فیلم سینمایی 313
محمد رضا زائري
ما که عادت کردهایم موضوع انتظار امام عصر و نیمه شعبان را یا از زبان یک روحانی در صدا و سیما بشنویم یا در فضای حسینیه و مسجد با آن روبهرو بشویم یا... نمادهای تصویری مشخصی از ریش و عمامه تا چادر مشکی و... را برای این پیام انتظار داشته باشيم. برای همین وقتی میبینیم یک مجری تلویزیون از ظهور امام عصر سخن میگوید و دعا میخواند، اگر از آن نمادهای مشخص بیبهره باشد، برای این نسل کمینگر و مادیپندار و ظاهرگرا و بهشدت سطحی، باورپذیر نیست و با خود میگوییم: «مجبور است دیگر بیچاره، به او گفتهاند بگو، میگوید، برایش نوشتهاند و گفتهاند بخوان!»
البته حق هم داریم، فضای عمومی و فرهنگی جامعه ما و نمادهای صوتی و تصویری رایج جز این اقتضا نمیکند. در روزگاری که نرخ روز نان عافیت در بسیاری از اوقات نفاق و ریا و تظاهر است و به اقتضای شرایط، چنان که افتد و دانی... طوری که کارگردان مسابقه تلویزیونی هم مجبور است قبل از ضبط جواب سئوال مذهبی برنامه را به حضار اعلام کند ! (چون فرض دروغین و بیربط اولیه این است که اولا دینداری یعنی پارهای محفوظات و ثانیا همه مردم دیندار و مذهبی هستند و...) این تازه اول داستان است !
با چنین پیشینه ذهنی وقتی وسط فیلمهای متنوع و جدید یک ویدئوکلوپ به یک فیلم داستانی برمیخوری که از یاران امام زمان سخن میگوید، باید هم تعجب کنی... وقتی در قفسه فیلمهای اکشن و درام و رمانتیک و رزمی هالیوود، فیلمی میبینی که درباره انتظار امام عصر ساخته شده، باید هم شگفتزده شوی...
وقتی عادت کردهای تصویری را همیشه در یک قاب و قالب خشک و ثابت و کلیشهای ببینی، انتظار نداری یک فیلم با فضای غربی و لوکیشن اروپایی و ادبیات امروزی از مفهوم سنتی و دینی انتظار بگوید.
انتظار نداری قهرمان اصلی فیلم که قرار است بعدا از یاران امام عصر باشد، حلقه به گوشش بیندازد یا گیتار دستش بگیرد یا... (کسی که کراوات دارد، ساواکی است و کسی که قرار است شهید شود، از اول داستان ریش میگذارد و نماز شب میخواند. بر همین اساس، امام زمان و اسلام و انقلاب فقط مال ماست و آمریکا و استکبار و جهنم مال بقیه و از همه اینها مهمتر، تهران مرکز عالم است و بس.
قرائت و روایت ما از همه چیز - نه فقط دین و مبارزه با استکبار - تنها قرائت مجاز و مقبول است!)
فیلم «313» چه برای ما خوشایند باشد و چه نه، چه آن را بپسندیم و چه نه، چه از نظر حرفهای نمره بالایی بگیرد و چه نه... به هر حال، جسارتی قابل تحسین است و نخستین گام برای پاسخ گفتن به نیاز جدی و اساسی امروز ما یعنی ریختن محتوای ارزشی و اعتقادی در ظرف مناسب و جدید و عرضه پیام دینی به زبان و ادبیات قابل فهم مخاطبان جهانی متنوع و مختلف.
ما در ایران به دلیل عدم ارتباط مستمر و مستقیم و ناآشنایی با زبانهای خارجی، متأسفانه این ضرورت را احساس نمیکنیم. از آثار و تبعات سوء تهاجم فرهنگی بهشدت آسیب میبینیم، اما تأثیری نمیتوانیم بگذاریم. رسانههایمان برای خارج از کشور را کسانی اداره میکنند که جز به زبان فارسی آشنا نیستند و ما در واقع از تهران برای دنیا حرف میزنیم نه در یک فضای زنده و فعال و ملموس.
فیلم داستانی «313» محصول گروهی از شیعیان انگلستان است که به نظر میرسد چندین نفر از آنها اعضای یک خانواده هستند.
با امکانات عادی اما در سطح قابل قبولی از جهت حرفهای و فنی تولید شده است. استانداردهای رایج کار در همه زمینهها رعایت شده؛ از طراحی پوستر و تیتراژ و ترانههایی در میان فیلم تا راهاندازی سایت اینترنتی.
