درباره اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور:
مجلس فقط برای دوره احمدی نژاد قانون مینویسد!
مشکل اصلی برخی از نمایندگان، تنها در کوتاهی و کم توجهی نیست. مشکل اصلی این است که بیشتر نمایندگان درک درستی از قانون و قانوننویسی ندارند. اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور را ببینید، درخواهید یافت که چرا میگوییم برخی از نمایندگان حتی قانون نویسی را بلد نیستند.
دوست داشته باشید یا نه، رفتار مجلس به کودک شطرنجبازی میماند که تنها ظرفیت تحلیل یک حرکت را دارد و هیچ تصوری از حرکات بعدی ندارد. توهم فواید آنی یک حرکت، مجلس را به کجراهه نبرده است؟
گروهی از نمایندگان مجلس بحق به دنبال اصلاح آییننامه مجلس برای بهتر و مفیدتر شدن سؤال از رئیسجمهور هستند؛ اما چگونه؟
به گزارش «تابناک»، مجلس شورای اسلامی در چهارشنبه آخر سال 90، نخستین مهره خود را در صفحه شطرنج سؤال از رئیسجمهور حرکت داد. اما آنچه در مقابل از سوی احمدینژاد انجام شد، با تعابیری همچون «به توپ بسته شدن مجلس»، «به شوخی گرفتن مجلس» و یا «تحقیر مجلس» مورد اشاره قرار گرفت.
این شد که پس از نوروز، مجلس با دستپاچگی و بدون تحلیل و بررسی محتوای آن جلسه و درک واقعیت مشکلات شکل کنونی سؤال به دنبال اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور رفت.
هدف این نوشته آن نیست که آن جلسه را توصیف کند، بلکه تلاش آن است که در حد توان خود به چرایی ناکارآمدی مجلس کنونی و مقررات موجود در روند سؤال از رئیسجمهور بپردازد.
این حقیقت انکارناشدنی است که تسلط بر مقررات شکلی و آییننامههای اجرایی نقش مهمی در کارایی فرد در محیط سیاسی و یا حقوقی دارد. به همین سبب است که هر کسی برای موفقیت در چنین محیطهایی به آموزش و تجربه نیاز دارد و این گمشده مهم مجلس کنونی است.
کارهایی چون وکالت، شرکت در مجامع چندجانبه و یا کار حزبی میتواند به نمایندگان در به دست آوردن دانش و تجربه مربوط به آییننامه و مقررات شکلی کمک کند؛ تجربههایی که در کمتر نماینده مجلسی دیده میشود. اگر در این مسأله شک دارید از نمایندگان مجلس بخواهید چند مثال از آییننامههایی که تاکنون با آن برخورد را داشتهاند نام ببرند. بعید نیست بسیاری از نمایندگان مجلس، نخستین بار در صحن مجلس به مفهوم آییننامه برخورد کرده باشند.
هم متن آییننامه قبلی و هم متن (مواد) جدید پیشنهادی که کلیات آن امروز در مجلس تصویب شد، نشان میدهد که مجلس درک روشنی از چرایی سؤال از رئیسجمهور ندارد. این مسأله در قالب چند نکته، توضیح داده میشود.
1 ـ آیا یک فلسفه مهم سؤال از رئیسجمهور این نیست که با واکنش بموقع، جلوی اشتباهات و یا کجرویهای گرفته شود؟ زمان مناسب در مورد پرسش مربوط به عزل آقای متکی کی بود؟
2ـ آیا هر یک از سؤالاتی که مجلس این قدر اهمیت نداشتند که در یک جلسه مورد بررسی قرار گیرند، سؤال از رئیسجمهور نباید به چنان تابویی تبدیل شود که ده سؤال انباشته شوند تا در یک جلسه مطرح شوند. هر سؤال باید بموقع و با فراغ بال مورد بررسی قرار گیرد.
