روایت تلخ مجتبی شکوری از تجاوز جنسی به او

طفلک

دلم سوخت

گفتن این حرفها جلو دوربین چه دردی رو دوا میکنه؟

حالا حتما باید این رو روایت کنه تا همه ببینن و بشنون

خدا لعنت كنه ادمهاي حيوان صفت و نجس رو .

درود بر شهامتت، درود بر بزرگیت، درود بر مردانگیت که از خود گذشتی تا برای یک جامعه روشنگری کنی، ذرود بر شرفت ....

آفرین به شجاعت شما

سلام تابی جون
یکی از بهترین آدمهایی است که تو زندگیم واقعا" از صحبتهاش لذت بردم .
وقتی پادکست های دکتر شکوری رو میشنوم حس دوباره زندگی ، حس امید بهم دست میده .
خدا انشاء الله حفظش کنه .

به نظرم بعضی دردها باید با خود ادم بمونه

الان چیز خوبی گفته
آبروی نیمچه خودش رابرد این اعتراف خیلی بدی هست
الان میخواست با این حرفها سر زبونا بیفته

هزینه روانی و اجتماعی این گفت‌وگو بر دوش چه کسانی است؟

در جامعه‌ای که هنوز آموزش کافی درباره سلامت روان ندارد، چنین روایت‌هایی می‌تواند زخم‌های پنهان بسیاری را دوباره فعال کند و موجب اضطراب جمعی شود. بسیاری از مخاطبان و حتی دوستان نزدیک شما آمادگی شنیدن این حجم از درد را نداشتند و ناخواسته وارد چرخه‌ای از ترس و اندوه شدند.

آیا این شکل از روایت عمومی را نمی‌توان شکلی از خشونت روانی علیه جامعه زخمی دانست؟ چهره‌های اثرگذار مسئولیت مضاعفی در نحوه‌ی گفتن دارند. بهتر است این تجربه با همکاری متخصصان و نهادهای مدنی به شکلی بازآفرینی شود که آگاهی‌بخش و ترمیمی باشد، نه تکثیرکننده‌ی رنج.