در مسیر تلاشهای هشت دهه اخیر، محققان هندی در یک دستاورد پزشکی مهم موفق به تولید قرص انسولین برای بیماران دیابتی شدند.
به گزارش ایسنا، از کشف انسولین برای درمان دیابت حدود یک قرن میگذرد و بیماران هر روز مجبور به انجام تزریق برای تنظیم قند خون خود هستند.
اما دستاورد محققان هندی در تولید قرص انسولین میتواند هزاران بیمار از جمله کودکان و افراد مسن را از درد ناشی از تزریق روزانه انسولین نجات دهد.
محققان طی چند دهه اخیر بدنبال یافتن روشی برای تنظیم قند خون بیماران با استفاده از قرص به جای نیاز به تزریق روزانه بودند، اما آنزیمهای گوارشی بدن که برای تجزیه مواد غذایی مفید هستند، انسولین را قبل از عملکرد درست تجزیه میکنند؛ همچنین انسولین براحتی از طریق روده توسط جریان خون جذب نمیشود.
برای غلبه بر این مشکل، محققان موسسه ملی آموزش و تحقیقات دارویی هند با ترکیب دو روش، از انسولین در برابر آنزیمهای گوارشی حفاظت کرده و امکان جذب سریع توسط جریان خون را فراهم کردند.
انسولین در کیسههای کوچک ساخته شده از چربیها یا چربی موسوم به لیپوزوم (liposome) قرار داده شدند؛ سپس لیپوزومها در لایههایی از مولکولهای محافظ به نام پلی الکترولیتها (polyelectolyte) پیچیده میشوند.
برای کمک به این لیرزومها (layersomes) برای جذب بهتر توسط جریان خون، فولیک اسید افزوده میشود که به حمل و نقل بهتر لیپوزمها از دیواره روده به جریان خون کمک میکند.
آزمایش این دارو بر روی موشها مثبت گزارش شده است.
نتایج این دستاورد در مجله انجمن شیمی آمریکا (American Chemical Society) منتشر شده است.
این تیتر علمی نیست الان حداقل 10 ساله که مقالاتی از این دست که توی مطالعات حیوانی جواب داده داره منتشر میشه ولی بین این مطالعات تا بالین بیمار یک راه خیلی خیلی طولانی هست
همانطور که دوستمان فرمودند از نظر تئوریک خوب کار مهمی است ولی پس از انجام مطالعات بالینی (حداقل 4 فاز) نتیجه کار و تاثیرگذاری این شکل دارویی روشن می شود. البته Niosomal Drug Delivery و لود کردن دارو در آن ساختار بویژه داروی پروتئینی کار ساده های نیست