رای مردم به حضور خودروسازان بزرگ در ایران
این روزها که فضای بین‌المللی علیه ایران کمی تلطیف شده و احتمال لغو تدریجی تحریم‌ها نیز می‌رود، خیلی‌ها روی صنعت خودرو تمركز کرده و هوای همکاری با بزرگ‌ترین خودروسازان دنیا را در سر می‌پرورانند.
به نوشته «دنیای اقتصاد»، در این بین، برخی معتقدند باید با فراموش کردن شرکای قبلی صنعت خودرو کشور، به سراغ شرکت‌های بزرگ‌تر و معتبرتری برویم و در مقابل، گروهی نیز همچنان بر طبل ادامه همکاری با امثال پژو و رنو می‌کوبند. مردم، اما در یک نظر سنجی تلویزیونی اعلام کردند طرفدار دسته اول هستند و صنعت خودرو باید با گذر از شرکای قبلی خود، زندگی با امثال بنز و تویوتا و فولکس و هیوندایی را هم در سطحی وسیع و مدت زمانی طولانی، تجربه کند.
در برنامه‌ای که جمعه گذشته با نام «مناظره» و به بهانه «بررسی سرنوشت خودرو ملی»، روی آنتن رفت، از مردم پرسیده شد «تمدید همکاری با خودروسازان فرانسوی» را می‌پسندند یا «همکاری با دیگر خودروسازان بین‌المللی» را؛ پاسخ مردم، اما قاطعانه بود، چه آنکه 90 درصد آنها گزینه دوم را انتخاب کردند تا مشخص شود ایرانی‌ها خواهان همکاری خودروسازی کشور با شرکتهایی غیر از پژو و رنو فرانسه هستند.
در واقع، پاسخ «آری» مردم به همکاری با خودروسازان معتبر بین‌المللی، «نه» به تداوم شراکت با پژو و رنو بود و این نشان می‌دهد ایرانی‌ها دل خوشی از خودروهای فرانسوی ندارند.
این در شرایطی است که هم‌اکنون خودروهای فرانسوی به‌خصوص محصولات پژو، بیشترین سهم را در خیابان‌ها و جاده‌های کشور دارند و عملا بازار خودرو ایران توسط رنویی‌ها و پژویی‌ها به تسخیر درآمده است. وابستگی صنعت خودرو ایران به محصولات فرانسوی به حدی است که حتی پس از اعمال تحریم علیه این صنعت، باز هم تولید آنها ادامه پیدا کرد و خودروسازان داخلی سعی کردند به هر نحوی، خطوط تولید خود را همچنان «فرانسوی» نگه دارند.
به عبارت بهتر، «نه» مردم به خودروسازان فرانسوی، «نه» به اوضاع فعلی خودروسازی ایران است، آن هم در اوضاعی که چه بخواهیم و چه نخواهیم، نام رنو و پژو بر پیشانی جاده مخصوص حک شده و محصولات این دو شرکت، با جاده‌ها و خیابان‌های ایران خو گرفته‌اند.
با این حساب، اگر قرار براي به کرسی نشاندن رای مردم باشد، باید خودروسازی کشور را از بیخ و بن زیر و رو کرد و طرحی نو درانداخت. البته ممکن است گفته شود بخش بزرگی از صنعت و بازار خودرو ایران به «پراید» اختصاص دارد و فقط خودروهای فرانسوی نیستند، که در پاسخ باید گفت وقتی مردم پژو و رنو را قبول ندارند، قطعا نظر مثبتی روی محصول قدیمی کیا هم نداشته و به خودروسازان بزرگی مانند جنرال موتورز و تویوتا و بنز و هیوندایی می‌اندیشند.
نه به فرانسویها؛ چرا؟
اما چرا ایرانی‌ها دل خوشی از خودروهای فرانسوی ندارند؟ آیا فرانسویها (به‌خصوص پژو) مقصرند که محصولات جدید و به روزی را روانه بازار ایران نکرده‌اند یا خودروسازان ایرانی در این مورد کوتاهی کرده‌اند؟
اصلا چه شد که نظر ایرانی‌ها در مورد خودروهای فرانسوی این چنین منفی شد؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها، باید نگاهی به روند فعالیت پژو و رنو در ایران انداخت و دید که آنها طی چندین سال حضور در صنعت و بازار خودرو ایران، چگونه رفتار کرده و خوب و بدشان چه بوده است.
در حال حاضر نزدیک به سه دهه از حضور فرانسویها در بازار و خودروسازی ایران می‌گذرد و این در شرایطی است که تفاوت‌های مهمی میان عملکرد این دو به چشم می‌آید.
