با ۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ جام‌های جهانی آشنا شوید

 

شما می‌توانید لیست یکصد بازیکن برتر تاریخ جام‌جهانی را در ادامه بخوانید:

 

 

 

 

 

اسطوره به تمام معنای دنیای فوتبال! از آن دست بازیکنانی که این شانس را داشته تا یک تنه یک تیم را به قهرمانی جهان برساند. شورشی، یاغی و خارج از کنترل! مردم دوست دارند درباره او داستان بسازند و حتی الان که چاق و کوکائینی شده هم او را نماد سرکشی در برابر هر سیستمی می‌دانند. همین است که وقتی ناپولی دو فصل پیش می‌خواست سهمیه اروپایی کسب کند، او را به شهر فراخواند تا با حضورش به تیم شهر مافیای ایتالیا روحیه بدهد.
داستان او و تیم ملی انگلیس و دست خدا و جزایر فارکلند را دیگر همه می‌دانند. او دو بار تیم ملی‌ کشورش را به فینال جام‌جهانی رساند که قهرمانی تنها یک بار نصیبش شد؛ افزون بر این او یک بار هم در سال ۲۰۱۰ در کسوت مربیگری آۀبی سلسلته در جام‌جهانی حاضر شد؛ اما بر خلاف دوران بازی‌اش این بار با تاکتیک‌های نادرستی که در پیش گرفت با دریافت چهار گل برابر آلمان جوان شکست خورد و از گردونه رقابت‌ها حذف شد. مردم دنیا هنوز که هنوز است به ‌رغم حاشیه‌های فراوانی که زندگی شخصی مارادونا دارد، او را دوست دارند و از دیدن لحظه‌های نابی که در زمین چمن ساخته از او سپاسگزارند.

 

 

 

قیصر فوتبال آلمان نماد دوران درخشان ژرمن‌ها در دهه هفتاد میلادی است؛ جایی که آن‌ها پیاپی جام‌های گوناگون را از آن خود می‌کردند. قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۴، نائب قهرمانی در سال ۱۹۶۶ و مقام سومی در سال ۱۹۷۰ در کنار قهرمانی اروپا و درخشش در تیم فوتبال بایرن مونیخ بخشی از قدرت نمایی آلمان مقتدر آن سال‌هاست.

بکن‌باوئر البته دوران مربیگری پر افتخاری هم دارد و آلمان در زمان او به قهرمانی و نائب قهرمانی جهان در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۸۶ دست یافت. او جز معدود افرادی است که هم در کسوت بازیکن و هم در کسوت مربی، قهرمانی جهان را به دست آورده است. او نماد فوتبال آلمان است و یکی از موفق‌ترین مدیران ورزشی دنیاست.

 

 

هیچ وداعی با فوتبال دراماتیک‌تر از وداع کاپیتان آبی‌ها نبود. وقتی او فرانسه خسته و پیر سال ۲۰۰۶ را به فینال رساند و در یک بازی عجیب با کتفی آسیب دیده همه‌ کار کرد، از جمله ضربه سری که به سینه ماتراتزی فرود آورد تا فینال ۲۰۰۶ آخرین حضور او در زمین چمن باشد. هرچند او در آن سال فینال را به آتزوری‌ها باخت، با نسل طلایی فوتبال فرانسه در سال ۹۸ قهرمانی جهان را در خانه جشن گرفت. زیزو از نسل مهاجران الجزایری بود که سال‌هاست در فرانسه زندگی می‌کنند و با پاس‌ها دقیق و بی‌نقص خود سال‌ها در خط میانی فرانسه و رئال مادرید آقایی می‌کرد. خیلی‌ها بر این باورند که هنوز هافبک بازی سازی روی دست زیدان نیامده و خاطره دریبل‌های «زیدانی» او هنوز در ذهن‌ها باقی است. ضربه سر او به ماتراتزی یکی از جنجالی ترین لحظات تاریخ جام‌جهانی را رقم زد.

