سردشت زنده هست و نیست
به گزارش خانه ملت، ساعت ۴:۳۰ دقیقه بعدازظهر روز هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۶ در حالی که جنگ در اوج خود بود و در شرایطی که رژیم عراق از پیروزی در جبهه‌های جنگ علیه ایران ناامید شده بود، چهار فروند هواپیما دشمن چهار نقطه از شهر سردشت و سه روستای این شهر را بمباران شیمیایی کردند.
از آنجایی که مردم در سردشت اطلاعی از عوارض و چگونگی مقابله با حملات شیمیایی نداشتند هزاران نفر قربانی این حادثه شدند، حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ایران، به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجامید.
"سلیمان جعفرزاده" نماینده مردم ماکو وچالدران که خود از سردارن جنگ در زمان بمباران شیمیایی سردشت بوده، در گفت‌وگو با خانه ملت در این رابطه تصریح کرد: در زمان بمباران شیمیایی سردشت به عنوان فرمانده خاتم انبیاء و قائم سپاه ماکو سال‌ها مشغول به خدمت بودم، سردشتی‌ها با تمام وجود از افراد گردان ماکو در جبهه، حمایت و استقبال خوبی می‌کردند واین محبت مردم سردشت در میان رزمندگان برای ادامه نبرد با دشمن دلگرمی ایجاد می‌کرد که هیچگاه فراموش نخواهد شد چرا که این دلگرمی‌ها و محبت‌ها موجب تقویت روحیه در میان بسیجیان و پاسداران شده بود.
نقالان سوختن همنوعان
نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس با اشاره به بمباران شیمیایی سردشت ادامه داد: متاسفانه در زمان بمباران شیمیایی وقتی از خط مقدم جبهه وارد شهر شدیم تمام شهر بمباران شیمیایی شده بود و به دلیل اینکه امکانات کافی در این شهر نبود هفته‌ها آثار گاز خردل در دیوارها و نقاط شهر باقی مانده بود و همین مساله باعث بیشتر شدن تلفات این جنایت شد.
در حالی که ۲۴ سال است مصدومان سردشت از درد ناشی از بمباران شیمیایی رژیم بعث عراق رنج می‌برند، با کمال تاسف، هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف شهرستان سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند و در رنج و درد به سر می‌برند. کسانی هم نجات پیدا کردند و ماندند تا با پوست‌ها و چشم‌های سوخته و تاول زده، خاطره سوختن همنوعانشان را به نسل‌ها منتقل کنند، آنانی که ماندند هنوز از دردهای طولانی در عذاب‌اند.
بمباران شیمیایی سردشت در آذربایجان غربی ایران از جمله جنایاتی است که توسط عراق در جنگ تحمیلی رخ داد. این بمباران، قبل از بمباران شیمیایی حلبچه اتفاق افتاد. سردشت اولین شهری بود که بعد از جنگ جهانی اول و تصویب کنوانسیون‌های منع سلاح‌های شیمیایی مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و با توجه به گازهای شیمیایی استفاده شده، این بمباران به مراتب بدتر و فاجعه آمیزتر از بمباران حلبچه بود.
نماد ظلم صدام به ایران
"هادی مقدسی" رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس در رابطه با بمباران شیمیایی سردشت، اظهار کرد: حملات شیمیایی یکی از جنایتکار ترین اعمالی بود که در طی ۸ سال هجوم ناجوانمردانه استکبار به کشورمان صورت گرفت و یکی از مظلوم ترین اقشاری که مورد ستم و ظلم قرار گرفتند قشر آسیب دیده از حملات شیمیایی بودند.
نماینده مردم بروجرد در مجلس بیان داشت: متاسفانه اگر ادعا کنیم که درد و رنجی که مصدومان شیمیایی متحمل می‌شوند به مراتب بیشتر از سایر جانبازان است خیلی اغراق نکرده‌ایم.
از یک طرف آگاهی نداشتن مردم از نحوه رو‌به‌رو شدن با بمب شیمیایی و عدم اطلاع‌رسانی برای این مردم خسارات جبران‌ناپذیری به بار آورد. از طرف دیگر عدم اطلاع‌رسانی عمومی و کم‌کاری وسایل ارتباط جمعی از ابتدا باعث مظلوم واقع شدن سردشت شده تا جایی که هنوز کسانی هستند این شهر را که می‌تواند نمادی باشد به ظلمی که برایران توسط دولت صدام حسین واقع شد، نشناسند.
قانون شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی اجرایی شده، نشده است
"محمدعلی پرتوی" در گفت‌وگو با خبرنگارخانه ملت، با محکوم کردن این جنایت بشری توسط رژیم بعث عراق می گوید: شهرستان سردشت در منطقه مرزی قرار دارد و به همین دلیل در تیررس توپ و حملات بعثی‌ها بود هر روز بمباران میشد، هفتم تیر سال ۱۳۶۶ مردم سردشت متوجه بمبارن شیمیایی شهر نشدند و به طرف مناطقی که بمباران شده بود، روانه شدند؛ در همانجا بوی متعفنی به مشام‌شان رسید و متوجه بمب شیمیایی شدند. عمق این جنایت بشری تا حدی بود که تنها چند روز بعد از بمباران ۱۱۰ نفر بلافاصله جان خود را از دست دادند و نام بیش از ۵۰ هزار نفر در سازمان‌های بین‌المللی به عنوان مصدوم شیمیایی سردشت به ثبت رسید.
