تفاهم: همدلی مردمی حلقه مفقوده اقتصاد مقاومتی

پس از بیانات مهم رهبر انقلاب در آستانه سال جدید و نامگذاری هوشمندانه سال 95 به نام « اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل » شاهد تکاپوی بسیاری در بدنه اقتصادی و مدیریتی کشور بودیم که به دنبال اجرایی کردن منویات مقام معظم رهبری در جهت رشد ، پیشرفت و تعالی اقتصاد خسته و نیمه جان کشور مخصوصا در دوران ظالمانه تحریم های سنگین کشور بودند. این نکته که اگر تحقق اقتصاد مقاومتی بخواهد موفق باشد و بتوان از آن به عنوان ابزاری برای گذر از ناملایمات اقتصادی جامعه و کشور استفاده کرد، قطعا با رویه معمولی اداری فعلی که تاکنون بوده اثری نداشته و در آینده هم نخواهد داشت زیرا اقتصاد مقاومتی روحیه‌ای می‌خواهد که بتواند در حوزه اقتصادی تحول ایجاد کند و قطع به یقین این موضوع با حرکت‌های اداری ممکن نیست.
در این میان اظهار نظر کارشناسان مبنی بر عملیاتی شدن این موضوع با استفاده از ابزار دولتی، نگاه‌ها را به این سمت می برد که گویا قرار است چنین رخدادی برخلاف فرمایشات رهبر انقلاب تنها از سوی دولت انجام شود و دیگر بدنه های نظام از انجام آن مستثنی هستند. آنچه که به زعم کارشناسان می تواند پیشقراول تحقق پروژه عظیم اقتصاد مقاومتی از حرف و تئوری به اقدام و عمل باشد فعالیت نهادهای دولتی است که باید بکوشند چنین امری به منصه ظهور برسانند بی آنکه بدانند حرکت مردمی و ایثار ملی به عنوان روح این سیاست و تئوری نوین که می تواند راهکاری مناسب در جهت رفع موانع و مشکلات اقتصادی ملی و تحریم های بین المللی باشد در نفطه نظراتشان جایی ندارد. با مطالعه بند اول سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی به این نکته مهم و اساسی پی خواهیم برد که اجرای آن بدون حضور مردم و حرکت عظیم ملی ناشدنی است؛ آنجا که در ابتدای این سیاست های کلی آمده است : شرایط و فعالسازی کلیه امکانات و منابع مالی و سرمایه های انسانی و علمی کشور به منظور توسعه کارآفرینی وبه حداکثر رساندن مشارکت آحاد جامعه در فعالیتهای اقتصادی با تسهیل و تشویق همکاریهای جمعی و تأکید بر ارتقاء درآمد و نقش طبقات کم درآمد و متوسط  تأمین شود.برهمین اساس آنچه که طی یک ماه گذشته از ابتدای سالی که به نام « اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل » وجه تسمیه یافت رخ داده و در حال برنامه ریزی است برخورد حکومتی و دولتی با این برنامه بدون مشارکت دادن عامه مردم
می باشد که این امر خود عاملی خواهد بود تا طرح متفکرانه در جهت رسدن به اهداف عالی خود زاویه پیدا کند. زمانی که وزیر نفت از گسترش زیرساختها با استفاده از توانمندی داخلی سخن می گوید، وزیر اقتصاد از برنامه ریزی های ارگان‌ها و نهادهای دولتی برای اجرای منویات مقام معظم رهبری در خصوص شعار سال خبر
می دهد، وزیر تعاون از کمک دولت به تعاونی‌ها و همینطور دیگر وزرای کابینه و مسئولان بلندپایه دولتی همه سخن از کمک دولت برای عملیاتی کردن شعار سال سخن می گویند البته که لازم است ولی بایسته و کافی نیست؛ زیرا در هیج کدام از این برنامه ها نقش اساسی و محوری مردم مدنظر قرار نگرفته است. حضور و مشارکت مردم باید در اجرای این طرح در نقطه متعالی و همان نوک پیکان اجرا باشد، زیرا تا زمانی که مردم و عامه جامعه به عنوان هسته اصلی تشکیل‌دهنده مختصات طرح اقتصاد مقاومتی نقش خود را به خوبی ایفا ننمایند علی رغم تمام تلاش ها و برنامه‌های دولت، اجرای موفق آن ابتر خواهد ماند. به نظر می رسد مدیران و کارشناسان فرهنگی و اجتماعی کشور باید فضایی را از نظر فرهنگی آماده نمایند تا مردم خود را در اجرای طرح اقتصاد مقاومتی صاحب ایده و مجری بدانند و خود علاوه بر همراهی با دولت تمام تلاش خود را در این جهت به کار ببندند. فرهنگسازی و آموزش از طریق  انجمن های مردمی، تشکیل کمپین های مختلف در فضای مجازی به عنوان ابزاری کاربردی در دسترس عامه، فرهنگسازی توسط آموزش و پرورش به عنوان نهادی که وظیفه شکوفایی بیش از 20 میلیون دانش آموز را برعهده دارد و همچنین همکاری رسانه های مکتوب و غیر مکتوب، دیداری و شنیداری با پیشقراولی صدا و سیما به عنوان پر مخاطب ترین رسانه از جمله پیشنهاداتی برای نیل به این هدف می باشد. تلاش برای زمینه سازی ایثار و همدلی ملی باید اولویت مدیریت « قرارگاه اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل » باشد که لازمه موفقیت آن و برداشتن بار سنگینی از دوش دولت خواهد بود درغیر این صورت تمامی تلاش های صورت گرفته نه تنها هزینه های مادی و معنوی بسیاری را تحمیل دولت خواهد کرد بلکه شاید مانع رسیدن تلاش دست اندرکاران این طرح به نقطه هدف باشد.