برخلاف تصورات باطل تروریست ها؛
کردستان و سنندج همچنان بهاری است
ستوان سیدی سنندجی نیز چند ساعتی مرخصی ساعتی گرفته و جهت دیدار با ارحام و پدر و مادر به منزل رفته و مابقی دیدارها و دید و بازدیدها را به روزهای پایانی تعطیلات محول کرده بود و به دختر سه ساله اش گفته بود که هر وقت فرصت کنم به بهانه ای جهت دیدارت به منزل خواهم آمد و آخر تعطیلات و روز سیزده بدر به آبیدر می برمت.روزگار هم به تبع عید بگذرد و پدر و مادر مرتضی وزیری افشار روزگار را سپری خواهند کرد ، دختر سه ساله سیدی هم بزرگ خواهد شد ولی ...
در پی عملیات های تروریستی در شهر سنندج که توسط عده ای تروریست ناجوانمرد صورت گرفت، خبرنگار «تابناک» در کردستان با ارسال یادداشتی خواندنی به واکاوی این اقدامات ناجوانمردانه و تاثیر این تحرکات تروریستی در منطقه و در اذهان مردم پرداخته است.
خبرنگار «تابناک» از سنندج نوشته است:
شامگاه چهارم فروردین 1390 که گل و سوسن و سنبل و بنفشه سراز خواب زمستانی برداشته و به امید بهار و رویش و زیستن و زندگی و بالندگی فردا به سپیده صبح چشم دوخته بودند دستی ناپاک و شب پرست در نهایت قصاوت و شقاوت، خواب گلهای بهاری را آشفته و کودکان زیباروی نوروز را فراری داده و شبی سیاه را بر بعضی خیابانهای شهر بهارجوی سنندج حاکم کردند. پرپرشدن گل بهاری عمر دو فرزند ملت و مجروحیت سه نوگل دیگر گردوغباری از غم و اندوه برای خانواده های بهارپرور این نوگلان بوجود آورد .
واقعه هنگامی رخ داد که قاطبه مردم به بازدیدهای نوروزی مشغول بودند و در گوشه ای از شهر عده ای از مردم خونگرم سنندجی مشغول پذیرایی و اسکان مسافران بهار و نوروز بودند و خیابانها ی خلوت و خالی از تردد و عده ای نیز بحسب وظیفه نگهبانی از آرامش مردم را بعهده داشته تا آشیانه های خالی شهر برسم امانت به انتظار بازگشت مسافران خود باشند.
ناگهان غرش چند رگبار گلوله با فاصله سه ساعت از هم رعشه بر اندام هر انسانی راست کرد. آری این رگبار با غرشها و انفجارات چند شب پیش که ناشی از خوشی و شادی چهارشنبه سوری و تحویل سال بود فرق داشت. آن غریو شادی بود و این نفیر نابودی و پرپرشدن گلهای بهاری بود. خیابانها خلوت بود و نظاره گری نبود که ددمنشی این خفاشان را به تصویر بکشد. آرامش نوروزی ساکنان شهر را فرا گرفته بود و میهمانان نوروزی شهر نیز در آرامش کامل بسر می بردند. و رگبارهای منقطع چند شبح نمی توانست نگرانی عمومی را بدنبال داشته باشد ولیکن در گوشه ای از این شهر باز سکنه و مهمانان آرامش چند گل بهاری پرپر و خانواده های چشم به راهی را سیاه پوش کردند.
حتما سرباز مرتضی وزیری افشار لحظه سال تحویل از تلفن همگانی منطقه استحفاظی اش به پدر و مادر خود گفته بود که شیفت نگهبانی ام است. در اولین فرصت برای دیدنتان به همدان خواهم آمد و پدر و مادرش نیز گفته بودند بوسه ها را نگه داشته ایم تا بیایی و نثارت کنیم و ستوان سیدی سنندجی نیز چند ساعتی مرخصی ساعتی گرفته و جهت دیدار با ارحام و پدر و مادر به منزل رفته و مابقی دیدارها و دید و بازدیدها را به روزهای پایانی تعطیلات محول کرده بود و به دختر سه ساله اش گفته بود که هر وقت فرصت کنم به بهانه ای جهت دیدارت به منزل خواهم آمد و آخر تعطیلات و روز سیزده بدر به آبیدر می برمت و سه نفر مابقی مجروحین نیز باید تا پایان تعطیلات و شاید بیشتر با تخت بیمارستان مأنوس باشند و مابقی دیدارهای نوروزی را در بیمارستان بجای بیاورند.
روزگار هم به تبع عید بگذرد و پدر و مادر مرتضی وزیری افشار روزگار را سپری خواهند کرد ، دختر سه ساله سیدی هم بزرگ خواهد شد ولی سیاهی این عید همچنان برای آنها بعنوان یک حادثه تلخ و بعنوان یک زخم بر سینه شان خواهند ماند و سئوالی است که جوابش را ضاربان کوردل باید بدهند ، کسانی که چشم تن و دل را بسته و دهان هوس و دئانت را گشوده و با ترورهای کور و بی هدف بنام جهاد !! چنین خاطرات تلخی را به مردم کردستان تحمیل می کنند.
ولی قاطبه مردم کردستان از این قضایا فاصله داشته و مردم بهاراندیش کردستان هرگز رضایت به چنین اعمالی نداشته و ازهر اقدامی که چهره این مردم را وارونه جلوه دهد تنفر داشته و همانگونه که برای سیدی داغدار و عزادارند برای مرتضی وزیری نیز متأثرند. و این اقدامات سبوعانه قبل از اهانت به مردم شریف و مهمانان نوروزی کردستان باشد، اهانت به مردم بهاردوست کردستانی خصوصا" شهر بهارپرور سنندج می دانند.
