خطری بزرگ بیخ گوش تهرانی‌ها
بحران کمبود آب و قطعی آب تهران به صورت جدی تهران را تهدید میکند، اما گویا این تهدید از سوی تهرانی‌ها جدی گرفته نشده است.
بحران کمبود آب و قطعی آب تهران به صورت جدی تهران را تهدید میکند، اما گویا این تهدید از سوی تهرانی‌ها جدی گرفته نشده است.
مهدی میرزایی - کارشناس منابع آب در این باره در شرق نوشت: جمله‌ای به نقل از «استیفن هاوکینگ» است که حتی اگر به تقدیر هم اعتقاد داشته باشید باز هم برای ردشدن از خیابان به دوطرف نگاه می‌کنید! تفاوت بین احساس خطر و در معرض خطر قرارگرفتن نکته ظریفی است. ملموس‌تر مثال می‌زنم. وقتی که بدانید قرار است ماه آینده حقوق دریافت نکنید قطعا در هزینه‌های جاری زندگی «مدیریت» را سرلوحه کارتان قرار خواهید داد. حتی اگر بچه‌ای به ما احتمال خطر بدهد، خود را موظف به این می‌دانیم که چنددرصدی به این هشدار توجه کنیم اما نکته جالب اینجاست که باوجود هزاران هشدار این روزها، برای منابع آب این روزهای شهرهایی در کشورمان و به‌ویژه تهران، ظاهرا هیچ‌یک از شهروندان این موضوع را جدی نگرفته‌اند.
بارندگی‌های تهران معمولا از پاییز و با آغاز سال آبی در اول مهر به «احتمال» آغاز می‌شوند. به عبارت دیگر احتمال دارد که بارندگی داشته باشیم و احتمال دارد که بارشی مشاهده نشود. اما از آن بدتر این است که ذخایر آبی برای سال آبی آینده که 21روز دیگر شروع خواهد شد، تقریبا صفر است. در نتیجه اگر خداوند در چرخه تقدیر خود روزهای بی‌باران را مقدر کند، تهران و شاید شهرهای دیگر بی‌آبی را کاملا حس کنند.
خودمان را فریب ندهیم. بحث از بحران و مدیریت فراتر رفته. عدم وجود بارش به‌منزله فشار مضاعف بر آب‌های نحیف و شکننده زیرزمینی است که بنابر برخی احتمالات به فاضلاب آلوده است.
کدامیک از شهروندان مایلند تا فاضلاب خروجی از منزل خود را جای آب دریافت کنند؟ اگر جواب منطقی هیچ‌یک است، لازم است تا منابع فعلی را حفاظت کنیم. باور کنیم که الان زمانی نیست که تقصیر را گردن مسوول و وزیر و معاون وزیر بیندازیم. در چنین شرایطی کسی به دنبال مقصر نمی‌گردد و همه راهکار و راه علاج را خواستارند. برای منبع آبی که نظیرش وجود ندارد یا ظرفیت محدودی دارد، چطور میتوان علاج پیدا کرد؟ اگر فردا صبح شیر آب منزلتان بی‌آب بماند، دانستن مقصر کمکی به شست‌وشوی صورت یا چای صبحگاهی خواهد کرد؟ توجه کنید که کمبود آب، غنی و فقیر، مدیر و کارمند و رییس نمی‌شناسد.
برای اینکه عمق فاجعه را بیشتر درک کنید لازم است به یاد بیاورید که در جریان اختلال در عملکرد تصفیه‌خانه آب اصفهان، چندساعتی جریان آب در شبکه قطع شد و به همین دلیل هر بطری آب پنج‌هزارریالی تا 20هزارریال به فروش رفت. فکر کرده‌اید که با چندبطری آب می‌توانید دوش بگیرید، باغچه آب دهید، حیاط و آسفالت را خنک کنید؟ هزینه آن را می‌توانید برآورد و پرداخت کنید؟ اگر خیر، چه راه‌حلی در ذهن میتوان بیابید؟ چیزی جز صرفه‌جویی می‌تواند راه‌حل باشد؟
مهدی میرزایی - کارشناس منابع آب در این باره در شرق نوشت: جمله‌ای به نقل از «استیفن هاوکینگ» است که حتی اگر به تقدیر هم اعتقاد داشته باشید باز هم برای ردشدن از خیابان به دوطرف نگاه می‌کنید! تفاوت بین احساس خطر و در معرض خطر قرارگرفتن نکته ظریفی است. ملموس‌تر مثال می‌زنم. وقتی که بدانید قرار است ماه آینده حقوق دریافت نکنید قطعا در هزینه‌های جاری زندگی «مدیریت» را سرلوحه کارتان قرار خواهید داد. حتی اگر بچه‌ای به ما احتمال خطر بدهد، خود را موظف به این می‌دانیم که چنددرصدی به این هشدار توجه کنیم اما نکته جالب اینجاست که باوجود هزاران هشدار این روزها، برای منابع آب این روزهای شهرهایی در کشورمان و به‌ویژه تهران، ظاهرا هیچ‌یک از شهروندان این موضوع را جدی نگرفته‌اند.