نوع خودروهای تولیدی و کیفیت آنها، نحوه سرمایه‌گذاری و در نظر گرفتن نیاز مشتری، از جمله مواردی است که پژو و رنو در زمینه آنها، عملکردی متفاوت را از خود در بازار ایران نشان داده‌اند. اگرچه پژو در کل عملکرد موفقیت آمیزتری در بازاریابی و تولید داشته، اما حاصل بیش از 20 سال فعالیت این شرکت در ایران، تولید محصولاتی قدیمی (به جز پژو 206) است.
ایران خودرو به عنوان شریک سابق پژو، سالانه حدود 450 هزار دستگاه انواع محصولات پژو را به تولید می‌رساند و الان نیز با وجود رفتن پژو، باز هم عمده محصولاتش متعلق به این شرکت فرانسوی است. با این حال، بخش اعظم تولیدات پژو در ایران خودرو را محصولاتی تقریبا قدیمی و با مصرف سوخت بالا تشکیل داده‌اند.
در واقع، پژو به واسطه تولید خودروهایی قدیمی در ایران، درآمد قابل‌توجهی کسب كرد و بدون اینکه دانش فنی و تکنولوژی روز دنیا را به جاده مخصوص منتقل کند، سود سرشاری را از بازار ایران به جیب زد. البته برخی کارشناسان عنوان می‌کنند پژو در شرایطی که خودروسازی ایران اوضاع مناسبی نداشته، حاضر به همکاری شده و نباید منکر تاثیرات مثبت این شرکت در صنعت قطعه ایران شد. از آن سو البته رنو نیز با در نظر گرفتن منافع مستقیم خود از بازار خودرو ایران، حاضر به سرمایه‌گذاری در جاده مخصوص شد، هرچند مطابق با برنامه‌ها پیش نرفت و نتوانست رضایت ایرانی‌ها را برای خود حفظ کند.
رنویی‌ها محصولات با کیفیتی مانند تندر-90 و مگان را روانه بازار کردند و اگرچه مردم از سطح کیفی آنها راضی به نظر می‌رسند، اما به خوبی می‌دانند این شرکت فرانسوی خودروهای بسیار بهتری را در سایر بازارهایش عرضه کرده است. ایرانی‌ها همچنین به خوبی دریافته‌اند که قیمت خودروهایی مانند
تندر-90 و مگان بسیار بالاتر از نرخ واقعی آنهاست و این موضوع یکی از دلایل دلزدگی آنها نسبت به خودروساز فرانسوی به شمار می‌رود. در مورد پژو اما شرایط به شکلی دیگر است، چه آنکه مردم با مشاهده محصولاتی مانند 405 و روآ و آردی، به این نکته پی می‌برند که دیگر خودروساز فرانسوی نیز نتوانسته رفتار منصفانه‌ای با آنها داشته باشد. مردم از خود می‌پرسند چرا باید خودروهای دو سه دهه قبل پژو در ایران به تولید برسند و از آن بدتر اینکه چرا باید به‌طور متوسط 30 میلیون تومان برای این خودروها پول بپردازند؟
از سوی دیگر، فرانسویها طی این همه سال حضور در ایران، تنوع محصول ضعیفی را از خود به نمایش گذاشته و نتوانستند مشتریان را راضی نگه دارند. ایرانی‌ها البته یادشان نرفته پژو 405 زمانی خودرو روز اروپا بوده و پژو 206 در خیابان‌های فرانسه هم به چشم می‌آید و تندر و مگان کیفیت قابل‌قبولی دارند، اما اصرار فرانسویها به تولید این خودروها و ضعف در ارائه محصولات جدید، مشتریان ایرانی را آزرده و دل چرکین کرده است.
رنو هم‌اکنون با «تندر-90» و «مگان» در بازار ایران حضور دارد و اتفاقا هر دو محصول نیز جزو خودروهای باکیفیت بوده و مشتریان داخلی از وضعیت کیفی و فنی آنها راضی به نظر می‌رسند، اما همین رنو سال گذشته خودرو برقی خود را در ترکیه رونمایی کرد. قطعا مقایسه اقتصاد ایران و ترکیه و تشبیه فضای کسب‌و‌کار این دو کشور کار درستی نیست، اما به نظر می‌رسد خودروسازی و بازار ایران نیز می‌توانسته‌اند میزبان محصولات به روزتر و باکیفیت‌تر این شرکت فراسوی باشند.
همچنین اگرچه پژو 206 به عنوان بهترین محصول پژو در ایران توانسته در سال‌های اخیر رضایت ایرانی‌ها را کسب کند، اما به هر حال برند فرانسویها به حساب می‌آید و ایران خودرو برای اعمال کوچک‌ترین تغییری در این محصول و سایر نمایندگان پژو در کشور، باید اجازه این شرکت فرانسوی را بگیرد.
