چرا شهرام ناظری و اصغر فرهادی باید اعتصاب غذا می‌کردند؟

سلسله رویدادها سریع رخ داده در مناطق کردنشین سوریه، به ویژه در کوبانی ـ که به محاصره این شهر و نفوذ به بخش‌هایی از این شهر توسط داعش منجر شده ـ باعث ایجاد فضای تبلیغاتی سنگین برای کمک‌رسانی به این گروه‌ها شده و این فضا به نقطه‌ای کشانده شده که برخی با خبرسازی، درصدد برمی‌آیند تا فضا را احساسی کنند؛ اما آیا چنین خبرسازی‌هایی، کمکی به حل این بحران خواهد کرد؟!

به گزارش «تابناک»، حملات سنگین گروه‌های تکفیری «داعش» نسبت به مناطق کردنشین سوریه شدت گرفته و تا سقوط برخی شهرهای کلیدی این منطقه پیش رفته و همین باعث شده تا ابعاد پنهان خطر داعش برای گروه‌های دیگری از مردم جهان آشکار و عمق توحش این تروریست‌های چند ملیتی آشکار شود.

«عین‌العرب» یا‌‌ همان «کوبانی» در دو کیلومتری مرز سوریه، بنا بر گزارش رسانه‌های بین‌المللی از سکنه عادی تقریباً خالی است و تنها گروهی از اهالی این شهر و گروهی‌ از کردهایی که از دیگر نقاط به این منطقه آمده‌اند با حمایت هوایی کشورهای موسوم به ائتلاف در حال عقب راندن تکفیری‌ها هستند و طبیعتاً با توجه به شیوه‌ جنگی داعش، مقابله با حملات این گروه تروریستی ـ که از قضا به سلاح‌های سنگین از جمله شمار قابل توجهی تانک مجهز است ـ دشوار است.

در این میان، همزمان با رخدادهای کوبانی، بسیاری از گروه‌های سیاسی و بشردوست که در چندین سال جنگ سوریه با داعش ناظران ساکت بودند، به میدان آمدند و برای جلب توجه جهانیان به آنچه در این نوار مرزی رخ می‌دهد، جنگ تبلیغاتی بزرگی به راه انداختند که منجر به اعتراضاتی در کشورها شد و به طور خاص در ترکیه شاهد درگیری‌های خیابانی وسیعی در اعتراض به عدم ورود نظامی ترکیه علیه داعش بودیم که چندین کشته بر جای گذاشت.

در این فضا و در میانه این جنگ تبلیغاتی، شاهد طرح برخی اخبار عجیب نیز بودیم تا فضای احساسی شکل گرفته نسبت به کوبانی، بیش از پیش از شدت بگیرد؛ اخباری درباره اعتصاب غذای برخی چهره‌های نخبه فرهنگی کشورمان در اعتراض به حوادث رخ داده برای کوبانی بود و چهره‌هایی چون استاد شهرام ناظری، دکتر قطب الدین صادقی و اصغر فرهادی از سه حوزه موسیقی، تئا‌تر و سینمای ایران را نیز در میان اعتصاب کنندگان قرار داده بود.


این خبر بسیار عجیب به نظر می‌رسید، زیرا اعتصاب غذای شهرام ناظری، اصغر فرهادی و دیگر چهره‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران و یا هر کشور دیگری، کمکی به مردم کوبانی نمی‌کرد و اساساً تاثیری در تحولات این منطقه نداشت و طبیعتاً یک نوشته از ایشان درباره اتفاقات رخ داده، اثربخشی بیشتر داشت و پیگیری‌های «تابناک» از منابع نزدیک به استاد ناظری نیز از نادرستی این ماجرا حکایت داشت.

تا اینکه سرانجام تک تک این چهره‌ها، این موضوع را تکذیب کردند و شهرام ناظری صریح‌تر از دیگران در این زمینه سخن گفت و تأکید کرد: «همان‌ گونه که می‌دانید، قرن‌هاست مردم کرد در مناطق کردنشین از هر سو مورد تجاوز و فشارهای گوناگون قرار دارند. اکنون این مشکلات و فشار‌ها به اوج خود رسیده است. این موضوع یک مشکل و معضل بزرگ جهانی است. با اعتصاب غذای بنده و دیگران دردی دوا نمی‌شود».

شوالیه آواز ایران همچنین گفت: «باید جهان راه‌حل انسانی و درستی را در این مورد پیش گیرد. در ضمن می‌خواستم بگویم، بسیاری از افراد می‌خواهند از من یک قهرمان ملی بسازند. حال آنکه من دوست ندارم قهرمان ملی باشم و می‌خواهم هنرمند بمانم. اگر خدمتی از دستم برآید، برای فرهنگ و موسیقی کرد و ایران انجام دهم».

با این حال همچنان خبر اعتصاب غذای این چهره‌ها و به طور خاص استاد شهرام ناظری در حال بازنشر است و ظاهراً موج احساس گرایی قرار است همچنان اوج بگیرد؛ هرچند نمی‌توان و نباید نسبت به هیچ یک از مناطق تحت اشغال داعش در عراق و سوریه از جمله کوبانی بی‌تفاوت بود و قساوت این گروه را نادیده گرفت، حقیقت آن است که نباید با نگاه صرفاً احساسی با وقایع رخ داده در این منطقه جغرافیایی توسط این گروه‌های تروریستی روبه رو شد.

حقیقت آن است که این نگاه احساسی، امکان برخوردهای در چهارچوب منطق با آنچه در حال وقوع است را خواهد گرفت و کمکی به تغییر وضعیت نیز نخواهد کرد و تنها موجی در شبکه‌های اجتماعی به راه می‌اندازد که به مرور از نقطه اوجش دور می‌شود و آنچه به دست داعش رخ می‌دهد، به واسطه تکرار با درآمیختن با احساس، عادی سازی خواهد شد؛ بنابراین، آگاهی رسانی به اندازه و همچنین قرین صحت، یکی از ضروریات مواجهه افکار عمومی داخلی و خارجی با پدیده متحوشی به نام «داعش» است.