فیلم در عین اینکه بسیار ساده و متواضع و بیادعاست، نکات مثبت فراوانی دارد. خوشساخت و جذاب و مؤثر است و مسیر داستان تقریبا منطقی و باورپذیر به نظر میرسد.
داستان درباره جوانی به نام علی لیث است. او که هنگام تولد، فرزند آخرالزمان خوانده شده، بهعنوان نماد نسلی که ظهور امام زمان را درک خواهند کرد، معرفی می‌شود. وی در یک خانواده شیعی در لندن زندگی میکند. پدرش او، مادر بیمار و خواهرکوچکش را رها کرده و وي برای گذران زندگی به فروش مواد مخدر میپردازد. با نماز بیگانه است و از عقاید شیعی چیزی نمیداند.
مدیر مدرسه که به هوش و استعداد او مطمئن است، مجبورش میکند درباره امام مهدی(عج) یک مقاله تحقیقی بنویسد و او که در آغاز زیر بار نمیرود، طی حوادثی به این کار تن میدهد.
او به طور معجزهآسایی با یک عالم دینی به نام محسن آشنا می‌شود که گرچه معمم نیست، اما در نقش یک روحانی با مدارا و حوصله بهتربیت او پرداخته و به بهانه مقاله نوشتن، بسیاری از مشکلاتش را درمان میكند.
در طول داستان چند بار با عدد «313» مواجه می‌شود. خوابهای عجیبی میبیند و شیخ محسن او را بهعنوان جوانی که به خاطر مأموریتهای بزرگ انتخاب شده، برای آینده آماده میکند.
او که بسیار به این دانشمند نکتهدان و دوستداشتنی وابسته شده، ناگهان درمییابد که او از دنیا رفته است و تمام ثروت خود را برای وي گذاشته. او با این پول به دانشگاه میرود و پس از تحصیلات، مؤسسه امام مهدی را تأسیس میکند.
در پایان فیلم، صحنهای را میبینیم از پخش خبر ویژه تلویزیون‌های خبری دنیا در مورد حوادث مکه مکرمه. تصاویر آشوب و اغتشاش در مکه را نشان میدهند و گزارش تصویری از کشته شدن نفس زکیه میگوید که از نشانههای ظهور امام زمان(عج) است.
بعد از آن علی به همراه سيصدوسيزده نفر دیگر از مؤمنین دیده می‌شود که از نقاط مختلف دنیا پیرامون نوری (اشاره به وجود مقدس امام عصر) جمع شدهاند و آماده یاری حضرت موعود هستند.
طبیعتا نخستین کار این گروه و تجربه این کارگردان قابل انتقاد است. هم نکتههای بسیاری از جهت حرفهای و فنی وجود دارد که میتوان به آنها ایراد گرفت و هم مسايلی که ما از جهت اعتقادی و فکری ممکن است نپسندیم یا نپذیریم.
شخصا نیز اشکالاتی به فیلمنامه یا بعضی صحنهها دارم، اما معتقدم در مجموع اصل این اقدام بسیار قابل ستایش است.
متأسفانه دستاندرکاران تولید فیلم را نمیشناسم، اما هرکه باشند و به هرگروه فکری و دستهبندی سیاسی اجتماعی که منسوب شوند، فرقی نمیکند. این تجربه یک جای خالی جدی را پر کرده است و امروز ما برای سخن گفتن با دنیا، چارهای جز توجه جدی به این ظرفیتهای مؤثر نداریم. (هفته آینده درباره تأثیر پخش سریال «یوسف پيامبر(ع)» در کشورهای عربی و بازتاب عجیب آن خواهم نوشت. در اشاره به ظرفیت نقد آماده و مفت و مجانی ارتباط و تأثیر در مخاطبان جهانی به زبان هنر).
فیلم «313» از همکاری فنی چندین نفر بریتانیایی هم استتفاده کرده. زبان اصلی طبیعتا انگلیسی است، اما در نسخه دیویدی زیرنویس فارسی هم دارد. کیفیت تصویر و نور و صدا قابل قبول و در سطح کارهای معمول غربی است.
صحنهها زیبا و فيلم خوشساخت است. چون بعضی ملاحظات نامربوط ما را نداشتهاند، شخصیت پردازی و تغییر و تحول قهرمان فیلم تقریبا باورپذیر و طبیعی است. بازیگر نقش علی لیث بر اساس شناسنامه فیلم به بازیگر نقش مادرش محرم است، بنابراین در صحنه بیمارستان مادر به طور طبیعی پسرش را در آغوش میگیرد و میبوسد.
