وقتي سرجهازيه ها رفتند؛
اين جذاب ترين ليگ تاريخ...
آن چه بيش از هر چيز در اين بين اهميت پيدا مي کند، نگاهي است که سازمان ليگ برتر به شکل برگزاري مسابقات دارد. آيا قرار است باز هم همه چيز تحت تأثير منشور اخلاقي (که فقط در فوتبال بايد يک حاشيه باشد، اما در نگاه عزيز محمدي به اصل تبديل شده) قرار گيرد؟!
در فاصله کمتر از چند ساعت تا افتتاحيه ليگ برتر، بايد سلامي گرم داشته باشم به تازه واردهاي ليگ برتر. به چهره هايي که امسال جانشين نامهاي هميشه حاضر، تکراري و البته نه چندان پربازده ليگ شده اند و همين حضورشان مي تواند نويد دهنده جذابيتي بيشتر در ليگ برتر باشد.
به نوشته قدس؛ وقتي نگاهي گذرا به حاضران و غايبان ليگ مي اندازيم، متوجه غيبت نامهايي مي شويم که حکم سرجهازي فوتبال ايران را داشتند. فيروز کريمي نيست و اين غيبت، انگار هيچ کس را آزار نمي دهد!
شايد فقط دلمان هواي لودگي اش را بکند که البته اين شايد تلخ ترين اتفاق براي مردي باشد که مدعي بود تئوريسين ليگ برتر است. بيژن ذوالفقارنسب و فوتبال دفاعي اش با هم به ليگ يک کوچ کرده اند و ديگر فريادهاي دکتر ضد فوتبال را در ورزشگاهها نخواهيم شنيد.
فرهاد کاظمي کجاست؟ او سرانجامي تلخ را در فوتبال ايران تجريه مي کند... روزهايي سراسر ناکامي که او را حتي در ليگ يک هم جا نداد !
ياوري نيست... مردي که هرگز طعم قهرماني و حتي نايب قهرماني را در طول عمر مربيگري اش نچشيد و اما قراردادهايي هنگفت را پيش روي مديران باشگاهي قرار مي داد! ياوري رفت و غلام پيرواني هم جاي خالي اش را به ما هديه داد.
هرچند پيرواني هرگز کاريزماي يک مربي درجه اولي و فني را نداشت، اما در اصل جاي خالي چهره محبوب را احساس خواهيم کرد.
***
سرجهازيه هاي فوتبال ايران رفته اند و تازه واردهايي آمدند که حتي براي ديدنشان داريم لحظه شماري مي کنيم. استيلي را روي نيمکت استيل آذين ببينيد. او سرانجام طعم سرمربيگري را خواهد چشيد... البته با تيمي که بيشتر اسم دارد و ستاره تا بازيکن!
امير قلعه نويي مطمئناً رهرو مطلق راه پروين است. او که سعي مي کند خود را در قاب شناسنامه استقلال جاي دهد، اين فصل مي کوشد بخشي از کانون هواداران استقلال را به سوي خود بکشد. هرچند نام تازه اي نيست، اما يکي از مهمترين جاذبه هاي ليگي محسوب مي شود که از همين امروز استارت مي خورد.
در تبريز هم خبرهايي است. هرچند شاخص ترين «ف.ک» هاي فوتبال ايران از ليگ برتر رانده شده اند، اما فراز کمالوند همچنان کنار ماست! او را بايد فرزند خلف کريمي و کاظمي دانست که حالا بايد در همه زمينه ها جاي اين دو را پر کند.
گزينه بعدي کيست؟ کدام چهره درليگ برتر براي شما جذاب است؟! شايد به کرانيکار رأي دهيد که از تيم ملي کرواسي و العين امارات به تهران آمده است. او را مي توان يکي از بهترين مربياني شناخت که وارد تهران شده، اما اين فقط قضاوتي است بر روي نام او. مثل برندتس هلندي که فوتبال هجومي را به راه آهن آورده و زوج مرفاوي و مولر نيز مي تواند هر چشمي را به خود خيره کند.
جذابيت فوق العاده را مي بينيم. فوتبال بلوک شرق اروپا، فوتبال هجومي هلند و فوتبال منطقي آلمان همگي در اين ليگ جايي پيدا کرده اند، اما همچنان چشممان مي چرخد... منصوريان را مي بينيم که زورش به قدرت پورحيدري نرسيد.
پورمهدي هم هست که به شکل عجيب و غريبي سر از ابومسلم درآورد. در مورد تواناييهاي او البته شک و شبهه زياد است.
مهابادي را مي بينيم که دوباره فرصتي براي بازگشت به ليگ يافت. اين اسامي هم مي توانند در طول فصل خالق اتفاقاتي جديد باشند. يکي در همدان و ديگري در شيراز.
***
گفتيم و نوشتيم از جذابيتهاي خاص ليگ برتر! اما آن چه بيش از هر چيز در اين بين اهميت پيدا مي کند، نگاهي است که سازمان ليگ برتر به شکل برگزاري مسابقات دارد. آيا قرار است باز هم همه چيز تحت تأثير منشور اخلاقي (که فقط در فوتبال بايد يک حاشيه باشد، اما در نگاه عزيز محمدي به اصل تبديل شده) قرار گيرد؟!
آيا مي خواهيم اشتباهي را که در مورد علي دايي در زمينه آماده سازي تيم ملي آن هم در اردوهاي کوچک و بي ارزش مرتکب شديم، اين بار در ليگ کنوني تکرار کنيم؟! نداشتن ليگي منسجم سرانجامي داشت مثل سقوط و نزول فوتبال ايران!
