کوچکترین اهدا کننده عضو کشور +عکس
کبد و دو کلیه نوزاد 18 ماهه به عنوان کوچک ترین اهداء کننده عضو در تاریخ پزشکی ایران جان 3 بیمار را از مرگ حتمی نجات داد.
پس از یک حادثه ناگوار که منجر به مرگ مادری جوان و قطع امید برای ادامه حیات فرزندی نونهال شد، خانواده داغدار با حرکتی انسان دوستانه درخواست اهدای اعضای نوزاد 18 ماهه را کردند.
به گزارش ملیت، اکبر بابایی، پدر داغدار وقتی دید دلبند 18 ماهه‌اش حوصله تلخی دنیا را ندارد و عطای آن را به لقایش بخشیده، رضایت داد، بخشی از وجود عزیزش ققنوس وار مایه زندگی دیگران شود و جان بیماری را نجات دهد. حالا روح معصوم ابوالفضل این کودک خردسال چون خنده‌ای برلب غمدیده‌ای نشست و شکفت.
حادثه برای پدر که همسر و فرزندش هر دو را بر اثر سانحه گازگرفتگی از دست داد، تلخ و جانکاه بود، اما شدت اندوه از بزرگی روح او هیچ کم نکرد و از آه دردی چنین عظیم، حیاتی دوباره رویید و زمستان کومه‌ای بهار شد.
ابوالفضل 18 ماه بیشتر نداشت که بر اثر گازگرفتگی در آغوش مادرش در این حادثه دردناک آرام گرفت. مادر قبل از او درگذشت تا داغدار فرزندش نباشد. حالا شاید کودک همچنان به مادرش لبخند می‌زند و مادر از بزرگی روح چنین فرزندی به خود می‌بالد. آری در خردینه‌سالی هم می‌توان بزرگ بود!
شب حادثه
پدر شب هنگام، وقتی از کار روزانه به خانه آمد، برای رفع خستگی استحمام میکند، سپس در خانه نگاهش به همسر و فرزندش که بی هوش روی زمین افتاده اند می افتد قبل از هر واکنشی خود نیز در شدت گاز گرفتگی خانه بیهوش می شود، صبح وقتی به هوش می‌آید، سایه مرگ را در خانه می‌بیند. او در سکوت صبح خانه همسر و فرزندش را درحالی یافت که بی‌جان بر زمین افتاده‌اند. مضطرب کمک می‌خواهد و با آمدن اورژانسی با امکانات کم آنها را به بیمارستان منتقل میکنند. مادر گویی فهمیده باشد که تاب و تحمل جان دادن کودک را ندارد، زودتر خود را از زندان تن رهانید و رفت. پیکر نیمه جان کودک را که تشنج کرده بود، به بیمارستان رساندند، به این امید که دوباره صدای خنده‌اش در خانه خواهد پیچید.
پدر را به بیمارستان بوعلی منتقل کردند و نوزاد را به بیمارستان امام حسین، این بیمارستان نیز به علت کمبود تجهیزات و امکانات لازم با مشکل درمان روبرو بود و خانواده داغدار ناچار به جستجو و کنکاش برای پیدا کردن بیمارستانی که تجهیزات لازم از جمله بخش DICU داشته باشد پرداختند، بستگان فرو ریخته و کار لحظه لحظه دشوارتر می‌شد. پس از جستجوی فراوان اعلام شد که بیمارستان کسری دارای تجهیزات لازم برای پذیرش بیماری با این شرایط است، بستگان که در ذوق و امید به نجات این نوزاد تلاش می کردند سراسیمه به این بیمارستان مراجعه کرند که با نامهرابی پزشکی مواجه شدند که با پذیرش این نوزاد موافقت نکرد، امامی اظهار کرد: بخش مورد نیاز در این بیمارستان وجود دارد اما به دلیل عدم امکان حضور پرستار برای این بیمار از پذیرش آن معذوریم!!!
پدر چون آتشفشانی غرید اما تحویل گیرندگان پیکر بی‌جان ابوالفضل شاید پدر نبودند که بدانند، چه می‌کشد یا برای برخی از آنها که روزانه با دو سه جین مرده زندگی میکنند، این کودک هجده ماهه فرقی با بقیه نداشت. تنها از نگاه پدر بود که شراره می‌بارید و قهر فرو می‌ریخت.