بارندگی‌های تهران معمولا از پاییز و با آغاز سال آبی در اول مهر به «احتمال» آغاز می‌شوند. به عبارت دیگر احتمال دارد که بارندگی داشته باشیم و احتمال دارد که بارشی مشاهده نشود. اما از آن بدتر این است که ذخایر آبی برای سال آبی آینده که 21روز دیگر شروع خواهد شد، تقریبا صفر است. در نتیجه اگر خداوند در چرخه تقدیر خود روزهای بی‌باران را مقدر کند، تهران و شاید شهرهای دیگر بی‌آبی را کاملا حس کنند.
خودمان را فریب ندهیم. بحث از بحران و مدیریت فراتر رفته. عدم وجود بارش به‌منزله فشار مضاعف بر آب‌های نحیف و شکننده زیرزمینی است که بنابر برخی احتمالات به فاضلاب آلوده است.
کدامیک از شهروندان مایلند تا فاضلاب خروجی از منزل خود را جای آب دریافت کنند؟ اگر جواب منطقی هیچ‌یک است، لازم است تا منابع فعلی را حفاظت کنیم. باور کنیم که الان زمانی نیست که تقصیر را گردن مسوول و وزیر و معاون وزیر بیندازیم. در چنین شرایطی کسی به دنبال مقصر نمی‌گردد و همه راهکار و راه علاج را خواستارند. برای منبع آبی که نظیرش وجود ندارد یا ظرفیت محدودی دارد، چطور میتوان علاج پیدا کرد؟ اگر فردا صبح شیر آب منزلتان بی‌آب بماند، دانستن مقصر کمکی به شست‌وشوی صورت یا چای صبحگاهی خواهد کرد؟ توجه کنید که کمبود آب، غنی و فقیر، مدیر و کارمند و رییس نمی‌شناسد.
برای اینکه عمق فاجعه را بیشتر درک کنید لازم است به یاد بیاورید که در جریان اختلال در عملکرد تصفیه‌خانه آب اصفهان، چندساعتی جریان آب در شبکه قطع شد و به همین دلیل هر بطری آب پنج‌هزارریالی تا 20هزارریال به فروش رفت. فکر کرده‌اید که با چندبطری آب می‌توانید دوش بگیرید، باغچه آب دهید، حیاط و آسفالت را خنک کنید؟ هزینه آن را می‌توانید برآورد و پرداخت کنید؟ اگر خیر، چه راه‌حلی در ذهن میتوان بیابید؟ چیزی جز صرفه‌جویی می‌تواند راه‌حل باشد؟
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۶۸
انتشار یافته: ۲۰
بابا راست می گه تو را به خدا به حرفهایش گوش کنیم با سلام در این بحران آب در شهر ما (زنجان)مغازه های پروتئین فروشی حوضچه های پر از آب شرب که در آن ماهی زنده میفروشند و هر روز این آب حوضچه را تعویض میکنند، ولی کسی پیگیر این قضیه نیست. تهران آینده ای بس تاریک دارد. فرهنگ از کشور ما رخت بر بسته است و متاسفانه فرهنگ صرفه جویی نداریم.... پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۲:۴۵ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۱
بچه کجایی حق مردم تهرانه چون اصلا صرفه جويي نمي كنن . همشون نه ولي اكثرشون . من محل كارم يوسف آباد هستش بارها با چشم خودم ديدمت كه دارن جلوئي مغازشونو يا حياطشونو تو اين بحران آبي ميشورن . من اگه جاي مسئولين آب بودم يه هفته آب و قطع مي كردم تا اينا دستشون بياد پدرجان ..