هر مدال المپيك چقدر آب مي‌خورد؟!
از آنجا كه المپيك‌ها در فاصله چهار سال از يكديگر برگزار مي‌شود، از يك منظر بايد تمام هزينه‌هايي را كه صرف ورزش قهرماني در اين مدت مي‌شود حساب كرد تا با ضرب و تقسيمي ساده متوجه شد كه ورزش ايران به طور تقريبي چه ميزان در راه كسب مدال المپيك هزينه و به عبارتي سرمايه‌گذاري مي‌كند.
جام جم آنلاين نوشت:
تا به حال فكر كرده‌ايد هر مدال المپيك براي ورزش ايران چقدر آب مي‌خورد؟ يك ميليون،دو ميليون، نه، بايد از ميليون عبور كرد و به ميليارد رسيد، آن هم نه يك ميليارد و دو ميليارد، بلكه 50 ميليارد تومان.بله، 50 ميليارد تومان ناقابل و البته ما براي به دست آوردن اين رقم كلي چرتكه انداخته‌ايم تا آن را استخراج كنيم. مي‌گوييد چگونه؟ توضيح مي‌دهيم.
از آنجا كه المپيك‌ها در فاصله چهار سال از يكديگر برگزار مي‌شود، از يك منظر بايد تمام هزينه‌هايي را كه صرف ورزش قهرماني در اين مدت مي‌شود حساب كرد تا با ضرب و تقسيمي ساده متوجه شد كه ورزش ايران به طور تقريبي چه ميزان در راه كسب مدال المپيك هزينه و به عبارتي سرمايه‌گذاري مي‌كند.
اين نيز به اين خاطر است كه جملگي كشورها در راه حضور در المپيك از چند سال قبل دست به سرمايه‌گذاري روي تيم‌ها و ورزشكاران خويش در رشته‌هاي انفرادي مي‌زنند تا در وهله نخست با كسب سهميه‌هاي حضور در المپيك و سپس با حضور در تورنمنت‌ها و مسابقات بين‌المللي مختلف براي حضور در بازي‌هاي المپيك آماده شوند.
اگرچه عمده اين نظر متوجه مسوولان ارشد ورزش است كه با حمايت و پشتيباني از ورزش قهرماني، تيم‌ها و قهرمانان را در راه حضور در اين بازي‌ها، تحت پوشش قرار مي‌دهند، اما در مقابل هم هستند عده‌اي كه معتقدند از بدو ورود يك ورزشكار به عرصه قهرماني، براي باروري و رشد وي هزينه مي‌شود كه به طور بديهي اگر خواسته شود اين هزينه‌ها نيز محاسبه گردد، رقم 50 ميليارد مورد اشاره خيلي بيشتر از اينها مي‌شود.
البته بايد اين نكته را در نظر داشت كه كسب مدال المپيك براي هر كشوري جدا از هزينه‌هاي مادي صورت گرفته، به لحاظ معنوي، ملي و سياسي براي هر كشور از ارزش زيادي برخوردار است كه اگر براي آن نيز ده‌ها ميليارد تومان سرمايه‌گذاري شود، منطق هزينه‌كرد آن پذيرفتني است و نبايد چنين پنداشت كه پول عبثي خرج ورزش شده است.
غرور و افتخار ملي ايرانيان در هنگامه بازي‌هاي المپيك سيدني، آتن و پكن و كسب مدال طلا از سوي حسين رضازاده و هادي ساعي را به ياد آوريد تا شما نيز در زمره كساني قرار بگيريد كه معتقدند هزينه‌كرد در ورزش خود يك نوع سرمايه‌گذاري پربازده است. اين را از اين نظر گفتيم تا عده‌اي نگويند چرا بايد اين همه پول را صرف ورزش كرد. اما برسيم به اصل قضيه...
350 ميليارد تومان، بودجه ورزش قهرماني
نگاهي به بودجه چهار ساله دستگاه‌هاي ورزش شامل وزارت ورزش و جوانان (سازمان تربيت بدني سابق) و كميته ملي المپيك نشان مي‌دهد در فاصله چهار ساله بين المپيك‌هاي پكن و لندن (از سال 87 تا 91) حدود 350 ميليارد تومان بودجه به بخش ورزش قهرماني تزريق شده يا مي‌شود.
