تیتر جالب یک گزارش تصویری و باقی قضایا...
محسن حدادی در خبرآنلاین نوشت:
یک رسانه با انتشار دو گزارش تصویری از برخی معابر خاص تهران از وضعیت بد حجاب و برخی رفتارهای غیر متعارف در انظار عمومی به نوعی انتقاد کرده است اما تیتر این گزارش با محو کردن صورت خانم ها کمی همخوانی ندارد!
داستان «احساس تکلیف» و «امر به معروف و نهی از منکر» در رسانه های ما گاهی اوقات به ماجرای «امر به منکر» و ترویج آن منجر میشود و ... یک خبرگزاری دو گزارش تصویری از نقاط خاصی در تهران منتشر کرده که جدای ارتباط جالب تیتر و عکس‌ها، نکات دیگری را در خود جای داده است. اتفاقی که در برخی رسانه های دیگر نیز بارها افتاده و می افتد.
تیتر این گزارش ها «نمایشگاه مد و آرایش در خیابان ها و اماکن عمومی شهر» است اگرچه در تصاویر منتشر شده، صورت خانم ها به صورت فلو یا محو شده است اما مشخص نیست منظور عکاس محترم و البته تیزبین از کلمه «آرایش» چیست. ضمن اینکه مشخص نیست آیا «مد» به صورت عام، مذموم است یا تنها اینجا؟
و اما چند نکته:
الف) برخورد با منکرات در جامعه اسلامی باید چگونه باشد؟ این گونه گزارش‌ها اگر برای تماشای همه مردم است که هیچ _ اگرچه برخی شبکه‌های ماهواره‌ای هم همین کار را می‌کنند و چرا باید با آن مقابله کرد با این نه؟ _ ولی اگر برای تذکر به مسئولان است آیا بهتر نیست به مسئولان مربوطه _ هنوز لیست دقیقی از بخش مربوطه در دسترس نیست _ به شکل اختصاصی گزارش شود به جای اینکه عکس خواهران و دختران و مادران همشهری، همسایه و گاه اقوام خودمان را روی شبکه جهانی منتشر کنیم؟ بالاخره که خود ایشان و یا آشنایانشان با وجود دست کاری عکس ها، آنها را می شناسند؟
ب) آیا این شیوه رسانه ای کردن معضلات اجتماعی، «سیاه نمایی» نیست؟ و تنها انتشار عکس هایی مثلا از حاشیه نشینان و یا کودکان کار در سطح خیابان های پایتخت جمهوری اسلامی ایران، سیاه نمایی محسوب میشود؟ و آیا اساسا معیار تشخیص اینکه چه گزارشی و انعکاس ملی و بین المللی آن، سیاه نمایی است و چه گزارشی نیست؛ شما هستید؟
ج) اگر بی‌بی‌سی فارسی و یا صدای آمریکا با پخش این تصاویر طعنه های سنگینی به نظام وارد سازند و مثلا بگویند در 33 سالگی انقلاب و در دوران حاکمیت اصولگرایان در کشور، فضای اجتماعی به هیچوجه با معیارهای انقلاب اسلامی همخوان نیست؛ چه باید گفت؟ اصلا اگر همین تیتر گزارش را به عنوان یک خبر اعلام کنند: تهران؛ نمایشگاه مد و آرایش دختران شده است» آیا رسانه ها در صدد پاسخگویی فعال بر نمی‌آیند؟ به عبارتی چه کسی خوراک تبلیغاتی این رسانه ها را تامین کرده است؟
د) بر فرض اینکه در تهران، هیچ خانم محجبه‌ای وجود ندارد و طبق گزارش منتشر شده، تهران به نمایشگاهی از مد و آرایش تبدیل شده، آیا انتشار این عکس ها با گستره ای جهانی بر روی شبکه وب، به نوعی ترویج «منکر» نیست؟ مثلا آیا خوب است که برای نشان دادن قبح رفتارهای غیراخلاقی و یا خلاف شرع، با انتشار تصاویری از آن به دیگران بگوییم: «ببینید این کارها خلاف شرع است؛ پس انجام ندهید!»
