باراک اوباما تنها پس از گذشت چند روز از انتخاب دوبارهاش به عنوان رئیسجمهور ایالات متحده، این بار به بهانههای حقوق بشری، اقدام به وضع تحریمهای جدید علیه ایران کرده است، حال آن که پیش از انتخابات ریاستجمهوری در این کشور، حرف و حدیثهای بسیاری درباره مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا در رسانهها مطرح بود و بسیاری گمان میکردند، باراک اوباما در صورت پیروزی در انتخابات، رویکردی جدید در قبال ایران در پیش خواهد گرفت.
به گزارش «تابناک»، دیروز ایالات متحده آمریکا اقدام به وضع تحریمهای جدید علیه هفده شخص و نهاد ایرانی کرده است که این تحریمها بر پایه این ادعا وضع شدهاند که این افراد و نهادها، مسئول نقض حقوق بشر در ایران هستند.
بنا بر این گزارش، دیوید کوهن، معاون امور اطلاعات مالی و تروریسم در کاخ سفید گفته است: تحریمهای جدید، نشان دهنده تصمیم ما برای متوقف کردن حکومت ایران در جلوگیری از آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات آزاد است.
این تحریمهای جدید پنج نهاد و چهار مقام دولتی را در بر میگیرد، که وزرای ارتباطات و فرهنگ و ارشاد در میان آنها هستند. در همین حال در بخش دوم کابینه، اوباما گزارشی را به کنگره تحویل داده که مجموعه استراتژیها و اقداماتی را در راستای ترویج آزادی اینترنت در ایران در بر دارد.
دیوید کوهن دیروز و در پی توضیحاتی درباره اقدامات تحریمی جدید، اشارهای به تحریمهای سابق نیز کرده و با تأکید گفته است: تا هنگامی که ایران به کارهای خود در راستای حمایت و ترویج تروریسم در جهان ادامه دهد، به این اقدامات سرکوب کننده خود ادامه میدهیم.
لحن بیان دیوید کوهن و ادعاهای حقوق بشری آمریکا از یک سو و وضع تحریمهای جدید آمریکا علیه ایران، تنها چند روز پس از انتخاب دوباره باراک اوباما به ریاست جمهوری از سوی دیگر.
شاید بتوان گفت، این کار آمریکا دربردارنده یک پیام مهم برای ایران است و آن اینکه ایالات متحده و دمکراتهای کاخ سفید، همچنان به رویه پیشین خود در قبال ایران پایبند هستند. اما در پس این پیام چه نکاتی نهفته است؟
نخستین سناریو برای تفسیر این کار کاخ سفید، میتواند
این باشد که اوباما و دولتش در ایالات متحده، پیامی روشن و شفاف به
اسرائیل
فرستادهاند، مبنی بر اینکه، آمریکا، همچنان از اقدامات تنبیهی بیش از
اقدامات نظامی حمایت میکند. حرکت اوباما چندی پس از انتخابات، هنگامی معنا پیدا میکند
که به یاد آوریم مقامات اسرائیلی پیش از انتخابات ریاست جمهوری، همواره منتظر
بودند تا مجوز اقدام نظامی علیه ایران را بگیرند.
دومین سناریو را میتوان بر پایه مباحثی طرح کرد
که پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا درباره مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا
مطرح بود. این سلسله مطالب از هنگامی آغاز شد که نیویورک تایمز در مطلبی به این
ادعا پرداخت که ایران و آمریکا در صدد برگزاری مذاکرات دوجانبه برای حل و فصل
مسائل بین خود هستند.
هرچند در همان زما،ن مقامات آمریکایی و ایرانی
این ادعا را تکذیب کردند، به مدت چند هفته و تا پیش از انتخابات آمریکا،
همواره رسانههای غربی و اسرائیلی پیرامون مذاکرات دوجانبه آمریکا و ایران مطالبی
درج مینمودند. این امر فضای افکار عمومی در ایالات متحده را تا اندازه بسیاری به سود اوباما تغییر داد و نمود آن را در آخرین مناظره انتخاباتی اوباما و رامنی که
بیشتر پیرامون سیاست خارجی بود دیدیم.
اکنون و پس از انتخابات آمریکا، باراک اوباما و دولتش اقدام به وضع تحریم جدید علیه ایران کردهاند تا به نظر دو نکته مهم را القا کنند: نخست این که آمریکا و اوباما به روش خاص دمکراتها در قبال ایران ادامه خواهد داد و دوم آن که هر گونه مذاکره با ایران وابسته به تن دادن ایران به خواستهای آمریکاست. موضوع حقوق بشری تحریمهای جدید نیز حاکی از آن است که آمریکا و اوباما دایره مسائل مربوط به ایران را گسترده تعریف میکنند تا حد نهایی خواستهای خود از ایران را نشان دهند.
اما سناریوی سوم: این کار اوباما بلافاصله پس از انتخاب دوبارهاش، شاید به عنوان پیامی به هم پیمانان اروپایی آمریکا باشد که پس از مطرح شدن مذاکرات دوجانبه با ایران، تا اندازهای اعتماد خود را به سیاستهای آمریکا از دست دادند. وضع این تحریمها شاید به این معناست که اوباما و آمریکا همچنان درباره رویکرد فشار و امتیاز در قبال ایران مصر هستند و در کنار متحدان اروپایی، ادامه فشار بر ایران را ضروری میدانند.
اما و به هر حال، هر نیتی که در پشت سر این تحریمها در قبال ایران بوده باشد، معنی اولیه آن برای ایران، تنها یک چیز است، و آن این که به هیچ عنوان قرار نیست سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران تغییری داشته باشد. بسیاری از کارشناسان داخلی بر این امر تأکید کردهاند که تحریمها همچنان ادامه خواهد داشت و حتی برخی هشت تا ده سال را برای ادامه تحریمها مطرح کردهاند.
این کار اوباما بیش از هر چیز تأکیدی بر این امر است که تصور تغییر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران، تصوری باطل است و هرچند رویه دمکراتها و جمهوری خواهان در پیاده سازی این رویکرد متفاوت است، سرانجام سیاست خارجی آمریکا یک بسته تعریف شده را شامل میشود.