رییس کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان فدراسیون فوتبال در نشست خبری اظهار کرد: در روزهای پایانی سال ۱۳۹۵ به دلیل مشکلاتی که در پرونده باشگاههایی مانند تراکتورسازی و استقلال به وجود آمد، لزوم ایجاد کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان احساس شد و با پیش بینی آیین نامه فدراسیون فوتبال، این کمیته تشکیل شد.
به گزارش تابناک ورزشی، روزبه وثوق احمدی درباره پروندهها گفت: محتویات پروندهها محرمانه است و تا زمانی که رای صادر نشده ما ممنوع هستیم که درباره آن صحبت کنیم. در مقررات تعیین وضعیت اصل بر این است که طرفین باید در جلسات شرکت کنند. این آیین نامه بر اساس آیین نامههای بین المللی نوشته شده . مهلت رسیدگی به پروندهها ۳۰ روز از زمان تشکیل پرونده اعمال شده است.
احمدی درباره بخشی از آیین دادرسی تنبیه باشگاهها و بازیکنان گفت: مقررات اجازه اخطار، توبیخ، جریمه، محرومیت و ممنوعیت از نقل و انتقلات داخلی و خارجی را میدهد. اگر باشگاهی با بازیکنی سالانه ۱۲۰ میلیون تومان قرارداد بسته باشد، هر ماه باید ۱۰ میلیون تومان پرداخت کند اما اگر این کار انجام نشود، کمیته تعیین وضعیت میتواند یکی از موارد چهارگانه را اعمال کند. محرومیت از نقل و انتقالات وابسته به تبعیت از نقل و انتقالات است. باشگاههای استقلال و تراکتورسازی طبق همین قوانین محروم شدند. در گذشته اگر پرداخت جریمه انجام نمیشد، به دادگاه CAS میرفت و بعد از آن هم به کمیته انضباطی میرفت و آن موقع اخطار یا جریمه انجام میشد. باشگاهها باید حواس خودشان را جمع کنند که در مرحله اول با ممنوعیت مواجه نشوند چرا که در آیین نامه جدید این کار امکان پذیر است و امکان توبیخ وجود دارد.
وثوق احمدی درباره پرداخت مالیات بازیکنان گفت: مالیات را هر شخص حقوقی و حقیقی باید پرداخت کند و در بعضی مواقع این طور بود که باشگاه تعهد میکرد مالیات را بپردازد و این کار را انجام نمیداد. در آیین نامه جدید این طور آمده که بازیکن باید مالیات را مطابق قوانین داخلی هر کشور پرداخت کند. اگر مالیات را پرداخت نکند و دچار جریمه میشوند و حداقل نمیتوانند از کشور خارج شوند.
او درباره پاداشهایی که بازیکنان میگیرند گفت: این بستگی به قرارداد دارد. برای مثال اگر گلی را به ثمر برساند، مبلغی را دریافت میکند. اگر شرطی گذاشته باشند که تعداد گل بازیکن مبلغی را به دنبال داشته باشد، این به بدهی باشگاه اضافه میشود. این آپشنها در قراردادهای خارجی هم هست. بخشی از اینها را در آیین نامه لحاظ کردیم اما بخشی نیامده است. یک قرارداد میلیاردی باید ۴۰، ۵۰ صفحه داشته باشد و باید به همه جزییات بپردازند اما در ایران اینطور نیست.