متن جدید و سخن گفتن درباره پنج سؤال در یک جلسه، باز هم نشان میدهد که مجلس بهرغم این که مدعی است به دنبال تحقق یکی از ظرفیتهای قانون اساسی است اما فلسفه سوال را به خوبی درک نکرده است. طرح یک سؤال در یک جلسه و در زمان مناسب به مراتب معقولتر است.
3 ـ مجلس اگر با جوالدوز (به حق یا ناحق) به جان دولت میافتد، باید یک سوزن هم شده به خودش بزند. آنچه شوخیهای گزنده احمدینژاد نامیده شد، رگههایی از حقیقت هم در خود داشتند.
الف) آیا مجلس پیگیری کرد که در موضوع تسهیلات ارزی مترو، چه کسی در یکی از کمیسیونهای مجمع تشخیص مصلحت نظام گفته است، ما به دنبال تصویب قانونی هستیم که دولت نتواند آن را اجرا کند؟
ب) آیا مجلس نباید به دنبال راهکاری برای نظارت بر سازمانهای فرهنگی باشد که تحت نظارت دولت هم نیستند؟
پ) آیا نباید به دنبال تعریف مشخص از وظایف و اختیارات رئیسجمهوری بود؟ چرا عقلای سیاست در ایران، درباره چالش همیشگی رؤسای جمهور درباره حدود اختیارات و وظایف خود تجاهل میکنند و آن را خاص دولت احمدینژاد میدانند؟
ت) آیا مجلس نباید در پی راهکاری برای بالا بردن ضریب اجرای بودجههای سالانه و برنامههای پنج ساله کشور باشد؟ آیا مجلس از خود نپرسید چرا رئیسجمهور به راحتی از تخصیص تنها نزدیک 25درصد بودجه فرهنگی سخن میگوید؟
ث) از زمان دولت آقای خاتمی تاکنون، سه مثال از تصویب قانون برای تشکیل وزارتخانههای جدید وجود دارد.
تشکیل وزارت جهاد کشاورزی با لایحه دولت خاتمی
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/93469
تشکیل وزارتخانههای (صنعت، معدن و تجارت) و (کار، رفاه و تأمین اجتماعی) با لایحه دولت دهم
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/792771
تشکیل وزارت ورزش و جوانان با طرح مجلس هشتم
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/790009
با مقایسه مختصر متن قوانین فوق، انصاف خواهید داد که در حواشی تشکیل وزارت ورزش مقصر اصلی مجلس است که با ضعف فاحش در قانوننویسی، کشور را به حاشیه برد. مجلس با طرحی کاملا ناقص، فرمان تشکیل وزارتخانهای را میدهد، بدون این که پیامدهای آن را سنجیده باشد. آیا مجلس نباید به دنبال راهکاری برای پیشگیری از تکرار ضعف خود باشد.
4 ـ در طرح جدید اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور پیشبینی شده است که در صورت درخواست دو سوم نمایندگان مجلس، سوال به قوه قضائیه ارجاع شود تا سرانجام در شرایط تعیین شده به استیضاح رئیسجمهور بینجامد. این مسأله چند ضعف شدید دارد که مجلس هیچ توجهی به آن نکرده است.
