بازدید 6065
هواداران رژیم اسرائیل برای تخریب توافق هسته‌ای چه برنامه‌ای دارند؟
ایران و ۵+۱ در دومین روز آوریل و با دو روز تأخیر نسبت به مهلت تعیین شده به تفاهمی بر سر چهارچوب توافق جامع هسته‌ای رسیدند. این تفاهم مبنای تلاش‌های دو طرف برای نوشتن برجام یا توافق جامع هسته‌ای است که کار آن از روز چهارشنبه در وین شروع شده است. همزمان نیروهای سیاسی هوادار رژیم اسرائیل، برنامه کلی خود برای مانع‌تراشی در این روند را بدون تغییری قابل توجه ادامه می‌دهند.
ایران و ۵+۱ در دومین روز آوریل و با دو روز تأخیر نسبت به مهلت تعیین شده به تفاهمی بر سر چهارچوب توافق جامع هسته‌ای رسیدند. این تفاهم مبنای تلاش‌های دو طرف برای نوشتن برجام یا توافق جامع هسته‌ای است که کار آن از روز چهارشنبه در وین شروع شده است. همزمان نیروهای سیاسی هوادار رژیم اسرائیل، برنامه کلی خود برای مانع‌تراشی در این روند را بدون تغییری قابل توجه ادامه می‌دهند.
به گزارش «تابناک»، برخی ابهامات و مسائل نهایی نشده در لوزان، نه تنها همچنان موضوع چانه‌زنی مذاکره‌کنندگان ایران و ۵+۱ است، بلکه به نظر می‌رسد در هفته‌های آتی به کانون تلاش‌ها برای ایجاد مانع در روند رسیدن به یک توافق جامع تبدیل شود.
اندازه برنامه غنی‌سازی ایران، وضعیت تأسیسات هسته‌ای ایران و به ویژه اراک، نطنز و فردو از جمله موضوعاتی هستند که در سه هفته پس از حصول تفاهم لوزان، در حکم موضوعی که امکان چانه‌زنی چندانی بر سر آن‌ها باقی نمانده است، به ندرت مورد بحث و بررسی در رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفته‌اند. حتی در موضوع تحقیق و توسعه و نیز دوره محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران نیز به تدریج در حال کم رنگ شدن هستند، ولی دو موضوع نوع و گستره اقدامات شفافیت‌ساز در برنامه هسته‌ای ایران و نیز روند و سرعت برداشته شدن تحریم‌های ایران، نه تنها در معرض مواضع متفاوت مذاکره‌کنندگان ایران و ۵+۱ قرار داشته، بلکه به وضوح به طور جدی‌تری مورد توجه کنگره امریکا و نیروهای هوادار رژیم اسرائیل در فضای سیاسی آمریکا قرار گرفته است.
هرچند برخی از اعضای کنگره آمریکا در روزهای گذشته، تلاش کرده‌اند موضوعاتی مانند ادعای حمایت ایران از تروریسم، به رسمیت نشناختن رژیم اسرائیل از سوی ایران، وضعیت حقوق بشر و یا زندانیان آمریکایی در ایران را به مذاکرات هسته‌ای گره بزنند، مجموعه اظهارات مقامات دولت اوباما نشان داده است که آن‌ها حل مسأله هسته‌ای را به خودی خود موضوعی سخت می‌دانند که نباید به پیچیدگی‌های آن افزود.
همچنین با اینکه این رویکرد به مذاکرات نزد برخی از اعضای کنگره هنوز از بین نرفته و ممکن است در روزهای آینده باز هم پیگیری شود، گزارش اخیر دیوید آلبرایت، مدیر مؤسسه موسوم به دانش و امنیت بین‌المللی به کنگره آمریکا، نشان می‌دهد مخالفان توافق هسته‌ای با ایران، چه مسأله‌ای را در هفته‌های آتی به عنوان مهم‌ترین مانع در راه رسیدن به یک توافق جامع با ایران به کار خواهند گرفت.
