بگذار تحریم‌ها اثر کنند!

به گزارش «تابناک»، باراک اوباما دیروز عصر در کاخ سفید، میزبان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود و به دنبال اجلاس «آیپک»، موضوع ایران، مهمترین بحث دیدار امروز این دو نفر بود.

روزنامه «واشنگتن پست» که جزییاتی از مذاکرات اوباما و نتانیاهو را منتشر کرده، نوشته است: در این دیدار، اوباما با بیان اینکه وقتی بحث امنیت در میان باشد، رژیم صهیونیستی همواره حمایت آمریکا را پشت سر خود خواهد داشت، در عین حال از وی خواست در ماه‌های آینده و پیش از تأثیرگذاری تحریم‌ها از حمله به ایران خودداری کند.

اوباما مدعی شد، اگر رژیم صهیونیستی پیش از آنکه مجموعه تحریم‌ها علیه ایران در تابستان آتی تأثیر کامل خود را بگذارد، به ایران حمله کند، این امر انزوای دیپلماتیکی که ایران به آن دچار است، از میان خواهد برد و ائتلاف بین‌المللی که هم اکنون علیه ایران هست از بین
خواهد رفت.

وی گفت: «من قویاً بر این باورم که فرصتی برای موفقیت دیپلماسی باقی است».

در این دیدار، نتانیاهو از ابراز آنچه موضع محکم اوباما درباره ایران در اجلاس «آیپک» می‌دانست، تشکر کرد، به ویژه بخشی از سخنان وی که در آن رژیم صهیونیستی را مسئول دفاع از خود دانسته بود.

با نگاهی به این سخنان و مقایسه آنها با سخنان اوباما در «آیپک» و پیش از آن در مصاحبه با روزنامه «آتلانتیک»، می‌توان دریافت که در حقیقت، موضع اوباما هیچ تغییری نکرده است. وی پیش از آن هم اهمیت دیپلماسی و تحریم‌ها را یادآور شده و با حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران مخالفت کرده بود.

در اجلاس آیپک هم هرچند وی حمایت همه جانبه آمریکا از رژیم صهیونیستی را یادآور شد، گزینه نظامی را تنها در صورتی مطرح دانست که تحریم‌ها به نتیجه نرسد (که به باور او به نتیجه می‌رسد).

از سوی دیگر، باید توجه داشت با توجه به اهمیت فوق‌العاده لابی صهیونیست‌ها در سیاست آمریکا و تأثیرش بر انتخاب رؤسای جمهور، اوباما اصولاً چاره‌ای جز در پیش گرفتن موضعی سفت و سخت نداشت؛ موضعی که هم مقامات رژیم صهیونیستی را خوشحال کند و هم انتقادات جمهوری خواهان آمریکا را تا اندازه‌ای کاهش دهد، وگرنه خود او و همه کارشناسان می‌دانند سابقه اقدامات نابخردانه رژیم صهیونیستی، بیش از آن است که انتظار داشته باشیم برای دست زدن به اقدام نظامی، نیاز به تأیید آمریکا داشته باشند.

همچنین باید توجه داشت، آنچه نتانیاهو از اوباما می‌خواست، تنها یک تأیید حمایت همه جانبه (حتی در لفظ) بود تا از سویی موقعیت او را در میان دولت متزلزل ائتلافی‌اش در درون رژیم صهیونیستی مستحکم کند و هم ـ به زعم خود وی ـ فشار روانی را بر جمهوری اسلامی ایران افزایش دهد.

به این ترتیب، گویا سخنان اخیر برای هر دو نفر بیش از جنبه عینی، دارای بعد تبلیغاتی و مصرف داخلی است و بی‌گمان، اوباما و سیاستگذاران آمریکا از تأثیرات مخرب جنگ احتمالی با ایران بر ثبات منطقه و موقعیت بین‌المللی آمریکا آگاه هستند.

اما به هر حال، این بدان معنا نیست که ما با آسودگی خاطر از کنار همه این مباحث بگذریم. بی گمان، راهبردهای کلان سیاسی در کشور ما، باید با توجه دقیق و رصد لحظه به لحظه تحولات نظام بین‌المللی تدوین شود.