ورزشگاه آماده است و لازم به اعتباراتي است كه اين پروژه جمع شود. در اين‌باره پيمانكار تاخير داشت و اعتبارات به موقع نرسيده بود. در اين‌باره مردم استان نيز گله‌مند هستند.»
وي درباره وسايلي كه در ورزشگاه، پس از گذشت ساليان آسيب ديده‌اند و بايد پيش از افتتاح عوض شوند، مي‌گويد: «تازه زيرساخت تمام شده و هنوز وسايل چنداني در ورزشگاه نيست كه نياز به تعويض داشته باشد. وسايلي هم كه بود در بازديدي كه مسئولان داشتند اعلام شد نيازي به تعويض ندارند.»
دهكده المپيك شيراز هنوز بلاتكليف است
سال ۱۳۷۴ كلنگ شروع كار با حضور معاون اول وقت زده و كار شروع شد. ابتداي كار قرار بر استفاده از متخصصان كره‌اي بود كه تضمين كرده بودند كار را چهارساله تمام كنند ولي احتياج به دستگاه‌هاي مخصوص داشتند كه حمل آنها از كره به ايران متحمل هزينه‌اي برابر با خرج خود ورزشگاه فوتبال بود كه دولت زير بار اين هزينه نرفت و قرار شد همان طرح كره‌اي‌ها با متخصصان ايراني انجام شود و كار به شركت‌هاي تهراني و تبريزي سپرده شد. قرار بود «ميانرود» بشود دهكده المپيك شيراز اما نشد! بعد از آن بود كه «ميانرود» محدود به مجموعه چند منظوره شد و دهكده المپيك مورد نظر به منطقه‌اي در شرق شيراز نزديكي فرودگاه اين شهر انتقال داده شد.
اين مجموعه چند منظوره شامل استاديومي ۵۰ هزار نفري است. ورزشگاه اما به شكل گرد و همانند ورزشگاه آزادي ساخته شد. مقام‌هاي استاني اين ظرفيت را معقول و مبتني بر نياز شهر بزرگ و ورزش دوستي مثل شيراز نمي‌ديدند. همين شد كه به اصرار، خواستار ارتقاي ظرفيت تا رقم 70 هزار تماشاگر شدند. در حاشيه غربي زمين چمن ورزشگاه شيراز، اكنون كار احداث 25هزار ظرفيت جديد ادامه دارد. اين در حالي است كه مردم شيراز فراموشي را جاي اين ورزشگاه نشانده‌اند.
«شهيد باكري» هنوز افتتاح نشده است
هنوز هيچ چيز نشده در باره اين استاديوم خبر از مشكلات مبادي ورودي و خروجي آن به گوش مي‌رسد. استاديوم 15هزار نفري اروميه از جمله مهم‌ترين پروژه‌هاي مهر ماندگار استان و يكي از بزرگ‌ترين مطالبات اهالي فوتبال بود. كلنگ احداث ورزشگاه 15 هزار نفري اروميه سال 83 به زمين زده شد و هنوز افتتاح نشده است. اين پروژه جزو طرح‌هاي مهر ماندگار در آذربايجان غربي است. مديركل تربيت بدني استان، همچون سال‌هاي گذشته وعده بهره‌برداري از اين طرح را دهه فجر سال گذشته عنوان كرده بود اما غافل از اينكه از اين وعده تكراري 5 سال گذشته است در حالي‌كه زمان اعلام شده براي اتمام اين پروژه توسط مسئولان استاني و معاون رئيس‌جمهور و رئيس سازمان تربيت بدني كشور درهنگام كلنگ زني، آبان ماه سال 87 عنوان شده بود.
کلنگ احداث سبز شد، مربع ورزشگاه نه
دريغ از توپي كه گل شود. دريغ از اين‌همه انتظار. ايلام و بجنورد هم همچنان منتظر ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري خود هستند. پروژه‌هايي كه تحت نظارت شركت توسعه و نگهداري اماكن ورزشي كشور و از طرح‌هاي مهر ماندگار به حساب مي‌آيند. در استان زنجان نيز ورزشگاه 15 هزار نفري شهر 45 درصد بيشتر پيشرفت فيزيكي نداشته است. در ساير استان‌ها آمار و ارقام همين وضعيت را نشان مي‌دهد و در اين بين ورزشگاه‌هايي نيز وجود دارد كه سال‌ها از زماني كه كلنگ احداث‌شان بر زمين خورده است، مي‌گذرد و با چندين و چند مورد وعده و اعلام زمان افتتاح روبه‌رو بوده‌اند كه هيچ‌كدام عملي نشده است. شايد از معروف‌ترين اين ورزشگاه‌ها «نقش‌جهان» اصفهان، ورزشگاه 50 هزار نفري اهواز، شيراز و «ثامن الائمه» مشهد باشد.