در فاصله حصول برنامه اقدام مشترک ژنو در آذر ۹۲ تا رسیدن به تفاهم لوزان در فروردین ۹۴، بار‌ها اخبار و تحلیل‌هایی در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شد که از اصرار طرف اسرائیلی بر گرفتن یک اعتراف از ایران حکایت داشت. اسرائیلی‌ها اصرار داشتند که در مذاکرات این قدر به ایران فشار وارد شود تا ایران مجبور شود اعتراف کند، حداقل در دوره پیش از سال ۲۰۰۳، به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای بوده است.
در مقابل، برخی از تحلیلگران آمریکایی و از جمله مؤسسات درگیر در موضوع خلع سلاح هسته‌ای به دولت اوباما توصیه می‌کردند که نباید مزایای رسیدن به یک توافق با ایران را قربانی چنین اعترافی کند. مرور مواضع مقامات آمریکایی در دوره مورد اشاره نشان می‌دهد، آمریکایی‌ها حداقل به یک دلیل به دنبال تبعیت از درخواست اسرائیلی‌ها نیستند. باراک اوباما و جان کری و البته دیگر مقامات آمریکایی، بار‌ها به فتوای رهبر انقلاب در مورد سلاح هسته‌ای اشاره کرده‌اند و آن را به مثابه عاملی که می‌تواند در ادامه راه مذاکرات به ان کمک کند، مورد اشاره قرار داده‌اند. آمریکایی‌ها اگر امیدی به گرفتن اعتراف مورد نظر اسرائیلی‌ها از ایران داشتند، چندین بار به فتوای رهبر انقلاب اشاره نمی‌کردند.
اما ادعای تلاش ایران برای دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای در یک دوره تاریخی که با نام موضوع ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران مورد اشاره قرار می‌گیرد، بهانه‌ای است که این روز‌ها به عنوان مبنای تلاش برای سخت‌تر کردن موضع ایالات متحده در دو موضوع اصلی مانده در مذاکرات هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همان گونه که گزارش آلبرایت به کنگره آمریکا نشان می‌دهد، مخالفان مذاکرات هسته‌ای از سویی اصرار دارند که رسیدن به توافق جامع هسته‌ای بدون نهایی شدن وضعیت ادعاهای مطرح علیه ایران کار درستی نیست و از سوی دیگر برداشته شدن تحریم‌ها علیه ایران را به حل شدن این موضوعات گره می‌زنند و به همین بهانه، در ذیل اقدامات شفافیت‌ساز ایران، درخواست‌های متنوعی را مطرح می‌کنند که پذیرش آن از سوی ایران اگر محال نباشد، بعید است.
به گزارش «تابناک»، برخی ابهامات و مسائل نهایی نشده در لوزان، نه تنها همچنان موضوع چانه‌زنی مذاکره‌کنندگان ایران و ۵+۱ است، بلکه به نظر می‌رسد در هفته‌های آتی به کانون تلاش‌ها برای ایجاد مانع در روند رسیدن به یک توافق جامع تبدیل شود.
اندازه برنامه غنی‌سازی ایران، وضعیت تأسیسات هسته‌ای ایران و به ویژه اراک، نطنز و فردو از جمله موضوعاتی هستند که در سه هفته پس از حصول تفاهم لوزان، در حکم موضوعی که امکان چانه‌زنی چندانی بر سر آن‌ها باقی نمانده است، به ندرت مورد بحث و بررسی در رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفته‌اند. حتی در موضوع تحقیق و توسعه و نیز دوره محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران نیز به تدریج در حال کم رنگ شدن هستند، ولی دو موضوع نوع و گستره اقدامات شفافیت‌ساز در برنامه هسته‌ای ایران و نیز روند و سرعت برداشته شدن تحریم‌های ایران، نه تنها در معرض مواضع متفاوت مذاکره‌کنندگان ایران و ۵+۱ قرار داشته، بلکه به وضوح به طور جدی‌تری مورد توجه کنگره امریکا و نیروهای هوادار رژیم اسرائیل در فضای سیاسی آمریکا قرار گرفته است.