 

 

 

هافبک تکرار نشدنی فوتبال هلند تنها یک بار شانس این را داشت که در جام‌جهانی حاضر باشد اما در همان یک‌ بار حضور هم هلند طلایی آن سال‌ها را به فینال رساند اما چه سود که در برابر آرژانتین شانسی نداشت. او سه بار بازیکن سال اروپا شده است (۱۹۷۱، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴) و از این حیث در کنار میشل پلاتینی و مارکو فان باستن رکورددار محسوب می شود. در سال ۱۹۹۹، کرایف در یک رأی گیری که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد، پس از پله،دومین بازیکن قرن شد.

 

 

 

رکوردار حضور در جام جهانی! لوتار ماتئوس کاپیتان تمام نشدنی ژرمن‌ها که با بالای سر بردن جام قهرمانی در سال 1990 اتحاد را به مردمی که تازه دیوار بی‌اعتمادی برلین میانشان برداشته شده بود هدیه کرد. در آن سال‌ها فوتبال همه مرزها را درنوردید و شرقی‌ها را با غربی‌ها اشتی داد تا همه خوشحال و خندان با یک پرچم به خیابان‌ها بیاییند. او از خیلی جهات رکوردار است. پنج دوره حضور در جام‌جهانی، 150 بازی ملی برای آلمان، 25 بازی در جام‌جهانی با پیراهن آلمان!

 

 

 

 

تیم ملی آلمان در طول تاریخ «مولر»های فراوانی به خود دیده است. اما در میان همه این‌ها این گرد مولر است که در تاریخ فوتبال المان و جهان جاودانه شده است. مگر می‌شود با گذشت این همه سال کسی را که 68 گل در 62 بازی ملی به ثمر رسانده را فراموش کرد؟ او تا سال 2006 که رونالدو رکوردش را بشکند با به ثمر رساندن 14 گل آقای گل تمام ادوار جام‌جهانی بود و این 14 گل را تنها در دو دوره جام‌جهانی به ثمر رسانده بود. بمب افکن ژرمن‌ها یکی از اعضای تیم رویایی سال 1974 بود که قهرمان جهان شد.

 

 

 

زوج محبوب پله در نوک پیکان خط حمله که تیم ملی برزیل با حضور این دو هیچ‌گاه شکست را تجربه نکرد. او را به عنوان یکی از تکنیکی‌ترین، بهترین و محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال می‌شناسند. مهارت بی‌نظیر او در دریبل‌زدن و تک‌روی مشهور است. او در پنجاه و نه بازی اول خود هرگز شکست را تجربه نکرد و تنها آخرین بازی ملی او (در جام جهانی ۱۹۶۶ در مقابل مجارستان) با شکست ۳ بر یک همراه بود.

 

 

 

یکی از آن دست بازیکنان تکرار نشدنی که هیچ‌گاه جام قهرمانی جهان را به خانه نبرد. هافبک خلاق و دوست داشتنی فرانسوی‌ها که با آبی‌ها در سه دوره جام‌جهانی حاضر شد و پنج گل به ثمر رساند. پلاتینی سه بار از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد. او اما بعد از خداحافظی با مستطیل سبز به عرصه مدیریت فوتبال آمد و از ژانویه 2007 ریاست یوفا را برعهده گرفت. تصمیمات متفاوت و عجیب او در مدریت یوفا البته با مخالفت‌های فراوانی همراه بود و خیلی‌ها را در عرصه مدیریت فوتبال به یک جوان آرمانگرای سوسیالیست تشبیه کرده‌اند.

 

 

 

