قرار بود سر پخش‌کننده اصلی سینمای ایران در «هفت» بریده شود؟!
با مشخص شدن نتایج انتخابات کانون پخش‌کنندگان سینمای ایران و انتخاب علی سرتیپی به جای مرتضی شایسته به عنوان رئیس کانون پخش کنندگان ایران، این تردید به وجود آمده که آیا انتقادات مطرح با یک مهندسی مشخص برای بریدن سر سرتیپی و نرسیدنش به این موقعیت کلیدی در سینمای ایران نبوده است؟!
پس از انتخابات کانون پخش کنندگان ایران و انتخاب علی سرتیپی به ریاست این کانون، جهت‌دهی آشکار برنامه سینمایی «هفت» در دو هفته اخیر علیه پخش‌کننده اصلی سینمای ایران معنادار شده و این پرسش را پیش آورده که آیا تیم افخمی به دنبال بریدن سرتیپی در تلویزیون بوده‌اند؟!
به گزارش «تابناک»، سینمای ایران دفا‌تر پخش منسجمی ندارد و «فیلمیران» که محصول تجمیع توان چند پخش‌کننده و تهیه کننده است و در واقع مجموعه مشترک علی سرتیپی، رسول صدرعاملی، غلامرضا موسوی و محمدرضا تخت‌کشیان که نمای بیرونی‌اش را همواره سرتیپی حفظ کرده، توانسته منسجم‌تر عمل کند و حضور مؤثر‌تر در حوزه پخش داشته باشد.
همین مسأله باعث شد تا در سال‌های اخیر تقریباً همه فیلمسازان مطرح که فیلم‌هایشان توانایی فروش بالایی در گیشه سینمای ایران دارند، برای پخش به سراغ سرتیپی و تیمش بروند و از حاتمی‌کیا و ده‌نمکی تا فرهادی و عطاران با این پخش کننده همکاری کنند. بدین ترتیب این گروه قوی‌تر از قبل شد و فیلمیران به واسطه این رفت و برگشت و گردش مالی بالایی که رقم می‌زد، به موقعیتی دست نیافتی رسید و به همین دلیل اکنون پخش‌کننده اصلی شناخته می‌شود.
البته در سایر حوزه‌های سینما نیز معمولاً همین چرخه به گونه‌های دیگری از گذشته‌های دور شکل گرفته و در آینده نیز شکل می‌گیرد؛ برای نمونه، محمود کلاری بعد از چند فیلمبرداری خوب، مکرراً پیشنهادهای خوبی از کارگردان‌های سر‌شناس داشت و بدین ترتیب هم اثر مثبتی بر این آثار گذاشت و هم جایگاه و سوابقش را برجسته‌تر کرد و همین رویه مورد اشاره برای کلاری در نسل تازه برای هومن بهمنش در حال رقم خوردن است.
برنامه «هفت» در دو هفته اخیر به شکل جالبی سراغ سرتیپی رفت و دو هفته پیش، خسرو معصومی کارگردان فیلم سینمایی «تابو» رسماً سرتیپی را در جایگاه یک تشکیلات مخوف پخش قرار داد و عدم فروش فیلمش را با پخش مرتبط کرد. جمعه پیشین نیز سامان سالور کارگردان «تمشک» رسماً سخن از مافیای پخش گفت و عامل نفروختن فیلمش را مافیای اکران نامید و دوباره تنها نامی که به میان آمد، نام علی سرتیپی بود.
سالور در نهایت حرف‌هایش را با یک کنایه جمع کرد: «علی سرتیپی یک تاجر بسیار موفق است که نمی‌گذارد فیلم‌هایش زمین بخورد، به طور مثال او فیلم «گس» را تا همین چند وقت پیش در مجتمع کوروش اکران می‌کرد تا این فیلم همچنان فروش داشته باشد.» و البته این حرف سالور اشتباه بود، چون «گس» در گروه هنروتجربه اکران شده که اکران‌های طولی دارد و در همین گروه «ماهی و گربه» یک سال و اندی با شیوه اکران طولی روی پرده بود.
نکته قابل تأمل اینکه رسول صدرعاملی با اینکه حتی در فیلمیران به عنوان عضو هیأت مدیره ذینفع است، در مقام مجری «هفت» کوچک‌ترین واکنشی در این برنامه به اتهامات مطرح نداشت و روال طبیعی گفت‌وگو‌هایش با سینماگران را پیگیری کرد که حرفه‌ای‌گری این کارگردان باتجربه را مشخص می‌سازد اما در فضای سینمای ایران که آستانه تحمل‌ها پایین‌تر از این حرف‌هاست، عکس‌العملی معمول نیست و قدری غیرطبیعی بود.
حال با مشخص شدن نتایج انتخابات، کانون پخش‌کنندگان سینمای ایران و انتخاب علی سرتیپی به جای مرتضی شایسته به عنوان رئیس کانون پخش کنندگان ایران، این تردید به وجود آمده که آیا انتقادات مطرح با یک مهندسی مشخص برای بریدن سر سرتیپی و نرسیدنش به این موقعیت کلیدی در سینمای ایران نبوده است؟!