بدون در نظر گرفتن اين‌كه در پكن تنها 2 مدال (يك طلا و يك برنز) گرفته‌ايم، ما در اينجا بيشترين تعداد مدال كسب‌شده براي ورزش ايران را مبناي محاسبه قرار مي‌دهيم، يعني هفت مدال كسب‌شده در المپيك 1952 هلسينكي فنلاند بنابراين اگر 350 ميليارد را بر عدد هفت تقسيم كنيم عدد 50 ميليارد تومان براي هر مدال به‌دست مي‌آيد كه رقمي نزديك به واقع به حساب مي‌آيد.
آمار و ارقام اعلام شده از سوي كميته ملي المپيك نيز نشان مي‌دهد هزينه‌هاي هر ورزشكار المپيكي فقط طي دو سال منتهي به المپيك، حدود 500 ميليون تومان مي‌شود.
با توجه به اين‌كه حدود يكصد ورزشكار در اردوهاي تداركاتي المپيك حاضر هستند كه در نهايت از بين آنان 40 تا 60 ورزشكار براي حضور در المپيك انتخاب مي‌شوند، مي‌توان استنباط كرد كه نزديك به 50 ميليارد تومان تنها به فاصله دو سال منتهي به المپيك، روي ورزشكاراني كه شانس حضور در اين بازي‌ها را دارند، هزينه مي‌شود.
در جدول زير، ريز اين هزينه‌ها به ازاي هر ورزشكار حاضر در اردوهاي المپيك، ذكر شده است.
احمد ارشدي، معاون اداري و مالي كميته ملي المپيك در اين باره مي‌گويد: بعد از پايان المپيك پكن، ديوان محاسبات با محاسبه ساده‌اي، ارقام بودجه صرف شده ورزش در مقابل تعداد مدال‌هاي به دست آمده را هنگفت خواند و اين قضيه يكي از سه بندي بود كه در تحقيق و تفحص به عمل آمده، فضاي مديريت ورزش را به چالشي بزرگ كشاند. البته با توضيحات كارشناسي ارائه شده، مسوولان مربوط قانع شدند تا اين چالش فرو نشيند.
هر مدال چقدر مي‌ارزد؟
شاهرخ شهنازي، عضو كميته اجرايي كميته ملي المپيك با بيان اين كه به دليل وجود فاكتورها و پارامترهاي مختلف، محاسبه هزينه‌هاي مدال‌آوري سخت است، تصريح مي‌كند: شرايط براي مدال‌آوري ورزشكاران در رشته‌هاي مختلف كاملا متفاوت است.
براي مثال در رشته‌هايي مثل كشتي، تكواندو و وزنه‌برداري، با هزينه‌هايي به مراتب پايين‌تر، شانس مدال‌آوري مي‌يابيم.
در حالي كه در رشته‌هايي چون شنا و پينگ‌پنگ، براي كسب حتي يك مدال برنز المپيك، بايد ميلياردها تومان صرف هزينه‌هاي زيرساختي و قهرمان‌پروري كرد كه البته مهم‌تر از حجم اين سرمايه‌گذاري، كيفيت و برنامه‌ريزي و زمان مناسب است تا طي دوره‌اي بلند، پيشرفت پله به پله در اين گونه ورزش‌ها را شاهد باشيم.
ده‌ها ميليون دلار مي‌ارزد
«خيلي از كشورهاي دنيا حاضرند حتي براي دريافت يك مدال المپيك، ميليون‌ها دلار هزينه كنند».
رضا مهماندوست سرمربي پيشين تيم ملي تكواندو (رشته‌اي كه تك مدال طلاي المپيك پكن را براي كشورمان به ارمغان آورد) در تشريح اين جمله خود مي‌گويد: در ابعاد حكومتي و سياسي، كسب مدال المپيك ارزش‌هاي راهبردي مثبت فراواني براي هر كشور دارد. علاوه بر آن، تاثير اجتماعي اين كار نيز بسيار بارز است؛ به طوري كه باعث تشويق جامعه به سوي ورزش و دوري آنها از اعتياد مي‌شود. از اين گذشته، اتحاد و انسجام ملي با كسب پيروزي‌هاي ممتاز المپيكي به ميزان بالايي تقويت مي‌شود. عكس موضوع هم صدق مي‌كند يعني وقتي كاروان ورزشي به المپيك، نتواند نتايج مطلوبي كسب كند اثرات منفي زيادي در جامعه به وجود مي‌آيد.
احمدرضا طالبيان، نخستين قايقراني كه در تاريخ ورزش كشورمان مجوز ورود به المپيك را به دست آورده است، اعتقاد دارد ورزشكاري كه به حد دريافت مدال المپيك مي‌رسد، دست‌كم دو ميليارد تومان روي او سرمايه‌گذاري شده است كه اين سرمايه‌گذاري هم در ابعاد مالي و هم معنوي است.