فرض کنید رئیسجمهوری با پشتیبانی و یا بیتفاوتی 35 درصد از نمایندگان مجلس، هر چه خواست بر سر کشور بیاورد. نوشتن قانون به صورت پیشنهادی به راحتی حق ملت و مجلس برای سؤال از رئیسجمهور را ابتر نخواهد کرد؟
فرض دوم این است که مجلس برای ارجاع مسألهای به قوه قضائیه به توافق برسد. آنگاه قوه قضائیه چه باید بکند؟ فرض کنید مجلس سوال مربوط به عزل آقای متکی را به قوه قضائیه میفرستاد، قوه قضائیه چه واکنشی باید نشان دهد؟
و بر فرض که قوه قضائیه دارای چهارچوبی برای رسیدگی به این مسأله باشد؛ آیا ذات ارجاع مسأله به قوه قضائیه، خدشهای بر اصل تفکیک قوا نیست؟ چرا مجلس اصرار دارد حقوق ملت را به قوه قضائیه واگذار کند؟
صورت دیگر مسأله این است که قوه قضائیه، پس از ارجاع مسأله به آن، به سود یکی از طرفین رأی دهد، در این صورت سخن گفتن از پنج و یا شش سؤال برای استیضاح رئیسجمهور چه وجهی دارد؟
5 ـ فراتر از اینها، فرض کنید مجلس روالی را طراحی کرد که از حق سؤال که قرار است تابو نباشد به استیضاح برسد، آیا این امر نشانه قدرت مجلس است؟ به صراحت میشود پاسخ داد خیر، زیرا در این صورت یا سؤال از رئیسجمهور به تابو تبدیل خواهد شد و یا این که هر سال یک بار شاهد استیضاح رؤسای جمهور خواهیم بود.
مجلس باید درک کند که سؤال باید برای اصلاح سریع و منطقی اشکالات باشد. فرضیهها و ذهنیتهای غیر از این به کشور آسیب خواهد زد.
6 ـ نوشتن قانون به صورت روزمره و بدون دقت و البته تجربه کافی، به کشور آسیب خواهد زد. نه آقای احمدینژاد برای همیشه رئیسجمهور خواهد ماند و نه از عمر مجلس فعلی بیش از شش هفته باقی مانده است. به جای اصرار بر اصلاحیهای که گوشهای از مشکلات آن در این نوشته مورد اشاره قرار گرفت، مجلس باید به دنبال اصلاحیهای مؤثر و خردمندانه باشد.
گروهی از نمایندگان مجلس بحق به دنبال اصلاح آییننامه مجلس برای بهتر و مفیدتر شدن سؤال از رئیسجمهور هستند؛ اما چگونه؟
به گزارش «تابناک»، مجلس شورای اسلامی در چهارشنبه آخر سال 90، نخستین مهره خود را در صفحه شطرنج سؤال از رئیسجمهور حرکت داد. اما آنچه در مقابل از سوی احمدینژاد انجام شد، با تعابیری همچون «به توپ بسته شدن مجلس»، «به شوخی گرفتن مجلس» و یا «تحقیر مجلس» مورد اشاره قرار گرفت.
این شد که پس از نوروز، مجلس با دستپاچگی و بدون تحلیل و بررسی محتوای آن جلسه و درک واقعیت مشکلات شکل کنونی سؤال به دنبال اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور رفت.
هدف این نوشته آن نیست که آن جلسه را توصیف کند، بلکه تلاش آن است که در حد توان خود به چرایی ناکارآمدی مجلس کنونی و مقررات موجود در روند سؤال از رئیسجمهور بپردازد.
این حقیقت انکارناشدنی است که تسلط بر مقررات شکلی و آییننامههای اجرایی نقش مهمی در کارایی فرد در محیط سیاسی و یا حقوقی دارد. به همین سبب است که هر کسی برای موفقیت در چنین محیطهایی به آموزش و تجربه نیاز دارد و این گمشده مهم مجلس کنونی است.
کارهایی چون وکالت، شرکت در مجامع چندجانبه و یا کار حزبی میتواند به نمایندگان در به دست آوردن دانش و تجربه مربوط به آییننامه و مقررات شکلی کمک کند؛ تجربههایی که در کمتر نماینده مجلسی دیده میشود. اگر در این مسأله شک دارید از نمایندگان مجلس بخواهید چند مثال از آییننامههایی که تاکنون با آن برخورد را داشتهاند نام ببرند. بعید نیست بسیاری از نمایندگان مجلس، نخستین بار در صحن مجلس به مفهوم آییننامه برخورد کرده باشند.
