کج سلیقگی یا فراموش کردن اولویت ها؛
به جای حل مشکل بدسرپرست ها برای ازدواج با فرزندخوانده راه یافتیم!
به فاصله چند ماه از فروکش کردن بحث های فراوانی که اصلاح قانون فرزندخواندگی و حواشی اش به راه انداخت، حالا یکی از مسئولان آمار و ارقامی درباره حد و حدود شمول این قانون ارایه کرده که نشان می دهد، اقدامات صورت گرفته برای تغییر قوانین فرزندخواندگی تا چه اندازه موفق بوده است.
قرار بود برای مشکلاتی که گریبان گیر فرزندخواندگی شده و مانع از آن می شود که خانواده های بی فرزند یا خیرین بتوانند سرپرستی کودکان تحت پوشش بهزیستی را به سرپرستی بگیرند، راهکار پیدا کنیم، ولی به جایش به موضوعاتی رسیدیم که تا مدتی خوراک خبری حاشیه نشینان بود!به گزارش «تابناک»، به فاصله چند ماه از فروکش کردن بحث های فراوانی که اصلاح قانون فرزندخواندگی و حواشی اش به راه انداخت، حالا یکی از مسئولان، آمار و ارقامی درباره حد و حدود شمول این قانون ارایه کرده که نشان می ،اقدامات صورت گرفته برای تغییر قوانین فرزندخواندگی تا چه اندازه موفق بوده است.
مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در مورد کودکان تحت پوشش بهزیستی به مهر گفت: در حال حاضر بیش از ۲۴ هزار کودک بی سرپرست و بدسرپرست تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند که در مراکز و خانه های کودک و نوجوان نگهداری می شوند و به طور متوسط، سالانه ۹۰۰ کودک به این جمع افزوده می شوند.
وی افزود: این کودکان به دلایل مختلفی مانند بدسرپرستی والدین، زندان رفتن آنها، طلاق، اعتیاد و همچنین بی سرپرستی تحت پوشش بهزیستی قرار می گیرند و البته تعدادی نیز کودکان سر راهی هستند که به آمارها اضافه می شوند.
معاون بهزیستی در ادامه، سن زیر دو سال و دختر بودن را دو عامل مورد علاقه خانواده ها برای به سرپرستی گرفتن این کودکان خواند و گفت: ۸۰ تا ۸۵ درصد کودکان بهزیستی بدسرپرست هستند و بر اساس قانون فرزندخواندگی که مربوط به سال های قبل است، این کودکان برای واگذاری مشکل قانونی دارند.
بدین ترتیب قابل حدس است چرا بسیاری از فرزندان بهزیستی بدون آنکه سرپرستی بیابند، در مراکز این سازمان نگهداری می شوند و پرورش می یابند، زیرا بیشتر ایشان بدسرپرست هستند و برای گرفتنشان به فرزندخواندگی، دشواری ها و محدودیت های زیادی وجود دارد؛ آنقدر که موجب شده به ازای هر ۶ یا ۷ کودک یک خانواده متقاضی فرزندخواندگی وجود داشته باشد و باقی قید این کار خیر را بزنند.
ناگفته پیداست، شمار خیرینی که تمایل دارند این کودکان را به سرپرستی بگیرند و کاری کنند که بخشی از محرومیت های این طفلان معصوم را رفع و دورنمای آینده شان را ترمیم کنند، خیلی بیشتر از تعداد این کودکان است، ولی در عمل آنقدر محدودیت وجود دارد که مانع می شود.
اصلا بر همین اساس بود که نمایندگان مجلس به ضرورت بازنگری در قوانین مرتبط رسیدند و رفع مشکلات فرزندخواندگی را در دستور کار قرار دادند، ولی نمی دانیم چه شد که ناگاه به جای پرداختن به معضلی مانند بدسرپرستی، به آنجا رسیدند که پدیده های نادری چون ازدواج با فرزندخوانده را مورد توجه قرار دادند.
بدین ترتیب روندی که برای اصلاح قانون و تسهیل در واگذاری کودکان تحت پوشش بهزیستی به خانواده ها آغاز شده بود، به موجی از مخالفت ها گره خورد و به گونه ای بازتاب یافت که اگر بگوییم نگاه برخی از خانواده ها به فرزندخواندگی را تیره کرد، به نظر اشتباه نکرده ایم.
ماجرا زمانی تلخ تر می شود که بدانیم به باور بسیاری کارشناسان، در تغییرات صورت داده نمایندگان مجلس در قوانین فرزندخواندگی، آن طور که باید به مشکلات موجود در به سرپرستی گرفتن کودکان بدسرپرست پرداخته نشده که در نتیجه نمی توان امید داشت با به اجرا در آمدنش، تغییر شگرفی ایجاد شود.
کافی است به نکته مهم توجه کنیم که بر اساس آمار ارایه شده توسط معاون سازمان بهزیستی، 85 درصد کودکان تحت سرپرستی این نهاد بد سرپرست هستند تا پرداخت سطحی نمایندگان به معضل بدسرپرستی و پیش بینی استثناهایی چون تمایل سرپرست به ازدواج با فرزندخوانده، اذیتمان کند!