این پرسشی است که امید می‌رود افخمی عملی به آن پاسخ دهد و این سوءتعبیر که برنامه «هفت» در هر هفته خروجی تصمیمات سازمان سینمایی در سایه یا همان شورای راهبردی سینمای ایران است، را رد کند و نشان دهد آنتن تلویزیون به سلاح شخص افخمی و دوستانش برای ضربه زدن به گروه‌هایی در سینمای ایران تبدیل نشده است!
به گزارش «تابناک»، سینمای ایران دفا‌تر پخش منسجمی ندارد و «فیلمیران» که محصول تجمیع توان چند پخش‌کننده و تهیه کننده است و در واقع مجموعه مشترک علی سرتیپی، رسول صدرعاملی، غلامرضا موسوی و محمدرضا تخت‌کشیان که نمای بیرونی‌اش را همواره سرتیپی حفظ کرده، توانسته منسجم‌تر عمل کند و حضور مؤثر‌تر در حوزه پخش داشته باشد.
همین مسأله باعث شد تا در سال‌های اخیر تقریباً همه فیلمسازان مطرح که فیلم‌هایشان توانایی فروش بالایی در گیشه سینمای ایران دارند، برای پخش به سراغ سرتیپی و تیمش بروند و از حاتمی‌کیا و ده‌نمکی تا فرهادی و عطاران با این پخش کننده همکاری کنند. بدین ترتیب این گروه قوی‌تر از قبل شد و فیلمیران به واسطه این رفت و برگشت و گردش مالی بالایی که رقم می‌زد، به موقعیتی دست نیافتی رسید و به همین دلیل اکنون پخش‌کننده اصلی شناخته می‌شود.
البته در سایر حوزه‌های سینما نیز معمولاً همین چرخه به گونه‌های دیگری از گذشته‌های دور شکل گرفته و در آینده نیز شکل می‌گیرد؛ برای نمونه، محمود کلاری بعد از چند فیلمبرداری خوب، مکرراً پیشنهادهای خوبی از کارگردان‌های سر‌شناس داشت و بدین ترتیب هم اثر مثبتی بر این آثار گذاشت و هم جایگاه و سوابقش را برجسته‌تر کرد و همین رویه مورد اشاره برای کلاری در نسل تازه برای هومن بهمنش در حال رقم خوردن است.
برنامه «هفت» در دو هفته اخیر به شکل جالبی سراغ سرتیپی رفت و دو هفته پیش، خسرو معصومی کارگردان فیلم سینمایی «تابو» رسماً سرتیپی را در جایگاه یک تشکیلات مخوف پخش قرار داد و عدم فروش فیلمش را با پخش مرتبط کرد. جمعه پیشین نیز سامان سالور کارگردان «تمشک» رسماً سخن از مافیای پخش گفت و عامل نفروختن فیلمش را مافیای اکران نامید و دوباره تنها نامی که به میان آمد، نام علی سرتیپی بود.
سالور در نهایت حرف‌هایش را با یک کنایه جمع کرد: «علی سرتیپی یک تاجر بسیار موفق است که نمی‌گذارد فیلم‌هایش زمین بخورد، به طور مثال او فیلم «گس» را تا همین چند وقت پیش در مجتمع کوروش اکران می‌کرد تا این فیلم همچنان فروش داشته باشد.» و البته این حرف سالور اشتباه بود، چون «گس» در گروه هنروتجربه اکران شده که اکران‌های طولی دارد و در همین گروه «ماهی و گربه» یک سال و اندی با شیوه اکران طولی روی پرده بود.
نکته قابل تأمل اینکه رسول صدرعاملی با اینکه حتی در فیلمیران به عنوان عضو هیأت مدیره ذینفع است، در مقام مجری «هفت» کوچک‌ترین واکنشی در این برنامه به اتهامات مطرح نداشت و روال طبیعی گفت‌وگو‌هایش با سینماگران را پیگیری کرد که حرفه‌ای‌گری این کارگردان باتجربه را مشخص می‌سازد اما در فضای سینمای ایران که آستانه تحمل‌ها پایین‌تر از این حرف‌هاست، عکس‌العملی معمول نیست و قدری غیرطبیعی بود.
حال با مشخص شدن نتایج انتخابات، کانون پخش‌کنندگان سینمای ایران و انتخاب علی سرتیپی به جای مرتضی شایسته به عنوان رئیس کانون پخش کنندگان ایران، این تردید به وجود آمده که آیا انتقادات مطرح با یک مهندسی مشخص برای بریدن سر سرتیپی و نرسیدنش به این موقعیت کلیدی در سینمای ایران نبوده است؟!
این پرسشی است که امید می‌رود افخمی عملی به آن پاسخ دهد و این سوءتعبیر که برنامه «هفت» در هر هفته خروجی تصمیمات سازمان سینمایی در سایه یا همان شورای راهبردی سینمای ایران است، را رد کند و نشان دهد آنتن تلویزیون به سلاح شخص افخمی و دوستانش برای ضربه زدن به گروه‌هایی در سینمای ایران تبدیل نشده است!