هم متن آییننامه قبلی و هم متن (مواد) جدید پیشنهادی که کلیات آن امروز در مجلس تصویب شد، نشان میدهد که مجلس درک روشنی از چرایی سؤال از رئیسجمهور ندارد. این مسأله در قالب چند نکته، توضیح داده میشود.
1 ـ آیا یک فلسفه مهم سؤال از رئیسجمهور این نیست که با واکنش بموقع، جلوی اشتباهات و یا کجرویهای گرفته شود؟ زمان مناسب در مورد پرسش مربوط به عزل آقای متکی کی بود؟
2ـ آیا هر یک از سؤالاتی که مجلس این قدر اهمیت نداشتند که در یک جلسه مورد بررسی قرار گیرند، سؤال از رئیسجمهور نباید به چنان تابویی تبدیل شود که ده سؤال انباشته شوند تا در یک جلسه مطرح شوند. هر سؤال باید بموقع و با فراغ بال مورد بررسی قرار گیرد.
متن جدید و سخن گفتن درباره پنج سؤال در یک جلسه، باز هم نشان میدهد که مجلس بهرغم این که مدعی است به دنبال تحقق یکی از ظرفیتهای قانون اساسی است اما فلسفه سوال را به خوبی درک نکرده است. طرح یک سؤال در یک جلسه و در زمان مناسب به مراتب معقولتر است.
3 ـ مجلس اگر با جوالدوز (به حق یا ناحق) به جان دولت میافتد، باید یک سوزن هم شده به خودش بزند. آنچه شوخیهای گزنده احمدینژاد نامیده شد، رگههایی از حقیقت هم در خود داشتند.
الف) آیا مجلس پیگیری کرد که در موضوع تسهیلات ارزی مترو، چه کسی در یکی از کمیسیونهای مجمع تشخیص مصلحت نظام گفته است، ما به دنبال تصویب قانونی هستیم که دولت نتواند آن را اجرا کند؟
ب) آیا مجلس نباید به دنبال راهکاری برای نظارت بر سازمانهای فرهنگی باشد که تحت نظارت دولت هم نیستند؟
پ) آیا نباید به دنبال تعریف مشخص از وظایف و اختیارات رئیسجمهوری بود؟ چرا عقلای سیاست در ایران، درباره چالش همیشگی رؤسای جمهور درباره حدود اختیارات و وظایف خود تجاهل میکنند و آن را خاص دولت احمدینژاد میدانند؟
ت) آیا مجلس نباید در پی راهکاری برای بالا بردن ضریب اجرای بودجههای سالانه و برنامههای پنج ساله کشور باشد؟ آیا مجلس از خود نپرسید چرا رئیسجمهور به راحتی از تخصیص تنها نزدیک 25درصد بودجه فرهنگی سخن میگوید؟
ث) از زمان دولت آقای خاتمی تاکنون، سه مثال از تصویب قانون برای تشکیل وزارتخانههای جدید وجود دارد.
تشکیل وزارت جهاد کشاورزی با لایحه دولت خاتمی
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/93469
تشکیل وزارتخانههای (صنعت، معدن و تجارت) و (کار، رفاه و تأمین اجتماعی) با لایحه دولت دهم
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/792771
تشکیل وزارت ورزش و جوانان با طرح مجلس هشتم
http://rc.majlis.ir/fa/law/show/790009
با مقایسه مختصر متن قوانین فوق، انصاف خواهید داد که در حواشی تشکیل وزارت ورزش مقصر اصلی مجلس است که با ضعف فاحش در قانوننویسی، کشور را به حاشیه برد. مجلس با طرحی کاملا ناقص، فرمان تشکیل وزارتخانهای را میدهد، بدون این که پیامدهای آن را سنجیده باشد. آیا مجلس نباید به دنبال راهکاری برای پیشگیری از تکرار ضعف خود باشد.