از مجموع موارد گفته شده می‌توان نتیجه گرفت که رفتار نامناسب خودروسازان فرانسوی را باید دلیل اصلی رویگردانی ایرانی‌ها دانست، چه آنکه رنو و پژو اگر محصولاتی جدیدتر و باکیفیت‌تر و البته ارزان‌تر را روانه بازار ایران می‌کردند، حالا مردم به آنها «نه» نمی‌گفتند.
ایرانی‌ها وقتی محصولات سایر خودروسازان دنیا مثل تویوتا و هیوندایی و بنز و جنرال موتورز را می‌بینند و با خودروهای فرانسوی مقایسه می‌کنند، متوجه کم کاری رنو و پژو می‌شوند و از همین رو خواهان رفتن آنها و آمدن دیگران هستند. البته این وسط نباید از نقش خودروسازان داخلی نیز غافل ماند، خودروسازانی که نتوانستند یا نخواستند از فرانسویها کار بکشند و خودروهای بهتری را طلب کنند.
هرچه هست، ایرانی‌ها گمان می‌برند اگر رنو و پژو بروند و مثلا تویوتا و بنز بیایند، صنعت و بازار خودرو ایران از این رو به آن رو خواهد شد، غافل از اینکه فضای کسب‌و‌کار فعلی در کشور اجازه مانور چندانی به خودروسازان داخلی و خارجی نخواهد داد.
به عبارت بهتر، در کنار اینکه می‌گوییم رنو و پژو رفتار منصفانه‌ای در ایران نداشته‌اند، باید از فضای کسب‌و‌کار نامناسب، قوانین لحظه‌ای و خلع الساعه، مخالفت‌های ریز و درشت نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مافیای خاموش خودروسازان نیز به عنوان عواملی زمینه ساز در نارضایتی ایرانی‌ها از خودروسازان فرانسوی یاد کرد.البته این نکته را نباید فراموش کرد که در حال حاضر هیچ خودروساز بزرگی در دنیا برای ورود به ایران رسما ابراز علاقه نکرده و مشخص نیست در صورت راندن فرانسویها، امثال خودروسازان آمریکایی و آلمانی و کره‌ای تمایلی به حضور در جاده مخصوص نشان دهند.
به نوشته «دنیای اقتصاد»، در این بین، برخی معتقدند باید با فراموش کردن شرکای قبلی صنعت خودرو کشور، به سراغ شرکت‌های بزرگ‌تر و معتبرتری برویم و در مقابل، گروهی نیز همچنان بر طبل ادامه همکاری با امثال پژو و رنو می‌کوبند. مردم، اما در یک نظر سنجی تلویزیونی اعلام کردند طرفدار دسته اول هستند و صنعت خودرو باید با گذر از شرکای قبلی خود، زندگی با امثال بنز و تویوتا و فولکس و هیوندایی را هم در سطحی وسیع و مدت زمانی طولانی، تجربه کند.
در برنامه‌ای که جمعه گذشته با نام «مناظره» و به بهانه «بررسی سرنوشت خودرو ملی»، روی آنتن رفت، از مردم پرسیده شد «تمدید همکاری با خودروسازان فرانسوی» را می‌پسندند یا «همکاری با دیگر خودروسازان بین‌المللی» را؛ پاسخ مردم، اما قاطعانه بود، چه آنکه 90 درصد آنها گزینه دوم را انتخاب کردند تا مشخص شود ایرانی‌ها خواهان همکاری خودروسازی کشور با شرکتهایی غیر از پژو و رنو فرانسه هستند.
در واقع، پاسخ «آری» مردم به همکاری با خودروسازان معتبر بین‌المللی، «نه» به تداوم شراکت با پژو و رنو بود و این نشان می‌دهد ایرانی‌ها دل خوشی از خودروهای فرانسوی ندارند.
این در شرایطی است که هم‌اکنون خودروهای فرانسوی به‌خصوص محصولات پژو، بیشترین سهم را در خیابان‌ها و جاده‌های کشور دارند و عملا بازار خودرو ایران توسط رنویی‌ها و پژویی‌ها به تسخیر درآمده است. وابستگی صنعت خودرو ایران به محصولات فرانسوی به حدی است که حتی پس از اعمال تحریم علیه این صنعت، باز هم تولید آنها ادامه پیدا کرد و خودروسازان داخلی سعی کردند به هر نحوی، خطوط تولید خود را همچنان «فرانسوی» نگه دارند.
به عبارت بهتر، «نه» مردم به خودروسازان فرانسوی، «نه» به اوضاع فعلی خودروسازی ایران است، آن هم در اوضاعی که چه بخواهیم و چه نخواهیم، نام رنو و پژو بر پیشانی جاده مخصوص حک شده و محصولات این دو شرکت، با جاده‌ها و خیابان‌های ایران خو گرفته‌اند.
