خانم معاون رئیس‌جمهور یا مسئول شاخه زنان احزاب طیف خاص

رسانه ها نوشتند معاون رئیس جمهور که در رأس هیأتی به دعوت شورای پاپی امور خانواده به ایتالیا سفر کرده است، با رهبر مذهبی کاتولیک‌ها در واتیکان دیدار و درباره خانواده، موضوع‌ها و مناسبات دوجانبه و چند جانبه و بین‌المللی گفت‌و‌گو کرد. معاون رئیس جمهوری کشورمان با تأکید بر اهمیت گفت‌و‌گو میان زنان کاتولیک و مسلمان برای کمک به صلح در سطح جهانی، گفت «جوهره تمام ادیان، دعوت به آرامش، صلح و مداراست. زنان با عطوفت مادرانه و به عنوان معلمان صلح می‌توانند نقش بسیار اساسی در زمینه افزایش آرامش خانواده داشته باشند و می‌توانند با گفت‌وگو و تفاهم در سطح جهان تاثیرگذار باشند.»

چگونه است که دنیا همچنان جنگ طلب و جنگ افروز است و آتش جنگ است که خانه ها را می سوزاند با این که زنان در سیاست حضور دارند؟ پاسخ این که اگر زنان هم در دنیای سیاست مردانه بازی کنند و در چارچوب زمین و با بازی گردانی آن ها در صحنه باشند از زنانگی فقط ظاهرش حفظ شده. اگر زنان هم قدرت محور و قدرت مدار باشند و چون مردان سیاست، بنده قدرت باشند و سیاست بازیشان با محوریت قدرت باشد همان گونه سیاست بازی کرده اند که مردان یعنی که به وسیله سیاست با مردم بازی کرده اند. نگاه و عملکرد مادرانه است که در سیاست ورزی زنانف مدارا و صلح و عشق ورزی به انسان ها و رفاقت را به صحنه می آورد نه رقابت و از صحنه به در کردن را.

زنان پیام آوران صلح و عطوفت و آرامش هستند از این رو که در پرورش فرزند هنر عشق ورزی و عشق ورزیدن به همه را به صحنه می آورند و به نمایش می گذارند و آن را نهادینه می کنند پس خود آینه صلح ورزی می شوند. این هنر زنان به خانه محدود نمی شود چرا که خصلت های مادرانه هویت آنان را شکل می دهد پس صلح و ایثار و سازش و بردباری را به نمایش می گذارد. این ها همه مشروط بر این است که زنان بر خصلت زنانه خود که با مادری کردن و پروراندن و از خودگذشتن برای دیگری است مانده باشند.

قرآن آن جا که از تاریخ می گوید نشان می دهد که آن جا که مردان در مقابل پیامبران بوده اند سرسختی بوده است و گردن کشی و جنگ ولی یک جا یک زن است در مقابل یک پیامبر که مداراست و ایمان آوری. در داستان ملکه سبا و سلیمان پیامبر، روایت قرآن در این رویارویی نشان از درایت و تعقل زن و صلح جویی زن است. او که در مقابل مشاوران که بر اساس قدرت خود، او را به جنگ فرامی خوانند راه صلح و آرامش در پیش می گیرد که در نهایت به ایمان آوردن به پیامبر توحید ختم می شود. (آیه 44 سوره نمل/27) زنان اگر پرهیز کنند از آن گونه که دنیا آن ها را به بازی گرفته و از درافتادن به مردواره شدن و بازی خوردن توسط بازی های مردانه در دنیای سیاست، می توانند راه صلح و عشق ورزی را پیش پای انسان ها قرار دهند.

زنان می توانند منادیان صلح باشند خاصه این که به نام گفتگوی ادیان باشد و اقای رئیس جمهور انتخابی هوشمندانه کرده است که یک خانم را برای انتقال این پیام به واتیکان فرستاده است اما این کار جایگزین کم کاری های دولت ایشان در حوزه زنان نمی شود. ریاست محترم جمهور توجه داشته باشند که این عمل در عین حال که قابل تقدیر است جایگزین پاسخ مطالبات برزمین مانده زنان نمی شود. پاسخ سوال های بی جواب زنان و عدم ارائه برنامه و عملی کردن طرح های زیرساختی در جهت ایجاد فرصت ها و بازگشایی راه زنان و تحکیم و تعالی و توازن در خانواده  و مهمتر عدم پاسخگویی مقامات مربوطه در این امر نمی شود. زنان که با تلاش و مقاومت و پی گیری سد سی و چند ساله عدم راهیابی در مقام وزارت زنان را شکسته بودند جای خالی خود در این مقام را خلاف وعده های رئیس جمهور یافته اند.

با این که فرستادن خانمی به نمایندگی از خود از طرف رئیس جمهور به واتیکان از منظر زنان افتخار آمیز است ولی لازم است بدانیم در خانه برای خانواده قرار است چه کارها بشود. کارهایی که هنوز نه برای رشد و تعالی و سلامت خانواده و نه برای رفع چالش ها و مشکلات آن اقدامی شده و نه برنامه ای برایش داده شده. ضرورت اول این است که زنان در کشور خودشان بدانند امور مربوط به آن ها و خانواده در دولت بر اساس کدام برنامه قرار است از کدام نقطه به کدام نقطه برسد. زنان می خواهند بدانند برنامه دولت در جهت ابعاد مختلف کرامت انسانی و هویت فردی دختران و زنان، مسائل حقوقی و قانونی، تحکیم و تعالی و توازن در خانواده، امنیت و سلامت زنان در خانواده و جامعه، موضوعت اجتماعی و مسائل بین الملل مرتبط به آنان چیست و چرا برنامه ای برای تحقق وعده ها در ارتباط با زنان و خانواده ارائه نمی شود.

معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده در نشست خبری با خبرنگاران ایتالیایی گفته است "در تلاش هستیم تعداد زنان در انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی افزایش یابد... در حال بررسی راهکارهای تحقق این هدف در انتخابات هستیم. ممکن است یکی از این کارها تشویق احزاب به گنجاندن زنان در لیست خود و حتی به عنوان سرلیست باشد."

این سخن نشان می دهد که ایشان برای دستیابی زنان به پست های تصمیم گیر و تصمیم ساز برنامه و طرحی که اساسی و متناسب با جایگاه معاون امور زنان و خانواده ریئس جمهور باشد ندارد. راه پیش پای معاونت زنان برای عملی کردن این خواست مشخص است و این راه نه لابی و هماهنگی با احزاب هم جهت بلکه مصوب کردن لایحه مربوطه در دولت و مجلس است. لایحه ای که فرایند عملی شدن سهم زنان از مراکز عالی مدیریت و مجلس را تعیین و قانونی کند تا همه و نظام از آن بهره مند باشند نه احزابی خاص. خانم معاون فراموش کرده است که ایشان در واتیکان در مقام مسول شاخه زنان یا به عنوان عضو شورای مرکزی یک حزب حضور ندارد بلکه آن جا به عنوان یک مقام دولتی سخن می گوید. او در مقام مسولی که به نام زنان و از سهم زنان در سطحی ملی در پست نشسته موظف است متناسب با پست کار کند و سخن بگوید و گزارش دهد نه برای احزابی هم جهت. وظیفه ایشان تقویت احزاب و رای آوری آن ها در مجلس نیست.

این حرف ها نشان می دهد این دوره هر چند به اسم تدبیر و امید است اما روال همان روال گذشته مبتنی بر سهم بری احزاب و جریان های سیاسی از امکانات پست های سیاسی است. روال همان است که قبل از انتخابات وعده ها و شعارها داده شوند و جریان های سیاسی به نام زنان و جوانان وعده ها بدهند تا آراء زنان و جوانان را به خود اختصاص دهند. خانم معاون رئیس جمهور با دادن وعده به زنان برای حضور بیشتر در لیست انتخاباتی در همان چرخه وارد شده و نشان می دهد که در پی رای آوری لیست انتخاباتی احزابی است که وامدار یکدیگرند.

پست های دولتی خود سرمایه های ملی و متعلق به همه ملت است و نه یک حزب یا جریان سیاسی و این جاست که باز نام زنان بهانه و سهم زنان به نفع جریان های سیاسی گرفتار بازی سیاسی می شود. در سفر دیپلماتیک وعده حضور بیشتر زنان در لیست انتخاباتی احزاب چه مفهومی دارد؟ معاون رئیس جمهور در امور بانوان کار تبلیغاتی احزاب مربوطه را برای انتخابات با استفاده از پست "امور زنان" ریاست جمهور و امکاناتی که دولت در اختیار او قرار داده آغاز کرده است. آیا این کار تبلیغات حزبی است یا انجام ماموریتی دولتی برای زنان و خانواده؟ اگر نام این کار استفاده ابزاری از زنان و از پست و امکانات به نام زنان توسط خانم معاون نیست پس چیست؟

"امور زنان" بی پاسخگو است در عین حال که از تب همایش و پنهان کردن اطلاعات و کثرت وعده و شعار رنج می برد. به زنان این سرزمین گفته نمی شود که پست و بودجه و امکاناتی که به نام زنان اختصاص داده شده برای چه اموری و با چه برنامه هایی به چه کارهایی می روند. خانم معاون که در مقام اجرا قرار گرفته وعده جاگرفتن زنان در لیست های انتخاباتی احزاب را می دهد در صورتی که پست او به او حکم می کند که از برنامه هایش در جهت سهم و ارتقاء جایگاه زنان متناسب با جایگاهی که در آن قرار دارد سخن بگوید نه از آن چه احزاب قرار است انجام دهند. زنانی که شایستگی راه یابی به پست های عالی را دارند ولی تعلق به احزاب هم خط و هم جهت با خانم معاون ندارند چه گونه به حق خود خواهند رسید اگر زیربنایی و زیرساختی در جهت رفع مشکل اقدام نکرده باشند؟

سهم زنان سرزمین من شده است پست و صندلی هایی به اسم ان ها در مراکز عالی تصمیم گیری که رسم آن توان افزایی جریان سیاسی مربوطه بوده است و یک سری کارهای خیریه ای. پست هایی که در همه این سال ها و ایضا در این یک سال و نیم گذشته از انجام کارهای اساسی، زیربنایی و زیرساختی در جهت ارتقاء جایگاه و رفع مشکلات زنان و خانواده سرباززده اند و خود را در مقام پاسخگو هم قرار نداده اند. فعالیت هایی تبلیغاتی، تشریفاتی با حضوری نمایشی در کنار بعضی کارهای امدادی شده است سهم زنان از «امور زنان». در عوض «امور زنان» اسم و رسمی شده برای دادن شعارها و وعده های بیشتر و حضوری که مردان برای ماندن بر قدرت و کسب قدرت بیشتر از آنان می خواهند. اگر این روال خود به معنی استفاده ابزاری از زنان نیست پس چیست؟ استفاده ابزاری از اسم و پست های رسمی که در بازی های مردانه و دنیای مردانه سهم زنان سرزمین من بوده است.

* مدیر شورای همکاری‌های زنان