تاکید دولت بر دورکاری زنان
یک‌ماه پس از سخنان رییس جمهور در مورد لزوم دورکاری کارمندان، از طرحی سخن به میان آمد که زنان شاغل سرپرست خانوار یا دارای فرزند، به موجب آن در اولویت دورکاری یا همان کار در منزل قرار می‌گیرند. طبق این طرح، زنان کار خود را در زمان معینی در منزل انجام داده و به کارفرما تحویل می‌دهند.
رییس جمهور معتقد است کار زنان و مردان نباید به صورت یکسان تعریف شود. اعضای هیئت دولت دهم رسما تاکید می‌کنند که در برنامه ریزی‌های اقتصادی نباید به زنان به مثابه یک نیروی کار الزامی نگریسته شود
به گزارش خبرآنلاین، وقتی در شانزدهمین روز آبان‌ماه گذشته، رئیس جمهور با اعلام اینکه برای حل مشکلات پایتخت «باید 3 میلیون نفر از تهران بروند»، تاکید کرد که مدیران این استان «شرایط دورکاری 40 درصد از کارکنان خود را تا پایان سال جاری» فراهم کنند، کمتر کسی از افرادی که به اصطلاح « دستشان توی کار است» بود که متوجه نشده باشد که باید به محض شروع اجرایی کردن این طرح، منتظر پیشنهادات هماهنگ کارشناسان دولت و برخی نمایندگان مجلس برای تاکید بیشتر این طرح بر زنان شاغل باشیم.
یک‌ماه پس از سخنان رییس جمهور در مورد لزوم دورکاری کارمندان، از طرحی سخن به میان آمد که زنان شاغل سرپرست خانوار یا دارای فرزند، به موجب آن در اولویت دورکاری یا همان کار در منزل قرار می‌گیرند. طبق این طرح، زنان کار خود را در زمان معینی در منزل انجام داده و به کارفرما تحویل می‌دهند.
پس از آن در تیرماه سال جاری، بر اساس مفاد ماده 4 آیین‌نامه دورکاری، وزرای عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک تصویب کردند که در طرح دورکاری کارمندان دولت با توجه به ضرورت ملاحظه اقتضائات، حق تقدم و اولویت استفاده از این طرح با زنان کارمند به ویژه مادرانی است که فرزند خردسال یا معلول دارند و خود یا اعضای خانواده آنان با بیماری‌های خاص مواجهند. بر اساس این مصوبه، در صورت وجود چند کارمند واجد شرایط متقاضی دورکاری، افراد معلول و زنان باردار یا دارای فرزندکمتر از شش سال از اولویت برخوردار خواهند بود.
این بخشنامه 11 دی ماه 1389از سوی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور به دستگاه‌های اجرایی ابلاغ شده است و فرم تعهدنامه دورکاری که باید بین کارمند و دستگاه اجرایی به امضا برسد در پیوست بخشنامه آمده است.
حالا دیگر نباید نگران دانش‌آموزانی بود که مادرانشان شاغلند و در خانه، کنار آنها نیستند چرا که طرح دورکاری زنان آنقدر در میان مسئولان دولتی فعال در حوزه زنان و نمایندگان مجلس، بخصوص زنان نماینده طرفدار پیدا کرده است که اعضای هیئت دولت دهم رسما تاکید می‌کنند که در برنامه ریزی‌های اقتصادی نباید به زنان به مثابه یک نیروی کار الزامی نگریسته شود و در چرخه اقتصاد ملی حضور زنان نباید یک تکلیف اجباری ناشی از فشارهای زندگی تلقی شود.
مریم مجتهدزاده، رییس مرکز امور زنان و خانواده و منیره نوبخت، عضو شورای فرهنگی و اجتماعی زنان که جزء موافقان پروپاقرص دورکاری زنانند در دفاع از این طرح می‌گویند که رییس جمهور معتقد است کار زنان و مردان نباید به صورت یکسان تعریف شود و بنابراین بهتر است زنان اگر قرار است شاغل باشند، از خانه و در کنار فرزندانشان و کارهای خانگی‌شان، وظایفشان را انجام بدهند.