با این حساب، اگر قرار براي به کرسی نشاندن رای مردم باشد، باید خودروسازی کشور را از بیخ و بن زیر و رو کرد و طرحی نو درانداخت. البته ممکن است گفته شود بخش بزرگی از صنعت و بازار خودرو ایران به «پراید» اختصاص دارد و فقط خودروهای فرانسوی نیستند، که در پاسخ باید گفت وقتی مردم پژو و رنو را قبول ندارند، قطعا نظر مثبتی روی محصول قدیمی کیا هم نداشته و به خودروسازان بزرگی مانند جنرال موتورز و تویوتا و بنز و هیوندایی می‌اندیشند.
نه به فرانسویها؛ چرا؟
اما چرا ایرانی‌ها دل خوشی از خودروهای فرانسوی ندارند؟ آیا فرانسویها (به‌خصوص پژو) مقصرند که محصولات جدید و به روزی را روانه بازار ایران نکرده‌اند یا خودروسازان ایرانی در این مورد کوتاهی کرده‌اند؟
اصلا چه شد که نظر ایرانی‌ها در مورد خودروهای فرانسوی این چنین منفی شد؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها، باید نگاهی به روند فعالیت پژو و رنو در ایران انداخت و دید که آنها طی چندین سال حضور در صنعت و بازار خودرو ایران، چگونه رفتار کرده و خوب و بدشان چه بوده است.
در حال حاضر نزدیک به سه دهه از حضور فرانسویها در بازار و خودروسازی ایران می‌گذرد و این در شرایطی است که تفاوت‌های مهمی میان عملکرد این دو به چشم می‌آید.
نوع خودروهای تولیدی و کیفیت آنها، نحوه سرمایه‌گذاری و در نظر گرفتن نیاز مشتری، از جمله مواردی است که پژو و رنو در زمینه آنها، عملکردی متفاوت را از خود در بازار ایران نشان داده‌اند. اگرچه پژو در کل عملکرد موفقیت آمیزتری در بازاریابی و تولید داشته، اما حاصل بیش از 20 سال فعالیت این شرکت در ایران، تولید محصولاتی قدیمی (به جز پژو 206) است.
ایران خودرو به عنوان شریک سابق پژو، سالانه حدود 450 هزار دستگاه انواع محصولات پژو را به تولید می‌رساند و الان نیز با وجود رفتن پژو، باز هم عمده محصولاتش متعلق به این شرکت فرانسوی است. با این حال، بخش اعظم تولیدات پژو در ایران خودرو را محصولاتی تقریبا قدیمی و با مصرف سوخت بالا تشکیل داده‌اند.
در واقع، پژو به واسطه تولید خودروهایی قدیمی در ایران، درآمد قابل‌توجهی کسب كرد و بدون اینکه دانش فنی و تکنولوژی روز دنیا را به جاده مخصوص منتقل کند، سود سرشاری را از بازار ایران به جیب زد. البته برخی کارشناسان عنوان می‌کنند پژو در شرایطی که خودروسازی ایران اوضاع مناسبی نداشته، حاضر به همکاری شده و نباید منکر تاثیرات مثبت این شرکت در صنعت قطعه ایران شد. از آن سو البته رنو نیز با در نظر گرفتن منافع مستقیم خود از بازار خودرو ایران، حاضر به سرمایه‌گذاری در جاده مخصوص شد، هرچند مطابق با برنامه‌ها پیش نرفت و نتوانست رضایت ایرانی‌ها را برای خود حفظ کند.
رنویی‌ها محصولات با کیفیتی مانند تندر-90 و مگان را روانه بازار کردند و اگرچه مردم از سطح کیفی آنها راضی به نظر می‌رسند، اما به خوبی می‌دانند این شرکت فرانسوی خودروهای بسیار بهتری را در سایر بازارهایش عرضه کرده است. ایرانی‌ها همچنین به خوبی دریافته‌اند که قیمت خودروهایی مانند
تندر-90 و مگان بسیار بالاتر از نرخ واقعی آنهاست و این موضوع یکی از دلایل دلزدگی آنها نسبت به خودروساز فرانسوی به شمار می‌رود. در مورد پژو اما شرایط به شکلی دیگر است، چه آنکه مردم با مشاهده محصولاتی مانند 405 و روآ و آردی، به این نکته پی می‌برند که دیگر خودروساز فرانسوی نیز نتوانسته رفتار منصفانه‌ای با آنها داشته باشد. مردم از خود می‌پرسند چرا باید خودروهای دو سه دهه قبل پژو در ایران به تولید برسند و از آن بدتر اینکه چرا باید به‌طور متوسط 30 میلیون تومان برای این خودروها پول بپردازند؟
از سوی دیگر، فرانسویها طی این همه سال حضور در ایران، تنوع محصول ضعیفی را از خود به نمایش گذاشته و نتوانستند مشتریان را راضی نگه دارند. ایرانی‌ها البته یادشان نرفته پژو 405 زمانی خودرو روز اروپا بوده و پژو 206 در خیابان‌های فرانسه هم به چشم می‌آید و تندر و مگان کیفیت قابل‌قبولی دارند، اما اصرار فرانسویها به تولید این خودروها و ضعف در ارائه محصولات جدید، مشتریان ایرانی را آزرده و دل چرکین کرده است.
