بازدید 9701
نگاه شما: تاثیر زندگی مجردی بر اعتیاد
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
دکترمحمدرضاجمالی: با توجه به اینکه بیماری اعتیاد یک بیماری چند وجهی و چندگانه است باید مدام منتظر تغییرات مختلف در علل , شیوع و نوع این بیماری باشیم. علل ایجاد بیماری اعتیاد در بین جوانان نسبت به سالهای گذشته متفاوت شده است , این تغییر نگرش و تفکرات معتاد گونه را می توانحتی در انتخاب نوع مواد مخدر مصرفی در بین جوانانمشاهده کرد . اکنون در کهن شهرهای سنتی , با پدیده ای نو روبرو هستیم که در سالیان گذشته این نوع نگرش نبود و یا بسیار کمرنگ و حتی در پاره ای از نقاط شهر با نگاهی منفی به آن دیده می شد.
زندگی مجردی پدیده ای هست که این روزها در شهر های سنتی و قدیمی بسیار به چشم می خورد.
یکی از علت های مهمی که در گذشته , بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی کم و یا اصلا نبود , وجود عنصر خانواده و زندگی کردن در درون محیط خانواده تا رسیدن به استقلال کامل فکری و مادی بود . حتی در بسیاری از مواقع , خانواده های قدیمی که استطاعت مالی داشتند , بنای زندگی خود را به نوعی می ساختند و یا تغییر شکل می دادنند که تا مدتهای زیادی بعد از ازدواج , جوان شان , در کنار آنها حضور داشته باشد تا بتوانند از این طریقنقش حمایتی مادی و معنوی خود را , به روش های سنتی که از قبل و از پداران خود آموخته بودند را به نحو احسن ایفاء کنند به همین دلیل در صورت مشاهده و برخورد با هرگونه اشتباه در تصمیم گیری و گرایش به یک ناهنجاری اجتماعی از سوی جوان , خانواده بعنوان اولین و صریح ترین معلم آن , در کنار جوان وارد عمل می شد و نقش تربیتی و حمایتی خود را بازی می کرد . به نوعی زندگی های گذشته , رنگ قومی و فامیلی بیشتری داشت تا به امروز , یعنی جوان درون فامیل خود و با خصوصیات مذهبی , اخلاقی و اجتماعی فامیلی و قومی خود , رشد پیدا کرده و وارد جامعه می شد . این تاثیر پذیری تا جایی بود که مردم با دیدن ظاهر و رفتار جوان تا حدودی می توانستند تشخیص بدهند از کدام خانواده , فامیل و یا نقطه ای از شهر می باشد. یکی از مزایای این نوع روش زندگی در گذشته , ازدواج زود و آسان جوانان بود . با شناخت فامیلی از فرد و مطمئنشدن به وجود یک چتر حمایتی سالم و سنتی مثل خانواده در کنار جوان , روابط آغاز می شد و جوانان زود وارد زندگی زناشوئی و به تعبیری زود وارد اجتماع و محیط کار می شدندولیبا این خصوصیت متمایز که هنوز تحت حمایت خانواده خود هستند و تا زمانیکه به استقلال مناسب فکری و اقتصادی نرسند می توانند از مزایای برخورداری از امکانات خانواده های خود بهره ببرند.
با تغییر نسل , ورود تکنولوژی , گسترش علم و شیوع نگرش جدید به زندگی اجتماعی و مهمتر از همه مشکلات اقتصادی که در این سالها به زندگی مردم اضافه شده است دیگر نه آن زندگی های پررنگ دسته جمعی و فامیلی گذشته وجود دارد و نه خانواده ها توان تامین زندگی زوج جوانشان را در کنار هزینه های کمرشکن زندگی خود خواهند داشت به همین دلیل نوع ایجاد روابطی که به ازدواج و زندگی زناشویی ختم می شود به وضوح نسبت به گذشته تغییر کرده است.
در شیوع و ایجاد بیماری اعتیاد که یکی از پدیده های تاریک و شوم اجتماعی هست و به نوعی بیماری مخرب قرن نیز نامیده می شود این تغییرات بی تاثیر نبوده است . اگر حتی یک نگاه سطحی به شهر های سنتی بیاندازیم متوجه این پدیده نو ظهور خواهیم شد که تا قبل اصلا مشاهده نمی کردیم و یا اگر هم بوده بسیار کم و مربوط به افراد غیر بومی این شهر می شده است.
