محبوب‌ترين مخلوق هستي

زمين امشب بار ديگر به خود مي‌بالد و به کاينات فخر مي‌فروشد که لياقت حضور نگيني چون محمد (ص) را در دامن خود پيدا کرده است. و آسمان زمين را چراغاني مي‌کند تا از قافله حمد محمد (ص) عقب نمانده باشد.

امشب، انسان خود را از گردنه‌هاي پر پيچ و خم تاريخ به مکه مي‌رساند تا شاهد بزرگترين نقطه عطف حيات خود باشد و هادي و نجات‌بخش خويش را در دامان پر برکت آمنه (س) به نظاره بنشيند. به گمانم پيامبران هم به اين همه شور و اشتياق غبطه مي‌خورند، چه خاتم آنها، محبوبترين آنها در کاينات است.

امشب خط و خال شمع وجود محمد (ص) هوش از سر پروانه‌هاي عالم مي‌ربايد و عشق‌ها و معشوقه‌هاي مجازي را در حيرت جذابيت خويش سرگردان مي‌کند.
امشب کوير جان فرزندان آدم ترنم حقيقت را از پس خط و خال‌هاي اعتباري دنيا بر تن خشکيده خود احساس مي‌کنند تا نسيم هدايت و روشنايي، ظلمت وجود آنان را، به خنکاي عطر و بوي محمدي طراوتي جاودانه ببخشد.

آري امشب شب ميلاد بزرگمردي است که سنگيني بار هدايت ابناي بشر را يک‌تنه بر دوش گرفت تا حتي يک نفر هم به آتش نافرماني خداوند قهار گرفتار نيايد، اما چه سود که انسان، غافل، خاسر و فراموشکاري بزرگ است که هيچ گاه عظمت اين برترين نعمت خداوندي را درک نکرده‌ و از عهده فهمش برنيامده است.

پيامبر رأفت و رحمت و آن يگانه هستي که هستي، وجودش را از او به عاريه گرفته است، امشب در دامان پر مهر آمنه (س) ديده به جهان مي‌گشايد تا بزرگترين رسالت بشر را از آغاز تا پايان به انجام ‌برساند. هم او که با تولدش، عالم بر خود لرزيد، خدايان سنگي در هر جاي جهان بر زمين فرو افتادند،‌کنگره‌هاي کسرا فرو ريخت، آتشکده فارس به محاق خاموشي رفت و درياچه ساوه که معبود برخي شده بود، در زمين فرو رفت و به خشکي گراييد.

آري، مولودي که چهل سال بعد، خداوند قلب او را به واسطه جبرئيلش مأمن وحي خويش قرار داد و افواج ملايک گروه، گروه به تبريک‌گويي او سر بر آستانش ساييدند،‌ حق خلافت الهي را در حد اعلاي خويش به جاي آورد و بشريت را در برابر يکتا خالق هستي آبرويي دوباره بخشد تا مخلوقات، همه بدانند که وجه تسميه اشرف مخلوقات چيست و چرا خداوند تنها انسان را به اين صفت توصيف کرده است، اما آيا اين امت «کفور» مي‌تواند از عمق دره‌هاي تغافل،‌ خويشتن خويش را به برکت اين پيامبر اعظم (ص) رهايي بخشيده و سعادتي ابدي را براي خويش به ارمغان بياورد و آيا ما مي‌توانيم تنها اندکي خود را در اخلاق، رفتار و گفتار به پيامبرمان نزديک کرده و به معناي واقعي شيعه او باشيم؟