بستگان که هنوز امید به بازگشت به زندگی ابولفضل داشتند از هر تلاشی دریغ نکردند تا با موافقت یکی دیگر از پزشکان بیمارستان کسری (دکتر قاضی) توانستند با بستری وی روزنه امیدی هر چند کوتاه به ادامه حیات ابولفضل داشته باشند.
پدر از لطف حق ناامید نبود و به لطف خلق امیدوار که اولی یاورش شد و او را عزتمند کرد و دومی دریغ که تلخکامیش را رقم زد چندانکه می‌گوید تا تاریخ هست و او هست، سهل انگاری آنان را نخواهد بخشید. و اینگونه بود که خردسال دلبندش دامن پدر رها کرد و در بغل مادر آرام گرفت.
اما اکبر بابایی لطف خداوند را مایه آرامش خود دانست و در همان شرایط روحی تصمیم گرفت با همکاری بیمارستان مسیح دانشوری برنامه اهدای عضو فرزند خردسالش به کودکان نیازمند انجام شود.
حالا ابوالفضل حتی با رفتنش ردی سبز بر سراچه زندگی باقی گذاشت تا انسانیت و انصاف میان بزرگترها گل کند و بهار مهربانی جوانه بزند.
به گزارش ملیت، اکبر بابایی، پدر داغدار وقتی دید دلبند 18 ماهه‌اش حوصله تلخی دنیا را ندارد و عطای آن را به لقایش بخشیده، رضایت داد، بخشی از وجود عزیزش ققنوس وار مایه زندگی دیگران شود و جان بیماری را نجات دهد. حالا روح معصوم ابوالفضل این کودک خردسال چون خنده‌ای برلب غمدیده‌ای نشست و شکفت.
حادثه برای پدر که همسر و فرزندش هر دو را بر اثر سانحه گازگرفتگی از دست داد، تلخ و جانکاه بود، اما شدت اندوه از بزرگی روح او هیچ کم نکرد و از آه دردی چنین عظیم، حیاتی دوباره رویید و زمستان کومه‌ای بهار شد.
شب حادثه
پدر شب هنگام، وقتی از کار روزانه به خانه آمد، برای رفع خستگی استحمام میکند، سپس در خانه نگاهش به همسر و فرزندش که بی هوش روی زمین افتاده اند می افتد قبل از هر واکنشی خود نیز در شدت گاز گرفتگی خانه بیهوش می شود، صبح وقتی به هوش می‌آید، سایه مرگ را در خانه می‌بیند. او در سکوت صبح خانه همسر و فرزندش را درحالی یافت که بی‌جان بر زمین افتاده‌اند. مضطرب کمک می‌خواهد و با آمدن اورژانسی با امکانات کم آنها را به بیمارستان منتقل میکنند. مادر گویی فهمیده باشد که تاب و تحمل جان دادن کودک را ندارد، زودتر خود را از زندان تن رهانید و رفت. پیکر نیمه جان کودک را که تشنج کرده بود، به بیمارستان رساندند، به این امید که دوباره صدای خنده‌اش در خانه خواهد پیچید.
پدر را به بیمارستان بوعلی منتقل کردند و نوزاد را به بیمارستان امام حسین، این بیمارستان نیز به علت کمبود تجهیزات و امکانات لازم با مشکل درمان روبرو بود و خانواده داغدار ناچار به جستجو و کنکاش برای پیدا کردن بیمارستانی که تجهیزات لازم از جمله بخش DICU داشته باشد پرداختند، بستگان فرو ریخته و کار لحظه لحظه دشوارتر می‌شد. پس از جستجوی فراوان اعلام شد که بیمارستان کسری دارای تجهیزات لازم برای پذیرش بیماری با این شرایط است، بستگان که در ذوق و امید به نجات این نوزاد تلاش می کردند سراسیمه به این بیمارستان مراجعه کرند که با نامهرابی پزشکی مواجه شدند که با پذیرش این نوزاد موافقت نکرد، امامی اظهار کرد: بخش مورد نیاز در این بیمارستان وجود دارد اما به دلیل عدم امکان حضور پرستار برای این بیمار از پذیرش آن معذوریم!!!