4 ـ در طرح جدید اصلاح آییننامه سؤال از رئیسجمهور پیشبینی شده است که در صورت درخواست دو سوم نمایندگان مجلس، سوال به قوه قضائیه ارجاع شود تا سرانجام در شرایط تعیین شده به استیضاح رئیسجمهور بینجامد. این مسأله چند ضعف شدید دارد که مجلس هیچ توجهی به آن نکرده است.
فرض کنید رئیسجمهوری با پشتیبانی و یا بیتفاوتی 35 درصد از نمایندگان مجلس، هر چه خواست بر سر کشور بیاورد. نوشتن قانون به صورت پیشنهادی به راحتی حق ملت و مجلس برای سؤال از رئیسجمهور را ابتر نخواهد کرد؟
فرض دوم این است که مجلس برای ارجاع مسألهای به قوه قضائیه به توافق برسد. آنگاه قوه قضائیه چه باید بکند؟ فرض کنید مجلس سوال مربوط به عزل آقای متکی را به قوه قضائیه میفرستاد، قوه قضائیه چه واکنشی باید نشان دهد؟
و بر فرض که قوه قضائیه دارای چهارچوبی برای رسیدگی به این مسأله باشد؛ آیا ذات ارجاع مسأله به قوه قضائیه، خدشهای بر اصل تفکیک قوا نیست؟ چرا مجلس اصرار دارد حقوق ملت را به قوه قضائیه واگذار کند؟
صورت دیگر مسأله این است که قوه قضائیه، پس از ارجاع مسأله به آن، به سود یکی از طرفین رأی دهد، در این صورت سخن گفتن از پنج و یا شش سؤال برای استیضاح رئیسجمهور چه وجهی دارد؟
5 ـ فراتر از اینها، فرض کنید مجلس روالی را طراحی کرد که از حق سؤال که قرار است تابو نباشد به استیضاح برسد، آیا این امر نشانه قدرت مجلس است؟ به صراحت میشود پاسخ داد خیر، زیرا در این صورت یا سؤال از رئیسجمهور به تابو تبدیل خواهد شد و یا این که هر سال یک بار شاهد استیضاح رؤسای جمهور خواهیم بود.
مجلس باید درک کند که سؤال باید برای اصلاح سریع و منطقی اشکالات باشد. فرضیهها و ذهنیتهای غیر از این به کشور آسیب خواهد زد.
6 ـ نوشتن قانون به صورت روزمره و بدون دقت و البته تجربه کافی، به کشور آسیب خواهد زد. نه آقای احمدینژاد برای همیشه رئیسجمهور خواهد ماند و نه از عمر مجلس فعلی بیش از شش هفته باقی مانده است. به جای اصرار بر اصلاحیهای که گوشهای از مشکلات آن در این نوشته مورد اشاره قرار گرفت، مجلس باید به دنبال اصلاحیهای مؤثر و خردمندانه باشد.
