نگاه شما: اعتماد لازمه انصراف از یارانه
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» میتواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
مجید ایرانشاهی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:
مدتی است که بحث ثبت نام برای اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها آغاز شده است و بحث اصلی بر سر انصراف افراد جامعه برای دریافت یارانه نقدی از سوی رسانه‌ها و دولت پیگیری می‌شود؛ این بحث‌ها توجه مرا به نا‌خواسته یاد صف برنج در گذشته انداخت (البته به نوعی دیگر) که وقتی به تمایل به گرفتن یارانه و صحبت‌های افراد برای دریافت آن گوش دادم متوجه یک نکته شدم و آن هم بحث اعتماد و اعتماد اجتماعی در جامعه است.
در زبان فارسی اعتماد مترادف با تکیه کردن، واگذاشتن کار به کسی، اطمینان، وثوق، باور و اعتقاد بکار گرفته می‌شود.
در فرهنگ لغت انگلیسی- فارسی هزاره «تراس» معادل کلمه اعتماد، اعتقاد، اطمینان، ایمان و توکّل و غیره آمده است. همچنین، در زبان لاتین اعتماد و وثوق معادل کلمه ایمان یونانی مورد استفاده قرار گرفته است. در ریشه این کلمه، مفهوم وثوق و اعتماد، تسلیم در برابر ارادة دیگران و اطمینان به شخص دیگر مست‌تر است. اندیشمندان علوم اجتماعی با توجه به رشته تخصصی خود (روان‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی، جامعه‌شناسی علم سیاست، اقتصاد و....) و دیدگاه‌های نظریشان (برداشت روان‌شناختی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از انسان) به تعریف و تفسیر اعتماد پرداخته‌اند که در اینجا به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.
اعتماد، باوری قوی به اعتبار، صداقت و توان یک فرد، انتظاری مطمئن و اتکا به یک ادعا یا اظهار نظر، بدون آزمون کردن آن است. در جای دیگر آمده است که اعتماد عبارت است از اطمینان به دیگران با وجود امکان فرصت طلبی، عدم قطعیت و مخاطره آمیز بودن آنان. اعتماد نوعی شرط بندی در مورد کنش‌هایی است که دیگران در آینده انجام خواهند داد.
ملینجر اعتماد را مفهومی دو بعدی می‌داند که شامل:
۱. اطمینان نسبت به مقاصد و انگیزه‌های طرف مقابل
۲. یکرنگی و صمیمیت در اعمال و گفتار طرف مقابل، می‌باشد.
همانطور که در تعریف اعتماد مشخص است باور داشتن طرف مقابل بدون آزمون کردن وی می‌باشد؛ یعنی اینکه ما حمل سخن و عملکرد و یا قولی را که به ما داده می‌شود بر بد بودن بگذاریم. اما آیا واقعا در جامعه ما این نگاه وجود دارد؛ بین خودمان، دوستانمان، همکارانمان، مدیرانمان؛ آیا واقعا به یکدیگر اعتماد داریم؟ متاسفانه در جامعه ما نگاه در سطوح مختلف اعتماد اجتماعی چندان جالب نیست (لاآقل ظاهر امر اینطور حکایت دارد) اگر در اداره‌ای می‌رویم؛ اگر با دوستمان صحبت می‌کنیم و به او کارمی سپاریم و اگر حتی مسئولینمان و مدیرمان سخنی می‌گوید حرف او را باور نداریم و گاهی حتی واکنش تقابلی صورت می‌دهیم (در بحث صف محصولات نظیر سبد کالا این موضوع به وضوح قابل مشاهده بود؛ جایی که مسئولین می‌گفتند نیاز به هجوم نیست و ما هجوم می‌آوردیم).
اکنون در بحث یارانه‌ها و انصراف از آن هم همین موضوع اعتماد اجتماعی مطرح است؛ برای اجرای طرح نیاز به اعتماد داریم و بعلت ضعف آموزشی و همچنین عملکردی در جامعه این اعتماد برای انصراف وجود ندارد. که رسیدن و افزایش قابل قبول سطح اعتماد در جامعه نیازمند:
۱. آموزش‌های شهروندی و ارتباطی
۲. بهبود عملکرد مدیران
۳. گسترش اخلاق اسلامی می‌باشد.