زندگی مجردی و تمایل جوانان به این نوع از زندگی , مسئله ای بسیار نگران کننده و قابل تامل می باشد. تمایل جوانان به جدایی زود از خانواده ها و تشکیل یک زندگی به دور از خانواده به تنهایی و یا در کنار یک یا چند نفر از همفکران خود بدون داشتن پشتوانه فرهنگی مناسب , ندانستن آداب و قواعد این نوع از زندگی , بسیار نگران کننده است . بسیاری از افرادی که حتی در گذشته زندگی متاهلی داشته و اکنون به دلایلی قابل احترام تصمیم به جدایی و ترک زندگی متاهلی را گرفته اند بعد از جدایی از همسر به محیط خانواده برنمی گردند , ترجیح می دهند تا مدتی کوتاه هم که شده , زندگی مجردی را تجربه کنند. این تمایل متاسفانه نه در بین آقایون بلکه در بین خانم ها نیز رواج پیدا کرده و طبعا با شروع این نوع از زندگی , بسیاری از خط قرمز هایی که به درست یا غلط , در خانواده و یا اجتماع برای افراد ترسیم شده , برداشته و یا کمرنگ می شود. این پدیده انسانی در کنار تغییر معماری شهرها و وجود مجتمع های بزرگ و گوناگون ( در شهرستانها وجود مسکن مهر در نقاطی دور از شهر), بدون هیچگونه نیروی نظارتی و کنترلی , محیط مناسبی برای ایجاد و شیوع ناهنجاری های جدید و نوپا در شهرهای مختلف می شود بطوریکه حتی در ظاهر افراد و روابط اجتماعی شهر تاثیر می گذارد , با یک نگاه به سطح شهر می توان تاثیرات ناشی از این پدیده را مشاهده کرد.
با توجه به اینکه نگاه تخصصی بنده حقیر به بیماری اعتیاد می باشد , در مورد بسیاری از مشکلات فرهنگی , مذهبی , سیاسی و ... که در کنار این نوع زندگی ایجاد می شود , نمی توانم نظر درستی ارائه بدهم , اما در مورد بیماری اعتیاد , این پدیده یعنی ((زندگی مجردی )) عامل بسیار قوی و مهم برای شروع , گسترش و عود مجدد بیماری اعتیاد می باشد. زندگی در خانه های مجردی , بدون هیچ قانون و قاعده فرهنگی و منطقی و تنها استوار بر سلیقه افراد آن خانه که محلی مناسب برای رهایی از قید و بندهای اجتماعی , تدارک دیده اند , خود یکی از علل گرایش دوباره فرد بهبود یافته به بیماری اعتیاد می باشد. این موضوع برای من که بعنوان درمانگر بیماری اعتیاد در این شهر مشغول به فعالیت می باشم در این سالها و بخصوص ماههای اخیر بسیار به وضوح به چشم میخورد و به نوعی توی ذوق می زند!
اکنون در این شهر زندگی های مجردی صرفا به زندگی دانشجویی محدود نمی شود , زیرا با توجه به تعدد و فراوانی انواع مراکز علمی در تمام نقاط کشور , اکثر دانشجویان , بومی شده اند و بسیاری از خوابگاههای دانشجویی شهر بدلیل نبود دانشجوی غیر بومی , خالی و یا تغییر کاربری داده اند.
این موضوع درجایی بسیار بغرنج می شود که حتی کسانی که دارای خانواده و تعهد به یک زندگی مشترک زناشویی هستند نیز بصورت فردی و یا گروهی , هر از گاهی این نوع زندگی را تمایل دارند تجربه کنند و یا ساعاتی را که باید به خانواده خود اختصاص بدهند ترجیح می دهند بعنوان مثال به خانه دوست مجردشان بروند و در آنجا سپری کنند. حال بنظر شما ! در مورد کسی که سابقه مصرف مواد مخدر نداشته و یا اگر هم داشته , درحال بهبودی و درمان بیماری اعتیاد می باشد , با ورود به چنین فضایی که شخص آزادانه به مصرف مواد مخدر مشغول هست چه اتفاقی خواهد افتاد؟؟ البته این مثال دلیل نمی شود که همه کسانی که این نوع زندگی را دارند خدای ناکرده آلوده به مواد مخدر و یا دارای فساد اخلاقی می باشند. خیر!! اصلا منظور از نوشتن این مقاله القاء چنین تصور غلطی به ذهن خواننده نیست بلکه به نوعی آگاه سازی در مورد بیماری اعتیاد و یکی از علل مهم عود مجدد بیماری اعتیاد در بین بیماران بهبودیافته می باشد.
