دفتر موسیقی در نقش کنسرت‌گذار کیتارو؟!

کنسرت کیتارو که اخیراً در کشورمان برگزار شد، علاوه بر حواشی که در مقطع برگزاری به همراه داشت، با حاشیه تازه‌ای همراه شده و آن هم نقش دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برگزاری کنسرت است؛ نقشی که به مراتب پررنگ‌تر از صدور مجوز اکران بوده و دفتر موسیقی مشخصاً بخشی از پروسه برگزاری کنسرت را بر عهده داشته است؛ شیوه‌ای که از اساس اشتباه است.

به گزارش «تابناک»، کنسرت کیتارو، آهنگساز و نوازنده سر‌شناس ژاپنی آخرین هفته مهرماه با همراهی جمعی از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران در تالار وزارت کشور برگزار شد و هرچند به واسطه قیمت بسیار بالا‌ و بی‌سابقه بلیت کنسرت‌های کیتارو و همچنین محدودیت زمان کنسرت‌ها و عدم امکان تمدید، جمعیت محدودی توانستند نوای موسیقی این آهنگساز شهیر را در پایتخت ایران بشنوند، در عین حال، اصل این اتفاق بسیار مهم بود.

کیتارو سال ۱۹۵۳با نام واقعى «ماسانورى تاکاهاشى» در ژاپن به دنیا آمد. پس از فراگیرى نواختن گیتار الکتریک، با گروه خود به نام «آلباتراس» شروع به برگزارى برنامه‌هایى کرد. در آن زمان، دوستانش نام کیتارو را که یک شخصیت کارتونى تلویزیونى بود،‌ بر او نهادند. بزرگ‌ترین اثرش در این زمان اُتیس و ردینگ بود. کیتارو خود در مورد این اثر مى‌گوید: «موسیقى من احساسى از تعمق و مهربانى را در مخاطب برمى‌انگیزد و در واقع نه ریتم است و نه بلوز، اما مخاطب احساسى مشابه احساس موسیقى سُل را در خود دارد».

پیش از این، کریس دی‌برگ، خواننده ایرلندی موسیقی پاپ که با گروه آرین یک آلبوم مشترک منتشر کرده بود در خرداد ۱۳۸۷ برای برگزاری کنسرت در تهران به ایران سفر کرد، ولی کنسرت او لغو شد و همچنین ریچارد کلایدرمن، نوازنده فرانسوی پیانو که موسیقی پاپ را با موسیقی کلاسیک درآمیخته، قرار بود در سال ۹۱ در تهران کنسرت برگزار کند، اما موفق به دریافت مجوز نشد و به واسطه وجود همین سوابق، احتمال لغو کنسرت کیتارو نیز داده می‌شد.

با این حال با برگزاری این کنسرت علاوه بر آنکه مشخص شد، هنوز می‌توان امیدوار به شنیدن طنین موسیقی چهره‌های جهانی در ایران بود، این پیام بین‌المللی نیز تلویحاً ارسال شد که در ایران شرایط عادی است و امنیت و آرامش آنچنان برقرار است که چهره‌های فرهنگی و هنری مطرح در کمال آرامش و در میان استقبال مردم به برگزاری برنامه‌هایشان در کشورمان می‌پردازند و در چنین فضایی، ایران را ترک می‌کنند.

در این میان اما بحث برگزاری کنسرت با نقدهایی نیز همراه بود و آن هم درباره برگزاری کنسرت توسط گروهی بود که برخی درباره توان برگزاری‌شان نقد وارد کردند؛ اما این کنسرت با آرامش برگزار شد و این برنامه به شکل مطلوب به پایان رسید. با این حال برخی حواشی بر جای ماند که در روزهای اخیر ابعادی پنهان از این ماجرا را نمایان می‌سازد و آن هم نقش دفتر موسیقی در برگزاری این کنسرت است؛ نقشی که با عدم پرداخت بخشی از دستمزد عوامل این برنامه علنی شد.

علی چراغعلی، تهیه کننده کنسرت کیتارو در نشست رسانه‌ای این کنسرت درباره شیوۀ پرداخت دستمزدهای نوازندگان ایرانی گفته بود: «ما از روز اول با دفتر موسیقی وارد مذاکره شدیم و قرار شد، هماهنگی‌های لازم برای ارکستر‌ها، توسط دفتر موسیقی انجام شود و سیستم کاری و مالی در اختیار دفتر موسیقی است‌». در واقع عملاً بخش اصلی کنسرت برعهده دفتر موسیقی بوده و کنسرت گذار کیتارو نقش اصلی‌اش را به دفتر موسیقی واگذار کرده است.

پیروز ارجمند نیز در این ارتباط با تأکید بر اینکه دفتر موسیقی، حمایت معنوی و نظارت فنی بر کار گروه ایرانی را بر عهده دارد، گفته است: «بنا بر تفاهم‌نامه‌ای که با تهیه‌کنندگان بسته شد، قرار شد پرداخت هزینۀ همه نوازندگان از طریق دفتر موسیقی انجام شود و دفتر موسیقی بر کیفیت کاری ارکستر، نظارت داشته باشد و تاکنون هزینه‌ها پرداخت شده و مشکلی وجود نداشته است‌» و بدین ترتیب این موضوع را تأیید کرده که دفتر موسیقی عملاً‌‌ همان پروسه‌ای را در ماجرای کنسرت کیتارو بر عهده داشته که باید کنسرت گذار بر عهده می‌داشت.

شاید در نگاه اول این موضوع قابل پذیرش باشد که دفتر موسیقی برای حسن برگزاری این رویداد مهم، خود راساً امور را به دست گرفته اما از منظر دیگر این پرسش مطرح است که آیا قرار است از این پس دفتر موسیقی کنسرت‌گذار شود و در کنار بخش خصوصی در این حوزه فعالیت اجرایی داشته باشد؟ آیا کار بر زمین مانده‌ای در حوزه موسیقی کشور ‌نمانده که مدیر دفتر موسیقی سراغ این امر رفته و آیا قرار است بار دیگر این اقدام خلاف معمول با شنیدن نام چهره‌های مطرح دیگر در ایران‌ تکرار شود؟ این راه خطایی است که نباید بدان گام نهاد و انتظار می‌رود آخرین اتفاق اینچنینی باشد و این اتفاق تازه‌ نباید باب شود.