همه خانوادههای مسلمان در فیلم یکدست و یکجور نیستند. (خانم بیحجاب و مرد بینماز در میان آنها به چشم میخورد) در بخشهایی از داستان بهطور بسیار زیبا و مفیدی لایف استایل زندگی دینی دیده می‌شود (از نمک خوردن قبل از غذا گرفته تا تلاوت قرآن و...) فیلم به طور پراکنده پیامهای معنوی و مؤثر فراوانی دارد که نیاز امروز مخاطب است.
نکات بسیار زیادی در مورد فیلم «313» می‌شود گفت، اما طبیعتا اینجا قرار نیست نقد فیلم بنویسیم یا داستان فیلم را شرح دهیم. قصد من تنها معرفی این کار به دوستانی بود که میتوانند درباره آن بنویسند و آن را معرفی کنند.
فکر میکنم حتی خود فیلم هم با حذف چند صحنه مختصر که محل ایراد و اشکال اعتقادی خواهد بود، حتی قابل پخش از صدا و سیما باشد (شاید البته من معیارهای عجیب و غریب صدا و سیما را فراموش کردهام که در آن فیلم ماتریکس و نارنینا قابل پخش است و جومونگ قهرمان ملیاش می‌شود.
اما بعضی از پیامهای دینی و مذهبی غیرکلیشهای و برخی چهرههای مؤمن و متعهد صریح و صادق در آن غیر قابل پخش هستند).
فیلم «313» کار خارقالعاده و عجیب و غریبی نیست. یک تجربه است که ممکن است ایراد هم داشته باشد. یک گام است که با پیوستن گامهای بعدی راهی نارفته را به مقصد میرساند.
منبع: هفته نامه پنجره
البته حق هم داریم، فضای عمومی و فرهنگی جامعه ما و نمادهای صوتی و تصویری رایج جز این اقتضا نمیکند. در روزگاری که نرخ روز نان عافیت در بسیاری از اوقات نفاق و ریا و تظاهر است و به اقتضای شرایط، چنان که افتد و دانی... طوری که کارگردان مسابقه تلویزیونی هم مجبور است قبل از ضبط جواب سئوال مذهبی برنامه را به حضار اعلام کند ! (چون فرض دروغین و بیربط اولیه این است که اولا دینداری یعنی پارهای محفوظات و ثانیا همه مردم دیندار و مذهبی هستند و...) این تازه اول داستان است !
با چنین پیشینه ذهنی وقتی وسط فیلمهای متنوع و جدید یک ویدئوکلوپ به یک فیلم داستانی برمیخوری که از یاران امام زمان سخن میگوید، باید هم تعجب کنی... وقتی در قفسه فیلمهای اکشن و درام و رمانتیک و رزمی هالیوود، فیلمی میبینی که درباره انتظار امام عصر ساخته شده، باید هم شگفتزده شوی...
وقتی عادت کردهای تصویری را همیشه در یک قاب و قالب خشک و ثابت و کلیشهای ببینی، انتظار نداری یک فیلم با فضای غربی و لوکیشن اروپایی و ادبیات امروزی از مفهوم سنتی و دینی انتظار بگوید.
انتظار نداری قهرمان اصلی فیلم که قرار است بعدا از یاران امام عصر باشد، حلقه به گوشش بیندازد یا گیتار دستش بگیرد یا... (کسی که کراوات دارد، ساواکی است و کسی که قرار است شهید شود، از اول داستان ریش میگذارد و نماز شب میخواند. بر همین اساس، امام زمان و اسلام و انقلاب فقط مال ماست و آمریکا و استکبار و جهنم مال بقیه و از همه اینها مهمتر، تهران مرکز عالم است و بس.
قرائت و روایت ما از همه چیز - نه فقط دین و مبارزه با استکبار - تنها قرائت مجاز و مقبول است!)
فیلم «313» چه برای ما خوشایند باشد و چه نه، چه آن را بپسندیم و چه نه، چه از نظر حرفهای نمره بالایی بگیرد و چه نه... به هر حال، جسارتی قابل تحسین است و نخستین گام برای پاسخ گفتن به نیاز جدی و اساسی امروز ما یعنی ریختن محتوای ارزشی و اعتقادی در ظرف مناسب و جدید و عرضه پیام دینی به زبان و ادبیات قابل فهم مخاطبان جهانی متنوع و مختلف.
