ارتباط انقلاب‌ها با نقاشی دیواری
در ایران و مکزیک انقلاب رخ داد و یکی از تأثیرات این دو انقلاب به‌وجود آمدن نقاشی دیواری انقلابی بود.
در ایران و مکزیک انقلاب رخ داد و یکی از تأثیرات این دو انقلاب به‌وجود آمدن نقاشی دیواری انقلابی بود.
به گزارش ایسنا، نشست بررسی مقایسه‌ی تصویرگری انقلابی مکزیک و ایران با موضوع «انعکاس اسطوره‌ها، زنان و قهرمانان» با حضور و سخنرانی مجید ملانوروزی - مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی و سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر تهران -، «اولیسس کانچولاگوتییرز» - سفیر مکزیک در ایران - و مقامات فرهنگی و هنرمندان ایرانی در سالن اجتماعات موزه‌ی هنرهای معاصر برگزار شد.
در این برنامه، ملانوروزی درباره‌ی مکتب نقاشی مکزیک، گفت: نقاشی مکزیک در فرهنگ و هنر بسیاری از کشورها مانند ایران موثر بوده است. هر انقلابی پیامدهایی دارد که در شکل تجسمی آن، این هنر در نقاشی‌های دیواری بروز و ظهور می‌یابد.
سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر تهران در ادامه اظهار کرد: ما در آستانه‌ی 100 سالگی انقلاب مکزیک هستیم، انقلابی که جنبه‌های تصویری و بصری آن را در همه‌ی جهان با کتاب‌های بسیاری که درباره‌ی بزرگ‌ترین نقاشان دیواری مکزیک نانند سیکیروس، بروسکو وریورا دیده‌ایم. این هنرمندان تأثیرات بسیاری در فرهنگ بصری جهان گذاشتند و مکتبی را به‌وجود آورده‌اند که امروز آن را به‌عنوان مکتب نقاشی مکزیک می‌شناسیم.
مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی و سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر بیان کرد: این اتفاق در زمان شروع انقلاب اسلامی نیز در ایران به‌وقوع پیوست و بسیاری از هنرمندان که آن‌ها هم یک نگاه خاص به نقاشی و همچنین فضای مدرن را تجربه کرده بودند، نوعی نقاشی را در دیوارها ایجاد کردند که این نوع نقاشی می‌تواند رنج‌ها، آلام، امیدها و آرزوهای یک ملت را نشان دهد. حتی می‌توان گفت، در آن زمان فضای هنری از گالری‌ها خارج شد. در آن زمان، ما روایت‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای را در آثار نقاشان بزرگی مانند هانیبال الخاص، ایرج اسکندری، بهمن بروجنی، ایرج زند، منوچهر صفرزاده و نقاشانی که نقاشی دیواری را در ایران رواج دادند، دیده‌ایم. می‌توان گفت، ما بهترین آثار نقاشی دیواری را متأسفانه از دست داده‌ایم.
در ادامه‌ی این مراسم، سفیر مکزیک در ایران گفت: به‌ندرت پیش می‌آید تا در مکانی واحد، نام آدم‌هایی مانند «دیوید آلفارو سیکیروس»، «خوسه کلمنت اروسکو»، «جوسف کامپبل»، «دومیسیل» و «کارل گوستاو یانگ» را بشنویم. از آن عجیب‌تر این است که آن‌ها را با آثار هنری هنرمندانی مانند ایرج اسکندری، اصغر کفشچیان‌مقدم و کاظم چلیپا مرتبط کنیم.
او افزود: دیوارنگاری، اسطوره‌شناسی و روانکاوی ابزار قدرتمندی برای درک بار اجتماعی نهفته در پس تجارب فرهنگی و شناسایی نقاط تلاقی دو ملت است.
حبیب‌الله درخشانی، از هنرمندان و سخنرانان دیگر این نشست درباره‌ی جنبش دیوارنگاری گفت: جنبش دیوارنگاری نه‌تنها جنبشی ملی، بلکه بین‌المللی و جهانی تلقی می‌شود. سه هنرمند بزرگ اروسکو، سیکیروس وریورا راهگشا دیوارنگاران سایر کشورها شدند. ترکیب‌های پیچیده سیکیروس، بیان مدرن و همه‌جانبه ریورا، با خصلت ملی و جهانی و با انسجام کلاسیک و کارهای اروسکو با بیان اسطوره‌ای و سمبلیک، افق‌های نوینی را برای نقاشان دیگر فراهم کرده‌اند و میراث گران‌بهایی را برای ما به یادگار گذاشته‌اند.