سال گذشته فوتبال دنیا یکی از ستاره‌های دوست‌داشتنی‌اش را از دست داد. اوزه‌بیو داسیلوا فریرا که همه او را به نام اوزه‌بیو یا پلنگ سیاه فوتبال پرتغال می‌شناختند. جام‌جهانی ۶۶ را شاید فقط انگلیسی‌ها و آلمانی‌ها با بازی جنجالی فینالش به یاد بیاورند اما برای سایر دوستاران فوتبال در دنیا این جام‌جهانی با نام اوزه‌بیو گره خورده است. بازیکنی سریع و تکنیکی که در یک جام ۹ گل به ثمر رساند و آقای گل این رقابت‌ها شد و پرتغال آن سال‌ها را برسکوی سوم دنیا نشاند. افتخاری که سال‌ها طول کشید تا پرتغالی‌ها توانستند آن را تکرار کنند. اگر آمار گلی زنی‌های بالای مسی و رونالدو در فصل‌های اخیر برایتان عجیب بوده باید بدانید که اوزه‌بیو تنها در سال ۱۹۸۶ با به ثمر رساندن ۴۲ گل اولین کفش طلای اروپا را از آن خود کرد و در ۱۹۷۳ با به ثمر رساند ۴۰ گل بار دیگر آن را تکرار کرد. او رکورد دست‌نیافتنی ۳۱۷ گل در ۳۰۱ بازی را برای باشگاه بنفیکا به‌جای گذاشت. او سال‌ها به عنوان نماد فوتبال پرتغال در سرتاسر دنیا شناخته می‌شد و به صورت افتخاری در مراسم‌های مهم شرکت می‌کرد. ۵ ژانوه ۲۰۱۴ بود که خبرگزاری پرتغالی «لوسا» مرگ اسطوره فوتبال پرتغال بر اثر ایست قلبی را تایید کرد.

 

 

 

کاپیتان تمام نشدنی آتزوری‌ها اگرچه در مدت ۲۵ سال حضورش در آ.ث میلان ۲۶ جام را بالای سر برد اما با تیم ملی ایتالیا هرگز نتوانست جامی را کسب کند و شاید یکی از بزرگترین حسرت‌هایش حضور نداشتن در تیم ملی ایتالیا در جام‌جهانی ۲۰۰۶ بود. عدم حضوری که البته خود خواسته بود و به دلیل خداحافظی او از تیم ملی نتوانست در فینال ۲۰۰۶ کاپ قهرمانی را بالای سر ببرد و این افتخار نصیب کاناوارو شد. مالدینی همچنین یکی از اعضای تیم رویایی ۹۴ بود که فینال تلخ آن سال را به برزیل واگذار کرد. او در ایتالیا به عنوان نماد تعصب و غیرت شناخته می‌شود چرا که در تمام دوران فوتبالی‌اش تنها پیراهن یک تیم را برتن کرد. آ.ث. میلان! برای همین هم بعد از ۲۵ سال حضور در این تم و هنگام خداحافظی‌اش در سن ۴۱ سالگی پیراهن شماره ۳ میلان به احترامش بایگانی شد. او در جام های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ در تیم ستاره های جام جای گرفت.  همچنین در سال ۱۹۹۴، مالدینی، از سوی مجله فوتبال "ورد ساکر" به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او اولین مدافعی بود که به این افتخار دست پیدا کرد. مالدینی با ۱۲۶ بازی ملی پس از کاناوارو در رتبه دوم بیشترین بازی برای تیم ملی ایتالیا قرار دارد.او هرگز در تورنمنت بزرگی با آتزوری قهرمان نشد. مالدینی در نیمی از ۱۶ سال حضورش در تیم ایتالیا کاپیتان این تیم بود و ۷۴ بار بازوبند تیم ایتالیا را بر بازو بست. 

 

 

 

سال‌ها از او به‌عنوان بهترین گوش راست دنیا یاد می‌شد. او بخشی از تیم قهرمان جهان در سال ۱۹۷۰ بود. با خداحافظی گارینشا برزیلی‌ها که نگران یافتن جایگزین مناسبی برای او بودند به یکباره جرزینهوی جوان را کشف کردند که در جام‌جهانی ۱۹۶۶ افتخار دوبار بازی در کنار گارینشا را داشت. بعد از ناکامی برزیل در جام جهانی 1966 انگلیس، در جام جهانی 1970 دوران موفقیت برزیل و جرزینهو آغاز شد. این مهاجم با حرکاتی غیرقابل پیش بینی و با قدرت دریبل زنی غیرقابل مهار و با مهارت یکسان در دریبل با هر دو پا جام جهانی 1970 مکزیک را با زدن دو گل به چکسلواکی آغاز کرد و به دنبال آن بازدن یک گل در هر بازی مقابل انگلیس، رومانی، پرو، اروگوئه و در فینال مقابل ایتالیا ، برزیل را به قهرمانی رساند. بنابراین او بازدن گل در هر مسابقه از این حیث رکوردداری بی‌رقیب ماند. جرزینهو در جام 1974 آلمان نتوانست مانند جام قبل پرفروغ باشد و تنها دو گل به ثمر رساند او در سوم مارس 1982 در ریودوژانیرو بعد از بازی مقابل چکسلواکی با فوتبال ملی خداحافظی کرد. او با ۸۰ بازی ملی تنها ۱۸ گل برای برزیل به ثمر رسانده که زدن ۹ گل در جام‌های جهانی نشان از عملکرد فوق‌العاده او در این رقابت‌ها دارد.