رنو هم‌اکنون با «تندر-90» و «مگان» در بازار ایران حضور دارد و اتفاقا هر دو محصول نیز جزو خودروهای باکیفیت بوده و مشتریان داخلی از وضعیت کیفی و فنی آنها راضی به نظر می‌رسند، اما همین رنو سال گذشته خودرو برقی خود را در ترکیه رونمایی کرد. قطعا مقایسه اقتصاد ایران و ترکیه و تشبیه فضای کسب‌و‌کار این دو کشور کار درستی نیست، اما به نظر می‌رسد خودروسازی و بازار ایران نیز می‌توانسته‌اند میزبان محصولات به روزتر و باکیفیت‌تر این شرکت فراسوی باشند.
همچنین اگرچه پژو 206 به عنوان بهترین محصول پژو در ایران توانسته در سال‌های اخیر رضایت ایرانی‌ها را کسب کند، اما به هر حال برند فرانسویها به حساب می‌آید و ایران خودرو برای اعمال کوچک‌ترین تغییری در این محصول و سایر نمایندگان پژو در کشور، باید اجازه این شرکت فرانسوی را بگیرد.
از مجموع موارد گفته شده می‌توان نتیجه گرفت که رفتار نامناسب خودروسازان فرانسوی را باید دلیل اصلی رویگردانی ایرانی‌ها دانست، چه آنکه رنو و پژو اگر محصولاتی جدیدتر و باکیفیت‌تر و البته ارزان‌تر را روانه بازار ایران می‌کردند، حالا مردم به آنها «نه» نمی‌گفتند.
ایرانی‌ها وقتی محصولات سایر خودروسازان دنیا مثل تویوتا و هیوندایی و بنز و جنرال موتورز را می‌بینند و با خودروهای فرانسوی مقایسه می‌کنند، متوجه کم کاری رنو و پژو می‌شوند و از همین رو خواهان رفتن آنها و آمدن دیگران هستند. البته این وسط نباید از نقش خودروسازان داخلی نیز غافل ماند، خودروسازانی که نتوانستند یا نخواستند از فرانسویها کار بکشند و خودروهای بهتری را طلب کنند.
هرچه هست، ایرانی‌ها گمان می‌برند اگر رنو و پژو بروند و مثلا تویوتا و بنز بیایند، صنعت و بازار خودرو ایران از این رو به آن رو خواهد شد، غافل از اینکه فضای کسب‌و‌کار فعلی در کشور اجازه مانور چندانی به خودروسازان داخلی و خارجی نخواهد داد.
به عبارت بهتر، در کنار اینکه می‌گوییم رنو و پژو رفتار منصفانه‌ای در ایران نداشته‌اند، باید از فضای کسب‌و‌کار نامناسب، قوانین لحظه‌ای و خلع الساعه، مخالفت‌های ریز و درشت نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مافیای خاموش خودروسازان نیز به عنوان عواملی زمینه ساز در نارضایتی ایرانی‌ها از خودروسازان فرانسوی یاد کرد.البته این نکته را نباید فراموش کرد که در حال حاضر هیچ خودروساز بزرگی در دنیا برای ورود به ایران رسما ابراز علاقه نکرده و مشخص نیست در صورت راندن فرانسویها، امثال خودروسازان آمریکایی و آلمانی و کره‌ای تمایلی به حضور در جاده مخصوص نشان دهند.
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۵۵
انتشار یافته: ۲۹
من موافق ورود خودروها ارزان قيمت تر هستم نه صرفا برند آنچناني. قدرت خريد من كارمند با ماهي يك ميليون حقوق ديگه به خريد ارزانترين خودروهاي داخلي هم نمي رسه. پس تكليف من و امثال من چيه. پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۰۸:۳۱ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۸
دوست عزیز اشنالله شما هم بالاخره یه خودروی مطلوب میخرید ولی اینکه برن خودروی ارزون بیارن دیگه واویلاست، نمیگم برن خودروی 100 میلیونی بیارن اما وقتی شما بگی ارزون یعنی کاردستی باید وارد کنن که دیگه انشالله سالی یک میلیون کشته رو داریم!!!همین خودروها اینجا گرونه وگرنه خودروهایی که تولید میکنن خداییش چقدر می ارزه؟؟
صادق
| | ۰۸:۵۹ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۸
انگلیسیا یه ضرب المثل دارن که میگه :"هنوز اونقدر پولدار نشدم که جنس ارزون بخرم"
ماشین میخرید 15 میلیون بعد هر روز تو تعمیرگاهی ، مسافرت میرید کلی وقتتون صرف تعمیرات میشه و لذت مسافرت رو از بین میبره و .....