به گزارش خبرآنلاین، وقتی در شانزدهمین روز آبان‌ماه گذشته، رئیس جمهور با اعلام اینکه برای حل مشکلات پایتخت «باید 3 میلیون نفر از تهران بروند»، تاکید کرد که مدیران این استان «شرایط دورکاری 40 درصد از کارکنان خود را تا پایان سال جاری» فراهم کنند، کمتر کسی از افرادی که به اصطلاح « دستشان توی کار است» بود که متوجه نشده باشد که باید به محض شروع اجرایی کردن این طرح، منتظر پیشنهادات هماهنگ کارشناسان دولت و برخی نمایندگان مجلس برای تاکید بیشتر این طرح بر زنان شاغل باشیم.
یک‌ماه پس از سخنان رییس جمهور در مورد لزوم دورکاری کارمندان، از طرحی سخن به میان آمد که زنان شاغل سرپرست خانوار یا دارای فرزند، به موجب آن در اولویت دورکاری یا همان کار در منزل قرار می‌گیرند. طبق این طرح، زنان کار خود را در زمان معینی در منزل انجام داده و به کارفرما تحویل می‌دهند.
پس از آن در تیرماه سال جاری، بر اساس مفاد ماده 4 آیین‌نامه دورکاری، وزرای عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک تصویب کردند که در طرح دورکاری کارمندان دولت با توجه به ضرورت ملاحظه اقتضائات، حق تقدم و اولویت استفاده از این طرح با زنان کارمند به ویژه مادرانی است که فرزند خردسال یا معلول دارند و خود یا اعضای خانواده آنان با بیماری‌های خاص مواجهند. بر اساس این مصوبه، در صورت وجود چند کارمند واجد شرایط متقاضی دورکاری، افراد معلول و زنان باردار یا دارای فرزندکمتر از شش سال از اولویت برخوردار خواهند بود.
این بخشنامه 11 دی ماه 1389از سوی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور به دستگاه‌های اجرایی ابلاغ شده است و فرم تعهدنامه دورکاری که باید بین کارمند و دستگاه اجرایی به امضا برسد در پیوست بخشنامه آمده است.
حالا دیگر نباید نگران دانش‌آموزانی بود که مادرانشان شاغلند و در خانه، کنار آنها نیستند چرا که طرح دورکاری زنان آنقدر در میان مسئولان دولتی فعال در حوزه زنان و نمایندگان مجلس، بخصوص زنان نماینده طرفدار پیدا کرده است که اعضای هیئت دولت دهم رسما تاکید می‌کنند که در برنامه ریزی‌های اقتصادی نباید به زنان به مثابه یک نیروی کار الزامی نگریسته شود و در چرخه اقتصاد ملی حضور زنان نباید یک تکلیف اجباری ناشی از فشارهای زندگی تلقی شود.
