بازدید 14804
۱۸
مادرم، امروز هم گذشت و تو هنوز امیدوار!
آسایشگاه سالمندان کهریزک و یک عید دیگر که گذشت. روزی که بنام دختر رسول خدا (ص) نام مقدس "مادر" و فرخنده "زن" مزین بود. اما دریغ از اینکه برخی مادران شاداب از فرارسیدن این روز، چشم براه عزیزانشان بودند، فرشتگانی که تنها همین روز را برای دیدن جگر گوشه هایشان و اقوامشان غنیمت می شمردند اما ...
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲۸
انتشار یافته: ۱۸
تابناک چه کردی با روح و روانم، خدایا ما را عاقبت بخیر کن پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۲۲:۱۲ - ۱۳۹۳/۰۱/۳۱
جوگیر ناشناس
| | ۰۰:۰۵ - ۱۳۹۳/۰۲/۰۱
جوگیر محترم!باش تا صبح دولتت بدمد
با درود به تمام مادران و زنان قهرمان کشورم. همه ما روزی به این سن خواهیم رسید و شاید با ناتوانی جسمی بیشتر. ولی احترام والدین بیش از اینهاست. به امید عاقبت بخیری برای همه هموطنان مگه احترامی هم گذاشتن که شما میگی بیش از اینهاست؟!!!!! پدر و مادر درهای بهشتند! قبل از بسته شدن این درهای عزیز، از قلب آنها به خدا برسیم! بیایید خدا را در قلب آنها طواف کنیم! خدا یا ما را یاری کن تا تو را در قلب شکسته مادر زیارت کنیم! باز آهسته از بغل پله ها گذشتدر فکر آش سبزی بیمار خویش بود
سلام مادر.سلامی به گرمی آفتاب. مادر ما را به یاد می آوری ؟همان فرزندان کوچکت در آن روزگار دور . کنار سفره ای که با الطاف تو پر از شور زندگی بود و پدری با صفا و یکرنگی .
مادر میدانیم از اینکه ما را به ثمر رساندی به خود می بالی . هرچند هیچگاه نخواستی به زبان بیاوری اما ما از اعماق نگاهت هم چیز را احساس می کنیم. اکنون که در بستر بیماری درد جانکاه را به جان میخری باز هم با دیدن ما لبخند میزنی. چون هیچگاه از ما توقعی نداشتی و به ما درس گذشت و ایثار آموختی.مادرگرچه ضعیف و رنجور شده ای اما به عظمت مقام مادر قسم هنوز تشنه محبت تو هستیم (تقدیم به مادران وطنم)
گاهی آدم در بیست سالگی می میرداما او را در هفتاد سالگی به خاک می سپارند
پاسخ ها
شاهد
| 
| ۰۰:۵۵ - ۱۳۹۳/۰۲/۰۱
من در پنجاه سالگی مردم ولی هنوز در هشتاد و پنج سالگی بخاک سپرده نشده ام. بیا مادر شب تارم سحر کن . بیا مادر به کوی ما گذر کن .بیا مادر پر و بالم شکسته . سرشک غم به رخسارم نشسته .
و اینهم خطاب مادران چشم انتظار به فرزندان بیوفایشان است:
نه می کنی تو یادم . نه می روی ز یادم .
تو درس بیوفایی که داده بود یادت؟!
به بهشت نمیروم اگر مادرم انجا نباشد جمعه ها را دوست داشتیم مادر. چون روز دیدار تو بود. روز خنده ها . شوخیها و شادیهای زودگذر . و تو چه مهربانانه ما را
می پذیرفتی با اینکه خود بیشتر نیازمند محبت بودی .
اما ... اما چگونه باور کنیم آن پنج شنبه سیاه را که تو در مرز
ماندن و رفتن سرگردان بودی و ما عمق فاجعه را باور نداشتیم .
چرا که فردای آن روز جمعه بود و مگر جمعه ها بی تو صفایی داشت؟ ما جمعه ها باز هم به دیدارت می آییم . اگر یک بار دیگر در به رویمان باز کنی . آنقدر به خالق یکتا التماس می کنیم تا آخرین دیدارمان را به ابدیت پیوند زند .
خدایا پدرمو به ........... بفرست حمیده "جوگیر" نیست. شما به عمل "احساس" نیاز داری. كاش همه اينها مادر من بودند تا همان طور كه نوكري مادري را ميكنم نوكري انها را هم ميكردم