 

 

 

مهاجم ناراضی برزیلی‌ها اگر می‌توانست با مربی‌های تیم ملی این کشور کنار بیاید شاید افتخارات بیشتری را در کارنامه خود می‌دید. اما برای نوابغ حتی یک فرصت هم کافی است تا به چیزی که استحقاقش را دارند برسند. روماریو یکی از آن نوابغ بود که با ساق پاهایش همه را جادو می‌کرد. او علی‌رغم اینکه تا سال ۲۰۰۹ در میادین فوتبال مدافعان را دریبل می زد اما تنها شانس حضور در دو جام‌جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ را داشت. در اولی که جز ترکیب اصلی نبود اما وقتی در جام‌جهانی آمریکا زاگالو به او اعتماد کرد چهارمین قهرمانی جهان را برای برزیلی‌ها به ارمغان آورد. بعدها اختلافات شدید او با سرمربی‌ها روسای فدراسیون و حتی پله موجب شد که علی رغم آمادگی فوق‌العاده هیچ‌گاه شانس حضور در ترکیب تیم ملی برزیل را نیابد و با همان مدال جام ۹۴ از دنیای فوتبال خداحافظی کند. او همچنین بت به ثمر رساندن ۱۰۰۰ گلی یکی از بازیکنانی است که به رکورد پله دست یافته است. او در سال ۱۹۹۴ به عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شد و بعد از خداحافظی از فوتبال به دنیا سیاست روی آورد. وی در سال ۲۰۱۰ با بیش از ۱۵۰ هزار رای به عنوان نماینده حزب سوسیالیست برزیل برگزیده شد.

 

 

 

جاست فونتین یکی از دست نیافتنی‌ترین آمار همه دوران جام‌جهانی را به نام خود سند زده است. ۱۳ گل در یک دوره جام‌جهان که حالا حالا‌ها بعید است کسی بتواند به آن دست یابد. مهاجم کوچک اندام و سرعتی فرانسه از پدر و مادری فرانسوی در مراکش به دنیا آمد تا همچنان بزرگترین افتخارات تاریخ فوتبال فرانسه به نام مهاجران سند بخورد. فرانسوی‌ها الته چنپان نتوانستند از حضور چنین مهاجم قدرتمندی استفاده کنند و او تنها ۲۱ بازی برای تیم ملی فرانسه انجام داد اما در همین ۲۱ بازی ۳۰ گل به‌ثمر رسانده تا کیفیت بازی خود را به رخ بکشد. حضور او در تیم ملی هم حاصل یک اتفاق بود و در آستانه جام‌جهانی ۱۹۵۸ فرانسوی‌ها رنه بليارد را به دلیل مصدومیت از دست دادند تا فونتین به تم ملی دعوت شود. .فونتين در بازي هاي آن سال که در سوئد برگزار مي شد به رکورد 13 گل زده دست يافت ، که هنوز اين رکورد توسط کسي شکسته نشده است .فرانسه در بازي هاي آن سال به مقام سوم دست يافت.