مریم مجتهدزاده، رییس مرکز امور زنان و خانواده و منیره نوبخت، عضو شورای فرهنگی و اجتماعی زنان که جزء موافقان پروپاقرص دورکاری زنانند در دفاع از این طرح می‌گویند که رییس جمهور معتقد است کار زنان و مردان نباید به صورت یکسان تعریف شود و بنابراین بهتر است زنان اگر قرار است شاغل باشند، از خانه و در کنار فرزندانشان و کارهای خانگی‌شان، وظایفشان را انجام بدهند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲۰
از دور كاري به عنوان حربه تنبيه در ادارات استفاده ميكنند. جو طوري هست كه مي گويند ابتدا به دور كاري مي فرستند بعدش به بيكاري دوركاري هم مثل انتقال كاركنان دولت انجام نشد.سازمانهاي دولتي اينكار رو نكردند بعبارت ديگر دارند تعلل مي كنند كه مشمول زمان بشه يا اونطور كه ميخ واهند اجرا بشه.توي بخشنامه ذكر شده كه اين طرح تا پايان سال جاري است!؟ خودتون نتيجه بگيريد.لطفا اين يك بار نظر من رو بگذاريد. سر کلاف گم شده و آب سر بالا میره . فکرمی کنم این جوری بیشتر به خانم ها خوش بگذره. ظاهرا همه چيز سليقه اي است در موسسه اي كه من به عنوان يك پژوهشگر و عضو هيات علمي در آن كار مي كنم يعني موسسه پژوهش هاي برنامه ريزي و اقتصاد كشاورزي وزارت كشاورز فقط در ماه دي به ما دوركاري دادند و با اينكه در اين دوره يك مقاله هم نوشتم اما بعد از دي ماه با تمديد دور كاري ما موافقت نشد كه نشد. و به همكار خانم ما هم دور كاري ندادند. تو خود بخوان حديث مفصل. ميشه از اين خانمهاي نماينده خواهش كنيد تيشه به ريشه خانمها نزنند اين صحبت شما كه ميگيد در برنامه‌ريزي اقتصادي نبايد به زنان به مثابه يك نيروي كار الزامي نگريسته شود؛ كافيه تا سازمان يا اداره‌اي بهره برداري به نفع خود كند. چون همينجوري هم دائما به ما خانمها در اداره اي كه مشغول به كار هستيم گفته مي شود سرمايه گذاري بر روي شما خانمها اشتبا ه محض است. اين صحبت شما در مورد دوركاري فقط باعث شده عده اي از خانمها از كار بيكار شوند. حساب اين را نميكنيد كه ممكن است عده اي از اين خانمهاي كارمند سرپرست خانواده و يا مطلقه باشند و نياز مبرم به كسب درامد دارند . اين گونه جمله هاي شما فقط بهانه ايست براي كارفرمايان تا به دلخواه خودشان تعديل نيرو كنند. واقعا ما خانمها كجا بايد بريم. بدون داشتن كار و درامد چطور زندگي كنيم. خواهش ميكنم جمله هايتان را سنجيده بگوييد. در بحث دوركاري باستثناي برخي زنان متخصص كه مي توانند با استفاده از اينترنت و اتوماسيون وظايف محوله را بدون حضور در محل كار انجام دهند، اساسا اشتغال برخي زنان در مشاغلي مثل منشي گري غيرضروري از ابتدا غلط و فاقد بهره وري لازم مي باشد.يعني حضور يا عدم حضور آنها در محل كار تاثيري بر روند جاري ندارد.حال سوال اين است كه چرا بايد به اين قبيل افراد با حضور در منزل حقوق ماهيانه داده شود؟ من خودم دورکار هستم با بچه کوچک توی خونه، با این فرهنگ مریض تو ادارات دولتی این کار نتیجه بخش نیست ، هم باید به کارهای خونه برسی هم اینکه اعصاب خوردی اداره را تو خونه تحمل کنی و یه مقدار به بچه منتقل کنی، من کارم(کاری که تو شرح وظایفم هست) 100 در صد به دورکاری میخوره ولی اینکه هی باهات تماس الکی برقرار کنن (به دلیل مریضی سرپرستان ادارات) این اصلا در محیط خانه قابل تحمل نیست. باید در تماس با کارمند هم ضوابطی در نظر گرفته شود یا به فرد اطمینان دارن یا نه پس خواهشا و خواهشا حقوقشان رو هم نباید مثل هم تعریف کنید درسته؟ پس زنان كنار خيابان بايستند و احتياجات زندگي شان را فراهم نمايند آخه همه كه شوهران پولداری مثل شما ها ندارن ظاهراً مسئولین می خواهند به هر نحو که شده جلوی کار و فعالیت اجتماعی زنان را بگیرند. امروز سیاستسون هویج است. فردا میشه چماق.