با گذشت بیست هفته از لیگ برتر پانزدهم فوتبال، حالا می شود به صراحت و بدون تردید گفت که نمایش های این پرسپولیس، شبیه ترین تیم قرمزها به دوران طلایی دهه شصت را در اذهان تداعی کرده است.
به گزارش تابناک ورزشی، شاگردان برانکو با بازی های تماشایی و فوتبال تاکتیکی بدون ستاره، در هر یک از مسابقات خود بارها و بارها فرصت گلزنی خلق می کند و اگر بخت و اقبال هم با فوتبال هجومی این تیم جوان و یکدست همراه شود، بیش از یک یا دو گل در هر مسابقه سهم وحق این تیم خواهد بود.
شاید خیلی ها رایگان شدن تماشای بازی ها را دلیل استقبال زیاد از بازی های پرسپولیس بدانند اما حقیقت این است که تماشاگر برای دیدن بازی بدون هیجان و بی برنامه تیمش حتی با دریافت پول هم حاضر نمی شود در این سرما تا استادیوم آزادی برود و وقتش را تلف کند.
تیم برانکو از لحاظ تعداد فرصت گلزنی با هیچکدام از تیم های دو دهه اخیر پرسپولیس قابل مقایسه نیست. حتی تیم های استانکو و قطبی با درصد بالای پیروزی در مسابقات، آری هان با فوتبال حساب شده اش، و حتی دنیزلی با نمایش های دوست داشتنی شاگردانش هم نتوانستند فوتبال منظم و تصاحب توپ این پرسپولیس را ارایه دهد.
با تداوم این شیوه از سوی برانکو ایوانکوویچ و حفظ بازیکنان در فرم بدنی فعلی و حتی رفع نقاط ضعف دفاعی تیم، می توان پرسپولیس کنونی را شانس قهرمانی کاملا در دسترس فصل جاری دانست.
نمایش های پراز انتقاد رقبای بالانشین پرسپولیس و تساوی های زیاد دو استقلال تهران و خوزستان ، این اجازه را به سرخپوشان داده است تا با استفاده از این خلاء فنی خود را از قعر جدول به سه امتیازی صدر برساند و با توجه به تعداد بازی های باقیمانده تا پایان مسابقات، به رویای سرمربی کرواتش که روزی هواداران و سرمربی تیم رقیب به آن می خندیدند نزدیک شود.
باید این نکته را در نظر داشت که در صورت رسیدن پرسپولیس به هفته های پایانی لیگ به عنوان مدعی، فشار سکوها بر تیم های حریف بیشتر هم می شود و پرسپولیس بعد از هفت دوره بار دیگر به جام قهرمانی بوسه می زند. چیزی که گویا هر هفت دوره یکبار رخ می دهد و اگر خرافاتی باشیم موعد تکرار آن فرارسیده است.