تا به حال فكر كرده‌ايد هر مدال المپيك براي ورزش ايران چقدر آب مي‌خورد؟ يك ميليون،دو ميليون، نه، بايد از ميليون عبور كرد و به ميليارد رسيد، آن هم نه يك ميليارد و دو ميليارد، بلكه 50 ميليارد تومان.بله، 50 ميليارد تومان ناقابل و البته ما براي به دست آوردن اين رقم كلي چرتكه انداخته‌ايم تا آن را استخراج كنيم. مي‌گوييد چگونه؟ توضيح مي‌دهيم.
از آنجا كه المپيك‌ها در فاصله چهار سال از يكديگر برگزار مي‌شود، از يك منظر بايد تمام هزينه‌هايي را كه صرف ورزش قهرماني در اين مدت مي‌شود حساب كرد تا با ضرب و تقسيمي ساده متوجه شد كه ورزش ايران به طور تقريبي چه ميزان در راه كسب مدال المپيك هزينه و به عبارتي سرمايه‌گذاري مي‌كند.
اين نيز به اين خاطر است كه جملگي كشورها در راه حضور در المپيك از چند سال قبل دست به سرمايه‌گذاري روي تيم‌ها و ورزشكاران خويش در رشته‌هاي انفرادي مي‌زنند تا در وهله نخست با كسب سهميه‌هاي حضور در المپيك و سپس با حضور در تورنمنت‌ها و مسابقات بين‌المللي مختلف براي حضور در بازي‌هاي المپيك آماده شوند.
اگرچه عمده اين نظر متوجه مسوولان ارشد ورزش است كه با حمايت و پشتيباني از ورزش قهرماني، تيم‌ها و قهرمانان را در راه حضور در اين بازي‌ها، تحت پوشش قرار مي‌دهند، اما در مقابل هم هستند عده‌اي كه معتقدند از بدو ورود يك ورزشكار به عرصه قهرماني، براي باروري و رشد وي هزينه مي‌شود كه به طور بديهي اگر خواسته شود اين هزينه‌ها نيز محاسبه گردد، رقم 50 ميليارد مورد اشاره خيلي بيشتر از اينها مي‌شود.
البته بايد اين نكته را در نظر داشت كه كسب مدال المپيك براي هر كشوري جدا از هزينه‌هاي مادي صورت گرفته، به لحاظ معنوي، ملي و سياسي براي هر كشور از ارزش زيادي برخوردار است كه اگر براي آن نيز ده‌ها ميليارد تومان سرمايه‌گذاري شود، منطق هزينه‌كرد آن پذيرفتني است و نبايد چنين پنداشت كه پول عبثي خرج ورزش شده است.
غرور و افتخار ملي ايرانيان در هنگامه بازي‌هاي المپيك سيدني، آتن و پكن و كسب مدال طلا از سوي حسين رضازاده و هادي ساعي را به ياد آوريد تا شما نيز در زمره كساني قرار بگيريد كه معتقدند هزينه‌كرد در ورزش خود يك نوع سرمايه‌گذاري پربازده است. اين را از اين نظر گفتيم تا عده‌اي نگويند چرا بايد اين همه پول را صرف ورزش كرد. اما برسيم به اصل قضيه...
350 ميليارد تومان، بودجه ورزش قهرماني
نگاهي به بودجه چهار ساله دستگاه‌هاي ورزش شامل وزارت ورزش و جوانان (سازمان تربيت بدني سابق) و كميته ملي المپيك نشان مي‌دهد در فاصله چهار ساله بين المپيك‌هاي پكن و لندن (از سال 87 تا 91) حدود 350 ميليارد تومان بودجه به بخش ورزش قهرماني تزريق شده يا مي‌شود.
بدون در نظر گرفتن اين‌كه در پكن تنها 2 مدال (يك طلا و يك برنز) گرفته‌ايم، ما در اينجا بيشترين تعداد مدال كسب‌شده براي ورزش ايران را مبناي محاسبه قرار مي‌دهيم، يعني هفت مدال كسب‌شده در المپيك 1952 هلسينكي فنلاند بنابراين اگر 350 ميليارد را بر عدد هفت تقسيم كنيم عدد 50 ميليارد تومان براي هر مدال به‌دست مي‌آيد كه رقمي نزديك به واقع به حساب مي‌آيد.
آمار و ارقام اعلام شده از سوي كميته ملي المپيك نيز نشان مي‌دهد هزينه‌هاي هر ورزشكار المپيكي فقط طي دو سال منتهي به المپيك، حدود 500 ميليون تومان مي‌شود.