پدر چون آتشفشانی غرید اما تحویل گیرندگان پیکر بی‌جان ابوالفضل شاید پدر نبودند که بدانند، چه می‌کشد یا برای برخی از آنها که روزانه با دو سه جین مرده زندگی میکنند، این کودک هجده ماهه فرقی با بقیه نداشت. تنها از نگاه پدر بود که شراره می‌بارید و قهر فرو می‌ریخت.
بستگان که هنوز امید به بازگشت به زندگی ابولفضل داشتند از هر تلاشی دریغ نکردند تا با موافقت یکی دیگر از پزشکان بیمارستان کسری (دکتر قاضی) توانستند با بستری وی روزنه امیدی هر چند کوتاه به ادامه حیات ابولفضل داشته باشند.
پدر از لطف حق ناامید نبود و به لطف خلق امیدوار که اولی یاورش شد و او را عزتمند کرد و دومی دریغ که تلخکامیش را رقم زد چندانکه می‌گوید تا تاریخ هست و او هست، سهل انگاری آنان را نخواهد بخشید. و اینگونه بود که خردسال دلبندش دامن پدر رها کرد و در بغل مادر آرام گرفت.
اما اکبر بابایی لطف خداوند را مایه آرامش خود دانست و در همان شرایط روحی تصمیم گرفت با همکاری بیمارستان مسیح دانشوری برنامه اهدای عضو فرزند خردسالش به کودکان نیازمند انجام شود.
حالا ابوالفضل حتی با رفتنش ردی سبز بر سراچه زندگی باقی گذاشت تا انسانیت و انصاف میان بزرگترها گل کند و بهار مهربانی جوانه بزند.
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۱۵۶
انتشار یافته: ۹۳
جای تاسفه واقعا نمیدونم چی بگماون دکتر بیرحم موقعی که این بچه رو دیده چه فکری کرده اصلا فکر کرده؟؟
اگر داستاني كه نوشتيد واقعيت داشته پس:براي اين مرد آرزوي صبر دارم و براي آن نامردان آرزوي قهر خدا!
خیلی معصوم بود ... صبر هم کم هست ! واقعا متاثر شدم . تسلیت میگویم عزیزم ... Vaghan kare bozorgi anjam dadand man khodam in tajrobe ra dashtam enshala khoda ajr bede be bazmandegan خدا در بهشت جایش دهد ، روحش شاد روحشان شاد والفاتحه خداوند متعال به پدر خانواده صبر عنایت نموده و روح همسر و پسر دردانه اش با روح فاطمه الزهرا (س) و محسن اش قرین رحمت الهی قرار گیرد پدر جان ضمن عرض تسلیت از خداوند خواهان صبر برای شما و رحمت برای رفتگان مرا در غم خود شریک بدانید . اف بر این پزشکی که نمیداند کجا ایستاده و آنچه انجام میدهد فقط یک شغل و راه کسب درآمد نیست بلکه نعمتی است که برای نجات جان انسانها به او داده شده و با تعلل زمینه ساز مرگ یک انسان میشود. حركت اين به اصطلاح دكتر دور از انسانيت بوده است . براي يه همچين موردي ثانيه ها سرنوشت سازند . اگر رحمي نكني به تو هم رحم نمي شود . قابل توجه آقايون يا خانوماي دكتر اينچنيني . گرچه دور از تو غروبی خسته ام.... در هوای دیدنت دلبسته ام.....درغروب لحظه های پاک تو .....عشق بازی میکنم با نام تودورود بر پدر و فرزند
روحش شاد قلبم شکست ؟ مرد بزرگی هستی خدا روحش را شاد گرداند و روح پدر پر روحيه را تسكين دهد چه گويم كه ناگفتنم بهتر است. خداوند روح اين پرنده كوچك را همراه با مادرش با حضرت ابراهيم (س) محشور نمايد و لعنت خدا بر همه كساني كه كمر پدري را شكستند. واقعا متاثر شدم خدا صبرت دهد اي پدر و مسئولين را هم ......... نميدونم چي بگم سخت گریستم. خدا روح آن مرحومه را با روح حضرت زینب (س) و روح آن خردسال پرکشیده را با روح حضرت علی اصغر محشور گرداند. با آرزوی صبر برای این پدر داغدیده. در غمش شریکیم. آجركم الله تعالي من خودم بخاطر تخصص بالاي اطباء اين بيمارستان ،مشتري دائمشونم . متاسفم كه در حال حاضر شان حرفه مقدس پزشكي بحدي نزول داشته كه در حال حاضر قابل قياس با دلالان شريف شاغل در اصناف مختلف مي باشد . اين متن را با كمال احترام به پزشكاني كه با وجدان به حرفه خود مشغولند مي نويسم .