من به نوبه خود وظیفه می دانم تا این معضل را بصورت رسانه ای به مقامات مسئول شهر گوشزد کنم تا با فرهنگسازی خانواده ها و ایجاد امنیت روانی و اجتماعی برای جوانان , حال که به این نوع زندگی گرایش پیدا کرده اند , آداب و قوانین سالم زیستن در زندگی مجردی را بیاموزند.این پدیده (زندگی مجردی) و استقلال زود جوانان در تمام جوامع دنیا در حال شیوع و گسترش بوده و هست و هیچگونه نمی توان مانع آن شد اما با آموزش قوانین و تعلیم اصول اخلاقی صحیح , در چنین شرایطی با واکسینه کردن فکری جوان و جامعه , می توان مانع بروز آسیب های جدی اجتماعی ناشی از آن شد . جوان ما باید متوجه شود در تمام دنیا با انتخاب این نوع زندگی , فرصتی مناسب را برای پرداختن به دلمشغولی های فکری و اندیشه ای خود می دانند و یا زمان مناسبی برای استراحت فکری و جسمی بصورت توجه و مراقبه های فکری ایجاد می کنند. این نوع زندگی می تواند به نوعی با پرورش فکر صحیح در بین جوانان , منشابسیاری از خلاقیت ها و نوع آوری های علمی , هنری و فرهنگی باشد. فرصتی برای مطالعه بیشتر و بهتر و به نوعی خودسازی. انتخاب این نوع زندگی باید بر اساس فکر و اندیشه و تعامل مثبت با جامعه باشد نه به نوعی فرار از مشکلات و قیدوبندهای اجتماعی. اگر این قوانین رعایت و عملی شود حتی مثل بسیاری از جوامع پیشرفته دید جامعه نسبت به این نوع زندگی مثبت شده و افرادی که پایبند به خانواده هستند به راحتی با این پدیده در مجتمع خود کنار می آیند و با نگرشی مثبت می پذیرند.
در حیطه کاری خودم در درمان بیماری اعتیاد , متاسفانه زندگی تنهایی و بی قاعده بسیار مخل و آسیب زا می باشد و هرگز بیماری که در حال بهبودی هست را توصیه به تنهایی و ورود به این نوع زندگی را نمی کنم مگر تا زمانی که به قواعد سالم زیستن و پاک ماندن از بیماری اعتیاد بینش و آگاهی لازم را پیدا کند.
زندگی مجردی پدیده ای هست که این روزها در شهر های سنتی و قدیمی بسیار به چشم می خورد.
یکی از علت های مهمی که در گذشته , بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی کم و یا اصلا نبود , وجود عنصر خانواده و زندگی کردن در درون محیط خانواده تا رسیدن به استقلال کامل فکری و مادی بود . حتی در بسیاری از مواقع , خانواده های قدیمی که استطاعت مالی داشتند , بنای زندگی خود را به نوعی می ساختند و یا تغییر شکل می دادنند که تا مدتهای زیادی بعد از ازدواج , جوان شان , در کنار آنها حضور داشته باشد تا بتوانند از این طریقنقش حمایتی مادی و معنوی خود را , به روش های سنتی که از قبل و از پداران خود آموخته بودند را به نحو احسن ایفاء کنند به همین دلیل در صورت مشاهده و برخورد با هرگونه اشتباه در تصمیم گیری و گرایش به یک ناهنجاری اجتماعی از سوی جوان , خانواده بعنوان اولین و صریح ترین معلم آن , در کنار جوان وارد عمل می شد و نقش تربیتی و حمایتی خود را بازی می کرد . به نوعی زندگی های گذشته , رنگ قومی و فامیلی بیشتری داشت تا به امروز , یعنی جوان درون فامیل خود و با خصوصیات مذهبی , اخلاقی و اجتماعی فامیلی و قومی خود , رشد پیدا کرده و وارد جامعه می شد . این تاثیر پذیری تا جایی بود که مردم با دیدن ظاهر و رفتار جوان تا حدودی می توانستند تشخیص بدهند از کدام خانواده , فامیل و یا نقطه ای از شهر می باشد. یکی از مزایای این نوع روش زندگی در گذشته , ازدواج زود و آسان جوانان بود . با شناخت فامیلی از فرد و مطمئنشدن به وجود یک چتر حمایتی سالم و سنتی مثل خانواده در کنار جوان , روابط آغاز می شد و جوانان زود وارد زندگی زناشوئی و به تعبیری زود وارد اجتماع و محیط کار می شدندولیبا این خصوصیت متمایز که هنوز تحت حمایت خانواده خود هستند و تا زمانیکه به استقلال مناسب فکری و اقتصادی نرسند می توانند از مزایای برخورداری از امکانات خانواده های خود بهره ببرند.