با توجه به اين‌كه حدود يكصد ورزشكار در اردوهاي تداركاتي المپيك حاضر هستند كه در نهايت از بين آنان 40 تا 60 ورزشكار براي حضور در المپيك انتخاب مي‌شوند، مي‌توان استنباط كرد كه نزديك به 50 ميليارد تومان تنها به فاصله دو سال منتهي به المپيك، روي ورزشكاراني كه شانس حضور در اين بازي‌ها را دارند، هزينه مي‌شود.
در جدول زير، ريز اين هزينه‌ها به ازاي هر ورزشكار حاضر در اردوهاي المپيك، ذكر شده است.
احمد ارشدي، معاون اداري و مالي كميته ملي المپيك در اين باره مي‌گويد: بعد از پايان المپيك پكن، ديوان محاسبات با محاسبه ساده‌اي، ارقام بودجه صرف شده ورزش در مقابل تعداد مدال‌هاي به دست آمده را هنگفت خواند و اين قضيه يكي از سه بندي بود كه در تحقيق و تفحص به عمل آمده، فضاي مديريت ورزش را به چالشي بزرگ كشاند. البته با توضيحات كارشناسي ارائه شده، مسوولان مربوط قانع شدند تا اين چالش فرو نشيند.
هر مدال چقدر مي‌ارزد؟
شاهرخ شهنازي، عضو كميته اجرايي كميته ملي المپيك با بيان اين كه به دليل وجود فاكتورها و پارامترهاي مختلف، محاسبه هزينه‌هاي مدال‌آوري سخت است، تصريح مي‌كند: شرايط براي مدال‌آوري ورزشكاران در رشته‌هاي مختلف كاملا متفاوت است.
براي مثال در رشته‌هايي مثل كشتي، تكواندو و وزنه‌برداري، با هزينه‌هايي به مراتب پايين‌تر، شانس مدال‌آوري مي‌يابيم.
در حالي كه در رشته‌هايي چون شنا و پينگ‌پنگ، براي كسب حتي يك مدال برنز المپيك، بايد ميلياردها تومان صرف هزينه‌هاي زيرساختي و قهرمان‌پروري كرد كه البته مهم‌تر از حجم اين سرمايه‌گذاري، كيفيت و برنامه‌ريزي و زمان مناسب است تا طي دوره‌اي بلند، پيشرفت پله به پله در اين گونه ورزش‌ها را شاهد باشيم.
ده‌ها ميليون دلار مي‌ارزد
«خيلي از كشورهاي دنيا حاضرند حتي براي دريافت يك مدال المپيك، ميليون‌ها دلار هزينه كنند».
رضا مهماندوست سرمربي پيشين تيم ملي تكواندو (رشته‌اي كه تك مدال طلاي المپيك پكن را براي كشورمان به ارمغان آورد) در تشريح اين جمله خود مي‌گويد: در ابعاد حكومتي و سياسي، كسب مدال المپيك ارزش‌هاي راهبردي مثبت فراواني براي هر كشور دارد. علاوه بر آن، تاثير اجتماعي اين كار نيز بسيار بارز است؛ به طوري كه باعث تشويق جامعه به سوي ورزش و دوري آنها از اعتياد مي‌شود. از اين گذشته، اتحاد و انسجام ملي با كسب پيروزي‌هاي ممتاز المپيكي به ميزان بالايي تقويت مي‌شود. عكس موضوع هم صدق مي‌كند يعني وقتي كاروان ورزشي به المپيك، نتواند نتايج مطلوبي كسب كند اثرات منفي زيادي در جامعه به وجود مي‌آيد.
احمدرضا طالبيان، نخستين قايقراني كه در تاريخ ورزش كشورمان مجوز ورود به المپيك را به دست آورده است، اعتقاد دارد ورزشكاري كه به حد دريافت مدال المپيك مي‌رسد، دست‌كم دو ميليارد تومان روي او سرمايه‌گذاري شده است كه اين سرمايه‌گذاري هم در ابعاد مالي و هم معنوي است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۸
انتشار یافته: ۶
اگر این محاسبات دقیق و به دور از غرض ورزی است باید این موارد به گوش مسئولین هم برسد و به مردم هم به طور کسترده اطلاع رسانی گردد و مردم و جامعه نیز به طور کامل توجیه شوند.و به نظر من اگر این طور است حتی یک هزار تومانی برای این کار نباید هزینه شود با این پول جه ورزشگاه هایی برای استفاده عموم مردم در چند سال نمی توان ساخت و چه امکاناتی به دانشگاه ها نمی توان اضافه کرد .