گردكاني بر گنبد خيال
استاديوم 15 هزار نفري كرمانشاه شاهد اتمام دوران مسئوليت چندين مدير ورزشي كشوري و استاني بوده، شهادتي كه هر روز اين ورزشگاه را پيرتر از پيش كرده است. استادیوم كرمانشاه پروژه‌اي است كه در حسرت سوت آغاز يك بازي يا هياهوي جمعيتي مشتاق، همچنان خاك مي‌خورد. اين استاديوم از سال 82 و با هزار اميد و آرزو كلنگزني شد ولي شايد بدبينانه‌ترين گمانه‌زني‌ها هم 10 ساله شدن ساخت اين ورزشگاه را پيش‌بيني نمي‌كرد. اين پروژه فرسايشي كه چند سال پس از شروع به ساخت آن با انتقاداتي درخصوص محل احداث مواجه شد، در يكي از گلوگاه‌هاي عبور و مرور شهر واقع شده است و شايد كساني كه از ترافيك خيابان‌هاي كرمانشاه دل خوشي ندارند، از تاخير در افتتاح اين پروژه چندان هم ناراضي نباشند. مسيري كه قرار گرفتن محل برگزاري نمايشگاه‌هاي بين‌المللي كرمانشاه در آن، اكنون هم در روزهايي كه نمايشگاه برپاست، تقريبا باعث انسداد اين مسير مي‌شود. زمان گذشت و سازمان تربيت بدني تكامل يافت و به وزارت ورزش تبديل شد ولي همچنان اميد به تكامل استاديوم 15 هزار نفري چيزي شبيه به اميد ايستادن يك گردكان بر گنبد خيال است.
منبع: تهران امروز
برخي اظهارنظرها حاكي از آن است كه سرانه ورزش هر ايراني 32 سانتي‌متر است اما علي سعيدلو رئيس سابق سازمان وقت تربيت‌بدني آن را بيش از 60 سانتي‌متر می‌دانست و اظهار می‌کرد، با اتمام طرح‌هاي در دست اجرا اين سرانه به يك متر نزديك مي‌شود. از اين اختلاف آماري كه بگذريم، هنوز يك متر مربع سرانه ورزشي براي هر ايراني كه در برنامه چهارم توسعه تعيين شده بود وجود ندارد و اين در حالي است كه يك متر با استانداردهاي جهاني تفاوت فاحشي دارد. استاندارد جهاني تعيين شده در اين زمينه دو متر مربع است و براي كشورهاي مختلف، اين سرانه تفاوت‌هايي دارد. براي مثال كشور فرانسه مساحتي معادل 35 متر مربع به ازاي هر واحد مسكوني، انگلستان 10 متر مربع براي هر فرد و آمريكا 15 متر مربع براي هر فرد را پيشنهاد مي‌كند. با همه این تفاسیر حدود سه هزار طرح ورزشي در سراسر كشور نيمه‌كاره است. همچنين يك گزارش ديگر در سال گذشته نشان مي‌داد كه يك هزار و 500 طرح ورزشي نيمه‌كاره رها شده است و ساخت و ساز آن متوقف است. اين گزارش‌ها در حالي منتشر شد كه علي‌آبادي رئيس اسبق سازمان تربيت بدني كه اكنون رئيس كميته ملي المپيك است در اظهارنظري گفته بود: سال 92 توانايي برگزاري بازي‌هاي المپيك و جام‌جهاني را خواهيم داشت.
«نقش‌جهان»؛ سقوط جرثقيل پنبه‌ها را رشته كرد
اصفهان به‌رغم اينكه باشگاه‌هاي متعدد ورزشي دارد و با توجه به توفيق تيم‌هاي ورزشي‌اش در بازي‌هاي آسيايي همچنان نيازمند ورزشگاه‌هاي استاندارد و بزرگ است. سال‌هاست كه ورزشگاه بزرگ «نقش‌جهان» به سوژه تكراري رسانه‌ها تبديل شده و اهالي فوتبال و شهر اصفهان عادت كرده‌اند، سال كهنه را با اين آرزو نو كنند كه شايد در سال جديد طلسم اين ورزشگاه شكسته شود. اما با آغاز سال 92 نيز مانند سال‌هاي پيش نه تنها خبر خوشحال‌كننده‌اي درخصوص ساخت اين استاديوم به گوش مردم نرسيد، بلكه در اثر سقوط جرثقيل 180تني ورزشگاه نقش‌جهان، بخشي از سازه استاديوم آسيب ديد و دو جوان كارگر اصفهاني نيز در اين حادثه دار فاني را وداع گفتند.