خدا هر دو را رحمت کندخیلی حادثه تلخی بود
مایه خجالت و سرافکندگی انسانیت است که بیمار از نبود انسانیت و وجدان جان بدهد نه کمبود امکانات کودکانمان فرشته اندخدایا حافظ ماوخانواده هایمان باش ...اصلا این مصیبت درنظرم جای نمی گیرد...
فرزنددرآغوش مادرآرام گرفت...
پاسخ ها
...
| 
| ۱۷:۱۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۰
دقیقاچون ابوالفضل رو بالای قبر مادرش دفن کردند خیلی خوشگل بود.حیف شد
درود بر روح بزرگ پدری که مایه شادی فرزند دیگری شد. بسیار متاثر شدم و غمناک. http://ehda.ir/برید عضو بشید.
اعضاء مادرش رو نمیشد اهدا کرد؟
خدا به اقای بابایی صبر بده و ایشالا همیشه سرزنده و سالم باشه. الان اون دارای 3 فرزند شده.
خدایا به این پدر داغدار صبر عطا وروح فرزندش را قین مرحمت فرما.وای به حال پزشکانی که قسم خورده اند ولی کو وجدان وانساندوستی پاسخ ها
...
| | ۱۷:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۰
نه خیر در همون خونه قبل از اینکه که کسی برسهمتاسفانه فوت شدند
یکی از آشناهاشون
خداوند این مادر و فرزند را قرین رحمت خود نموده و به اقای بابایی، صبر برای تحمل این مصیبت را عنایت کند. اميذوارم غم آخرتون باشه خدای من.... چقدر بزرگه اين پدر... ژورنالیستی نوشتی برای تحریکاما نگفتی غفلتهای احتمالی خانواده را
چقدر بزرگه اين پدر... خداوند صبر و اجر کثیر عطا نماید انشااله خیلی مردی اکبر آقا تا کی این بیمارستان ها میخوان مریض رو قبول نکنن!؟ چرا کسی جوابگو نیست!! خدا رحمتش کنه خیلی گریه کردم با رفتنش ردی سبز بر سراچه زندگی باقی گذاشت.... واما پدرداغدار زین پس بدون خنده های ابوالفضل چه کند....؟؟؟ داغونم کرد این نوشته...... این بچه با این قیافه نورانی و معصوم معلومه جائی تو این دنیای پر از پلیدی نداره و باید به دامن پر مهر پروردگار پرواز کنهخدا به پدرش صبر بده خیلی سخته خیلی
یا ابوالفضل!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! چقدر دردناك. من به اين پدر داغدار تبريك و تسليت عرض ميكنم. تبريك براي كار خداپسندانه و تسليت براي از دست دادن همسر و جگرگوشه‌اش. اين غصه خوردنا فايده نداره. بايد اون دكتر رو دادگاهي كرد باسلام اكبر عزيز دلم سوخت اشكم سرازير شد به تو غم از دست دادن همسر و كودك دلبندت را تسليت ميگويم اميدوارم خداوند بزرگ به شما صبر عنايت فرمايد حدود يك ماه پيش هم كودكي بنام بهنام محمدي همسن ابوالفضل عزيزمان با اهداي اعضاي بدن خود مرا شرمنده خودم كرد روح هر دو عزيز شاد عجب درد بزرگی ! عمر دست خداست اما سهل انگاری آدمها هرگز بخشودنی نیست خدا رحمتشان کنه وبه پدر دلسوخته صبر بده.خدایا خانه هایمان را برای زن و فرزندانمان امن نگه دار.فرزندانمان را برای ما و ما را برای فرزندانمان حفظ نماو به همه داغ دیدگان صبر واجر عنایت فرما اگه شما بودید چه واکنشی نشان می دادید. من نمی تونم مثل این پدر باشم. سلام بسیار بسیار ناراحت کننده بود خدا رحمتشان کند الله مع صابرين خیلی مردی به مولا... فقط همین خیلی مرده! روحش شاد و يادش گرامي بادقابل توجه آن دكتر بايد بداند كه با پول همين مرد تحصيل كرده است؟
خداااااااااااااااااااااااااااا.امیدوارم این تراژدی برای هیچ کس تکرار نشه.