با تغییر نسل , ورود تکنولوژی , گسترش علم و شیوع نگرش جدید به زندگی اجتماعی و مهمتر از همه مشکلات اقتصادی که در این سالها به زندگی مردم اضافه شده است دیگر نه آن زندگی های پررنگ دسته جمعی و فامیلی گذشته وجود دارد و نه خانواده ها توان تامین زندگی زوج جوانشان را در کنار هزینه های کمرشکن زندگی خود خواهند داشت به همین دلیل نوع ایجاد روابطی که به ازدواج و زندگی زناشویی ختم می شود به وضوح نسبت به گذشته تغییر کرده است.
در شیوع و ایجاد بیماری اعتیاد که یکی از پدیده های تاریک و شوم اجتماعی هست و به نوعی بیماری مخرب قرن نیز نامیده می شود این تغییرات بی تاثیر نبوده است . اگر حتی یک نگاه سطحی به شهر های سنتی بیاندازیم متوجه این پدیده نو ظهور خواهیم شد که تا قبل اصلا مشاهده نمی کردیم و یا اگر هم بوده بسیار کم و مربوط به افراد غیر بومی این شهر می شده است.
زندگی مجردی و تمایل جوانان به این نوع از زندگی , مسئله ای بسیار نگران کننده و قابل تامل می باشد. تمایل جوانان به جدایی زود از خانواده ها و تشکیل یک زندگی به دور از خانواده به تنهایی و یا در کنار یک یا چند نفر از همفکران خود بدون داشتن پشتوانه فرهنگی مناسب , ندانستن آداب و قواعد این نوع از زندگی , بسیار نگران کننده است . بسیاری از افرادی که حتی در گذشته زندگی متاهلی داشته و اکنون به دلایلی قابل احترام تصمیم به جدایی و ترک زندگی متاهلی را گرفته اند بعد از جدایی از همسر به محیط خانواده برنمی گردند , ترجیح می دهند تا مدتی کوتاه هم که شده , زندگی مجردی را تجربه کنند. این تمایل متاسفانه نه در بین آقایون بلکه در بین خانم ها نیز رواج پیدا کرده و طبعا با شروع این نوع از زندگی , بسیاری از خط قرمز هایی که به درست یا غلط , در خانواده و یا اجتماع برای افراد ترسیم شده , برداشته و یا کمرنگ می شود. این پدیده انسانی در کنار تغییر معماری شهرها و وجود مجتمع های بزرگ و گوناگون ( در شهرستانها وجود مسکن مهر در نقاطی دور از شهر), بدون هیچگونه نیروی نظارتی و کنترلی , محیط مناسبی برای ایجاد و شیوع ناهنجاری های جدید و نوپا در شهرهای مختلف می شود بطوریکه حتی در ظاهر افراد و روابط اجتماعی شهر تاثیر می گذارد , با یک نگاه به سطح شهر می توان تاثیرات ناشی از این پدیده را مشاهده کرد.
با توجه به اینکه نگاه تخصصی بنده حقیر به بیماری اعتیاد می باشد , در مورد بسیاری از مشکلات فرهنگی , مذهبی , سیاسی و ... که در کنار این نوع زندگی ایجاد می شود , نمی توانم نظر درستی ارائه بدهم , اما در مورد بیماری اعتیاد , این پدیده یعنی ((زندگی مجردی )) عامل بسیار قوی و مهم برای شروع , گسترش و عود مجدد بیماری اعتیاد می باشد. زندگی در خانه های مجردی , بدون هیچ قانون و قاعده فرهنگی و منطقی و تنها استوار بر سلیقه افراد آن خانه که محلی مناسب برای رهایی از قید و بندهای اجتماعی , تدارک دیده اند , خود یکی از علل گرایش دوباره فرد بهبود یافته به بیماری اعتیاد می باشد. این موضوع برای من که بعنوان درمانگر بیماری اعتیاد در این شهر مشغول به فعالیت می باشم در این سالها و بخصوص ماههای اخیر بسیار به وضوح به چشم میخورد و به نوعی توی ذوق می زند!