ورزشگاه اصفهان ميراث دولت سازندگي براي دولت احمدينژاد
كار ساخت و ساز ورزشگاه «نقش‌جهان» در سال‌هاي اخير آنقدر پيچيده بوده است كه مدام با اظهارنظرهايي مبني بر استاني شدن طرح يا ملي ماندن آن مواجه بوده‌ايم. پيش از اين قرار بود تفويض مديريت پروژه ورزشگاه «نقش‌جهان» به مسئولان استان اصفهان برسد كه منتفي شد و همچنان شركت اماكن ورزشي كشور تكميل اين ورزشگاه را بر عهده دارد. حال ورزشگاه بزرگ اصفهاني‌ها بعد از 15 سال هنوز نيمه‌كاره است. فاز اول اين پروژه در سال ۱۳۸۱ افتتاح شد و تيم سپاهان در سال‌هاي ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ بازي‌هاي خانگي خود را در اين ورزشگاه برگزار كرد. سپاهاني‌ها اولين دوره قهرماني ليگ برتر خود را در ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان جشن گرفتند و سال‌ها در انتظار تكميل اين ورزشگاه ماندند.
ورزشگاه بزرگ «نقش‌جهان» اصفهان از پروژه‌هاي طرح مهر ماندگار است و بر اساس برنامه زمان‌بندي بايد تا ۲۲ بهمن سال ۱۳۹۱ تكميل مي‌شد. حال اين اميد به همت دولت يازدهم بسته شده است زيرا در آخرين سفر استاني دولت به شهر اصفهان كه بيش از هر چيزي به سفري تبليغاتي و انتخاباتي شباهت داشت، هيچ خبري از ارائه تسهيلات يا بودجه مناسب جهت ساخت اين ورزشگاه مطرح نشد.
اين در حالي است كه چندماه پيش و در سفر استاني هيات دولت به شهر اصفهان، محمود احمدينژاد در مراسم افتتاح بخش‌هايي از كارخانه فولاد مباركه اصفهان گفته بود: ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان 75 هزار نفر جمعيت را در خود جاي خواهد داد و تلاش داريم كه آن را به بهره‌برداري برسانيم. نقش‌جهان در رديف پروژه‌هاي مهر ماندگار بايد تا پايان دولت دهم به بهره‌برداري مي‌رسيد.
ورزشگاه 15 هزار نفري بوشهر و وعده‌اي كه سال 88 عملي نشد
عمليات اجرايي ورزشگاه 15 هزار نفري بوشهر از سال 85 آغاز شد و بنا بود كه اين ورزشگاه در سال 88 به بهره‌برداري برسد ولي با گذشت چهار سال از اين زمان، اين ورزشگاه تنها 76 درصد پيشرفت فيزيكي داشته است. نبود ورزشگاه متناسب با تعداد تيم‌ها و ورزشكاران، به تعويق افتادن مسابقات، مجوز نداشتن تيم‌هاي محلات يا دسته‌هاي پايين‌تر براي حضور در استاديوم ورزشي و طولاني شدن نوبت تيم‌ها براي برگزاري تمرينات در ورزشگاه را مي‌توان به عنوان مشكلات ورزشكاران در اين بخش عنوان كرد.
استان بوشهر كمترين سرمايه‌گذاري را در بخش ساخت استاديوم ورزشي طي سال‌هاي گذشته انجام داده است كه اين كمبود در سال 84 احساس شد و عمليات ساخت مجهزترين استاديوم ورزشي در بوشهر، سال 85 آغاز شد. در اين هفت سال اتفاقات بسياري در فوتبال بوشهر به وقوع پيوست كه مي‌توان به حضور شاهين در ليگ برتر، سقوط اين تيم به ليگ دسته اول و سقوط به ليگ دسته دوم اشاره كرد ولي باز هم اين ورزشگاه به بهره‌برداري نرسيده است و شايد مسئولان منتظر اتفاقات ديگري در فوتبال استان هستند.
