شرط مدیر شدن در مدارس بالاتر از وزیر شدن است؟!
به گزارش «تابناک»، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با قطع نظر از ایرادهایی از قبیل برادر داماد فلان شخص بودن، رشته تحصیلی نامرتبط داشتن و بسته فکر کردن که به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش وارد می‌کنند، نکته بسیار مهمی در مورد این پیشنهاد وجود دارد که غفلت از آن می‌تواند خسران بزرگی متوجه کشور کند.
واقعیت تلخ این است که غیر از مطرح شدن شعار‌های زیبا و البته تدوین برنامه‌های مفید، کار دیگری که در خور وزارت آموزش و پرورش با این عظمت و اهمیت باشد صورت نگرفته است.
یک نمونه از کوتاهی‌ها در مورد این وزارتخانه، کم‌توجهی به بودجه موردنیاز و نمونه دیگر بی‌توجهی به مدیریت آن در سطح کلان است. اگر به وضعیت وزارتخانه‌ها در دهه‌های اخیر نگاه کنید خواهید دید که وزارت آموزش و پرورش بلاتکلیف‌ترین آن‌ها از نظر نداشتن وزیر در دوره‌هائی از این دهه‌ها و بیشترین تغییرات و تعویض‌ها در سطح وزیر بوده است. ماجرای عدم تأمین بودجه نیز بی‌نیاز به توضیح است.
این واقعیت‌ها ایجاب می‌کنند برای وزارت آموزش و پرورش، وزیری با حداقل ۵ ویژگی ممتاز در نظر گرفته شود تا بتواند آن را به درستی مدیریت کند. این ویژگی‌ها عبارتند از عضو خانواده آموزش و پرورش بودن، از رجال علمی کشور بودن، صاحب تجربه مدیریتی کلان بودن، سابقه روشن فعالیت فرهنگی طولانی داشتن و از تفکر باز و آزاداندیشی برخوردار بودن. این‌ها همه مهم هستند و ضروری و از میان این‌ها به عضو خانواده آموزش و پرورش بودن باید بیشتر توجه شود. در وزارت آموزش و پرورش، شرط مدیر مدرسه شدن، داشتن ۵ سال سابقه تدریس و سه سال معاونت است. بدین ترتیب، کسی که تمام مراحل حضور در آموزش و پرورش را طی نکرده باشد چگونه می‌تواند وزیر شود؟
این امتیازات پنجگانه را فقط در معدود افرادی که عمر خود را در آموزش و پرورش سپری کرده باشند می‌توان یافت. برای یافتن چنین فردی نباید اسیر شعار جوان‌گرائی شد. کسی که دارای فکر جوان باشد، قطعاً بهتر از جوانی است که فاقد ویژگی‌های لازم باشد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی اگر می‌خواهند کشور را از نظر آموزش و پرورش و زیرساخت مدیریتی آینده تقویت کنند، باید این ویژگی‌ها را بدون مسامحه در نظر داشته باشند. هدف نباید صرفاً وزیر تعیین کردن باشد، مهم اینست که فردی شایسته متولی وزارتخانه باعظمت و بااهمیت آموزش و پرورش باشد تا این وزارتخانه از سرگردانی مزمن نجات پیدا کند.
با این انتخاب ها قحط الرجالی مملکت دیگه داره ثابت می شه . گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست آنچه به جایی نرسد فریاد است .
سابقه روزنامه جمهوری اسلامی در عقده گشایی و نقدهای مغرضانه به قدری خراب است که فارغ از محتوی ارزش مطالعه ندارد!! حرف شما درست است ولي لحن شما نه. اتفاقا براي معلم شدن و مدير شدن در يک مدرسه بايد سخت گيريها خيلي خيلي بيشتر از وزير شدن باشد. چون وزير سياست گذار است ولي مدير و معلم مجري و به صورت مستقيم در زندگي سالهاي بعدش اثر گذارند. براي همين است که در فرانسه مدير يک مدرسه مقامش از رئيس جمهور هم بالاتر است و براي همين است که در فرانسه مدارس حتي يک روز هم تعطيل نشد در اين همه گيري اموزش وپرورش سرندارد وبه طور کلی تن از بدن جدا شده است .از وضعیت هرچه بنویسید کم است هميشه همينطور است شروط لازم رئيس جمهور شدن هم از همه كمتر. همونطور كه شرط دريافت وام ميلياردي خيلي راحت تر از وام 10 ميليوني هست.
كافي جزو خواص باشي...
این موضوع درمورداکثراعضای کابینه سیزدهم وجوددارد. که البته مهمترین شرط، همانا وابستگی به سفره انقلاب و پدر زاکی هست، که ایشون دارند. دیگه اصلا مهم نیست که آموزش و پرورش به نوعی قطعا مهمترین و بنیادیترین و تاثیرگذارترین وزارتخانه است. در عوض سابقه زیادی در سانسور داره و این برای دولت خیلی مهمه !!! هر چی سنگ مال پای لنگبیچاره فرهنگیان و معلمان که باید این چنین وزیری بدهند
وزیری که حتی مدیریت یک ناحیه یا منطقه را ندارد البته برای مسئولین رده بالا این چنین افرادی لازم است که هرچه گفتند بگوید چشم
وزیر آموزش و پرورش باید حق معلمان را از مجلس و دولت بگیرد
مثل شرکت نفتی ها و سایر سازمانها بدون آنکه آب از آب تکان بخورد حقوقشان بی سر و صدا زیاد شود اما رتبه بندی معلمان هنوز اندر خم کوچه پس کوچه های کمیسیون آموزشی مجلس است چقدر تبعیض چقدر تفاوت چقدر تحمل