گلایه‌های قابل تامل یکی از سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا

به گزارش «تابناک»؛ کمبود ماسک، دستکش، گان، شیلد یا عینک و برخی ملزومات دیگر را همه شنیده‌ایم و می‌دانیم؛ کمبود‌هایی که بی شک قرارگیری یکباره در دل بحرانی تا این اندازه وسیع در به وجود آمدنشان نقش بسزایی داشته، ضرورت رفع آن‌ها به وضوح احساس و بخش‌های وسیعی تکاپو برای تامین این مایحتاج را عهده دار شده‌اند.

اما آیا کمبود‌ها محدود به این اقلام است و رفع همه آن‌ها نیازمند صرف زمان و کار جهادی و چند شیفته است؟ آیا دغدغه افرادی که در صف نخست مبارزه با کووید ۱۹ قرار دارند، احتمال ابتلایشان به این بیماری بسیار است و از فرط کار مداوم و طاقت فرسا، مستعد بیمار شدن و آسیب دیدن هستند، دغدغه دیگری ندارند که بشود برای رفعش وارد کارزار عمل شد؟

نیم نگاهی به نامه یک رزیدنت شاغل در یکی از بیمارستان‌ها رفرال وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا، پاسخ‌های قابل تاملی به این سوالات می‌دهد. پاسخ‌هایی از زبان یکی از آن‌هایی که در صف نخست مبارزه با کرونا ایستاده و برای این ایستادگی مجبور شده فرزند و همسر خردسالش را به خانه پدر روانه کند تا در معرض ابتلا به این بیماری خوفناک نباشند.

پزشکی که این روز‌ها تمام هم و غمش را برای درمان بیماران گذاشته و برای در امان ماندن از بیماری، ترجیح می‌دهد صرف وعده‌های غذایی را به صبح و شب در منزل موکول کند، اما آنچه نگرانش می‌کند نه بیماری و نه دوری از خانواده و دغدغه‌هایی که بسیاری‌مان این روز‌ها با آن‌ها دست به گریبانیم، که آینده نامعلوم و تا حدودی هولناک است.

چرا هولناک؟ بابت نقصی بزرگ که از گذشته‌های دور برجای مانده و در این روز‌ها با بحران کرونا بیشتر به چشم می‌آید و ضرورت رفعش خودنمایی می‌کند. نقیصه‌ای قابل رفع که می‌شود در اسرع وقت با تدبیری ویژه رفعش کرد و به سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا پیام داد که حمایت از ایشان همه جانبه و تمام عیار است، آنقدر کامل و جامع که مشکلات سن و سال دارشان را هم رفع می‌کنیم.