ما در ایران به دلیل عدم ارتباط مستمر و مستقیم و ناآشنایی با زبانهای خارجی، متأسفانه این ضرورت را احساس نمیکنیم. از آثار و تبعات سوء تهاجم فرهنگی بهشدت آسیب میبینیم، اما تأثیری نمیتوانیم بگذاریم. رسانههایمان برای خارج از کشور را کسانی اداره میکنند که جز به زبان فارسی آشنا نیستند و ما در واقع از تهران برای دنیا حرف میزنیم نه در یک فضای زنده و فعال و ملموس.
فیلم داستانی «313» محصول گروهی از شیعیان انگلستان است که به نظر میرسد چندین نفر از آنها اعضای یک خانواده هستند.
با امکانات عادی اما در سطح قابل قبولی از جهت حرفهای و فنی تولید شده است. استانداردهای رایج کار در همه زمینهها رعایت شده؛ از طراحی پوستر و تیتراژ و ترانههایی در میان فیلم تا راهاندازی سایت اینترنتی.
فیلم در عین اینکه بسیار ساده و متواضع و بیادعاست، نکات مثبت فراوانی دارد. خوشساخت و جذاب و مؤثر است و مسیر داستان تقریبا منطقی و باورپذیر به نظر میرسد.
داستان درباره جوانی به نام علی لیث است. او که هنگام تولد، فرزند آخرالزمان خوانده شده، بهعنوان نماد نسلی که ظهور امام زمان را درک خواهند کرد، معرفی می‌شود. وی در یک خانواده شیعی در لندن زندگی میکند. پدرش او، مادر بیمار و خواهرکوچکش را رها کرده و وي برای گذران زندگی به فروش مواد مخدر میپردازد. با نماز بیگانه است و از عقاید شیعی چیزی نمیداند.
مدیر مدرسه که به هوش و استعداد او مطمئن است، مجبورش میکند درباره امام مهدی(عج) یک مقاله تحقیقی بنویسد و او که در آغاز زیر بار نمیرود، طی حوادثی به این کار تن میدهد.
او به طور معجزهآسایی با یک عالم دینی به نام محسن آشنا می‌شود که گرچه معمم نیست، اما در نقش یک روحانی با مدارا و حوصله بهتربیت او پرداخته و به بهانه مقاله نوشتن، بسیاری از مشکلاتش را درمان میكند.
در طول داستان چند بار با عدد «313» مواجه می‌شود. خوابهای عجیبی میبیند و شیخ محسن او را بهعنوان جوانی که به خاطر مأموریتهای بزرگ انتخاب شده، برای آینده آماده میکند.
او که بسیار به این دانشمند نکتهدان و دوستداشتنی وابسته شده، ناگهان درمییابد که او از دنیا رفته است و تمام ثروت خود را برای وي گذاشته. او با این پول به دانشگاه میرود و پس از تحصیلات، مؤسسه امام مهدی را تأسیس میکند.
در پایان فیلم، صحنهای را میبینیم از پخش خبر ویژه تلویزیون‌های خبری دنیا در مورد حوادث مکه مکرمه. تصاویر آشوب و اغتشاش در مکه را نشان میدهند و گزارش تصویری از کشته شدن نفس زکیه میگوید که از نشانههای ظهور امام زمان(عج) است.
بعد از آن علی به همراه سيصدوسيزده نفر دیگر از مؤمنین دیده می‌شود که از نقاط مختلف دنیا پیرامون نوری (اشاره به وجود مقدس امام عصر) جمع شدهاند و آماده یاری حضرت موعود هستند.
طبیعتا نخستین کار این گروه و تجربه این کارگردان قابل انتقاد است. هم نکتههای بسیاری از جهت حرفهای و فنی وجود دارد که میتوان به آنها ایراد گرفت و هم مسايلی که ما از جهت اعتقادی و فکری ممکن است نپسندیم یا نپذیریم.
شخصا نیز اشکالاتی به فیلمنامه یا بعضی صحنهها دارم، اما معتقدم در مجموع اصل این اقدام بسیار قابل ستایش است.
متأسفانه دستاندرکاران تولید فیلم را نمیشناسم، اما هرکه باشند و به هرگروه فکری و دستهبندی سیاسی اجتماعی که منسوب شوند، فرقی نمیکند. این تجربه یک جای خالی جدی را پر کرده است و امروز ما برای سخن گفتن با دنیا، چارهای جز توجه جدی به این ظرفیتهای مؤثر نداریم. (هفته آینده درباره تأثیر پخش سریال «یوسف پيامبر(ع)» در کشورهای عربی و بازتاب عجیب آن خواهم نوشت. در اشاره به ظرفیت نقد آماده و مفت و مجانی ارتباط و تأثیر در مخاطبان جهانی به زبان هنر).