سخن پایانی اینکه به قول دکتر چلپی: «مهم‌ترین مسئله درجریان نظم اجتماعی برای دورکیم و تا حدودی تونیس، اعتماد و همبستگی اجتماعی است. یعنی اینکه بدون انسجام و نوعی اعتماد پایداری نظم اجتماعی ممکن نیست.... ساخت تقسیم کار اجتماعی، با توجه به ابعاد نظم یعنی با توجه به اعتماد، تنظیم قدرت و فرآیند معنا و مشر وعیت، موجب ابهاماتی می‌شود»
* برای آشنایی با شرایط و نحوه همکاری با «نگاه شما» اینجا را کلیک کنید.
مدتی است که بحث ثبت نام برای اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها آغاز شده است و بحث اصلی بر سر انصراف افراد جامعه برای دریافت یارانه نقدی از سوی رسانه‌ها و دولت پیگیری می‌شود؛ این بحث‌ها توجه مرا به نا‌خواسته یاد صف برنج در گذشته انداخت (البته به نوعی دیگر) که وقتی به تمایل به گرفتن یارانه و صحبت‌های افراد برای دریافت آن گوش دادم متوجه یک نکته شدم و آن هم بحث اعتماد و اعتماد اجتماعی در جامعه است.
در زبان فارسی اعتماد مترادف با تکیه کردن، واگذاشتن کار به کسی، اطمینان، وثوق، باور و اعتقاد بکار گرفته می‌شود.
در فرهنگ لغت انگلیسی- فارسی هزاره «تراس» معادل کلمه اعتماد، اعتقاد، اطمینان، ایمان و توکّل و غیره آمده است. همچنین، در زبان لاتین اعتماد و وثوق معادل کلمه ایمان یونانی مورد استفاده قرار گرفته است. در ریشه این کلمه، مفهوم وثوق و اعتماد، تسلیم در برابر ارادة دیگران و اطمینان به شخص دیگر مست‌تر است. اندیشمندان علوم اجتماعی با توجه به رشته تخصصی خود (روان‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی، جامعه‌شناسی علم سیاست، اقتصاد و....) و دیدگاه‌های نظریشان (برداشت روان‌شناختی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از انسان) به تعریف و تفسیر اعتماد پرداخته‌اند که در اینجا به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.
اعتماد، باوری قوی به اعتبار، صداقت و توان یک فرد، انتظاری مطمئن و اتکا به یک ادعا یا اظهار نظر، بدون آزمون کردن آن است. در جای دیگر آمده است که اعتماد عبارت است از اطمینان به دیگران با وجود امکان فرصت طلبی، عدم قطعیت و مخاطره آمیز بودن آنان. اعتماد نوعی شرط بندی در مورد کنش‌هایی است که دیگران در آینده انجام خواهند داد.
ملینجر اعتماد را مفهومی دو بعدی می‌داند که شامل:
۱. اطمینان نسبت به مقاصد و انگیزه‌های طرف مقابل
۲. یکرنگی و صمیمیت در اعمال و گفتار طرف مقابل، می‌باشد.
همانطور که در تعریف اعتماد مشخص است باور داشتن طرف مقابل بدون آزمون کردن وی می‌باشد؛ یعنی اینکه ما حمل سخن و عملکرد و یا قولی را که به ما داده می‌شود بر بد بودن بگذاریم. اما آیا واقعا در جامعه ما این نگاه وجود دارد؛ بین خودمان، دوستانمان، همکارانمان، مدیرانمان؛ آیا واقعا به یکدیگر اعتماد داریم؟ متاسفانه در جامعه ما نگاه در سطوح مختلف اعتماد اجتماعی چندان جالب نیست (لاآقل ظاهر امر اینطور حکایت دارد) اگر در اداره‌ای می‌رویم؛ اگر با دوستمان صحبت می‌کنیم و به او کارمی سپاریم و اگر حتی مسئولینمان و مدیرمان سخنی می‌گوید حرف او را باور نداریم و گاهی حتی واکنش تقابلی صورت می‌دهیم (در بحث صف محصولات نظیر سبد کالا این موضوع به وضوح قابل مشاهده بود؛ جایی که مسئولین می‌گفتند نیاز به هجوم نیست و ما هجوم می‌آوردیم).