«ثامن‌الائمه» مشهد 8 تا 9 سال ديگر شايد تكميل شود
«ثامن‌الائمه» كه از حوالي سال 1382 و پس از سال‌ها انتظار، فاز اولش به بهره‌برداري رسيده بود، اكنون منتظر تكميل و بهره‌برداري فازهاي دوم و سوم است. ورزشگاهي با ظرفيت 70 هزار نفر قرار بود يكي از چهار مجموعه‌اي شود كه بنا به تصويب هيات دولت قرار است به صورت دهكده المپيك درآيد. هر چند مشخص نيست چنين شرايطي تا چه زماني براي اين ورزشگاه و سه ورزشگاه ديگر (يادگار امام تبريز، نقش‌جهان اصفهان و ورزشگاه در دست ساخت شيراز) به وجود آيد اما، هادياني رئيس پيشين سازمان توسعه و نگهداري اماكن ورزشي معتقد است اگر سعيدلو بتواند وعده خود را محقق كند تا هشت يا 9 سال ديگر اين چهار ورزشگاه به دهكده المپيك تبديل مي‌شوند. اين در حالي است كه ورزشگاه‌هاي ايران استانداردهاي 45 سال پيش دنيا را دارد. حتي ورزشگاه‌هايي كه در چهار سال گذشته ساخته شده از نقشه‌هاي 30 سال پيش يك شركت هندي كپي شده است. اين يعني ما با ين همه انتظار، هدفمان را ورزشگاه‌هاي پرجمعيت ناتوان گذاشته‌ايم نه ورزشگاه‌هاي مدرن متوسط.
ورزشگاه «يادگار امام» تبريز از سال 64 در حال تكميل است
ورزشگاهي كه گنجايش 66833 نفر را دارد. «يادگار امام» كه امروز جزو طرح‌هاي دهكده المپيك است و ظرفيت‌ها و استانداردش پايين آمده، در سال ۱۳۶۴ طراحي و كلنگزني شد و سال ۱۳۶۷ به مراحل اجرايي رسيد. زمان زيادي نگذشته است، زماني كه تراكتور به ليگ برتر آمد استاديوم «يادگار امام» در آستانه نابودي قرار داشت، ولي با حضور پرشور هواداران تراكتور مسئولان به فكر ترميم نواقص و مشكلات افتادند. اما نتوانستند به استانداردها نزديكش كنند و «يادگار امام» هم نتوانست مردمش را در روز آسيايي شدن تراكتور ياري كند. چمن، صندلي‌هاي شكسته، پاركينگ نامناسب، راه‌هاي ناهموار منتهي به استاديوم، نورافكن‌هاي استاندارد نشده و نور كم ورزشگاه، تعداد محدود دوربين‌ها، باجه‌هاي بليت اندك، بوفه‌های غيربهداشتي، سرويس‌هاي بهداشتي نامناسب، همه و همه از دلايل افت اين استاديوم است كه هنوز فرياد مردم از بازسازي اين ورزشگاه نتوانسته پنبه گوش مسئولان را تكان دهد. اين در حالي است كه چندين‌بار در هنگام برگزاري مسابقات رسمي در اين ورزشگاه، قطع برق و خاموش شدن نورافكن‌ها، باعث توقف جريان بازي‌ها شده و گاهي برخي از بازي‌ها نيمه‌تمام مانده‌اند. «يادگار امام» نيز از طرح‌هايي است كه بازسازي و دهكده شدنش هنوز اجرايي نشده و استقبال بيش از حد مردم در بازي‌هاي خانگي جوابگوي نياز استان نيست.
بوكان، گلستان
استاديوم 5 هزار نفري بوكان تنها پروژه مهر ماندگار اين شهرستان هنوز منتظر افتتاح است. در كنار اين طرح، 78 طرح ورزشي نيمه‌كاره در استان گلستان است كه براي تكميل آنها نياز به اعتبار است. از اين تعداد طرح‌ها پنج استاديوم ورزشي است و بقيه شامل سالن‌هاي ورزشي سرپوشيده و روباز در مناطق مختلف استان از جمله روستاهاست. استاديوم‌هايي 5 هزار نفره كه تاريخ تاسيس مشخصي ندارند.