پائولو روسی یکی از مهاجمان فراموش نشدنی تاریخ فوتبال ایتالیاست. از آن دست مهاجمانی که آتزوری‌ها سال‌ها در انتظار ظهور جانشین‌اش بودند. ستاره اقبال روسی کوچک وظریف اندام با گل‌های زیادی که در جام جهانی ۱۹۷۸آرژانتین به ثمر رساند، طلوع کرد. بازیکن ۲۱ ساله آن زمان که پیراهن شماره ۲۱ تیم ملی را بر تن داشت، در اولین بازی مرحله گروهی این جام، در مقابل فرانسه گل تساوی تمیش را وارد دروازه تیم حریف کرد. ایتالیا در آن جام چهارم شد. حدفاصل جام‌جهانی ۷۸ تا ۸۲ زندگی فوتبالی روسی درگیر حواشی شد و او به جرم تبانی در تغییر نتایج فوتبال مذتی محروم بود اما سرانجام در آستانه جام‌جهانی اسپانیا محرومیت او بخشیده شد و توانست با تیم ملی راهی جام‌جهانی شود. اما حضور او در جام‌جهانی دو روی متفاوت داشت. ایتالیا بازی‌ها را بسیار بد آغاز کرد و در آغاز کار به سه تساوی دست یافت. روسی در هیچ‌کدام از بازی‌ها نتوانست گل بزند و انتقادات مطبوعات ایتالیا را به‌همراه داشت. روزنامه های ایتالیایی آن زمان به‌خاطر رفتارهای غیر اخلاقی روسی و آنتونیو کاربنی تیم ملی این کشور را تحریم کردند. اما نقطه متفاوت کار ایتالیا و روسی بعد از سه بازی ابتدایی بود. نمایش درخشان وی در دیدار دوم مرحله دوم نهایی رقابت‌ها در مقابل برزیل، شانس بزرگ قهرمانی جام، آغاز شد. روسی هر سه گل تیمش را که منجر به پیروزی ۳ بر ۲ بر برزیل شد، وارد دروازه این تیم کرد. سپس ایتالیا لهستان را هم در نیمه نهایی با دو گل روسی شکست داد. جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، دیدار تیم‌های ایتالیا و برزیل در فینال این مسابقات در برابر آلمان غربی، روسی اولین گل ایتالیا را زد. در پایان، ایتالیا با نتیجه ۳ بر ۱ پیروز شد و سومین قهرمانی جهان را به دست آورد و پائولو روسی هم با زدن ۶ گل، آقای گل جام و بهترین بازیکن جام جهانی اسپانیا لقب گرفت. به علاوه وی در همان سال، عنوان بهترین فوتبالیست اروپا و جهان را هم از آن خودش کرد.

 

دروازه‌بان طلایی ایتالیا سرانجام در آخرین دوران حضورش در تیم ملی رستگار شد و کاپ قهرمانی جهان را بالای سر برد. او در چهار جام‌جهانی بازی کرد و عضوی از تیم قهرمان سال ۱۹۸۲ بود که توانست سومین قهرمانی را برای آتزوری‌ها به ارمغان بیاورد. در کشوری که به داشتن دروازه‌بان‌های تسخیر نشدنی معروف است زوف یکی از آنهایی بود به معنی واقعی کلمه خیال مدافعان را از درون دروازه راحت می‌کرد. او برای تیم مل ایتالیا ۱۱۲ بازی انجام داد و علاوه بر قهرمانی جهان قهرمانی اروپا در سال ۱۹۶۸ را هم کسب کرد. او بعدها به عنوان مربی به تیم ملی ایتالیا بازگشت اما نتوانست این تم را در جام‌جهانی هدات کند و به کارش در این تیم بعد از یورو ۲۰۰۰ پایان داد.

 

 

کاپیتان تیم قهرمان جهان در سال ۱۹۶۶ همن هم موجب شد تا مجسمه‌اش را مقابل ورزشگاه معروف ویمبلی بسازند. او سال‌ها خط دفاعی تیم ملی انگلستان را رهبری کرد با انجام ۱۰۸ بازی ملی در سال ۱۹۷۳ از بازی‌های ملی خداحافظی کرد. در جام‌جهانی ۱۹۷۰ مکزیک وقتی هواپیمای تیم ملی انگلستان در کلمبیا توقف کرد اتفاق جالبی برای بابی مور افتاد و او از سوی مقامات کلمبیایی به سرقت یک گردنبند متهم شد و البته سرانجام از این اتهام رهایی یافت. انگلیس با شكست از آلمان از جام حذف شد ولی مور در میان بهترینهای تیم و جام قرار گرفت. از بابی مور به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال یاد می‌شود و پله او را بهترین مدافعی می‌داند که در برابرش بازی کرده است.