ه) اصولا به نظر نمی‌رسد در دین عزیز اسلام و نظام جمهوری اسلامی، استثنایی برای گناه قرار نداده‌اند؛ به عبارتی «گناه»، گناه است؛ چه یک عکاس و دبیر سرویس عکس با هدف روشنگری اذهان عمومی(!) یک طرف کار باشد چه یک نفر در خیابان! چطور اگر یک جوان در خیابان برای مدتی به یک خانم با هر وضعی خیره شود، گناه است و ایراد دارد اما عکاس محترم این گزارش‌ها، برای شکار برخی لحظه های واقعا خصوصی و دو نفره _ حالا به هر شکلی و حتی در پارک _ اجازه داشته سوژه های خود را زیر نظر بگیرد که مثلا آن آقای جوان زمانی که به آن خانم جوان نزدیک شد؛ شاتر را فشار دهد! گویا برخی مسلمان تر از برخی دیگر هستند و ما خبر نداریم.
و) اگر یکی از اقوام مدیران این رسانه، به طور اتفاقی عکس شان در میان این عکس‌ها باشد، برخورد مدیریت با گزارش های تصویری چیست؟ آیا عکس او را حذف نخواهد کرد؟ آیا ناراحت نخواهد شد؟ منظور من این است که آیا این افرادی که در دو گزارش مجزا، تقریبا شبیه متهم معرفی شده اند، فرزندان این ملک و مملکت نیستند؟ چطور در زمان انتخابات ما با افتخار از این جماعت یاد می کنیم ولی حالا عکس آنها را شطرنجی می کنیم؟! داستان چیست؟ تکلیف بنده مخاطب چیست؟ در آن زمان با هر وضعی با افتخار تصویر او را با انگشت جوهری منتشر می کنیم و حالا...
ز) شاید به نگارنده این سطرها خرده بگیرید که چرا بر اساس نوشته خودت، این انتقادها را به طور خصوصی به مسئولان آن رسانه محترم منتقل نکردی؛ درست است اما از آنجا که قبل تر این اتفاق افتاده و نتیجه ای نداشته؛ بهتر دیدم این بار حداقل بنویسم. حرف اصلی هم این بود که قبل از انتشار این عکس ها، تنها تعداد محدودی آن را دیده بودند اما به لطف رسانه ای شدن حالا میلیون ها نفر در داخل و خارج کشور؛ به نمایشگاه «مد و آرایش» سر زده و در آن پیاده روی می‌کنند؛ و این جدای سر و صداهایی است که شاید فردا و پس فردا تنها به مدد همین چند عکس از گوشه و کنار کشور بلند میشود...
یک رسانه با انتشار دو گزارش تصویری از برخی معابر خاص تهران از وضعیت بد حجاب و برخی رفتارهای غیر متعارف در انظار عمومی به نوعی انتقاد کرده است اما تیتر این گزارش با محو کردن صورت خانم ها کمی همخوانی ندارد!
داستان «احساس تکلیف» و «امر به معروف و نهی از منکر» در رسانه های ما گاهی اوقات به ماجرای «امر به منکر» و ترویج آن منجر میشود و ... یک خبرگزاری دو گزارش تصویری از نقاط خاصی در تهران منتشر کرده که جدای ارتباط جالب تیتر و عکس‌ها، نکات دیگری را در خود جای داده است. اتفاقی که در برخی رسانه های دیگر نیز بارها افتاده و می افتد.