فیلم «313» از همکاری فنی چندین نفر بریتانیایی هم استتفاده کرده. زبان اصلی طبیعتا انگلیسی است، اما در نسخه دیویدی زیرنویس فارسی هم دارد. کیفیت تصویر و نور و صدا قابل قبول و در سطح کارهای معمول غربی است.
صحنهها زیبا و فيلم خوشساخت است. چون بعضی ملاحظات نامربوط ما را نداشتهاند، شخصیت پردازی و تغییر و تحول قهرمان فیلم تقریبا باورپذیر و طبیعی است. بازیگر نقش علی لیث بر اساس شناسنامه فیلم به بازیگر نقش مادرش محرم است، بنابراین در صحنه بیمارستان مادر به طور طبیعی پسرش را در آغوش میگیرد و میبوسد.
همه خانوادههای مسلمان در فیلم یکدست و یکجور نیستند. (خانم بیحجاب و مرد بینماز در میان آنها به چشم میخورد) در بخشهایی از داستان بهطور بسیار زیبا و مفیدی لایف استایل زندگی دینی دیده می‌شود (از نمک خوردن قبل از غذا گرفته تا تلاوت قرآن و...) فیلم به طور پراکنده پیامهای معنوی و مؤثر فراوانی دارد که نیاز امروز مخاطب است.
نکات بسیار زیادی در مورد فیلم «313» می‌شود گفت، اما طبیعتا اینجا قرار نیست نقد فیلم بنویسیم یا داستان فیلم را شرح دهیم. قصد من تنها معرفی این کار به دوستانی بود که میتوانند درباره آن بنویسند و آن را معرفی کنند.
فکر میکنم حتی خود فیلم هم با حذف چند صحنه مختصر که محل ایراد و اشکال اعتقادی خواهد بود، حتی قابل پخش از صدا و سیما باشد (شاید البته من معیارهای عجیب و غریب صدا و سیما را فراموش کردهام که در آن فیلم ماتریکس و نارنینا قابل پخش است و جومونگ قهرمان ملیاش می‌شود.
اما بعضی از پیامهای دینی و مذهبی غیرکلیشهای و برخی چهرههای مؤمن و متعهد صریح و صادق در آن غیر قابل پخش هستند).
فیلم «313» کار خارقالعاده و عجیب و غریبی نیست. یک تجربه است که ممکن است ایراد هم داشته باشد. یک گام است که با پیوستن گامهای بعدی راهی نارفته را به مقصد میرساند.
منبع: هفته نامه پنجره
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۶
انتشار یافته: ۰
جای خالی پرداختن به موضوعات دینی بصورت حرفه ای همیشه در هنر ایران خالی بوده و هست و خواهد بود، ظاهرا هیچ اراده ای برای پرداخت حرفه ای به این موضوعات وجود ندارد، فیلمسازان متعهد با انبوهی از مشکلات و موانع در سر راهشان حتی فرصت فکر کردن به موضوعات فوق را ندارند ، فیلم های ساخته شده در مورد موضوعات دینی (بدلیل سفارشی و مناسبتی بودن) چه از لحاظ تکنیکی و چه از لحاظ داستان و ساختار و... بسیار ضعیف و گاه مشمئز کننده اند ،قطعا در چنین فضائی ساخت فیلم هائی همانند 313 باعث شادی و بعضا ذوق زدگی ما شیعیان میگرددکه البته خود جای تامل دارد. اینکه چرا در کشوری که بعنوان استکبار جهانی شناخته می شود فضای ساخت چنین فیلم هائی وجود دارد ولی در ام القرای اسلامی کسی بدنبال چنین موضوعاتی نیست جای بسی تاسف است. امیدوارم این مقال و گفتار باعث حرکت شتاب زده از سوی برخی سینماگران وطنی و تخصیص بودجه های هنگفت و بی حساب و کتاب و در نهایت منجر به تولید ضعیفی که نتیجه آن گریز بیشتر جوانان از مقوله دین نگردد. به هر حال امیدوارم ساخت این فیلم تلنگری باشد به بدنه بیمار سینمای ایران که اکنون در بسیاری موارد بزرگترین دغدغه آن چشم و ابرو! و مثلث عشقی! و کمدی های تهی و ..... در یک کلام سطحی نگری و ابتذال است گردد . انشاء اله با سلاممتن جالبي بود فقط يک نکته:
"در آن فیلم ماتریکس قابل پخش است"
ميشه بگيد ايراد ماتريکس چه بود؟
اگر نميشه گفت پس ايميل خودتان را بدهيد تا به شما بگم اين فيلم از زاوياي ديگر چقدر جالب و مذهبي است. همچنين کافي است کتاب چاپ جمهوري اسلامي ايران تحت عنوان "ماتريکس - مکاشفه قرن" را به عنوان سند نمونه ذکر کنم.
