تحلیل «گاردین»؛
چرا آزمایش بمب هیدروژنی کره شمالی نگران‌کننده است؟
دولت کره شمالی، امروز از طریق تلویزیون رسمی خود، مدعی آزمایش موفقیت آمیز یک بمب هیدروژنی شد؛ ادعایی که هرچند هنوز از سوی منابع خارجی تأیید نشده، بسیاری از دولت ها، از جمله دولت های نزدیک به کره شمالی، اقدام به ابراز نگرانی یا محکوم نمودن آن کرده اند؛ اما به چه دلیل، طرح این ادعا و انجام چنین آزمایش توسط پیونگ یانگ اهمیت دارد؟
دولت کره شمالی، امروز از طریق تلویزیون رسمی خود، مدعی آزمایش موفقیت آمیز یک بمب هیدروژنی شد؛ ادعایی که هرچند هنوز از سوی منابع خارجی تأیید نشده، بسیاری از دولت ها، از جمله دولت های نزدیک به کره شمالی، اقدام به ابراز نگرانی یا محکوم نمودن آن کرده اند؛ اما به چه دلیل، طرح این ادعا و انجام چنین آزمایش توسط پیونگ یانگ اهمیت دارد؟در صورتی که ادعای پیونگ یانگ درباره نوع بمبی که آزمایش شده صحیح باشد، باید هشدار زربو را جدی گرفت. بر اساس اعلام تلویزیون دولتی کره شمالی، این بمب، یک بمب هیدروژنی کوچک بوده که آزمایش آن، بیانگر فاصله گرفتن قابل توجه کره شمالی از آزمایش های هسته ای پیشین خود است.
نه تنها بمب های هیدروژنی نسبت به دیگر انواع قدرتمندتر هستند، بلکه دستیابی کره شمالی به فناوری کوچک سازی این بمب ها، سبب افزایش نگرانی ها درباره این موضوع می شود که یک دهه پس از نخستین آزمایش هسته ای این کشور، کره شمالی اکنون به طراحی موشک و سامانه های کلاهک هسته ای ـ که قادر به هدف قرار دادن خاک آمریکا باشد ـ نزدیک تر شده است.
تأیید ادعاهای کره شمالی در این زمینه، غیرممکن است. هم اکنون نیز گمانه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه بمب آزمایش شده، یک بمب اورانیومی یا پلوتونیومی بوده و پیونگ یانگ تنها در حال اغراق درباره توانایی های نظامی خود است. با این حال، صرف دستیابی کره شمالی به چنین مرحله پیشرفته ای از فناوری هسته ای، با وجود تحریم های شورای امنیت سازمان ملل و تلاش آمریکا برای منزوی کردن این کشور، به روشنی نشانگر محدودیت های واکنش جامعه بین المللی است.
جان دِلوری، استاد دانشگاه یونسئی در سئول می گوید: با توجه به مشغولیت باراک اوباما به مسائل داخلی در ماه های آخر ریاست جمهوری خود، بعید است که آمریکا رویکرد جدیدی در برابر پیونگ یانگ در پیش بگیرد. به گفته وی، هرچند سیاستمداران آمریکایی اشتیاق خود را برای ادامه سیاست «شکیبایی استراتژیک» از دست داده اند، هیچ کس نیز نمی تواند گزینه و سیاست بدیلی را پیشنهاد دهد.
بر همین اساس، واکنش وزارت خارجه آمریکا به اعلام آزمایش اخیر، تنها به اعلام هشداری به کره شمالی محدود شد، مبنی بر اینکه به تعهدات و مسئولیت های بین المللی خود بر اساس قطعنامه های شورای امنیت متعهد بماند و همچنین تأکید شد که آمریکا، کره شمالی را در حکم یک دولت هسته ای نمی پذیرد.
در این میان، یکی از مسائل اساسی این است که تا پیش از این، جامعه بین المللی برای برخورد با کره شمالی دست به دامن چین می شد؛ اما به نظر می رسد اکنون شکاف های ایجاد شده بین پکن و پیونگ یانگ بیشتر از آن شده که این راهبرد پاسخگو باشد؛ بنابراین، قاعدتاً شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، از اینکه کره شمالی پیش از انجام این آزمایش به پکن اطلاعی نداده، عصبانی است.
به هر حال، امروز نیز همچون بهار سال 2013 که کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، آمریکا و کره جنوبی را تهدید به حمله هسته ای کرد، تهدید درگیر شدن در منازعه ای نظامی با پیونگ یانگ چندان جدی نیست. با این حال، این بار باید بیش از گذشته نگران بود. هرچه باشد، این حقیقت که حکومت کره شمالی بار دیگر جهان ـ از جمله چین ـ را با اقدامی ناگهانی شگفت زده کرده، به خودی خود نگران کننده است.