تیتر این گزارش ها «نمایشگاه مد و آرایش در خیابان ها و اماکن عمومی شهر» است اگرچه در تصاویر منتشر شده، صورت خانم ها به صورت فلو یا محو شده است اما مشخص نیست منظور عکاس محترم و البته تیزبین از کلمه «آرایش» چیست. ضمن اینکه مشخص نیست آیا «مد» به صورت عام، مذموم است یا تنها اینجا؟
و اما چند نکته:
الف) برخورد با منکرات در جامعه اسلامی باید چگونه باشد؟ این گونه گزارش‌ها اگر برای تماشای همه مردم است که هیچ _ اگرچه برخی شبکه‌های ماهواره‌ای هم همین کار را می‌کنند و چرا باید با آن مقابله کرد با این نه؟ _ ولی اگر برای تذکر به مسئولان است آیا بهتر نیست به مسئولان مربوطه _ هنوز لیست دقیقی از بخش مربوطه در دسترس نیست _ به شکل اختصاصی گزارش شود به جای اینکه عکس خواهران و دختران و مادران همشهری، همسایه و گاه اقوام خودمان را روی شبکه جهانی منتشر کنیم؟ بالاخره که خود ایشان و یا آشنایانشان با وجود دست کاری عکس ها، آنها را می شناسند؟
ب) آیا این شیوه رسانه ای کردن معضلات اجتماعی، «سیاه نمایی» نیست؟ و تنها انتشار عکس هایی مثلا از حاشیه نشینان و یا کودکان کار در سطح خیابان های پایتخت جمهوری اسلامی ایران، سیاه نمایی محسوب میشود؟ و آیا اساسا معیار تشخیص اینکه چه گزارشی و انعکاس ملی و بین المللی آن، سیاه نمایی است و چه گزارشی نیست؛ شما هستید؟
ج) اگر بی‌بی‌سی فارسی و یا صدای آمریکا با پخش این تصاویر طعنه های سنگینی به نظام وارد سازند و مثلا بگویند در 33 سالگی انقلاب و در دوران حاکمیت اصولگرایان در کشور، فضای اجتماعی به هیچوجه با معیارهای انقلاب اسلامی همخوان نیست؛ چه باید گفت؟ اصلا اگر همین تیتر گزارش را به عنوان یک خبر اعلام کنند: تهران؛ نمایشگاه مد و آرایش دختران شده است» آیا رسانه ها در صدد پاسخگویی فعال بر نمی‌آیند؟ به عبارتی چه کسی خوراک تبلیغاتی این رسانه ها را تامین کرده است؟
د) بر فرض اینکه در تهران، هیچ خانم محجبه‌ای وجود ندارد و طبق گزارش منتشر شده، تهران به نمایشگاهی از مد و آرایش تبدیل شده، آیا انتشار این عکس ها با گستره ای جهانی بر روی شبکه وب، به نوعی ترویج «منکر» نیست؟ مثلا آیا خوب است که برای نشان دادن قبح رفتارهای غیراخلاقی و یا خلاف شرع، با انتشار تصاویری از آن به دیگران بگوییم: «ببینید این کارها خلاف شرع است؛ پس انجام ندهید!»
ه) اصولا به نظر نمی‌رسد در دین عزیز اسلام و نظام جمهوری اسلامی، استثنایی برای گناه قرار نداده‌اند؛ به عبارتی «گناه»، گناه است؛ چه یک عکاس و دبیر سرویس عکس با هدف روشنگری اذهان عمومی(!) یک طرف کار باشد چه یک نفر در خیابان! چطور اگر یک جوان در خیابان برای مدتی به یک خانم با هر وضعی خیره شود، گناه است و ایراد دارد اما عکاس محترم این گزارش‌ها، برای شکار برخی لحظه های واقعا خصوصی و دو نفره _ حالا به هر شکلی و حتی در پارک _ اجازه داشته سوژه های خود را زیر نظر بگیرد که مثلا آن آقای جوان زمانی که به آن خانم جوان نزدیک شد؛ شاتر را فشار دهد! گویا برخی مسلمان تر از برخی دیگر هستند و ما خبر نداریم.