اکنون در این شهر زندگی های مجردی صرفا به زندگی دانشجویی محدود نمی شود , زیرا با توجه به تعدد و فراوانی انواع مراکز علمی در تمام نقاط کشور , اکثر دانشجویان , بومی شده اند و بسیاری از خوابگاههای دانشجویی شهر بدلیل نبود دانشجوی غیر بومی , خالی و یا تغییر کاربری داده اند.
این موضوع درجایی بسیار بغرنج می شود که حتی کسانی که دارای خانواده و تعهد به یک زندگی مشترک زناشویی هستند نیز بصورت فردی و یا گروهی , هر از گاهی این نوع زندگی را تمایل دارند تجربه کنند و یا ساعاتی را که باید به خانواده خود اختصاص بدهند ترجیح می دهند بعنوان مثال به خانه دوست مجردشان بروند و در آنجا سپری کنند. حال بنظر شما ! در مورد کسی که سابقه مصرف مواد مخدر نداشته و یا اگر هم داشته , درحال بهبودی و درمان بیماری اعتیاد می باشد , با ورود به چنین فضایی که شخص آزادانه به مصرف مواد مخدر مشغول هست چه اتفاقی خواهد افتاد؟؟ البته این مثال دلیل نمی شود که همه کسانی که این نوع زندگی را دارند خدای ناکرده آلوده به مواد مخدر و یا دارای فساد اخلاقی می باشند. خیر!! اصلا منظور از نوشتن این مقاله القاء چنین تصور غلطی به ذهن خواننده نیست بلکه به نوعی آگاه سازی در مورد بیماری اعتیاد و یکی از علل مهم عود مجدد بیماری اعتیاد در بین بیماران بهبودیافته می باشد.
من به نوبه خود وظیفه می دانم تا این معضل را بصورت رسانه ای به مقامات مسئول شهر گوشزد کنم تا با فرهنگسازی خانواده ها و ایجاد امنیت روانی و اجتماعی برای جوانان , حال که به این نوع زندگی گرایش پیدا کرده اند , آداب و قوانین سالم زیستن در زندگی مجردی را بیاموزند.این پدیده (زندگی مجردی) و استقلال زود جوانان در تمام جوامع دنیا در حال شیوع و گسترش بوده و هست و هیچگونه نمی توان مانع آن شد اما با آموزش قوانین و تعلیم اصول اخلاقی صحیح , در چنین شرایطی با واکسینه کردن فکری جوان و جامعه , می توان مانع بروز آسیب های جدی اجتماعی ناشی از آن شد . جوان ما باید متوجه شود در تمام دنیا با انتخاب این نوع زندگی , فرصتی مناسب را برای پرداختن به دلمشغولی های فکری و اندیشه ای خود می دانند و یا زمان مناسبی برای استراحت فکری و جسمی بصورت توجه و مراقبه های فکری ایجاد می کنند. این نوع زندگی می تواند به نوعی با پرورش فکر صحیح در بین جوانان , منشابسیاری از خلاقیت ها و نوع آوری های علمی , هنری و فرهنگی باشد. فرصتی برای مطالعه بیشتر و بهتر و به نوعی خودسازی. انتخاب این نوع زندگی باید بر اساس فکر و اندیشه و تعامل مثبت با جامعه باشد نه به نوعی فرار از مشکلات و قیدوبندهای اجتماعی. اگر این قوانین رعایت و عملی شود حتی مثل بسیاری از جوامع پیشرفته دید جامعه نسبت به این نوع زندگی مثبت شده و افرادی که پایبند به خانواده هستند به راحتی با این پدیده در مجتمع خود کنار می آیند و با نگرشی مثبت می پذیرند.
در حیطه کاری خودم در درمان بیماری اعتیاد , متاسفانه زندگی تنهایی و بی قاعده بسیار مخل و آسیب زا می باشد و هرگز بیماری که در حال بهبودی هست را توصیه به تنهایی و ورود به این نوع زندگی را نمی کنم مگر تا زمانی که به قواعد سالم زیستن و پاک ماندن از بیماری اعتیاد بینش و آگاهی لازم را پیدا کند.