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۰۱
انتشار یافته: ۳۰
آرزوی من اینست یک روزی آید که مردم آزادانه بتوانند نظراتشان را بدهند و فیلتری در کار نباشد. اینها همه یک طرف ، کی باید از مجلس سوال کنه ؟ پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۹:۳۰ - ۱۳۹۱/۰۱/۲۹
وقتي قاضي حكمي صادر كرد شما از كسي سوال مي پرسي ؟هرچند در اين موارد نيز مجلس ديگري به نام مجمع تشخيص مصلحت نظام حكم نهايي را خواهد داد
ناشناس
| | ۰۹:۵۵ - ۱۳۹۱/۰۱/۳۰
قاضی اگر حکمی بر خلاف واقع بدهد می شود از او به دادسرای انتظامی قضات شکایت کرد و طبق قانون باید به آن رسیدگی شود . حال از مجلس باید به کی شکایت کرد؟ با سلام. لطفا سری به دادگستری بزنید و از جوانان بدبخت و بیچاره ای که به خاطر مهریه زندانی می شوند گزارشی تهیه کنید تا مسئولان از خواب بیدار شوند و این مشکل خانمانسوز را حل کنند. با تشکر جانا سخن از دل ماگفتی . به یک مورد هم من اشاره می کنم . ده ها سال است از حدود100% ، 6میلیون واحد صنفی دارند به روش علی الراس مالیات می گیرند وحداکثر در آمد هم کمی بیش از 1% بودجه کشور می باشد . قانونی 100% ظالمانه که یا به دولت ( بیشتر ) ویا به مردم دارد ظلم می شود ودر آمدش احتمالا هزینه جمع آوری آن را کفاف نمی دهد . اگر این روش نباشد آیا به نفع کشور نیست ؟ حتما سازمان مالیاتی روش شفاف ارائه نخواهدداد چون خیلی ار عنوان ها وحقوق ها وپاداش ها و زاید وازبین خواهد رفت ، از فسادهای اختمالی چیزی نمی نویسم . اگر طی پنجاه سال گذشته این قانون امکان اجرای شفاف داشت حتما با توجه به جرائم نجومی تا حالا شده بود . مجلس باید فکری اساسی کند وجلوی زیان دولت وملت را بگیرد که نمی گیرد! خدایی حرفتون درسته اما مجلس هم تا حدی حق داره چون احمدی نژاد به اندازه سرسوزنی برای نمایندگان مجلس ارزش قائل نیست و تا تونسته مجلس رو دور زده.به هر حال این قایم موشکهای مجلس و دولت تا خردا تموم میشه. باید ببینیم مجلس نهم چه آشی برا کشور خواهد پزید.
پاسخ ها
ناظر
| | ۲۲:۲۸ - ۱۳۹۱/۰۱/۲۹
نمیگم کار درستی کرده یا نکرده ولی وقتی طرفت آدمای بی منطق و دوستان نادان باشن که عمق دیدشون نوک ... و از اونطرف کلی دشمن دانا در مقابل داری شما باشی چکار میکنی بابام همیشه "میگه شکایت از خدا رو پیش کی ببرم؟"بابا جون. قربون حرفات برم الهی.
تابناک جان سلام.نمیدونم مسئول این سایت کیه. ملتمسانه ازت یه خواهش دارم که ربطی به این پست نداره. ترو خدا، ترو به قرآن، ترو به جان عزیزاتون که توی این خبرگزاری کار میکنین. یه خواهش دارم. اگه میشه یه تحقیق کنید ببینید وقتی که سر ما به این بحثا و امثال اینها گرمه، کشورهای خارجی دارن چکار میکنن. تروخدا تحقیق کنید وقتی ما داریم زور میزنیم که انرژی هسته ای حق ماست، غربی ها دنبال چی هستن. تابحال فکر کردین و احتمال دادین که غربی ها خیلی چیزا رو کشف کردن، پیدا کردن، ساختن و... اما حتی صداشو در نیاوردن که ماها هیچ وقت نفهمیم؟ مثلاً مطالعاتی که توی ماه انجام میشه همش اونیه که به ما میگن؟ سیاستشون همونیه که نشون میدن؟دومین بحث این که، دولت که کاری نمیکنه پس شما بیاین یه بخش راه بندازین که برای مشکلات دولت یا کشور یا... توی بخش های علمی، فرهنگی و هنری یه بخش تو سایتتون باشه که مردم بتونن نظراتشون رو بدن. مثلاً بپرسید نظرتون درباره روش های استفاده از فضای کویر چیه و امثال این موضوع و در نهایت به مراجع ارجاء بدید البته با منبع. تروخدا توی راه پیشرفت این مملکت قدم بردارید. خواهش میکنم. ایرانی ها باهوش ترین مردم دنیا هستن. اینو استادم که تقریباً تمام دنیا رو گشته میگه. بابام که توی زندان کارمند هستش میگه یه زندانی هست که کلیدی ساخته که میگه محاله به قفلی نخوره. چرا نباید از مغز این زندانی برای تولید قفل های ویژه استفاده بشه که دنیا متحیر بمونن. این هم یه موضوع خوبه. مثلاً استفاده از نظرات زندانی ها و تاپیک کردن موضوعات دزدی اونا البته با دید مثبت و بعد نظرهای تکمیلی رو از مردم بگیرید و وقتی که به جاهای خوب رسید به مسئولین ارجاء بدید.
