بنا بر گزارش مرکز آمار ایران، اقتصاد ایران در پاییز سال ۱۳۹۱، نزدیک دو میلیون و ششصد و هشتاد هزار نفر بیکار داشته که معادل ۱۱.۲ درصد از ۲۳.۹ میلیون نفر جمعیت فعال کشور است. بنا به آمار منتشره، ایران در سال ۱۳۸۴ نیز تقریبا همین تعداد بیکار داشته است. در آن سال نیز ۲ میلیون و ۶۷۰ هزار نفر بیکار بودهاند. بر پایه آمار دولتی، نرخ بیکاری در سال ۱۳۸۴، برابر ۱۱.۵ درصد بوده است.
با وجود ادعای دولت مبنی بر ایجاد میلیونی شغل در سالهای اخیر، آمار افراد شاغل اضافه شده به جمعیت شاغل در این دوره هفت، هشت ساله بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار نفر بوده است؛ جالب این که آقای عارف هم در دوران انتخابات، آمار مشابهی از ایجاد شغل را در دوران اصلاحات مطرح کرده که در صورت معادل دانستن آن با کاهش شمار بیکاران به معنای کاهش سالانه
۳ درصدی نرخ بیکاری و البته غیرعقلانی است.
گویا هر دو دولت، میزان شغل ایجاد شده و شمار افراد اضافه شده به جمعیت شاغل را دو مفهوم متفاوت در نظر گرفتهاند.
اکنون پرسش خوانده میشوید امروز این است که:
* در سالهای اخیر، وضعیت بیکاری در پیرامون شما چه تغییری کرده است؟
* شغلهای افراد
جدید شاغل بیشتر در چه حوزههایی بوده است؟
* آیا این افراد
از شغل خود راضیاند؟
* رابطه کار
انجام شده و دستمزد دریافتی در این سالها در یک نگاه بلندمدت چه تغییری کرده است؟