دستور وزیر برای پیگیری وضعیت «ماریه»؛ تداوم جراحی‌ پیوندی

باید حتما یک مساله رسانه ای بشه تا بهش برسن!!!

ای خدای من حتما باید وزیر شخصا پیگیری کنه؟چرا بقیه وظایفشون رو درست انجام نمی دن که یک مسئله ی کوچک باعث دردی بزرگ برای بیمار نشه؟کی جواب میده
پس تکلیف این همه آدم مظلوم که زیر دست اینترن های نابلد تلف می شوند چیه؟

امیدوارم با بهبودی کامل بیمارستان رو ترک کنن.

پانسمان تر بجاي پانسمان خشك صورت گرفته است...البته شتشو با سوليشن بتا دين و ساولوون و بريدن گوشت هاي زائد لازم است..

شفای عاجل و سلامتی برای همه بیماران مخصوصا بیماران بستری در بیمارستانها را از خداوند بزرگ میخواهیم. وضع درمان و کادر پزشکی بیمارستانهای دانشجویی ( دانشگاهی ) از همه نظر بده. خدا نکنه کسی رو حتی اورژانسی ببرن چنین جاهایی.
همین مشکلات بهانه خوبی شده برای بیمارستانهای خصوصی که چندین برابر نرخ واقعی خدمات از بیماران پول می گیرند.

ضمن ارزوی سلامتی برای خانم ماریا.
من دانشجوی علوم پزشکی کرمان هستم و یک راننده اتوبوس که بی احتیاط رانندگی میکنه و تند میره و هر چقدر به ایشون میگیم اروم تر رانندگی کنند اعتنایی نمی کنند و به مسولان هم اعتراض میکنیم جواب میدهند که راننده نداریم. بخدا بعضی وقتها از آژانس استفاده میکنیم. یکی به داد ما هم برسه . اگه فردا اتفاقی برای ما بیفته که این اقای راننده و مسولین که اسیب نمی بینند ما بیچاره دانشجوها هستیم. مشکل اصلی سیستم مدیریتی هست.

دوست خودم در بیمارستان دانشگاه دست شکسته اش را عمل کرد ولی درد دست گچ گرفته او بهبود نیافت حتی 1.5 ماه بعد درد امانش را بریده بود
به بزشکش مراجعه میکرد و ایشان میگفت مشکلی نیست
تا اینکه دست به کار شد و با انبردست گچ را شکافت و متوجه شد به دلیل گچ گرفتن اشتباه گلوله ای گچی نسج نرم را تحت فشار شدید قرارداده بوده و با برداشتن این گلوله جریان خون بازگشت و آن نقطه تبدیل به گوجه فرنگی متورم شد و پس از اقدامات درمانی دست او دچار ضایعه عصبی شد
بیمارستان با دانشگاه 5 کیلومتر هم فاصله ندارد بنابراین مشکل جای دیگر است

با سر شکسته که در حال خونریزی بود به بیمارستان تحت نظارت دانشگاه مراجعه کردم و درخواست کمک نمودم
میدونید پرستار اورژانس چی گفت؟
بگذارید نهار تمام شود می آییم برسی میکنیم

آقا جون یه درد پای مختصر هم نبوده ها!!!
استخون های کف پاش خرد شده بودند.

حالا این نه صدها ماریای دیگه تو این بیمارستان ها هستند که وضعشون همینه آقای وزیر اونا رو می خواد چه کار کنه؟!

تابناك جون ماريا يكي از اون بيچاره هاست كه قرباني شده. راستش رانندگان سرويس دانشگاه تهران چنان با سرعت و بي دقت درها رو باز وبسته ميكنن كه انگار جون دانشجوي خوابگاهي هيچ اهميتي نداره. شايد اين امر يك امر فرعي و كم أهميت به نظر مياد اما واقعا بايد به اين رانندگان سرويس تذكرات جدي داد. همين أمروز عصر بعد از كلي معطلة زير بارون و تأخير در اومدن سرويس نزديك بود يكي ديگه از دانشجويان بره زير لاستيك.

اقای هاشمی
متاسفانه باید منتظر فجایع دیگری در برخی بیمارستانهای دولتی به دلیل خصوصی سازی بخش ها باشید چند وقتی است که مدیریت بخشها خصوصی سازی شده و بالطبع مدیریت و پیمانکاری ان به پزشکان داده می شود و پزشکان هم از هیچ کاری برای افزایش درامد ها دریغ نمی کنند:
مانند بستری کردن بیمار بدون هیچ توجیه پزشکی ٰو استخدام نیروی پرستاری بدون تجربه کاری و حتی دانشجوی پرستاری در بخش های ویِژه و گرفتن تعرفه های درمانی به نرخ ازاد

وزیر محترم بهداشت باید تدابیر شدید تری رو در نظر بگیرن تا بیمارستان ها در مورد بیمار با دقت بیشتری برخورد کنند.

"fیمار با یک درد راهی آنجا شده و بدون آنکه علائم بهبودی در وی ظاهر شود، سرانجام با مجموعه‌ای از دردهای جانکاه می‌بایست دست به دامان سایر مراکز درمانی شود"این بهترین توصیف ممکن از بیمارستان های ما است. دولتی ها البته خیلی بدترند.

امیدوارم همه کارها دستوری نباشه و هرچه سریعتر به وضع اسفبار بیمارستانهای دولتی و مخصوصا دانشگاهی رسیدگی بشه.از آقای وزیر بخاطر توجه به دانشجوی عزیز حادثه دیده متشکریم.