«دارالمومنين» سبزوار، مصوبه سفر دوم دولت
دارالمومنين سبزوار از سال‌هاي مياني دهه 1380 در رديف يكي از 22شهر عمدتا مركز استان كشور قرار گرفت كه عمليات احداث ورزشگاه‌هاي 15هزار نفري را آغاز كرد. در ابتدا قرار بود اين ورزشگاه‌ها در بازه كوتاه زماني به بهره‌برداري برسند. اما اينك پس از گذشت حدود 8سال از كلنگزني اين سلسله ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري در مراكز استان‌ها و ساير شهرهاي مهم كشور، هنوز اكثر اين ورزشگاه‌ها به بهره‌برداري نرسيده‌اند.
ورزشگاه 15 هزار نفري بجنورد از جمله طرح‌هاي مهر ماندگار خراسان شمالي است كه قرار بود در دهه فجر سال1391 به بهره‌برداري برسد. اين ورزشگاه از جمله مصوبات دور دوم سفر هيات دولت به خراسان شمالي محسوب مي‌شود كه عمليات ساخت آن از سال 86 در تخته اركان بجنورد آغاز شده بود و در آن زمان قرار بود در مدت سه سال به بهره‌برداري برسد.
انتخاب همزمان سبزوار و كاشان براي احداث ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري دركنار مراكز استان‌هايي نظير اراك، قم، كرمانشاه، ساري، همدان، زنجان، بجنورد، بيرجند، سنندج، ايلام، رشت، زاهدان، بوشهر، كرمان، يزد و... بي‌شك به دليل اهميت‌هاي خاص ورزشي، اجتماعي، فرهنگي و حتي سياسي اين شهرها در مناطق مختلف كشور است. ورزشگاه 15 هزار نفري سبزوار به‌عنوان بزرگ‌ترين ورزشگاه خراسان رضوي پس از ورزشگاه ثامن‌الائمه مشهد، يكي از نيازهاي ضروري اين شهرستان است كه مي‌بايست مورد توجه جدي مسئولان و نمايندگان شهرستان، استان و البته مقامات بلندپايه دولت قرار گيرد.
رمضانعلي سبحاني‌فر، نماينده مردم سبزوار در اين‌باره گفت: «اكنون زيرساخت‌هاي اين ورزشگاه آماده است و لازم به اعتباراتي است كه اين پروژه جمع شود. در اين‌باره پيمانكار تاخير داشت و اعتبارات به موقع نرسيده بود. در اين‌باره مردم استان نيز گله‌مند هستند.»
وي درباره وسايلي كه در ورزشگاه، پس از گذشت ساليان آسيب ديده‌اند و بايد پيش از افتتاح عوض شوند، مي‌گويد: «تازه زيرساخت تمام شده و هنوز وسايل چنداني در ورزشگاه نيست كه نياز به تعويض داشته باشد. وسايلي هم كه بود در بازديدي كه مسئولان داشتند اعلام شد نيازي به تعويض ندارند.»
دهكده المپيك شيراز هنوز بلاتكليف است
سال ۱۳۷۴ كلنگ شروع كار با حضور معاون اول وقت زده و كار شروع شد. ابتداي كار قرار بر استفاده از متخصصان كره‌اي بود كه تضمين كرده بودند كار را چهارساله تمام كنند ولي احتياج به دستگاه‌هاي مخصوص داشتند كه حمل آنها از كره به ايران متحمل هزينه‌اي برابر با خرج خود ورزشگاه فوتبال بود كه دولت زير بار اين هزينه نرفت و قرار شد همان طرح كره‌اي‌ها با متخصصان ايراني انجام شود و كار به شركت‌هاي تهراني و تبريزي سپرده شد. قرار بود «ميانرود» بشود دهكده المپيك شيراز اما نشد! بعد از آن بود كه «ميانرود» محدود به مجموعه چند منظوره شد و دهكده المپيك مورد نظر به منطقه‌اي در شرق شيراز نزديكي فرودگاه اين شهر انتقال داده شد.
اين مجموعه چند منظوره شامل استاديومي ۵۰ هزار نفري است. ورزشگاه اما به شكل گرد و همانند ورزشگاه آزادي ساخته شد. مقام‌هاي استاني اين ظرفيت را معقول و مبتني بر نياز شهر بزرگ و ورزش دوستي مثل شيراز نمي‌ديدند. همين شد كه به اصرار، خواستار ارتقاي ظرفيت تا رقم 70 هزار تماشاگر شدند. در حاشيه غربي زمين چمن ورزشگاه شيراز، اكنون كار احداث 25هزار ظرفيت جديد ادامه دارد. اين در حالي است كه مردم شيراز فراموشي را جاي اين ورزشگاه نشانده‌اند.