هرچند برخی از اعضای کنگره آمریکا در روزهای گذشته، تلاش کرده‌اند موضوعاتی مانند ادعای حمایت ایران از تروریسم، به رسمیت نشناختن رژیم اسرائیل از سوی ایران، وضعیت حقوق بشر و یا زندانیان آمریکایی در ایران را به مذاکرات هسته‌ای گره بزنند، مجموعه اظهارات مقامات دولت اوباما نشان داده است که آن‌ها حل مسأله هسته‌ای را به خودی خود موضوعی سخت می‌دانند که نباید به پیچیدگی‌های آن افزود.
همچنین با اینکه این رویکرد به مذاکرات نزد برخی از اعضای کنگره هنوز از بین نرفته و ممکن است در روزهای آینده باز هم پیگیری شود، گزارش اخیر دیوید آلبرایت، مدیر مؤسسه موسوم به دانش و امنیت بین‌المللی به کنگره آمریکا، نشان می‌دهد مخالفان توافق هسته‌ای با ایران، چه مسأله‌ای را در هفته‌های آتی به عنوان مهم‌ترین مانع در راه رسیدن به یک توافق جامع با ایران به کار خواهند گرفت.
در فاصله حصول برنامه اقدام مشترک ژنو در آذر ۹۲ تا رسیدن به تفاهم لوزان در فروردین ۹۴، بار‌ها اخبار و تحلیل‌هایی در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شد که از اصرار طرف اسرائیلی بر گرفتن یک اعتراف از ایران حکایت داشت. اسرائیلی‌ها اصرار داشتند که در مذاکرات این قدر به ایران فشار وارد شود تا ایران مجبور شود اعتراف کند، حداقل در دوره پیش از سال ۲۰۰۳، به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای بوده است.
در مقابل، برخی از تحلیلگران آمریکایی و از جمله مؤسسات درگیر در موضوع خلع سلاح هسته‌ای به دولت اوباما توصیه می‌کردند که نباید مزایای رسیدن به یک توافق با ایران را قربانی چنین اعترافی کند. مرور مواضع مقامات آمریکایی در دوره مورد اشاره نشان می‌دهد، آمریکایی‌ها حداقل به یک دلیل به دنبال تبعیت از درخواست اسرائیلی‌ها نیستند. باراک اوباما و جان کری و البته دیگر مقامات آمریکایی، بار‌ها به فتوای رهبر انقلاب در مورد سلاح هسته‌ای اشاره کرده‌اند و آن را به مثابه عاملی که می‌تواند در ادامه راه مذاکرات به ان کمک کند، مورد اشاره قرار داده‌اند. آمریکایی‌ها اگر امیدی به گرفتن اعتراف مورد نظر اسرائیلی‌ها از ایران داشتند، چندین بار به فتوای رهبر انقلاب اشاره نمی‌کردند.
اما ادعای تلاش ایران برای دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای در یک دوره تاریخی که با نام موضوع ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران مورد اشاره قرار می‌گیرد، بهانه‌ای است که این روز‌ها به عنوان مبنای تلاش برای سخت‌تر کردن موضع ایالات متحده در دو موضوع اصلی مانده در مذاکرات هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همان گونه که گزارش آلبرایت به کنگره آمریکا نشان می‌دهد، مخالفان مذاکرات هسته‌ای از سویی اصرار دارند که رسیدن به توافق جامع هسته‌ای بدون نهایی شدن وضعیت ادعاهای مطرح علیه ایران کار درستی نیست و از سوی دیگر برداشته شدن تحریم‌ها علیه ایران را به حل شدن این موضوعات گره می‌زنند و به همین بهانه، در ذیل اقدامات شفافیت‌ساز ایران، درخواست‌های متنوعی را مطرح می‌کنند که پذیرش آن از سوی ایران اگر محال نباشد، بعید است.
