نتانياهو دشمن ما هست، اما مشکل ما نيست

سيدمحمد اسلامي در یادداشت روز خراسان نوشت:

نتانياهو بالاخره فردا در کنگره سخنراني خواهد کرد. در شرايطي که بسياري از متحدان سابق او و يا حداقل منتقدان سابقا ساکت او در آمريکا بارها از او خواستند که سخنراني اش را لغو کند. باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا هم اعلام کرده است که با نتانياهو ملاقات نخواهد کرد. اما او با لجبازي هميشگي اش، شب گذشته وارد آمريکا شد. برخي معتقدند که سخنراني نخست وزير رژيم صهيونيستي مي تواند مذاکرات هسته اي را که در مرحله تعيين کننده قرار دارد، در ابهام بيشتري فرو ببرد. شايد مرور اين سخنراني از 3 منظر مي تواند شرايط را کمي روشن تر کند.

نتانياهو مرد سخنان اغراق آميز و آميخته به دروغ درباره ايران است. مردم جهان هنوز هم صحنه نقاشي نشان دادن هاي مضحک و بچه گانه او در مجمع عمومي سازمان ملل را در خاطره هايشان دارند. کمتر کسي از شخصيت هاي سياسي بين المللي به اين سادگي در برابر هزاران رسانه دروغ مي گويد. بنابراين حدس اين که "بي بي" در کنگره چه مي گويد، چندان هم دشوار نيست. احتمالا به نظر او جهان در آستانه يک اشتباه تاريخي است که به ايران اجازه مي دهد به سلاح اتمي دست يابد. به نظر او توافق ژنو يک شکست بزرگ در عرصه امنيت جهاني است. نتانياهو معتقد است مردمان کشورهاي مختلف نبايد نگران هزاران کلاهک هسته اي دور از هرگونه نظارت صهيونيست ها باشند، اما بايد از فناوري صلح آميز يک کشور معقول و منطقي که تحت انبوه نظارت هاي متعارف و نامتعارف جهاني است، بترسند. تمام اين ها را قرار است فردي بگويد که به جاي کنگره بايد به ديوان بين المللي کيفري برود و پاسخگوي جنايت هايش در غزه باشد. به نظر مي رسد مشخصا "سخنان" تکراري نتانياهو در کنگره توان اين که يک روند طولاني ديپلماتيک با مشارکت اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل را تغيير بدهد، نداشته باشد.

"بي بي" خودش بهتر از هر کسي مي داند که کسي منتظر سخنراني او نيست. کاسب سابق صهيونيست که اکنون رداي سياست در بر کرده است، قطعا با هدفي بيش از سخنراني به کنگره مي رود. احتمالا بايد برنامه صهيونيست ها را ترکيبي از يک سخنراني براي جلب نظرها و همزمان لابي گري هاي در حاشيه آن در نظر گرفت. لابي هاي اسرائيلي در بيش از يک سال گذشته، قدم به قدم مذاکرات را دنبال کرده اند و از هيچ تلاشي براي اعمال فشار بر ديپلمات هاي گروه 1+5 دريغ نکرده اند. در ماه نوامبر هنگامي که خبرنگاران رسانه هاي جهان در وين به سخنان جان کري، وزير خارجه آمريکا گوش مي دادند، سرکرده يک لابي صهيونيست خودش را در ميان خبرنگارها جا داده بود و درست در چشم هاي وزير خارجه آمريکا خيره شده بود. هرکس قيمتي دارد. 

صهيونيست ها حتي اگر براي خريدن دموکرات هايي مانند جان کري با مشکل روبرو شده باشند، براي خريدن نماينده هاي کنگره آمريکا نا اميد نيستند. سناتورهاي آمريکايي 3 روز پيش طرحي را درباره توافق احتمالي با ايران ارائه کردند که عنوان مي کند هر گونه توافقي با جمهوري اسلامي بر سر برنامه هسته اي آن بايد به تاييد کنگره آمريکا برسد. طرح موسوم به «بازبيني توافق هسته اي با ايران» که روز جمعه، ۸ اسفند، به سناي ايالات متحده ارائه شد از دولت باراک اوباما مي خواهد که در صورت دستيابي به هر توافق با ايران، متن اين توافق نامه را ظرف 5 روز در اختيار کنگره قرار دهد. به نظر مي رسد صهيونيست ها به دنبال خريد راي در کنگره براي اين طرح و طرح هاي مشابه آن هستند.

با اين حال کسي در ايران از سخنراني يک صهيونيست که سابقه آدم کشي اش بدون شک ثبت در تاريخ خواهد شد، هراسي ندارد. نتانياهو دشمن ما هست، اما مشکل ما نيست. او مشکل آمريکايي هاست. امروز هر تحليلگر خردمندي مي داند که اگر مذاکرات به نتيجه نرسد، دليل اش را بايد در واشنگتن و تل آويو جست. امروز در شرايطي که رسانه هاي آمريکايي مملو از تحليل هاي مختلف در مخالفت با سخنراني نتانياهو در کنگره شده است، در ايران کسي براي اين سخنراني اهميتي قائل نيست. قضاوت درباره هرگونه توافق احتمالي در ايران چارچوب خودش را دارد. آيا 190 هزار سو غني سازي در خاک ايران با اهداف صلح آميز تضمين شده است؟ آيا تصميم هاي غيرمنطقي در اروپا و آمريکا و باج خواهي سياسي به ويژه قطعنامه هاي ذيل فصل 7 منشور سازمان ملل با يک قطعنامه ديگر که به تصويب شوراي امنيت برسد، لغو خواهد شد؟ آيا تيم مذاکره کننده با توافقي به کشور باز مي گردد که صاحبنظران کشور و مردم کوچه و خيابان به آن افتخار کنند؟