«شهيد باكري» هنوز افتتاح نشده است
هنوز هيچ چيز نشده در باره اين استاديوم خبر از مشكلات مبادي ورودي و خروجي آن به گوش مي‌رسد. استاديوم 15هزار نفري اروميه از جمله مهم‌ترين پروژه‌هاي مهر ماندگار استان و يكي از بزرگ‌ترين مطالبات اهالي فوتبال بود. كلنگ احداث ورزشگاه 15 هزار نفري اروميه سال 83 به زمين زده شد و هنوز افتتاح نشده است. اين پروژه جزو طرح‌هاي مهر ماندگار در آذربايجان غربي است. مديركل تربيت بدني استان، همچون سال‌هاي گذشته وعده بهره‌برداري از اين طرح را دهه فجر سال گذشته عنوان كرده بود اما غافل از اينكه از اين وعده تكراري 5 سال گذشته است در حالي‌كه زمان اعلام شده براي اتمام اين پروژه توسط مسئولان استاني و معاون رئيس‌جمهور و رئيس سازمان تربيت بدني كشور درهنگام كلنگ زني، آبان ماه سال 87 عنوان شده بود.
کلنگ احداث سبز شد، مربع ورزشگاه نه
دريغ از توپي كه گل شود. دريغ از اين‌همه انتظار. ايلام و بجنورد هم همچنان منتظر ورزشگاه‌هاي 15 هزار نفري خود هستند. پروژه‌هايي كه تحت نظارت شركت توسعه و نگهداري اماكن ورزشي كشور و از طرح‌هاي مهر ماندگار به حساب مي‌آيند. در استان زنجان نيز ورزشگاه 15 هزار نفري شهر 45 درصد بيشتر پيشرفت فيزيكي نداشته است. در ساير استان‌ها آمار و ارقام همين وضعيت را نشان مي‌دهد و در اين بين ورزشگاه‌هايي نيز وجود دارد كه سال‌ها از زماني كه كلنگ احداث‌شان بر زمين خورده است، مي‌گذرد و با چندين و چند مورد وعده و اعلام زمان افتتاح روبه‌رو بوده‌اند كه هيچ‌كدام عملي نشده است. شايد از معروف‌ترين اين ورزشگاه‌ها «نقش‌جهان» اصفهان، ورزشگاه 50 هزار نفري اهواز، شيراز و «ثامن الائمه» مشهد باشد.
گردكاني بر گنبد خيال
استاديوم 15 هزار نفري كرمانشاه شاهد اتمام دوران مسئوليت چندين مدير ورزشي كشوري و استاني بوده، شهادتي كه هر روز اين ورزشگاه را پيرتر از پيش كرده است. استادیوم كرمانشاه پروژه‌اي است كه در حسرت سوت آغاز يك بازي يا هياهوي جمعيتي مشتاق، همچنان خاك مي‌خورد. اين استاديوم از سال 82 و با هزار اميد و آرزو كلنگزني شد ولي شايد بدبينانه‌ترين گمانه‌زني‌ها هم 10 ساله شدن ساخت اين ورزشگاه را پيش‌بيني نمي‌كرد. اين پروژه فرسايشي كه چند سال پس از شروع به ساخت آن با انتقاداتي درخصوص محل احداث مواجه شد، در يكي از گلوگاه‌هاي عبور و مرور شهر واقع شده است و شايد كساني كه از ترافيك خيابان‌هاي كرمانشاه دل خوشي ندارند، از تاخير در افتتاح اين پروژه چندان هم ناراضي نباشند. مسيري كه قرار گرفتن محل برگزاري نمايشگاه‌هاي بين‌المللي كرمانشاه در آن، اكنون هم در روزهايي كه نمايشگاه برپاست، تقريبا باعث انسداد اين مسير مي‌شود. زمان گذشت و سازمان تربيت بدني تكامل يافت و به وزارت ورزش تبديل شد ولي همچنان اميد به تكامل استاديوم 15 هزار نفري چيزي شبيه به اميد ايستادن يك گردكان بر گنبد خيال است.
منبع: تهران امروز
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲
انتشار یافته: ۱
ايكاش بجاي دادن يارانه ها به اين ملت بفكر خدمات بودن و ساختن هزاران پرو‍ه كه فقط روي كاغذ ماند و مانده