من بازم با نظراتم برمیگردم. البته در صورتی که به این خواسته هایم احترام گذاشته بشه. نگفتم حتماً انجام بشن، فقط خواهش کردم. حداقل جوابمو بدید. اینجوری دل گرم میشم و بیشتر فکر میکنم و ایده های قوی تر و جدید تری میدم. هدفم پیشرفت مملکتم هستش نه هیچ چیز دیگه و حاظرم فقط با نون بخور و نمیر زندگی کنم اما حاظر نیستم دم به دقیقه از طرف سایر کشورهای دنیا، حقیر شدن خودم و کشورم رو ببینم.
لطفا به درخواست هام توجه کنید و یه بخش جدید به سایتتون اضافه کنید. حتی اگه میشه این نظراتم رو بعنوان یه تاپیک بذارید و از بازدیدکننده های سایتتون نظر بخواید اگه کم استقبال کردن اونوقت تصمیم بگیرید. اونقدر توی این کشور بدبختی کشیدیم که حاظریم جون بدیم که بهتر شه اما حاظر نیستیم که خودمونو وقف سایر استعمارها و کشورها کنیم. من خواستم برم شرکت آی پد کارگری کنم. اشنا هم برام پیدا شد که معرفیم کرد. چین. اما نرفتم چون عشق به کشورم داشتم.
تروخدا شما که دستتون بازه و میتونین کمک کنین. تروخدا. ترو به امام زمان اگه قبولش دارید. اگه واقعاً منتظر امام زمان هستیم باید برای اومئنش آماده باشیم. تصور کن مهمون داشته باشی و خیلی هم باهاش رودربایستی داشته باشی اما توی خونه هیچی نداشته باشی و خونت کثیف و خراب باشه و تو هم حتی دست نکنی تمیزش کنی. این درسته؟
ما تا خودمون خوب زندگی نکنیم کسی به کشورمون نمیاد، حتی امام زمان.
بازم خواهش میکنم. حداقل با دلیل (با دلیل. با دلیل. با دلیل) بگید چرا حرفام درست نیست و طرح هام بدرد نمیخوره و اگه بدرد میخوره بهش عمل کنین
با تشکر بسیار فراوان از شما و زحمتاتون. محمد رضا رستمی. دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران.
ممنون، مدتها بود اینقد خوب تو مسایل داخلی صحبت نکرده بودی تابناکخیلی از مشکلاتی که داریم از قانونه و تنها مجلس هست که میتونه با سرو سامان دادن به خیلی از قوانین که بعضیاشون یه قانون دیگه رو هم زیر سوال میبرند، این مشکلات رو حل کنه
استیضاح رییس جمهور حق مجلسه، مسخرست که به خاطر لج و لج بازی این طوری این وقت ارزشمند خانه ملت گرفته میشه
نمایندگان هم به جای اینکه موقع انتخابات تبلیغات های احرایی کنند که کلا از عهدشون خارجه، انصافا حالا که رای آوردن بیان و به فکر اصلاح امور و بهینه کردن قانون باشند ( البته این اصلاح ممکنه واسه بعضیا، چه دولت و چه مجلس و .. که بدنبال خیانت به ملتن بد باشه) یاد اون فریادهای خالصانه ی مجلس ابتدای انقلاب بدون بغض بخیر
نظرسنجی
آیا به عنوان زن حاضرید با مهریه 14 سکه «بله» را بگویید؟