و) اگر یکی از اقوام مدیران این رسانه، به طور اتفاقی عکس شان در میان این عکس‌ها باشد، برخورد مدیریت با گزارش های تصویری چیست؟ آیا عکس او را حذف نخواهد کرد؟ آیا ناراحت نخواهد شد؟ منظور من این است که آیا این افرادی که در دو گزارش مجزا، تقریبا شبیه متهم معرفی شده اند، فرزندان این ملک و مملکت نیستند؟ چطور در زمان انتخابات ما با افتخار از این جماعت یاد می کنیم ولی حالا عکس آنها را شطرنجی می کنیم؟! داستان چیست؟ تکلیف بنده مخاطب چیست؟ در آن زمان با هر وضعی با افتخار تصویر او را با انگشت جوهری منتشر می کنیم و حالا...
ز) شاید به نگارنده این سطرها خرده بگیرید که چرا بر اساس نوشته خودت، این انتقادها را به طور خصوصی به مسئولان آن رسانه محترم منتقل نکردی؛ درست است اما از آنجا که قبل تر این اتفاق افتاده و نتیجه ای نداشته؛ بهتر دیدم این بار حداقل بنویسم. حرف اصلی هم این بود که قبل از انتشار این عکس ها، تنها تعداد محدودی آن را دیده بودند اما به لطف رسانه ای شدن حالا میلیون ها نفر در داخل و خارج کشور؛ به نمایشگاه «مد و آرایش» سر زده و در آن پیاده روی می‌کنند؛ و این جدای سر و صداهایی است که شاید فردا و پس فردا تنها به مدد همین چند عکس از گوشه و کنار کشور بلند میشود...
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱۵
اولا خودتان هم میگویید که چهره شان محو بود ... پس نه من و نه شما و هیچ کس دیگه نمیتوته چهره محو شده خواهر و دختر و مادرش رو شناسایی کنهاین پاراگراف گناه ، گناه است هم از اون حرفهای صد تا یه غاز بود
برادر تابناک .مثل اینکه شما با ماشین شخصی با شیشه 100 در صد دودی رفت آمد میکنی که وضعیت سیاه حجاب و عفاف رو در سطح شهر و در زیر زمین و ایستگاههای مترو نمیبینی.کارهایی که در سطح خیابان نمیتوانند بکنند در واگن های مترو راحت و با خیال آسوده انجام میدهند
آقا جون حرف بیگانه ها که برایمون مزه نداره حرف خودمونو هم که قبول نداریم پس کی حرف بزنه که خوشمون بیاد اقا خوداییش راست گفتی.. خبرگزاری هم که دیگه مشخصه تمام این ها را خودتان رسانه ها ترویج داده اید علی الخصوص سینما اگر آنها بگویند بعد از 33 سال فضای جامعه ما با معیارهای اسلامی نمی خواند مشکلی ندارد و طبیعی است ولی اگر خودمان چیزی را که هر روز به چشم خود می بینیم نشانمان دهند نشر منکر است؟؟؟؟ پس بالاخره چه خاکی بر سرمان کنیم هر انفاقی بیفتد عده ای حرفهایی دارند که مربوط و نامربوط بزنند. این تحلیل دو نتیجه دارد:1.ما در حال حاضر معیار خود را رسانه های خارجی و واکنش کشورهای مخالف میدونیم ! آیا این روش و طرز فکر باعث تعالی کشور میشود ؟
2.وقتی گفته میشود که نباید تصاویر را منتشر کرد , چون همشهری یا برفرض اقوام خود ما هستند ... میتوان به این نتیجه هم رسید که اکثریت جامعه این وضعیت را دارند و همه هم این وضع را شناخته و به نوعی قبول دارند ... پس آیا نباید به اکثریت هم احترام گذاشت ؟
ضمنا , بدون شک همه خواستار یک جامعه با احترام متقابل و رعایت موارد دینی هستند
ممنون
اصلا" از کجا معلوم اینها هنر پیشگان مزد بگیری نباشند که در یک محله برای تهیه عکس ها به خدمت گرفته شده باشند !!!!!! کاملا با آقای حدادی موافقم...ممنون آقای حدادی.امیدوارم هر کسی که تو نشر اون خبر دست داشته به خودش بیاد