چون دیگه تاب و توان خوندن یا شنیدن این حوادث تلخ روندارم.
وقتی به عکس ابوالفضل نگاه میکنم چشام پر اشک میشه.چه معصومانه پرکشیده.دیگه نمیتونم......................................... .
lمردان بزرگ همیشه کارهای بزرگ میکنند اکبراقاصبور باشید سلام، شرح دردناکی از واقعه ای جانسوز بود. یقینا در این چنین شرایطی باید هم به خانواده داغدیده حق داد و هم به هموطنان عزیز و مهربانی که اینچنین از پرپر شدن نونهالی بیگناه برآشفته شده اند. اما کمی تامل کنیم در واقعه رخ داده در بیمارستان کسری. اگر پزشکی به دلیل نبود کادر پرستاری از بستری نمودن بیماری چنین بد حال امتناع ورزیده آیا قصد نداشته فرصتی دیگر به آن کودک بدهد تا شاید در جایی دیگر که هم امکانات و هم کادر پرستاری لازم را داراست مداوا گردد؟ با آشنایی که همه ما از نظام درمان در کشور داریم، چه خوب و چه بد، پزشک اقدام به بستری نمودن بیمار میکند و دارو تجویز مینماید و باقی همه چیز به نحوه عمل کادر پرستاری بستگی دارد. در این حادثه ناگوار نیز پزشک با علم به اینکه بدون کادر پرستاری متخصص کاری از پیش نخواهد رفت و آن طفل معصوم اگر اندک زمانی هم دارد در این شرایط از دست خواهد داد از بستری نمودن امتناع نموده است.
ضمن تسلیت به خانواده داغدار و آرزوی صبر و شکیبایی برای بازماندگان، باید اذعان نمود جای غرور و مباهات است داشتن چنین هموطن نوع دوست و فهمیده ای که علیرغم چنین مصیبتی صعب اقدام به اهداء اعضای بدن جگر گوشه خود نموده است.
افرین به این پدرواقعا تصمیم شجاعانه ای گرفته
اما در مورد تیتر خبر
خودتون چند ماه پیش یه خبر داشتید به عنوان کوچکترین اهدا کننده!
مگه چند تا کوچکترین داریم؟!
با این که اهدا کننده ی قبلی دختر بچه ای بود شش ماهه از مشهد. (در مورد سن تردید دارم اما مطمئنم زیر یک سال داشت)
دارم زار زار كًريه ميكنم براي اين كوجولو و مادرش. خدا به اين مرد صبر بده . با سلام و عرض تبریک به خانواده ابوالفضل کوچولو که هدیه ای به خدا داد باید بگم که کوچکترین اهداکننده عضو در کشور آتنا 12 ماهه بود که دو ماه پیش در خوزستان شهرستان باغملک قلب و کبد و دوتا کلیه ی خودشو اهدا کرد .با تشکر .
باسلام خدمت بزرگوارترین پدردنیا باارزوی صبروتحمل برای شما خداوندقرین رحمتشان قراردهد خدا بیامرزت قلبم درد گرفت خدا رحمتشون كنه ميخوام اين بغضو بشكنم داره بدجور اذيتم مي كنه بخدا قسم اشک تو چشمام جمع شده بغض گلویم را بد جوری گرفت توی دفتر کارم هستم چند نفر مراجع کننده داشتم فهمیدن
خدا صبری به اون پدر بده
متاسفم براى پزشگان مملكتمون كه اينگونه قسم دروغ ميخورند روحشان شاد خدابیامرزدش روحش شاد پدر مهربان با عرض تسلیت به شما وجامعه پزشکی !! ازخداوند رحمان صبر فراوان وسلامتی برای شما آرزو دارم .چنین کار بزرگی از روح بزرگی سرچشمه میگیرد .