به گزارش ایسنا، نشست بررسی مقایسه‌ی تصویرگری انقلابی مکزیک و ایران با موضوع «انعکاس اسطوره‌ها، زنان و قهرمانان» با حضور و سخنرانی مجید ملانوروزی - مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی و سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر تهران -، «اولیسس کانچولاگوتییرز» - سفیر مکزیک در ایران - و مقامات فرهنگی و هنرمندان ایرانی در سالن اجتماعات موزه‌ی هنرهای معاصر برگزار شد.
در این برنامه، ملانوروزی درباره‌ی مکتب نقاشی مکزیک، گفت: نقاشی مکزیک در فرهنگ و هنر بسیاری از کشورها مانند ایران موثر بوده است. هر انقلابی پیامدهایی دارد که در شکل تجسمی آن، این هنر در نقاشی‌های دیواری بروز و ظهور می‌یابد.
سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر تهران در ادامه اظهار کرد: ما در آستانه‌ی 100 سالگی انقلاب مکزیک هستیم، انقلابی که جنبه‌های تصویری و بصری آن را در همه‌ی جهان با کتاب‌های بسیاری که درباره‌ی بزرگ‌ترین نقاشان دیواری مکزیک نانند سیکیروس، بروسکو وریورا دیده‌ایم. این هنرمندان تأثیرات بسیاری در فرهنگ بصری جهان گذاشتند و مکتبی را به‌وجود آورده‌اند که امروز آن را به‌عنوان مکتب نقاشی مکزیک می‌شناسیم.
مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی و سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر بیان کرد: این اتفاق در زمان شروع انقلاب اسلامی نیز در ایران به‌وقوع پیوست و بسیاری از هنرمندان که آن‌ها هم یک نگاه خاص به نقاشی و همچنین فضای مدرن را تجربه کرده بودند، نوعی نقاشی را در دیوارها ایجاد کردند که این نوع نقاشی می‌تواند رنج‌ها، آلام، امیدها و آرزوهای یک ملت را نشان دهد. حتی می‌توان گفت، در آن زمان فضای هنری از گالری‌ها خارج شد. در آن زمان، ما روایت‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای را در آثار نقاشان بزرگی مانند هانیبال الخاص، ایرج اسکندری، بهمن بروجنی، ایرج زند، منوچهر صفرزاده و نقاشانی که نقاشی دیواری را در ایران رواج دادند، دیده‌ایم. می‌توان گفت، ما بهترین آثار نقاشی دیواری را متأسفانه از دست داده‌ایم.
در ادامه‌ی این مراسم، سفیر مکزیک در ایران گفت: به‌ندرت پیش می‌آید تا در مکانی واحد، نام آدم‌هایی مانند «دیوید آلفارو سیکیروس»، «خوسه کلمنت اروسکو»، «جوسف کامپبل»، «دومیسیل» و «کارل گوستاو یانگ» را بشنویم. از آن عجیب‌تر این است که آن‌ها را با آثار هنری هنرمندانی مانند ایرج اسکندری، اصغر کفشچیان‌مقدم و کاظم چلیپا مرتبط کنیم.
او افزود: دیوارنگاری، اسطوره‌شناسی و روانکاوی ابزار قدرتمندی برای درک بار اجتماعی نهفته در پس تجارب فرهنگی و شناسایی نقاط تلاقی دو ملت است.
حبیب‌الله درخشانی، از هنرمندان و سخنرانان دیگر این نشست درباره‌ی جنبش دیوارنگاری گفت: جنبش دیوارنگاری نه‌تنها جنبشی ملی، بلکه بین‌المللی و جهانی تلقی می‌شود. سه هنرمند بزرگ اروسکو، سیکیروس وریورا راهگشا دیوارنگاران سایر کشورها شدند. ترکیب‌های پیچیده سیکیروس، بیان مدرن و همه‌جانبه ریورا، با خصلت ملی و جهانی و با انسجام کلاسیک و کارهای اروسکو با بیان اسطوره‌ای و سمبلیک، افق‌های نوینی را برای نقاشان دیگر فراهم کرده‌اند و میراث گران‌بهایی را برای ما به یادگار گذاشته‌اند.
