چرا استقلال شفر مثل بازی رفت با العین جسور نبود

آنچه هواداران استقلال از بازی مقابل العین در ذهن خود تصور می‌کردند، یک استقلال هجومی با حملات زیاد بود که البته با آنچه شاگردان شفر به نمایش گذاشتند تفاوت داشت. سوالی که می‌تواند در این حین مطرح شود، علت سبک بازی نه چندان جسورانه استقلال در برابر العین است.

 به گزارش تابناک ورزشی، استقلالِ بازی برگشت مقابل العین تفاوت چندانی از نظر سبک بازی با استقلال بازی رفت نداشت. شفر که حدس زده بود هیجان دادن به بازی و بی‌محابا حمله کردن می‌تواند بلای جان تیمش شود، حتی به سیدحسین حسینی سپرده بود که بازی را با طمأنینه و بدون عجله از کنار دروازه آغاز کند تا بی‌خود و بی‌جهت استرس گل‌زدن به تیمش تلقین نشود. هیجان دادن به بازی و روی آوردن به یک بازی احساسی همان چیزی است که حریفان آسیایی ایران و به خصوص تیم‌های عربی در جدال ‌شان با تیم‌های ایرانی در ورزشگاه آزادی می‌خواهند. بارها تیم‌های ایرانی چوب خارج شدن از فضای عاقلانه و ورود به فضای هیجانی را در بازی‌هایی که میزبان بوده‌‌اند، خورده‌ و تاوانش را با نتایج غافلگیرانه پس داده‌اند. آنچه هواداران استقلال می‌پسندیدند یک استقلال آتشین و هجومی بود که بی‌محابا به روی دروازه العین حمله کند؛ اما فوتبال بر روی کاغذ و در تصورات هواداران آن ساده جلوه می‌کند و واقعیت درون زمین تنها تابع آنچه مربی و بازیکن و هوادار می‌خواهند نیست. اجرا کردن ایده‌ها در فوتبال از خود ایده‌ها مهمترند و یک مربی باهوش تاکتیک تیمش را بر اساس توانایی‌های تیمش و حریف انتخاب می‌کند نه بر اساس ایده‌آل و خواست هواداران.

 شفر به بازی با حوصله علاقه و اعتقاد دارد. او یک بار در مصاحبه ای گفت که بازیکنانش باید بدانند که فرصت کافی برای حمله کردن دارند و می‌توان هر بار با دادن توپ به عقب به انتظار یافتن روزنه در دفاع حریف بود. استقلال شفر در مقابل العین باحوصله و بدون شتابزدگی بازی و نظم تاکتیکی‌اش را در اغلب دقایق بازی حفظ کرد. تیم شفر در زدن ضدحملات سرعتی موفق عمل کرده است و از این حربه در بازی رفت مقابل العین به خوبی بهره برد. اما تاکتیک مبتنی بر ضدحمله چندان در بازی دیروز نمی‌توانست کارساز باشد. استقلال در مقابل دیدگان تماشاگران خود مجبور به حفظ توپ و خلق موقعیت بود؛ اما حریفش نیز تیمی بود که به خوبی می‌توانست از جلو کشیدن استقلال برای زدن گل در ضدحملات بهره ببرد؛ بنابراین دستور بازی مبتنی بر حمله با نفرات هجومی زیاد از سوی شفر صادر نشد و العین نیز که با گذشت دقایقی از بازی متوجه استراتژی استقلال شد، کم‌کم جسارت گرفتن نبض بازی و حمله به سمت دروازه استقلال را پیدا کرد و اینگونه شد که استقلال نتوانست آنچنان که انتظار می‌رفت به روی دروازه العین حمله کند.

 از طرفی می‌توان این برداشت را هم کرد که استقلال شفر، قابلیت ارائه آن نوع بازی هجومی که مدنظر و خواست هوادارانش بود را در مقابل تیمی چون العین ندارد؛ بنابراین شفر چاره‌ای جز گوشزد کردن جانب احتیاط به شاگردانش نداشته است. در نیمه اول استقلال تنها یک موقعیت گل داشت که آن هم از روی ارسال ایستگاهی و ضربه سر منتظری ایجاد شد؛ اما اعلام پنالتی بر روی اسماعیلی به کمک این تیم آمد تا پیروز به رختکن برود‌. نیمه دوم تا قبل از گل العین بازی به شمایل بازی رفت، برگشت و العین برای جبران گل خورده به خوبی با گردش توپ و امتحان راه‌های مختلف برای گلزنی، استقلال را تحت فشار قرار داد. پس از گل تساوی العین بازی به همان سمتی رفت که اگر استقلال از ابتدا آن را پیاده می‌کرد چه بسا با شکست مجبور به ترک زمین می‌شد؛ چرا که ضدحملات العین در ده دقیقه پایانی نشان داد که چگونه این تیم قادر است از جلو کشیدن استقلال برای خود موقعیت گل بسازد‌.

 فوتبال استقلال و العین از نظر فنی و تاکتیکی در دقایق زیادی از بازی و به خصوص در نیمه دوم در سطح اول فوتبال آسیا بود و دو تیم با اتخاذ تاکتیکی هوشمندانه روبروی هم صف‌آرایی کردند؛ هرچند انتظار هواداران استقلال برای بردن العین محقق نشد؛ اما شفر با انتخاب تاکتیکی هوشمندانه که به زعم برخی محافظه‌کارانه نیز بود، اجازه غافلگیر شدن تیمش را در آزادی نداد. تساوی مقابل العین نتیجه خوبی برای استقلال محسوب می‌شود؛ اما اگر استقلال به دام بازی احساسی می‌افتاد، همین تساوی هم نصیبش نمی‌شد و باختن در گروهی که اکثر نتایج مساوی شده، نتیجه‌ای فراتر از باخت است.

حجت شفیعی