اکنون در بحث یارانه‌ها و انصراف از آن هم همین موضوع اعتماد اجتماعی مطرح است؛ برای اجرای طرح نیاز به اعتماد داریم و بعلت ضعف آموزشی و همچنین عملکردی در جامعه این اعتماد برای انصراف وجود ندارد. که رسیدن و افزایش قابل قبول سطح اعتماد در جامعه نیازمند:
۱. آموزش‌های شهروندی و ارتباطی
۲. بهبود عملکرد مدیران
۳. گسترش اخلاق اسلامی می‌باشد.
سخن پایانی اینکه به قول دکتر چلپی: «مهم‌ترین مسئله درجریان نظم اجتماعی برای دورکیم و تا حدودی تونیس، اعتماد و همبستگی اجتماعی است. یعنی اینکه بدون انسجام و نوعی اعتماد پایداری نظم اجتماعی ممکن نیست.... ساخت تقسیم کار اجتماعی، با توجه به ابعاد نظم یعنی با توجه به اعتماد، تنظیم قدرت و فرآیند معنا و مشر وعیت، موجب ابهاماتی می‌شود»
* برای آشنایی با شرایط و نحوه همکاری با «نگاه شما» اینجا را کلیک کنید.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۵
انتشار یافته: ۴
من انصراف نخواهم دادانواع نظارت‌های درست پارلمانی ، اداری و قضایی بر پیکره ی مالی از طریق سه قوه بوسیله: 1- دیوان محاسبات (قوه مقننه) 2- سازمان حسابرسی ( قوه اجراییه) 3- سازمان بازرسی کل کشور ( قوه قضاییه) باعث خواهد شد که نیاز به انصراف یارانه از طرف هیچ کس حتی روسای قوا نباشد یکی از مشکلات موجود عدم نظارت صحیح و درست بر عملکرد مالی تعدادی از سازمانهای وابسته به قوای سه گانه است و همچنین مجلس میتواند تعدادی از مصوبه هایی که باعث شده عده ای خاص مالیات ندهند ، ارتقای حقوقی به خاطر دلایل واهی و غیر اصولی داشته باشند، حالت اشتغال دارند را حذف کند. مردم فهمیم ایران کم توقع هستند ولی این باعث نشود کسانی که میتواند نظارت به بیت المال (تک تک نمایندگان مجلس) داشته باشند به وظیفه خود عمل نکنند و باعث شوند که سالانه سرمایه هنگفتی از کشور و از جیب مردم خارج شود. چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
اگردولت محترم همچون دولت فرزندفاضل خمینی ورییس جمهورمحبوب امام صداقت داشت وبجای مرفتن به قم و نظرات علمایی که متاسفانه ظرف هشت سال گذشته ادرآمدنجومی نفت اکثریت ملت ایران زیرفشاراقتصادی وگرانی سزسام آور له شدند وحضرات جز سکوت وحمایت اقدامی نداشتند بامردم ایران صادقانه برخورد میکرد وازازمردمیکه تمکن مالی دارند میخواست ازگرفتن یارانه خودداری نمایند اکثریت واجدین شرایط انصراف میدادند ولی متاسفانه سعی نمود دراین خصوص ازعلمایی نظر بگیرد که دربین اکثریت امت سابقه درخشانی ندارند وازوضعیعت امت فرسنگها فاصله دارند این نظر منه که به هیچ عنوان به تصمیمات و حرفها و وعده های سیستم کشورمون اطمینان و اعتماد ندارم.شاهد هم بیانات و وعده ها و عملکرد سیستم از سالیان بسیار دور تا الان هستش. در سالهای اخیر با صورت گرفتن فسادهای مالی بزرگ درکشور اعتماد عمومی بشدت لطمه خورده است اصلح است دولت یازدهم تمام منابع کنترولی موجود در کشور برای تشخیص غنی از فقیر را بکارگیرد وتصمیم واراده صحیح ومنطقی خودکه براساس ومبنای رای مردم باو است شجاعانه اتخاذ نماید راه درست بغیر از این نخواهد بود