سازمان ليگ مهمترين نقش را در حفظ جذابيت اين ليگ بازي مي کند. ليگي که به خودشناسي رسيده و بيکاره ها را اخراج کرده، اگر با شوکهاي منفي و بازدارنده سازمان روبرو شود، بي ترديد لطماتي جبران ناپذير خواهد خورد.
به نوشته قدس؛ وقتي نگاهي گذرا به حاضران و غايبان ليگ مي اندازيم، متوجه غيبت نامهايي مي شويم که حکم سرجهازي فوتبال ايران را داشتند. فيروز کريمي نيست و اين غيبت، انگار هيچ کس را آزار نمي دهد!
شايد فقط دلمان هواي لودگي اش را بکند که البته اين شايد تلخ ترين اتفاق براي مردي باشد که مدعي بود تئوريسين ليگ برتر است. بيژن ذوالفقارنسب و فوتبال دفاعي اش با هم به ليگ يک کوچ کرده اند و ديگر فريادهاي دکتر ضد فوتبال را در ورزشگاهها نخواهيم شنيد.
فرهاد کاظمي کجاست؟ او سرانجامي تلخ را در فوتبال ايران تجريه مي کند... روزهايي سراسر ناکامي که او را حتي در ليگ يک هم جا نداد !
ياوري نيست... مردي که هرگز طعم قهرماني و حتي نايب قهرماني را در طول عمر مربيگري اش نچشيد و اما قراردادهايي هنگفت را پيش روي مديران باشگاهي قرار مي داد! ياوري رفت و غلام پيرواني هم جاي خالي اش را به ما هديه داد.
هرچند پيرواني هرگز کاريزماي يک مربي درجه اولي و فني را نداشت، اما در اصل جاي خالي چهره محبوب را احساس خواهيم کرد.
***
سرجهازيه هاي فوتبال ايران رفته اند و تازه واردهايي آمدند که حتي براي ديدنشان داريم لحظه شماري مي کنيم. استيلي را روي نيمکت استيل آذين ببينيد. او سرانجام طعم سرمربيگري را خواهد چشيد... البته با تيمي که بيشتر اسم دارد و ستاره تا بازيکن!
امير قلعه نويي مطمئناً رهرو مطلق راه پروين است. او که سعي مي کند خود را در قاب شناسنامه استقلال جاي دهد، اين فصل مي کوشد بخشي از کانون هواداران استقلال را به سوي خود بکشد. هرچند نام تازه اي نيست، اما يکي از مهمترين جاذبه هاي ليگي محسوب مي شود که از همين امروز استارت مي خورد.
در تبريز هم خبرهايي است. هرچند شاخص ترين «ف.ک» هاي فوتبال ايران از ليگ برتر رانده شده اند، اما فراز کمالوند همچنان کنار ماست! او را بايد فرزند خلف کريمي و کاظمي دانست که حالا بايد در همه زمينه ها جاي اين دو را پر کند.
گزينه بعدي کيست؟ کدام چهره درليگ برتر براي شما جذاب است؟! شايد به کرانيکار رأي دهيد که از تيم ملي کرواسي و العين امارات به تهران آمده است. او را مي توان يکي از بهترين مربياني شناخت که وارد تهران شده، اما اين فقط قضاوتي است بر روي نام او. مثل برندتس هلندي که فوتبال هجومي را به راه آهن آورده و زوج مرفاوي و مولر نيز مي تواند هر چشمي را به خود خيره کند.
جذابيت فوق العاده را مي بينيم. فوتبال بلوک شرق اروپا، فوتبال هجومي هلند و فوتبال منطقي آلمان همگي در اين ليگ جايي پيدا کرده اند، اما همچنان چشممان مي چرخد... منصوريان را مي بينيم که زورش به قدرت پورحيدري نرسيد.
پورمهدي هم هست که به شکل عجيب و غريبي سر از ابومسلم درآورد. در مورد تواناييهاي او البته شک و شبهه زياد است.
مهابادي را مي بينيم که دوباره فرصتي براي بازگشت به ليگ يافت. اين اسامي هم مي توانند در طول فصل خالق اتفاقاتي جديد باشند. يکي در همدان و ديگري در شيراز.
***
گفتيم و نوشتيم از جذابيتهاي خاص ليگ برتر! اما آن چه بيش از هر چيز در اين بين اهميت پيدا مي کند، نگاهي است که سازمان ليگ برتر به شکل برگزاري مسابقات دارد. آيا قرار است باز هم همه چيز تحت تأثير منشور اخلاقي (که فقط در فوتبال بايد يک حاشيه باشد، اما در نگاه عزيز محمدي به اصل تبديل شده) قرار گيرد؟!
آيا مي خواهيم اشتباهي را که در مورد علي دايي در زمينه آماده سازي تيم ملي آن هم در اردوهاي کوچک و بي ارزش مرتکب شديم، اين بار در ليگ کنوني تکرار کنيم؟! نداشتن ليگي منسجم سرانجامي داشت مثل سقوط و نزول فوتبال ايران!
سازمان ليگ مهمترين نقش را در حفظ جذابيت اين ليگ بازي مي کند. ليگي که به خودشناسي رسيده و بيکاره ها را اخراج کرده، اگر با شوکهاي منفي و بازدارنده سازمان روبرو شود، بي ترديد لطماتي جبران ناپذير خواهد خورد.