گرچه گرد عزا بر سفره بهاری کردستان پاشیده شده است اما، سفره بهاری این مردمان همچنان گسترده است و لبخند زیبای کودکان معصوم و مردان نجیب و زنان عفیف کردستانی همچنان چشم براه رسیدن مهمانان تازه نوروزی بر سر سفره های دل بهاریشان هستند و علیرغم وجود گرد و غبارهای ناچیز وارداتی آسمان کردستان بارانی است و کردستان همچنان بهاری است.
خبرنگار «تابناک» از سنندج نوشته است:
شامگاه چهارم فروردین 1390 که گل و سوسن و سنبل و بنفشه سراز خواب زمستانی برداشته و به امید بهار و رویش و زیستن و زندگی و بالندگی فردا به سپیده صبح چشم دوخته بودند دستی ناپاک و شب پرست در نهایت قصاوت و شقاوت، خواب گلهای بهاری را آشفته و کودکان زیباروی نوروز را فراری داده و شبی سیاه را بر بعضی خیابانهای شهر بهارجوی سنندج حاکم کردند. پرپرشدن گل بهاری عمر دو فرزند ملت و مجروحیت سه نوگل دیگر گردوغباری از غم و اندوه برای خانواده های بهارپرور این نوگلان بوجود آورد .
واقعه هنگامی رخ داد که قاطبه مردم به بازدیدهای نوروزی مشغول بودند و در گوشه ای از شهر عده ای از مردم خونگرم سنندجی مشغول پذیرایی و اسکان مسافران بهار و نوروز بودند و خیابانها ی خلوت و خالی از تردد و عده ای نیز بحسب وظیفه نگهبانی از آرامش مردم را بعهده داشته تا آشیانه های خالی شهر برسم امانت به انتظار بازگشت مسافران خود باشند.
ناگهان غرش چند رگبار گلوله با فاصله سه ساعت از هم رعشه بر اندام هر انسانی راست کرد. آری این رگبار با غرشها و انفجارات چند شب پیش که ناشی از خوشی و شادی چهارشنبه سوری و تحویل سال بود فرق داشت. آن غریو شادی بود و این نفیر نابودی و پرپرشدن گلهای بهاری بود. خیابانها خلوت بود و نظاره گری نبود که ددمنشی این خفاشان را به تصویر بکشد. آرامش نوروزی ساکنان شهر را فرا گرفته بود و میهمانان نوروزی شهر نیز در آرامش کامل بسر می بردند. و رگبارهای منقطع چند شبح نمی توانست نگرانی عمومی را بدنبال داشته باشد ولیکن در گوشه ای از این شهر باز سکنه و مهمانان آرامش چند گل بهاری پرپر و خانواده های چشم به راهی را سیاه پوش کردند.
حتما سرباز مرتضی وزیری افشار لحظه سال تحویل از تلفن همگانی منطقه استحفاظی اش به پدر و مادر خود گفته بود که شیفت نگهبانی ام است. در اولین فرصت برای دیدنتان به همدان خواهم آمد و پدر و مادرش نیز گفته بودند بوسه ها را نگه داشته ایم تا بیایی و نثارت کنیم و ستوان سیدی سنندجی نیز چند ساعتی مرخصی ساعتی گرفته و جهت دیدار با ارحام و پدر و مادر به منزل رفته و مابقی دیدارها و دید و بازدیدها را به روزهای پایانی تعطیلات محول کرده بود و به دختر سه ساله اش گفته بود که هر وقت فرصت کنم به بهانه ای جهت دیدارت به منزل خواهم آمد و آخر تعطیلات و روز سیزده بدر به آبیدر می برمت و سه نفر مابقی مجروحین نیز باید تا پایان تعطیلات و شاید بیشتر با تخت بیمارستان مأنوس باشند و مابقی دیدارهای نوروزی را در بیمارستان بجای بیاورند.
روزگار هم به تبع عید بگذرد و پدر و مادر مرتضی وزیری افشار روزگار را سپری خواهند کرد ، دختر سه ساله سیدی هم بزرگ خواهد شد ولی سیاهی این عید همچنان برای آنها بعنوان یک حادثه تلخ و بعنوان یک زخم بر سینه شان خواهند ماند و سئوالی است که جوابش را ضاربان کوردل باید بدهند ، کسانی که چشم تن و دل را بسته و دهان هوس و دئانت را گشوده و با ترورهای کور و بی هدف بنام جهاد !! چنین خاطرات تلخی را به مردم کردستان تحمیل می کنند.
ولی قاطبه مردم کردستان از این قضایا فاصله داشته و مردم بهاراندیش کردستان هرگز رضایت به چنین اعمالی نداشته و ازهر اقدامی که چهره این مردم را وارونه جلوه دهد تنفر داشته و همانگونه که برای سیدی داغدار و عزادارند برای مرتضی وزیری نیز متأثرند. و این اقدامات سبوعانه قبل از اهانت به مردم شریف و مهمانان نوروزی کردستان باشد، اهانت به مردم بهاردوست کردستانی خصوصا" شهر بهارپرور سنندج می دانند.
گرچه گرد عزا بر سفره بهاری کردستان پاشیده شده است اما، سفره بهاری این مردمان همچنان گسترده است و لبخند زیبای کودکان معصوم و مردان نجیب و زنان عفیف کردستانی همچنان چشم براه رسیدن مهمانان تازه نوروزی بر سر سفره های دل بهاریشان هستند و علیرغم وجود گرد و غبارهای ناچیز وارداتی آسمان کردستان بارانی است و کردستان همچنان بهاری است.