در کشورهای پیشرفته خودرو سازها خودرو بعد از دوره گارانتی رو با یه مبلغی از مشتری میگیرن و یه خودرو مدل جدید بهش میدن بعد اون خودروهای کارکرده رو میفرستن به کشورهای جهان سوم (که یه مدت ما هم جزوشون بودیم)
کم بخر ولی جنس خوب بخر کاملا بنفع شماست.
داود
| | ۱۱:۰۸ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۸
خوب خودروی ارزون لزوما خودروی کاردستی نمیتونه باشهبا 11 هزار دلار تو همین کشور های دم گوشمون بهترین ماشین ها رو با بهترین ایمنی میتونیم بخریم و لزومی نداره برا پراید و سمند اینقدر پول داده بشه
خودرو خارجی وارد بشه حتما قدرت انتخاب هم وارد میشه و از هر نوع ماشینی میشه استفاده کرد اونوقت دیگه چون انتخاب با خودمونه لا اقل نمیگیم ارابه های مرگ رو بهمون تحمیل کردن
ممنون از نوشته واقع بينانه ؛ تا زماني كه قوانين تجارت ازاد در ايران اجرايي نشود ، اميدي به حضور واقعي خودروسازان بزرگ نيست . ما اصولا هميشه جوگير هستيم و فكر مي كنيم كه همه براي حضور در ايران سر و دست مي شكنند !در حالي كه در همين استراليا هم با وجود قوانين ساده و حمايت از سرمايه گذارن ، به محض اينكه دولت در بحث هاي مالياتي كمي سخت گيري كرد ، شركتي مثل ميتسوبيشي موتورز ، توليداتش را متوقف كرد و كمپاني عظيم فورد نيز زمزمه رفتن سرداده .
پاسخ ها
بهرام
| 
| ۰۹:۵۷ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۸
اگر چه بحث تجارت آزاد مهم است ولی به نظر من واقعیت ماجرا فرای این حرفهاست بعبارتی من فکر می کنم با توجه به انفعال سیاسی کشور ما، ما نمی توانیم از تولید کننده طلب محصول خوب بکنیم زیرا همیشه ما دست پایین هستیم حتی وقتی داریم پول می دهیم!!مثل آن است که شما بری سوپر مارکت و شیر بخواهی و فروشنده با منت به شما شیر بدهد در این وضعیت دیگر مارک و برند محصول توسط خریدار انتخاب نمی شود و قاعدتا سلیقه ای در کار نیست.
نظر تابناک یکطرفه خوب بود ولی باید دید نظر فرانسوی ها چیست لذا نظر حقیر این است ما حدود یکسال است که خودرو و بازار خودرویی در کشور نداریم ای کاش این یک سال و احتمالا ماههای آینده زمانی باشد که به دانشمندان داخلی فضای تولید داده شود.
بارها توسط همین تابناک جشنواره های خودروهای ساخت دانشجویان یا مهندسین داخلی اعم از پاک و بنزینی گزارش شده است چرا؟ واقعا چرا به تولید آن از روز اول فکر نمی کنیم؟ من ترجیح می دهم با اتوموبیل 80 کیلمتر بر ساعت ساخت هموطنم رانندگی کنم تا با خودروی تمام اتوماتیک پژو. بحث تصادف ها اگر چه بی ربط به ایمنی ماشین نیست ولی خیلی بیشتر به فرهنگ رانندگی ما مرتبط است که بحث دیگری را می طلبد.
مطمئنا جنرال موتورز و فولکس و بقیه هم همان راهی را می روند که پژو رفت پس
چه امید عبثی بستم به مترسکی که هست در جالیزم
وقت آن است که خود برخیزم.