به نظر من این سنت ها توسط کشور هایی بنیان گذاشته شده است که توسعه یافته هستند و می خواهند که بار سنگینی بر دوش کشورهایی که در حال توسعه هستند گذاشته شود تا سرعت پیشرفت آنها را کندتر کنند.
شما به من بگویید که اگر مثلا ما این هزینه ها ی بالا را برای این موضوع نکنیم و در عوض برای مردم فضای ورزشی بسازیم.تا جان روان آنها سالم بماند بهتر است که در نهایت منجر به پیشرفت یک کشور می شود یا اینکه فقط برای یک خبر که معلوم نیست گفته شود یا خیر این هزینه ها را بکنیم .کدام یک؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!
چرا مثلا فوتبالیست های ما باید میلیاردی دستمزد بگیرند اما مردم محل های مناسبی برای ورزش کردن نداشته باشند؟؟؟
مسسسسئئئئئئئووووولییین جواببببببببب دهید.
تابناک لطفا این قضیه را مطرح کن و مورد تحلیل و نظر سنجی قرار بده.
در همه جای دنیا ورزش یک صنعت است. درسته که ملیونها دلار خرج میشه، ولی میلیونها دلار هم درامد داره. فقط ایرانه که پول ورزش و مخصوصا فوتبال باید از مردم بدبخت و بیت المال هزینه بشه. ما که برا اجرا یه سالن برا یه فوتسال یک ساعت و نیمه 30000 تومن پول میدیم می خوام نباشه این مدالا سلامبدون هر نوع مطالعه و تحلیل اقدام به درج خبری ناقص نکنید.
آیا خوب نیست هزینه هر طلای المپیک در مورد سایر کشورها را نیز ذکر کنید.
آیا بهتر نیست هزینه های غیر مستقیم از مستقیم تفکیک شود.
آیا در طول چهار سال منتهی به الم‍ییک تنها ثمره هزینه های مستقیم مدال المپیک بوده است. مدالهای مسابقات مهم جهانیَ کاپ های جهانی و آسیایی و غیره چطور؟ آیا آنها در این محاسبه مورد توجه قرار گرفته اند؟
هزینه های غیر مستقیم علاوه بر استفاده در آماده سازی الم‍یین ها مورد استفاده چه گروهی از جمعیت کشور قرار گرفته است؟
از نویسنده محترم این این خبر خواهش می کنم در این موارد اطلاعات مناسب بدست آوررد و پس از آن دوباره نوشته خود را مرور کند.
با احترام
اين مقايسه وقتي نمود دارد كه اين هزينه ها را با ساير كشورها مانند كنيا واتيوپي در افريقا و يا كوبا و جامائيكا در امريكا و حتي كشور هايي مانند اذربايجان و قرقيز ستان و ازبكستان رامقاسيه نمود اشتباه آقایان در این است به جای استعداد یابی هزینه اضافه برای کسانی میکنند که کمترین استعداد را در این شاخه های ورزشی دارند بازی باکلمات برای توجیه اشتباهاتمان کار مدیران شده است
توجیهاتی نظیر کشاندن جامعه به سوی ورزش و تشویق جوانان و ... این هزینه های هنگفت که برای ورزش قهرمانی میشود باید برای کشف استعداد هاشود تا به کسانیکه مستحق دریافتشان هستند برسد نه به کسانیکه با پارتی و فامیل بازی و ... به المپیک فرستاده میشوند
استعدادهای زیادی در ورزش در کشور داریم که متاسفانه با عدم مدیریت صحیح آقایان ، برای امرار معاششان ورزش را رها کرده اند و در گوشه ای از کشور به شغلهایی دیگر روی اورده اند
نمونه بارز آن اسماعیل جمالپور دارنده مدال نقره جهانی کاراته ،که در یکی از شرکتهای پتروشیمی در ماهشهرمشغول کار است
یا جاسم و حجت امیری دارندگان مدالهای کشوری و المپیک آسیایی
چرا باید اینها که استعداد قهرمانی را دارند و میتوان با کمترین هزینه آنها اماده کرد کنار گذاشته میشوند اما نفراتی دیگر که نه توانایی مبارزه را دارند و نه توانایی قهرمانی را به المپیک و میادین بین المللی فرستاده شوند
من فکر میکنم پاتری باز ی دیگر بس است بهتر است به جای این توجیهات واهی و پوچ به فکر نام کشورمان باشیم نه به فکر منافع شخصیمان