بحران سرویس های بهداشتی در ایران

نکته مهم خطاب به مسئولان کنوني سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و وزارت راه و شهرسازي اين است که اگر قبلي‌ها نساختند، شما که با شعار تدبير و اميد بر سر کار آمده ايد بسازيد و الا توصيه‌هايي مانند همراه داشتن قرص ضد ادرار از هر کسي بر مي‌آيد.

به گزارش عصرايران،اخيراً قائم مقام سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري با اشاره به کمبود سرويس بهداشتي عمومي در ايران گفته است که وضعيت به گونه اي است که راهنمايان تور به توريست‌هاي خارجي توصيه مي‌کنند در سفر به ايران قرص ضد ادرار همراه داشته باشند تا به مشکل برنخورند!هر چند که اين سخن، عجيب به نظر مي‌رسد ولي از عمق”فاجعه” خبر مي‌دهد.(با علم به معناي فاجعه، اين لغت را به کار برديم.)

کساني که ولو هر از گاهي راهي سفر مي‌شوند، قطعا با مشکل کمبود سرويس‌هاي بهداشتي در طول جاده‌هاي کشور، مواجه شده اند. اين مشکل به ويژه به هنگام سفر خانوادگي، گردشگران را بيشتر مي‌آزارد و بسياري از هموطنان به خاطر دارند که گاه ده‌ها و صدها کيلومتر رانندگي کرده اند تا به يک سرويس بهداشتي برسند و....

اما ماجرا به اينجا ختم نمي‌شود. در جاده‌هاي ايران نه تنها سرويس بهداشتي به اندازه کافي وجود ندارد، بلکه همين اندک بضاعت موجود نيز چنان وضعيت آشفته، غيربهداشتي و شرم آوري دارد که بسياري ترجيح مي‌دهند در عين نيازمندي به سرويس‌هاي بهداشتي، از اين سرويس‌هاي غيربهداشتي استفاده نکنند.

متاسفانه برخي رسانه‌ها و مسئولان، با اين تصور باطل که پرداختن به موضوع سرويس‌هاي بهداشتي دون شأن آنهاست، بدين مهم نمي‌پردازند و اين در حالي است که در دنيا، نه تنها اين موضوع بسيار مهم و حياتي قلمداد مي‌شود، بلکه حتي روز جهاني w.c نيز وجود دارد (که در ايران از آن يادي نمي‌شود) و همايش‌هاي علمي، صنعتي و تجاري زيادي سالانه درباره آخرين فناوري‌هاي مرتبط با سرويس‌هاي بهداشتي در سطوح عالي برگزار مي‌شود.

البته وضعيت درون شهرها هم چندان بهتر نيست و کمبود سرويس بهداشتي، مردم را مي‌آزارد.
اگر مي‌شد تعداد افرادي که در شبانه روز در جاده‌هاي کشور به سرويس بهداشتي نياز پيدا مي‌کنند ولي آن را نمي‌يابند را دانست و آسيب وارده بر کليه و سيستم گوارش آنان بر فرد فرد آنان را برآورد و بر تعدادشان ضرب کرد، آن وقت مي‌شد عمق فاجعه را دريافت ولي در اصل اين معضل ملي ترديدي نيست.

در 25 اسفند 1386، اسفنديار رحيم مشايي، رئيس وقت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، وعده داد: در هر 25 کيلومتر از راه‌هاي کشور يک دستشويي مي‌سازيم.

اي کاش مشايي در طول حضورش در قوه مجريه، به همين يک وعده اش عمل مي‌کرد تا نه نيازي به توصيه براي گردشگران خارجي براي داشتن قرص ضد ادرار باشد و نه خود مردم ايران، که 12 ماه سال در اين کشور زندگي مي‌کنند اين قدر براي يک عمل ساده فيزيولوژيک معذب باشند.البته نکته مهم خطاب به مسئولان کنوني سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و وزارت راه و شهرسازي اين است که اگر قبلي‌ها نساختند، شما که با شعار تدبير و اميد بر سر کار آمده ايد بسازيد و الا توصيه‌هايي مانند همراه داشتن قرص ضد ادرار از هر کسي بر مي‌آيد.