صد رحمت به داروخانه های دوران جنگ!


هرازچندگاهی سعید نمکی اظهاراتی را مطرح می کند که نه تنها با مشاهدات مطابقت ندارد بلکه بعضا تضادی 180 درجه ای دارد؛ به عنوان نمونه او در فروردین امسال گفته بود اجازه ندادیم صف مرغ و تخم‌مرغ برای دارو تکرار شود.

و یا در خرداد گفته بود زمانی که گوشت و مرغ نبود، نگذاشتیم ۴۷۵۰ قلم دارو کمیاب شود نگذاشتیم مثل انگلیس و فرانسه حتی یک بیمار کووید و غیرکووید و حتی یک بیمار ضربه مغزی پشت در بیمارستان بماند. یک میلیارد و و ۲۰۰ میلیون یورو کمتر از ارز سال ۹۷ برای دارو هزینه کردیم اما کمبودی نداشتیم.



کافیست به صورت تصادفی با بیمارانی که پیش تر کرونا گرفتند تماس بگیرید و از آنها بپرسید که چگونه بستری شدند تا متوجه شوید که این ادعای آقای وزیر اصلا با واقعیت مطابقت ندارد.



اگر به بیماران دسترسی ندارید کافیست خودتان با بیمارستان ها تماس بگیرید و بگویید که بیمار مبتلا به کرونا دارید ببنید پذیرش بیمارستان چه جوابی خواهد داد.

نگارنده این سطور در زمانیکه جناب نمکی این ادعا که تخت خالی برای بیماران کرونایی داریم و هیچ بیماری پشت در بیمارستان نمانده را مطرح کرد با چند بیمارستان بزرگ که این بیماران را پذیرش می کرد تماس گرفت اما پاسخ همه آنها این بود که جایی برای بستری بیمار شما نداریم.


در بحث دارو هم که دیگر کاملا بر همه واضح و مبرهن است که در چه اوضاعی بسر می بریم.



هر روز مبتلایان به یک بیماری گلایه می کنند که داروهایشان کمیاب است و یا باید به قیمت گزاف از بازار سیاه خریداری کنند از بیماران دیابتی گرفته تا بیماران دیگر بیماری ها.

روز گذشته به یکی از داروخانه های بزرگ دولتی پایتخت رفتم تا ببینم ماجرا از چه قرار است.

قفسه های خالی این داروخانه که یکی از بزرگترین و مهمترین داروخانه های پایتخت بود فضای یک کشور جنگی را تداعی می کرد.



به هر اداره و یا محل عمومی گرفتید و با تابلو فیلمبرداری ممنوع مواجه شدید بدانید که خیلی از مسائل بر روی اصول نیست که این تابلو درج شده چرا که فیلمبرداری و عکاسی مردم حتی از موارد خاص موجب می شود تا رویه غلط اصلاح شود در غیر اینصورت رویه غلط تا ابد ادامه پیدا خواهد کرد؛ نکته عجیب اینکه در درب ورودی این داروخانه هم این تابلو درج شده بود.



نکته بعدی که توجه مرا به خود جلب کرد؛ تعدد دوربین های مداربسته این داروخانه بود؛ دوربین هایی که به نظر می رسید تعدادشان از دوربین های نهادهای امنیتی هم بیشتر بود؛ دو سوال اینجا مطرح است آیا این تعداد عجیب دوربین حاصل بازاریابی بی نظیر پیمانکار دوربین های مداربسته بوده و یا اتفاقات خاصی در این داروخانه رخ داده که نیاز بوده که از هرجهت افراد چک شوند و جو تا این حد امنیتی شود!

مورد بعدی صرفا تکذیب اظهارات جناب نمکی است؛ صف بلندی برای پذیرش نسخه بیماران شکل گرفته بود که با صفوف مرغ و گوشت تفاوتی نداشت؛ علاوه بر این مسئول پذیرش هرچند ثانیه فریاد میزد که بیماران مبتلا به فلان بیماری در صف نایستند چرا که دارو آنها موجود نیست؛ نکته غم انگیز اینکه لیست این بیماریها لحظه به لحظه افزایش پیدا می کرد.

اگر در ساعات اول بیماران دیابتی باید از خیر داروهایشان می گذشتند؛ در دقایق بعد بیماران مبتلا به کرونا اضافه شدند و همینطور این زنجیره بزرگتر و بزرگتر شد.




سوال اینجاست که چرا سخنان برخی از مسئولین تا این میزان از واقعیت دور است؟ مشخص است وقتی مسئول به حیطه تحت مسئولیتش بی اطلاع است(نمی گوییم مسئول مربوطه دروغگوست) این رویه هیچ تغییری نخواهد کرد و همین آش و همین کاسه تا ابد باقی خواهند ماند.


*روزنامه نگار