نماینده مردم سردشت در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: گاز خردل طبق اطلاعات علمی ۵۰ سال اثر ماندگاری دارد، به این دلیل متاسفانه شاهد هستیم بسیاری از مردم این شهرستان بعد از گذشت ۲۴سال همچنان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
مردم سردشت در این سال‌ها همچنان به سکوت خود ادامه دادند، سکوتی که تلخ‌تر از هر فریاد بلندی بود؛ نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای رسیدن به حل مشکلات مصدومان شیمیایی سردشت در ۲۶ خرداد سال ۱۳۸۹ قانون شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی را تصویب کردند بلکه این سکوت تلخ مردم مظلوم شکسته شود.
اما با گذشت یک‌سال از تصویب این قانون هنوز مصدومانی هستند که تحت پوشش قرار نگرفته‌اند و چه بسا اینکه این قانون به مرحله اجرایی شدن نیز نرسیده است. در همین ارتباط، پرتوی نماینده مردم سردشت گفت: در حالی که یک‌سال از تصویب قانون طرح شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی در مجلس می‌گذرداما تاکنون این قانون به مرحله اجرایی و عملیاتی شدن نرسیده است.
پرتوی در رابطه با اجرایی شدن قانون شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی در کشور، گفت: تا کنون شاهد عدم اجرای قانونی بوده‌ایم که سال گذشته در مجلس تحت عنوان طرح شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی به تصویب رسید. این طرح برای اجرایی شدن به دولت ابلاغ شده، دولت نیز آن را به دستگاهای اجرایی ابلاغ کرده است.
مردم سردشت از کم کاری و عدم توجه مناسب مسئولان در رفع نیازهای مصدومین شیمیایی و بازماندگان قربانیان این جنایت انتقاد دارند، مشکلات آنها تنها با اجرای این قانون حل نخواهد شد چرا که نحوه شناسایی مصدومان در سردشت نیز مشکلاتی را برای این مردم به وجود آورده است. سردشتی‌ها معتقدند در شهری مثل سردشت نباید دنبال جانباز گشت، باید فرض را بر این گرفت که همه جانباز هستند و دنبال انسان سالم گشت.
جعفرزاده نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در رابطه با تصویب قانون حمایت و شناسایی مصدومان شیمیایی سردشت، خاطرنشان کرد: هر کسی که در زمان جنگ در منطقه شیمیایی بوده حضور داشته به عنوان مصدوم شیمیایی محسوب می‌شود و بنیاد شهید و امور ایثارگران موظف است تمامی هزینه‌های درمان آنها را پرداخت کند.
جعفرزاده معقتد است این بهترین قانونی بوده که برای حمایت از رزمندگان ومصدومان شیمیایی تصویب شده که قادر است بخشی از مشکلات این عزیزان را حل کند.
مقدسی رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس در این ارتباط گفت: قانون شناسایی و حمایت از مصدومان شیمیایی به تصویب رسیده تا از این مردم مظلوم حمایت شود و ما دنبال این هستیم که این قانون اجرایی شود.
سردشت نخستین مورد استفاده از بمب‌های شیمیایی توسط عراق در طول جنگ تحمیلی نبود، همان‌طور که آخرین آنها هم نبود. به رغم ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی بیاعتنا از کنار این حادثه گذشتند، در پی این‌گونه بی توجهی‌ها و تبعیض‌ها مردم سردشت سال‌هاست دنبال پاسخ این سوال هستند که چرا مسئولین کشور فاجعه سردشت را دنبال نکردند؟
البته نمایندگان مجلس بیکار ننشستند و۱۸ اردیبهشت‌ماه سال جاری با ارسال نامه‌ای به "علی اکبرصالحی" وزیر امور خارجه خواستار حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت با استناد به اجرای قانون الزام دولت به پیگیری حقوق جانبازان و قربانیان جنگ شیمیایی از طریق محاکم خارجی شدند.
سردشت سند مظلویت مردم ایران
با این حال سند مظلومیت سردشت به عنوان اولین شهر مسکونی قربانی سلاح شیمیایی در دنیا برای همیشه به ثبت رسیده و هزاران شهید و مصدوم سند زنده جنایت قرن حاضر و سند مظلومیت مردم ایران در جریان دفاع مقدس بوده و هست. فاجعه شیمیایی سردشت بی تردید یکی از مهم ترین حوادث تاریخ کشورمان و حتی در تاریخ جهان به دلیل کاربرد آشکار سلاح‌های شیمیایی علیه مردم غیرنظامی است.
گفتن از درد و رنجی که مردم سردشت در طی این سال‌ها تحمل کرده‌اند، تمامی ندارد وقتی می‌خواهی قصه مردم این شهر را برای همه بازگو کنی، نمی‌دانی باید بگویی سردشت زنده هست یا نیست. بدون تردید این وظیفه مسؤولان و دست اندرکاران است که حقوق از دست رفته مردمان مظلوم این شهر را پیگیری کنند.
درد ورنج سردشت از یک بی توجهی تاریخی
در پایان سوال بزرگ این است که پس از سال‌های متمادی از گذشت بمباران شیمیایی چرا نتوانسته‌ایم برای احقاق حق مجروحین شیمیایی، اعم از نظامی و غیر نظامی مطالبات خود از سازمان‌های ذی‌ربط جهانی را فراهم آوریم!
آیا امکان سرمایه گذاری بزرگ برای ساخت یک فیلم یا نه حتی ایجاد یک سایت فعال برای خبررسانی در سطح جهانی نبود تا درخواست تشکیل دادگاه‌های عادلانه برای ممنوعیت کامل و همیشگی از تکثیر، تولید، استفاده، انتقال فناوری و خرید و فروش سلاح‌های شیمیایی و همچنین تلاش برای کمک به قربانیان این گونه سلاح‌ها انجام شود؟! این درد تاریخی و فراموش شده شاید فراتر از هر درد و رنجی باشد که مردم مظلوم سردشت در طی این سال‌ها متحل شده‌اند.