باز جای شکرش باقیه

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی !!!!
آخه چرا اینقدر منفعل؟؟؟

آقای وزیر اگه نماینده بوکان به داد این بیمار نمی رسید چی؟ ....
چه بسیارند بیمارانی که در بی کسی در بیمارستانهای دولتی بی صدا و غریب مردند.

لطفا شخص محترم رییس جمهور در مورد این قضیه دستورات لازم را صادر کنند

ضمن تشكر فراوان از تابناك چرا كه بازتاب چنين مسائلي باعث مي شود بعضي مسئولان به خود آيند و لاجرم اقدامي انجام دهند. خدا را شاكريم كه اين دختر خانم رو به بهبودي هستند.برادر جوان من چند سال پيش بعد از جراحي پيوند بعلت كوتاهي هاي پزشكان و تيم معالج بي مسئوليت بيمارستان، به عفونت بيمارستاني مبتلا شد كه از طرف همين پزشكان بدون اعلام وضعيت اش به ما، تحت درمان هاي ناكارآمد قرار گرفت و كسي كه با پاي خود به بيمارستان رفته بود بعد از 2.5 ما بستري شدن در بيمارستان با وضع خيلي بدي به رحمت خدا رفت.و ما بعد از شكايت و يكسال دوندگي به هيچ نتيجه اي نرسيديم چرا كه نه تنها بيمارستان هيچ مدركي از پرونده درماني به ما نداد بلكه مدارك پرونده بيمارستاني برادرم را كاملا جابجا كرده بودند.

ممنون از پيگيري تابناك كاش از اول درست كار انجام مي شد كه اين بنده خدا اينقدر زجر نمي كشيد

اين خبر تاسف بار باعث شد چيزي كه مدتها داره آزارم ميده را بنويسم. متاسفانه مجهز نبودن اكثر بيمارستان ها به امكانات اوليه تشخيص بيماري و پزشكان ماهر كه تجربه كافي داشته باشند باعث شده كه بويژه در شهرستان ها ظلم بزرگي به بيماران بشه و مردم زيادي از اين منظر آسيب ديده و حتي داغدار شوند. خودمن قرباني عدم تشخيص پزشكان شهرستان شدم و با وجود درد بسياري كه در ناحيه شكم داشتم و با شش بار مراجعه به بهترين پزشك شهر با تشخيص سرماخوردگي و داشتن انگل و كلي داروي آرامبخش به منزل برميگشتم تا اينكه حالم وخيم تر شد و ناچار به مركز استان مراجعه كردم. به محض مراجعه به بيمارستان آزمايشات انجام شد و مشخص گرديد كه عفونت روده دارم و بخش زيادي از روده كوچيكم پوسيده و بايد جراحي بشه. خلاصه عمل جراحي انجام شد و مقداري از روده ام بريده شد و بعد از بازگشت پزشك شهرستان براي عيادتم به منزل ما اومد و سوال كرد كه اين چي بوده كه من نتونستم تشخيص بدم ؟ البته جاي تاسف داره كه پزشك از ابتدايي ترين ابزار تشخيص بيماري هاي دروني يعني آزمايشات و عكسبرداري استفاده نكرده و خود با نگاه كردن و فشارگيري حكم به تشخيص داده بود. در مورد ديگري با مراجعه به بيمارستان صارم متوجه ميشويد كه چه بر سر زناني كه مشكل بارداري و نازايي دارند و يا در دوران بارداري با بيماريهاي خاص آن مواجه هستند در شهرستان ها مياد. خانومي در دوران بارداري بستري شده كه از شهرهاي شمالي امده بود. درجه ديابت دوران بارداري به 390 رسيده بوده در حاليكه ميبايست 140 ميشده به بيمارستان شهر خود مراجعه نموده و پزشك به او انسولين تزريق ميكند و از طرفي ميگويد هرچي دلت خواست ميتوني بخوري. قند خون نه تنها كاهش نداشته بلكه به 430 ميرسد و در شرايط سخت بارداري آن هم در 8ماهگي نوزاد كه خطرات جبران ناپذيري بر سلامتي مادر و كودك دارد فقط با انسولين به درمان پرداخته و نتيجه نميگيرند و به طور اتفاقي به بيمارستان صارم منتقل ميشود و به شدت تحت رژيم غذايي قرار گرفته و در عرض 5 روز به حد استاندارد بر ميگردد. حال تصور كنيد كه كسي امكان مراجعه به تهران يا مراكز مجهز را نداشته باشد. چه اتفاقي مي افتد؟ كودك معصوم چه سرنوشتي خواهد داشت؟ چرا اين همه سهل انگاري و غرور بيجا كه مانع از تحول و افزودن دانش ميشه در شهرستانها حكمفرماست؟ كي بايد به درد اين همه بيمار كه در سكوت آسيب ميبينند برسه؟ رسانه ها؟ مسوولين؟ خود مردم؟ كي؟

بایدبا بیمارستان خاطی به شدیدترین شکل ممکن برخورد بشه تادیگه اینجوری با جان مردم بازی نکنند.

خانم بنده پرستاره وقتی از وضعیت دارو و مریض و تشخیص غلط دکتر و یا نبود و کمبود پزشک و آسیب هایی که به مردم مظلوم و محروم میرسه میگه قلبم بدرد میاد.کو گوش شنوا؟کجاست دو چشم بینا؟جناب آقای وزیر که به داد مردمی میرسه که در گوشه کنار این مملکت صداشون و دردشون رو نمیتونن به کوش شما برسونن؟