مسولين محترم سايت اگر اين پيغام را نمايش نمي دهيد لااقل به نظر سمع و نظر نويسنده محترم برسانيد.
مقاله های آقای زایری همیشه خوندنی است ممنون تابناک مرد حسابی ! ورداشتی اینو نوشتی
سایت حسابی!
ورداشتی اینو منتشر کردی
حالا ما از کجا فیلمه رو پیدا کنیم نگاه کنیم ؟
با سلاماز اينگونه تحليلها باعث روشن شدن ذهن جوانان ما مي‌شود. نويسنده راست مي‌گويد تا زماني كه شخصيت شناسي امام زمان و ائمه اطهار و معصومين و ديگر احكام ديني جزو تابو است و نمي شود به راحتي در مورد آنها بحث و بررسي نمود، جوانان ما كمتر به سوي دين مي‌روند و آن را تنها از روي جبر مسلمان زاده بودن انتخاب مي‌كنند. يادمان باشد كه دولت و مقامات مذهبي ج.ا.ايران ، غرب را بخاطر اينكه افراد را به جهت صحبت و زيرسؤال بردن تابوي هولوكاست تنبيه مي‌نمايد، به شدت مورد انتقاد قرار مي‌دهد ولي به خود كه بسياري از تابوهاي غيرضروري درست كرده است نمي‌نگرد، ما بايد ابتدا خود را درست كنيم. به قول شاعر:
آينه آن روز كه گيري به دست
خود شكن آن روز، مشو خودپرست
منن الله توفيق
اللهم عجل لولیک الفرج از نقد شما متشکرم به امید آن روز بابرکت خوب بود به نظر من هم در كشور ما هم مي توان چنين فيلمهايي را ساخت سلام به استاد هماره و معلم ديرين انشاي خودم جناب مستطاب آقاي زائري ياد آن روزگاري بخير كه سر كلاس انشا از ادبيات شيرين و تحليلهاي دقيق و عادلانه شما بهره ها گرفتيم و نتيجه آن شد كه هركدام از آن دوستاني كه زانوي تلمذ در محضر اديبانه حضرتعالي زدند يا بالقوه قلم توانايي دارند و يا بالفعل در مطبوعات و نشريه ها و وبلاگها و سايتها و عموما هم در جوار خودتان صاحب قلمند .
بنده حقير سراپا تقصير همواره شما را به عنوان يك فرد روحاني متعادل شناختم كه به دور از تعصبات كوركورانه و تحجر خطرناك تر از ابتذال مسايل را با چشم تيزبين و البته حقيقت ياب رصد مي كند و در معرض تيغ نقد قرار مي دهد .بنده كه در محضر شما به جز هنر نوشتن مطالب زياد ديگر آموختم و هميشه به شاگردي شما مفتخرم . علاوه بر علاقه عميق قلبي به شما براي طرز فكر و منش صادقانه تان احترام خاصي قائلم و توفيقات روز افزون شما و خانواده مكرمتان را از خداوند متعال خواستارم .
كلامي هم با خوانندگان نوشته هاي آقاي زائري
ايشان يك روحاني مخلصي است كه هم در زمينه اخلاق و مسايل معنوي از نوادر است و هم در زمينه نوشتن قلم منحصر بفردي دارد . از لحاظ تحليل مسايل سياسي و اجتماعي نيز كاملا منصفانه و بدون هيچگونه تعصبي بحث مي كنند و معمولا آنقدر ذهنشان باز است كه نقدهاي شيرين ايشان به دل جوانان مي نشيند . اميد است مسئولان تابناك همواره قدر ايشان را به تمامه بدانند . انشاالله
خواهشن با ذهن مردم بازی نکنید قابل توجه مسئولين سيما ما ها كه مدعي شيعه بودن و معتقد به ظهور آقا امام زمان هستيم در اين خصوص جه كار كرده اند ديگران ميبايست .....