«تاسیان»: تحریف تاریخ یا عقده‌گشایی هنری؟
سازندگان سریال «تاسیان» به‌اصطلاح روایت‌شان از سال‌های ملتهب ۵۶ و ۵۷ را با ارجاعی به «شب‌های شعر گوته» آغاز می‌کنند. شب‌هایی که طیف وسیعی از روشنفکران آن‌زمان از تمام جریان‌ها در آن حضور داشتند.
به گزارش تابناک به نقل از روزنامه هم میهن؛ کارگردان سریال که خود را شاگرد بیضایی می‌داند بخش‌هایی از صحبت‌های او در آن شب‌ها را بازسازی کرده. بیضایی در آن سخنرانی مشهورش در نقد سانسور و در دفاع از آزادی‌بیان سخن گفته و از آزادگی هنرمند دفاع کرده بود. همانجا گفته بود اجازه بدهید نسبت به واژه و کلامی که ساختار سیاسی و اپوزیسیون و هنرمند و روشنفکر، همزمان آن‌را به‌کار می‌برند، مشکوک باشیم.
در سکانسی از سریال، دو شخصیت اصلی به روستایی رفته‌اند تا برای بچه‌ها کتاب بخوانند. «ماهی سیاه کوچولو»، اثر صمد بهرنگی را می‌خوانند. کتابی که از آن به‌عنوان مانیفست غیررسمی «چریک‌های فدایی خلق ایران» یاد می‌شود؛ یکی از تندروترین گروه‌های چپ‌گرای تاریخ معاصر ایران. گروهی که اتفاقاً در کنار حزب توده، تفکرش در سرتاسر سریال به‌مثابه خصم درجه یک «آزادی و آبادانی ایران» تصویر می‌شود. اما سازندگان این مجموعه با این تناقضات و معضلات تاریخی-فکری کاری ندارند. آنان آنقدر مشعوف روایت و ساختمان اثر خود هستند که این موارد را صرفاً «نق‌زدن‌هایی از سر حسادت» به‌حساب خواهند آورد.
آنان آنقدر محظوظ روایت «تحریف‌گون» خود از تاریخ معاصر ایران‌اند، آنقدر مسحور پایان‌بندی به غایت سانتیمانتال خود شده‌اند، که مثلاً برایشان مهم نیست عکس کهنسالی و مربوط به سال‌های حوالی به قتل‌رسیدن داریوش فروهر را در دست دانشجویان دانشگاه تهران، در تظاهرات سال‌های منتهی به انقلاب، نگذارند. (درواقع به‌احتمال بسیار حتی متوجه این نقصان‌ها هم نشده‌اند.)
موارد اینچنینی بسیارند اما هدف من در این‌جا آوردن سیاهه بلندبالای چنین مورادی نیست. همانگونه که در تیتر یادداشت آورده‌ام، این سریال را «بهانه»ای قرار داده‌ام تا نگرانی‌های این روزها را با شما به اشتراک بگذارم.
اینها بیشتر می‌خوان آزادی ظاهری زن ها رو به نمایش بگذارند فقط بخاطر جذب بیننده
وگرنه خیلی روی متن کار نمیکنند
بیشتر نمایشهای خانگی همینطورن
من سریال رو کامل دیدمنیاز به این حد از نقد سیاسی نیست
مساله واضح این سریال عشق به سازندگی در آقای کارخانه دار و در مقابل گول خوردن کارگران (قشر متوسط جامعه) توسط توده ها بود
به همین سادگی
متاسفانه نقد بسیار غیر منطقی و بی جا و ناواردی کردید تابناک. مردم به خوبی افرادی که در ایران سرمایه گذاری کردند و شرکتهایی مثل ایران ناسیونال ، ارج ، آزمایش ، کفش ملی ، مینو و ... را ساختند و برای این کشور با صادرات و اشتغال آفرینی موجب رونق اقتصادی شدند را فراموش نمیکنند. همان کسانی که دقیقا مانند سریال تاسیان اموالشان مصادره شد و کارخانه هایشان هم در اثر سو مدیریت یکی یکی ورشکسته شد . حقیقت را نمیشود کتمان کرد. الان کارخانه ارج و آزمایش و ... چه سرنوشتی دارند !!! واقعیت را تحریف نکنید. خواستید مطلب بنده را هم منتشر نکنید عیبی ندارد ولی انصاف داشته باشید 
| 
واقعا دم شما گرم، چه خوب نوشتی؛ این انتقاد که بسیار موضع گیرانه نوشته شده، تنها قصدش تخریب سریال و سازندگانش هست تینا پاکروان همیشه دنبال دکور و رنگ و لعابه ، ن سناریو باد هواست ، ه سریال خاتون پایان بندی درستی داشت نه این یکی، ولی باز همین که اتیش به جون بعضی ها انداخته ، شکر به مشکلات فنی سریال و عدم تاثیر صحنه های درام ان از جمله سکانس اخر سریال (مرگ عاشق و معشوق ) ، کاری ندارم . اما خوبهکه ضرر وزیان عظیم ناشی از غلیان هیجانات بی منطق را نشان داده است .انهم در این فضای سانسور زده دغدغه پاکروان دغدغه قشر سرمایه دار قبل انقلاب و قطعا بعد انقلاب بود نقد غیر منصفانه، سطحی و غیر واقعی بود. 
| اونی که غیر منصفانه بود خود سریال بود نسبت به انقلاب وگروه های انقلابی نه نقد به این سریال.