سعدالله زارعی در گفت و گو با تابناک
سفر مقتدی صدر به ایران کذب محض است/ جریان مقتدی صدر توان ایجاد بحران دارد، ولی توان مدیریت آن را ندارد
این کارشناس مسائل خاورمیانه ادامه داد: «فضای فعلی عراق، فضای تصاعد بحران نیست. مشکل از آنجا شروع شد که حیدرالعبادی، کابینه جدید را بدون اعمال نظر اعضای مجلس و گروههای سیاسی پی گرفت. با آرام شدن فضا گروههای سیاسی باید از حیدر العبادی بخواهند که بر اساس توافق با پارلمان اعضای کابینه را مجدداً تنظیم کند.»
اشغال مجلس قانونگذاری و دفتر نخست وزیری عراق توسط طرفداران «مقتدی صدر» و ورود طیف وسیعی از این طرفداران به شهر بغداد در روزهای گذشته، عراق را درگیر بحران جدید و پیچیدهای کرد؛ بحرانی که عملاً توان «حیدرالعبادی» را برای گرفتن تأیید وزرای کابینه جدید از مجلس با مشکل روبه رو کرد. با وجود این، اخبار جدید از تحولات عراق، گویای آن است که جریان مقتدی صدر در موضع ضعف قرار گرفته و اوضاع عراق رو به آرامش است.
به گزارش «تابناک»، چالش جدید دولت عراق در برخورد با مخالفان، تشدید ناامنیها و ضعف حکومت در تأمین امنیت مردم موجی از نگرانی را در منطقه ایجاد کرده است. تحولات روزهای اخیر عراق، موجی از نگرانی را ایجاد کرد که وحدت ملی و تمامیت ارضی با خطر جدی رو به رو شود. با این حال، تحولات جدید عراق گویای آن است جریان مقتدی صدر بدون آنکه به اهداف خود دست یابد، در حال قرارگیری در موضع ضعف است.
در همین رابطه «تابناک» بر آن شد تا موضوع تحولات اخیر عراق با دو تن از کارشناسان مسائل عراق را بررسی کند. بر همین اساس دکتر سعدالله زارعی در رابطه با خبر سفر مقتدی صدر به ایران، آن را دروغ محض دانست و گفت: «مطمئن باشید این خبر به اندازه یک سر سوزن نیز صحیح نیست. اکنون بحران سیاسی در عراق از حالت شدت به حالت ضعف رسیده و فعلاً در حال طی کردن دوران نزول است. هرچند جریان مقتدی صدر در روزهای اول بحران در دو هفته بیش از ۱۵۰ نماینده مجلس را همراه خود داشت، در حال حاضر این تعداد کمتر از ۷۰ نماینده است و این خود نشان از رو به نزول بودن بحران و توان بحران آفرینی جریان مقتدی صدر است».
این کارشناس مسائل خاورمیانه ادامه داد: «فضای فعلی عراق، فضای تصاعد بحران نیست. مشکل از آنجا شروع شد که حیدرالعبادی، کابینه جدید را بدون اعمال نظر اعضای مجلس و گروههای سیاسی پی گرفت. با آرام شدن فضا گروههای سیاسی باید از حیدر العبادی بخواهند که بر اساس توافق با پارلمان اعضای کابینه را مجدداً تنظیم کند».
زارعی در رابطه با وضعیت جریان مقتدی صدر در روزهای آتی نیز اضافه کرد: «جریان مقتدی صدر امروز ناچار شد، حقیقت را بپذیرد و این نشان از آن دارد که آنها در موضع ضعف هستند. ایجاد اغتشاش توسط این جریان در حالی رخ داد که آنها حمایتهای حداکثری کابینه را از دست دادند. واقعیت این است که ظرفیت این جریان در ایجاد بحران ظرفیت بیانتهایی است و آنها میتوانند بحران ایجاد کنند، ولی توان مدیریت بحران را ندارند».
«سیامک کاکایی» کارشناس مسائل عراق نیز در رابطه با تحولات جدید عراق به «تابناک» گفت: «عراق در چند هفته گذشته، تحت تأثیر یک رشته تحولات قرار گرفت و به دنبال آن شخص حیدر العبادی تلاش کرد با انجام اصلاحات در کابینه اختلافات را از بین ببرد. با وجود هدف نخست وزیر عراق نفس این اصلاحات نیز مجدداً موجب ایجاد تنشهایی در میان برخی گروهها و جریانهایی نظیر جنبش صدر شد».
کاکایی افزود: «هرچند حیدرالعبادی تلاش کرد کابینه جدید خود را بر اساس اصل تخصص گرایی تعیین کند، مسئله اصلی این است که جریان مقتدی صدر معتقد است به دلیل فشار گروههای سیاسی نخست وزیر در اصلاحات خود نتوانست بدون توجه به گروههای سیاسی و حزبها عمل کند. این اعتراض و انتقاد جریان صدر وارد است ولی دلیل این رویداد این نیست که حیدرالعبادی مخالف آن باشد، بلکه موضوع این است که ساختار سیاسی عراق دست دولت را در ارتباط با این اصلاحات بسته است، زیرا بنا بر آن دولت خود منبعث و وابسته به پارلمان است».
این کارشناس مسائل عراق ادامه داد: «اگر این تنشها ادامه یابد و دولت همچنان دستخوش ناملایمات گروهها باشد، باید گفت دولت حیدر العبادی در ادامه شکنندهتر خواهد شد و آینده خوبی پیش روی آن نخواهد بود. این موضوع پیشتر هم در عراق سابقه داشته و در دولت دوم نوری المالکی دیده شد که بارها کسانی چون کردها، سنیها و صدریها از دولت خارج شدند و دولت را با چالش رو به رو کردند».
کاکایی افزود: در حال حاضر این مسأله باید در سه بعد بررسی شود که عبارتند از: ۱- چگونگی انجام اصلاحات، ۲-روش جذب نظر گروههای مختلف سیاسی برای ترمیم کابینه، ۳-چگونگی نگاه جامعه به این تحولات.»
سیامک کاکایی در پایان خاطرشان کرد: «راه قرارگیری عراق در یک مسیر کم تنش این است که گروههای سیاسی در یک روش توافقی قرار گیرند، وگرنه ادامه این روند در افزایش تنشها مؤثر است و این موضوع باعث خواهد شد، تمرکز دولت در حالی که بخشهایی از کشور در اشغال است معطوف به بحران داخلی شود.»