می خواستم بدانم که کلیه ها به چه سنی پیوند زده شده؟
سلام به پدر مهربان خدا تعالی به هردو گلتان رحمت کند عزیز دلم فقط بدون که خدا خواسته قلبم شکست امید وارم روحش شاد باشه امیدوارم همه ملت ها به خوبی این خانواده عزیز باشند من با خواندن متن دیوانه وار اشک میریزم الان در حال گریستن هستم انشاالله که امام حسین یار و یاورتون باشه ودرهای جهنم را بر روی اون دکتر ببنده متاسفم من براي اون پدر آرزوي صبر دارم و با تمام وجودم آرزو ميكنم كه اون پزشك و همه كساني كه در روند پذيرش اين نازنين كودك كوتاهي كردند اين روز رو تجربه كنند، به اميد روزي كه در دانشكده پزشكي شرافت هم تدريس بشه، تسلیت میگم..خدا به این پدر بزرگوار صبر بده..واقعا مرد بزرگیه ک همچین کاری کرده دوری ازاین کوچولو واقعا سخته !خداصبربده به اکبر اقا
جناب بابایی واقعاخداصبربده بهتون بابات ازدست دادن این دوعزیزواقعاکه مردونگی کردی من که ازصبح که عکس ابوالفضل کوچولورودیدم دلم بدجورفته دنبال جایی ام خودموسبک کنم پارسال این موقعهابوددخترم تشنج کرده بود1هفته بستری بودهمه میخواستن به نوعی منواماده اتفاقای بدکنن یاداون روزهای بدافتادم خیلی سخته خداصبرتون بده غم جانسوزی هست برای این پدر,تسلیت میگم وخدابهش صبرعنایت کنه خدابیامرزه درتاریخ۹۳ ۱۲ ۲۳اعضای بهترین عزیزمان را که بیست و سه سال داشت اهدا کردیم امیدوارم اعضای این مرحوم به هرکی هدیه شده خدا صبرش بده این پدر را.و بیامرزد زن و فرزندش را.واقعا دردناکه .واقعا. انشالله که همون پزشکی که باعث شد و همه پزشکایی که پا قسمشون نیستند تو این دنیا قبل از آخرت بسوزند....خدا لعنتش کنه...خدا نابودش کنه انشالله خداوند فرشتگانی در زمین دارد که ما از انها بی خبریم خدااااااااااااااااااااااااااااااا من خودم مادر هستم و از اتفاق نام پسرم نیز ابوالفضل هستش واقعا از اعماق وجودم هنگام دیدن چهره این طفل گریستم و امیدوارم خداوند بزرگ صبری عظیم به این پدر بزرگوار عطا فرمائید به پدری چنین فداکار تسلیت میگم و تاسف میخورم برای بعضی از دکتر نما پدر بزرگوار ابوالفضل جان سلامروح بلند ابوالفضل جان با حضرت علي اصغر محشور گردد
وا فکرمیکنیدکی هستیدیه روپوش سفیدپوشیدیداحساس خدایی میکنی ماروتوغمتون شریک بدونید ماهم مثل شما غم دیده ایم واقعا چرا روحش شاد یادش گرامی به نظر من اگر همون اول بگن ما نمیتونیم بهتر ازاینک به امیدهای واهی کودک رو نگه میداشتن,,,من اینرو به شخصه تجربه کردم طوری که در عرضیک هفته کودک من سه تا بیمارستان دید به نظر من اگر همون اول بگن ما نمیتونیم بهتر ازاینک به امیدهای واهی کودک رو نگه میداشتن,,,من اینرو به شخصه تجربه کردم طوری که در عرضیک هفته کودک من سه تا بیمارستان دید سلام واقعا باید به چینن پدر ومادری تبریک گفت من هم دختر خواهرم که ۱۶سال داشت در۱۴ /۰۱/ ۱۳۹۶ ۳تا از اعضای بدنش اهدا شد انشاا خداوند به شما صبر بده ومن را شریک غم خود بدانیت