برادر من .. خواهر من سایت محترم تابناک نویسنده عزیز مطلب مردم تهران اکثریت نه استخر دارند که با اب شرب پر کنند و نه حتی تعداد استخرهای شهر زیاد بیماری سقا هم ندارند که سیراب نشوند امارهای مطالعاتی مراکز رسمی هم میگویند کمترین اتلاف اب در بخش مصرفی شرب و بیشترین در کشاورزیست تا کی میخواهیم مردم را حس عذاب وجدان نگه داریم ولله انقدر تبلیغ کرده اید یک لیوان اب که میخواهیم بخوریم احساس شمر بودن به ما دست میدهد چرا قبول نمیکونید که در طرح تفصیلی و مطالعاتی سالهای گذشته و حتی قبل از انقلاب حوزه ابریز تهران را در بهترین شرایط جوی و ابی برای 7میلیون نفر کافی دانسته حال شما حساب کنید چند نفر در این شهر حضور دارند اینهمه برجسازی که رو به اتمام هم نیست در منطقه 22 که مزرعه برج وجود دارد وای به حال زمانی که اینها مورد استفاده قرار گیرند با این حساب دلیل و جواب خود را خواهید گرفت مردم صرفه جویی میکنند منتهی جایی برای عقب نشینی و صرفه جویی بیشتر نمانده ریشه مشکل و درمان ان را در جای دیگری بجوییدسایت محترم تابناک خواهشا منتشر نمایید تا اگر اینجانب دچار اشتباه هستم نویسنده و یا متخصصین پاسخ علمی بدهند
کشور ما کشور کم آبی است در سنگ نوشته های بجای مانده از دوران هخامنشی هم می بینیم که شاه هخامنشی به درگاه خداوند گار اهورا مزدا دعا میکند که (( خدایا کشور مرا از خشکسالی رهایی ده)) بنا بر این ما باید آب دریای پارس و دریای عمان را هم برای کشاورزی و هم برای مصارف مردم شیرین سازی کنیم و تمام اراضی کشاورزی کشورمان را به آبیاری تحت فشار مجهز نماییم... این جمله تاریخی هم از منه, " در خیابان یک طرفه هم, به دو طرف نگاه کنید! " خودم اینکار رو میکنم به بقیه هم توصیه میکنم اين تهديد از سوي مسئولان جدي گرفته نشده!!! آب بهداشتی به لوله‌ها نفرستین تا مردم از بیرون آب بخرن، اونوقت ببینین چه شود!! اگربناست تقدیر الهی این باشدهیچکس نمی تواند کاری انجام دهدیک مقدار بی ابی بکشیم تا قدر اب دانسته شود اصلا میخوای تاسه روز آب نخوریم با سلام میتوان گفت که تقریبا بیش از نیمی از مردم صرفه جویی را رعایت میکنند منتهی اداره جات و شهرداریها و بخشی از مشترکین پرمصرف مناطق بالای شهر هنوز به اهمیت آب و طرز درست مصرف کردن آن ظاهرا آگاهی ندارند.
بخاطر فضای سبز روزانه همه شاهد هستند که چقدر آب روانه کوچه و خیابان و بزرگراه میشود و با تذکر به نهادهای زیربط هیچ اقدامی صورت نمیگیرد!!
در سرویسهای بهداشتی روانه بخاطر خرابی شیر ها یا کم نکردن فشار آب پشت شیرها روزانه فقط خدا میداند که چقدر آب هدر میرود.
به این موارد شستن خودرو، شستن درب حیاط و درب منزل و ...... را هم اضافه کنید
اگر هر کس کمی هم اهل حساب و کتاب باشد خواهد فهمید که شهر بزرگی مثل تهران روزانه نیاز به چه حجم بزرگی آب دارد پس واقعا لازم است مسئولین محترم بجای این همه ایجاد نگرانی برای مردم راه حلی مناسب را در پیش گیرند تا انشاا... زودتر از این همه اصراف برای همیشه جلوگیری کرد و فرهنگ قناعت بجایش جاری شود.
بامید آنروز
فقط دستگاه هاي آب شيرين كن و انتقال آب به تهران از درياي خزر (با 300 كيلومتر لوله گذاري) بیان اول شیرایی که وسط خیابونا شکسته و اب ازش میره رو تعمیر کنند و درست بعد مردم رو تهدید کنند. هزار سال دیگر هم بگویید باز هم عملکرد این مردم همین است.درجایی که ارگان های دولتی خود رعایت نمی کنند مسلماً مردم هم همین رویه را درپیش می گیرند.
خدایا خودت بهمون رحم کن این است افزایش بی رویه جمعیت برادر من، خواهر من، این موضوع نصیحت بردار نیس! قانون میخاد و فشار اعمال! چرا پس اجازه برج و تراکم میدهند؟ ما تو درکه احساس میکنیم اینجا شده نیویورک! ولی بدون آب!