در نشست 23 آبان سران اروپا در بروکسل، نه تنها توافقی برای اعمال تحریمهای بیشتر علیه ایران حاصل نشد، بلکه سخن از تحریم بانک مرکزی و تحریم فروش نفت ایران هم به میان نیامد؛ موضوعاتی که ماهها، اروپاییها از آنان برای اعمال فشار به ایران بهره میبردند، ولی چرا سران اروپا نتوانستند درباره تحریم ایران به توافق برسند و دلایل آنان در این زمینه چه بود؟
سرویس سیاست خارجی ـ کشورهای عضو اتحادیه اروپا نتوانستند درباره اعمال تحریمهای جدید علیه ایران به توافقات جدیدی دست یابند؛ اما دلیل این توافق نداشتن برای اعمال تحریمهای جدید علیه ایران در اتحدیه اروپا چیست؟
به گزارش «تابناک» در نشست 23 آبان سران اروپا در بروکسل، نه تنها توافقی برای اعمال تحریمهای بیشتر علیه ایران حاصل نشد، بلکه سخن از تحریم بانک مرکزی و تحریم فروش نفت ایران هم به میان نیامد.
بر پایه این گزارش، توافق نداشتن کشورهای اروپایی برای اعمال دور جدید از تحریمها علیه ایران، ظاهرا از آنجا سرچشمه میگیرد که هر کدام از کشورهای اروپایی، منافع متفاوتی درباره ایران دارند؛ بنابراین، کشورهای عضو اتحادیه اروپا درباره ایران، رابطه یکسان و همسان ندارد و گزینههای دیگر نیز تابعی هستند از همین منافع و نزدیکی و دوری این کشورها با ایران که همین منافع متقابل در ارتباط با ایران، دست آنان را برای اندیشیدن تدابیر شدیدتر علیه ایران بسته است.
ناگفته نماند، به دلیل همین منافع کشورهای اروپایی در ایران است که نه تنها اجماعی برای اعمال تحریمهای جدیدتر به دست نخواهد آمد، بلکه این کشورها احتمالا همین سطح کنونی تحریمها را گستردهتر کنند؛ یعنی تحریمها عمیقتر نخواهد شد که مثلاً به بانک مرکزی یا تحریم صادرات نفت ایران برسد، بلکه حواشی تحریمهای کنونی را گستردهتر و اقلام جدیدی را به آن اضافه خواهند کرد.
در واقع، اصل کلام این است با تحریم ایران، کشورهایی اروپایی همچون آلمان که روابط تجاری گسترده ای با ایران دارد، بیشتر از همه متضرر میشود. به همین دلیل هم هست که کشورهایی که بیشترین رابطه و بیشترین نفع را دارند، ترجیح میدهند این تحریمها عمیقتر نشود.
در این میان، افزون بر منافع تجاری این کشورها با ایران، بحران اقتصادی اروپا هم مزید بر علت شده است و در پایان هم کشورهای اروپایی، بیش از هر کشور دیگری، از نادرست بودن گزارش آژانس انرژی اتمی در ایران آگاهند؛ پس هزینه چه چیزی را با تحریم ایران باید بپردازند؟!
شاید هم فکر کرده اند که تحریم ها اثری که مد نظر آنها باشد ندارند و ممکن است دنبال راه کار موثرتری باشند بهر حال اینها دست از سر ما برنمی دارند به هر طریقی که ممکن باشد.
دقیقا یادمه وقتی می خواست که قطعنامه چهارم علیه ایران تصویب بشه هم همه رسانه های ایران همین حرف ها رو میزدن که روسیه و چین عمرا به این قطنامه رای مثبت بدن یا کشورهای اروپایی همراهی نمی کنن ولی دیدیم که تمام تحلیل ها الکی از آب در اومد و ایران تحریم شد پس لطفا از این تحلیل های آبکی به خورد مردم ندید.
تحریم از دو جهت به نفع مردم بران است
1-افزایش توان تولید در داخل و ایجاد ساختار و سازمانهای تولیدی و مردمی
2- افزایش سرمایه داخلی و کاهش خروج سرمایه و کاهش توان واردات دولتی و در نتیجه بهبود معیشت مردم و افزایش قدرت نهاد های مردمی