چرا این خصوصی سازی صورت نمی گیرد؟

عملکرد ضعیف خودروسازان در سال های اخیر باعث شده است تا کارشناسان به این نتیجه برسند که شاید خصوصی سازی درمانی بر این عملکرد ضعیف باشد. رئیس جمهور و مدیران خودروسازی نیز چند باری تعارفاتی را در زمینه خصوصی سازی انجام داده اند اما به راستی چرا این خصوصی سازی از حد تعارف فراتر نمی رود و انجام نمی شود؟

به گزارش تابناک اقتصادی، عملکرد ضعیف خودروسازان داخلی به خصوص سایپا و ایران خودرو در سال های اخیر باعث شده است تا مردم اعتراضاتی را به خودروسازان داشته باشند و کارشناسان نیز راه حل این مشکل را در خصوصی سازی خودروسازی ها ببینند. خصوصی سازی که در چند سال اخیر نیز بارها در صحبت های رئیس جمهور و مدیران خودرویی به آن تاکید شده است اما هرگز این موضوع پا را از یک تعارف ساده فراتر نگذاشته و عملی نشده است. به عنوان نمونه در اسفند ماه 1394 رئیس جمهور روحانی در سخنرانی خود اعلام کرد: در اینجا به صراحت می گویم که سیاست دولت یازدهم آن است که صنعت خودرو خصوصی و در اختیار مردم باشد. دولت هیچگاه مدیر خوبی در صنعت و از جمله صنعت خودرو و در کل اقتصاد نخواهد بود. هاشم یکه زارع مدیرعامل ایران خودرو نیز حدود یک ماه پیش در همایش صنعت خودرو صندلی خود را به بخش خصوصی تعارف زد و گفت: همین جا اعلام می کنم همین امروز سه سرمایه گذار پیدا شوند سه تا صندلی ایران خودرو را بگیرند و سه تا سرمایه گذار هم پیدا شوند سه صندلی سایپا را در اختیار بگیرند. همین امروز عصر آقای جهرودی (مدیرعامل سایپا) و من را عوض بکنند، مطمئن باشید این به نفع این مملکت خواهد بود.

حال پرسش این است که چرا این تعارفات تاکنون عملی نشده و خصوصی سازی خودروسازان در حد حرف مانده است؟

شاید اولین دلیل نبود عزم جدی در مدیران خودرویی و دولت و شیرین بودن لذت تصدی گری است. حسن روحانی در مورخه 1 تیر 1396 طی صحبت هایی اعلام نمود که تلاش دولت یازدهم از ابتدا حذف تصدی گری بوده است اما وزرا در ابتدای دولت همه قول می دهند اما بعد از گذشت مدتی گویا تصدی گری لذت بخش می شود و برای عبور از آن بهانه و دلیل می آورند که البته ممکن است این دلایل درست باشد! بنابراین همین شیرین بودن تصدی گری یکی از دلایلی است که مانع خصوصی سازی خودروسازان بوده است.

دومین دلیل نبود شفافیت در عملکرد خودروسازان است. در هنگام واگذاری یک مجموعه باید مشخص باشد که آن مجموعه چقدر سود دارد، چقدر زیان انباشته دارد و یا چقدر دارایی دارد. عبدالله رضیان عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در این زمینه عنوان نموده است که ما خودمان هم که در کمیسیون هستیم دقیقاً این اطلاعات را از خودروسازان نداریم چه برسد به باقی مردم.

سومین دلیل هم در صحبت های اصغر خسروشاهی مشاور خودرویی وزیر صنعت نهفته است که به نظر می رسد نوعی فرار از تعارفات غیرواقعی مدیران خودرویی و دولت برای خصوصی سازی خودروسازان می باشد و انداختن توپ عدم خصوصی سازی خودروسازان به زمین جامعه است. خسروشاهی در 19 اسفند 1396 طی مصاحبه ای اعلام نموده است که خصوصی سازی شرکت های خودروسازی در برنامه دولت است ولی از نظر اجتماعی در جامعه بایستی آمادگی لازم وجود داشته باشد.

با توجه به این صحبت های جناب مشاور خودرویی وزیر صنعت به نظر می رسد که شاید عمده ترین مشکل خصوصی سازی صنعت خودرویی کشور دو دلیل اول نمی باشد بلکه دلیل اصلی آن نبود آمادگی لازم در جامعه و مردم جهت انجام این خصوصی سازی است که مانع انجام آن شده است!

به هر حال امید است که دولت هر چه زودتر پا را از حد صحبت و تعارفات فراتر بگذارد و شرایط را برای واگذاری خودروسازی ها به بخش خصوصی مهیا نماید تا شاید عملکرد خودروسازان بهتر شود و مردم رغبت بیشتری به خرید خودروهای داخلی پیدا کنند و از خروج ارز از کشور هم جلوگیری شود.