به امید خدا
قیمت فعلی ایران خودرو باید باهاش بشه بنز و بی ام دبلیو خرید و سوار شد اگر خودروسازی مثل آلمان کره آمریکاو....قیمت مناسب خودرو بده چرا که نه؟ البته اگر تا بیاد داخل دوستان 100برابرش نکنند !!!!! بالاخره پژو و رنو دارن تو بازار جهانی کنار همون خودروسازا فعالیت می کنند. اشکال کار از انحصاری بودن بازار ه، وگرنه بنز و تویوتا هم بلدن ماشین ارزون و بی کیفیت تولید کنن ای کاش شورلت و فورد و جی ام هم بیان تا ما محتاج ام وی ام و هوو و این ماشین های آشغال چینی نشیم.... چرا آلمانی ها نمیان. یا ایتالیایی ها. فرانسه پایین ترین سطح خودروسازی اروپا رو داره و فقط انبارهای قطعه اش رو به ایران غالب میکنه. ايا واقعاكسي به 'نه'مردم اهمييت ميدهد در حال حاضر خودروسازهايي مثل فورد و جنرال موتورز كاملا آماده هستند كه وارد بازار ايران شوند. مردم هم بدليل عملكرد مناسب خودروسازهاي آمريكايي ، استقبال بسيار خوبي از محصولات آنها خواهند كرد. فروش بالاي خودروهايي مثل هامر ، بليزر ، كامارو ، دوج چارجر و دوج چلنجر درمناطق آزاد كيش و ارس و خرمشهر و آبادان شاهد خوبي براي اثبات اين نظريه هستند. رنو وپزو در کنار پراید وتیباوروا باکیفیت بنظر میاد نه برندهای سویدی والمانی وزاپنی فقط ماشين الماني و امريكايي نبايد خودمونو دستكم بگيريم بايد خودروهاي خارجي بدون حق گمركي و يا حق گمركي پايين وارد كشور شود ورقابت واقعي خودروسازان داخلي رقم بخورد و الودگي محيط زيست هم در كشور كاهش يابد وقتی خود شرکت ایران خودرو هیچ تلاشی برای به روز کردن محصولاتش نمیکنه و تا زمانی که تولیدات با تکنولوژی 25 سال پیشیش توی این بازار انحصاری خریدار داره چه ربطی به شرکت پژو داره همون زمان که ایران خودرو مونتاژ 405 را شروع کرد خیلی از امکانات 405 فرانسوی را حذف کرد پس خودروهای فرانسوی مشکل ندارن نمونش 406 که بعد از 405 اومد واون هم خودرو سال اروپا شد و بعد از اون 407 و 508 اومد اما ایران خودرو همون 405 25 سال پیشو با حذف امکانات اون ماشین داره به اصطلاح تولید میکنه . اگرتعرفه واردات جهت خوررو زیر2000سی سی با ارزش زیر 20000دلار گمرکی بشود 15درصد .آنوقت خودروسازان به تکاپو خواهند افتاد تا ارتقا کیفیت دهند .با این شرایط به هیچ وجه منتظر معجزه نباشید این مشکلاتی که عنوان شده در واقع مشکل خود ماست نه فرانسویها. اقتصاد ما دولتیه و بازارمون بسته است. فرقی نمی کنه چه خودروسازی بیاد. هر کدوم بیان به همین سرنوشت دچار میشن. ما چرا میخواهیم همه چیز تولید کنیم؟مگر کشورهایی مانند سوئیس که جزو 5 کشور مرفه دنیا هست همه چیز تولید میکنه شما تا حالا خودرو سوئیسی دیدید؟
ولی روی ساعت و بانکداری متمرکز شده و خیلی هم خوب کار میکنه.
ما باید اجازه بدیم خودروسازهای بزرگ بیان تو ایران تولید کنند (خودشون با مدیریت خودشون) منتها شروطی هم باید بزاریم مثلا:
- حداقل 50% نیروی کار و متخصصین باید ایرانی باشن
- به ازای فروش هر خودرو باید یک خودرو هم صادر بشه
- حداقل 60% قطعات باید در داخل تولید شود.(قطعه سازهای کشور همین حالا هم توانایی خوبی در تولید قطعه دارند)
به نظر من بايد دنبال شركتهاي ژاپني باشيم. چون هم قيمت هاي مناسب دارند و هم عملكرد فوق العاده. يادمون باشه پيشنهاد دهه 70 تويوتا هنوز هم ميتونه اجرايي بشه ما باید صرفاً اقدام به همکاری با شرکتهایی نماییم که محصول به روز خود را در ایران تولید نمایند نه محصولات از رده خارج و الاینده خود مثل پژو 405 و تندر را. شايد نويسنده مطلع نباشد ولي كره ايها از 6 ماه پيش ابراز نمايل كرده اند در بازار اتوموبيل ايران فعال شوند و خيلي هم در اين زمينه تلاش دارند. امريكائيها نيز اخيرا ابراز تمايل كرده اند كه در بازار ايران وارد شوند. ژاپني ها هم منتظر هستند اگر امريكائيها وارد شوند آنهاهم وارد مي شوند پس بيخود سنگ خود رو فرانسوي را به سينه نزنيد کاش یک ارابه کاملا داخلی به جای اتومبیل های وارداتی تولید می شد و جوانان و محققین هر روز آنرا ارتقاع می دادند همه به فکر وابستگی و وارداتند. هیچ میدانید هزینه واردات این همه خودرو و قطعات یدکی آنها چه هزینه هایی خواهد داشت ؟ به نظر من، بهترین کاری که میشود انجام داد، تقویت خودروسازان داخلی با تکنولوژی روز دنیا و ماشین آلات جدید است، بعد آنها را با خودروهای وارداتی باکیفیت در رقابت قراردهیم. من مدافع خودروسازان داخلی نیستم، ولی باید قبول کنیم بدلیل دوری چندین ساله از بازارهای بین المللی و عدم استفاده از تکنولوژی و ماشین آلات جدید، خواهی نخواهی بهای تمام شده ایشان خیلی بیشتر از خودروهای خارجی است و این میتواند یکی از دلایلی باشد که خودروسازان داخلی نمیتوانند/نمیخواهند قیمت محصولات خود را کاهش دهند. ولی درصورت واردات ماشین آلات و تجهیزات روز دنیا و تزریق فن آوری جدید، دیگر بهانه ای برای عدم کاهش قیمت تمام شده و نهایی محصولات آنها وجود نخواهدداشت و این شرکتها در صورت سوء مدیریت و عدم توانایی رقابت، خودبخود از گردونه خارج خواهندشد. پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۱:۲۵ - ۱۳۹۲/۱۰/۰۸
آیا همیشه باید تکنولوژی را وارد کرد؟ من اینجا در یک پروژه الکترونیکی از یکی از محصولات فولکس مشغول هستم دقیقتر بگم سیستم پارک خودکار. برای سه سال، ماهیانه 1300 یورو به من حقوق (بورس تحصیلی) داده اند تا این کار را تمام کنم. ولی آیا در داخل به چنین تفکراتی توجه می شود؟ آیا بجز صنایع نظامی در جایی دیگر ما به دانشگاه توجه کرده ایم؟همان همت صنایع نظامی باید در تکنولوژی به کار بسته شود و افراد غیرمتخصص بدون تعارف کنار گذاشته شوند تا خودمان تکنولوژی را بسازیم نه اینکه تکنولوژی را وارد کنیم.
دانشگاه باید محل تولید دانش و تکنولوژی باشد نه تولید مقاله!
ان چيزي كه در مقاله به خودرو سازان فرانسوي نسبت داده ميشود در حقيقت تصميم و حاصل عملكرد خودروسازان و بازار خودرو ايران است. شركت فرانسوي مسول قيمت گذاري خودرو در ايران نيست كه قيمتش گران يا ارزان باشد. در مورد انتخاب نوع خودرو توليدي هم خودرو سازان داخلي ترجيح ميدهند خودروهاي قديمي را توليد ميكنند چون سود بيشتري برايشان دارد. آقا به خدا فورد و فلوکس واگن و شورلت و هوندا و تویوتا و پرفروش ترین خودرو در آمریکا یعنی سوبارو قیمتشون با این مدلهایی که در ایران الان داره فروخته میشه فرقی نداره و همه این کارخانه ها مدلی خوش قیمت و با کیفیت دارند که بین 10 پرفروشترینهای 2013 جهان بودند و قیمتشون هم از این مدلهای کیا و هیوندایی و مدیران خودرو هم بالاتر نیست . فورد فوکاس و فیستا(که موتور پراید نسخه قدیمی همین ماشین هستش) -تویوتا کرولا و کمری-فولوکس جتا و گلف-شورلت کروز -هوندا سی آر وی -قیمت این ماشینها با قیمت آمریکا که قطعا گرونتر از قیمت کارخانه اس مابین 40 تا 60 میلیون در میاد که مصرف عالی و کیفیت عالی دارند و اگر در ایران منتاژ هم بشوند میشه روی صادرات آنها حساب کرد چون در دنیا شناخته شده هستند و راحت میشه فروختشون و مردم هم استفاده می برند و دولت هم از بقل مصرف بنزین سود می بره اینم لینکش: http://autos.yahoo.com/photos/world-s-best-selling-cars-2013-1387832253-slideshow/ سلام؛آقا فقط "هامر"؛ اگه یه دونشو بخرم، حال این پرایدهایی رو که مرتب پشت سر ماشینا نور بالا میزنن رو بگیرم، اساسی!!!.
پراید منو یاد چرخ خیاطی میندازه هم ارزونه و هم با هر سرعتی بگی کار میکنه، اما بلاخره نخ رو و پاره میکنه!!! و خیلی هارو بیچاره!!!.یا حق.
علت بالا بودن قيمت خودرو داخلي را ضرورت رسيدن به خود كفايي مي دانستند ولي بعد از 30 سال هنوز حتي در ساخت يك نوع خودرو هم خود كفا نشده ايم انحصار و نبودن رقيب هيچگاه باعث بهبود وضعيت نمي شود بلكه باعث جوابگو نبودن و اعمال سليقه اجباري ... شده است