تفاهم: مرگ تدریجی اقتصاد در جاده های کشور
جاده های ایران امروزه رکورد میزان بالای مرگ و میر در جهان را از آن خود کرده اند که همین امر لقب جاده های مرگ را نیز به کشور داده است. همان گونه که می دانیم وضعیت راه های کشور به قدری اسفناک است که هر روزه شاهد افزایش چشم گیر آمار تلفات جاده ای هستیم هر چند علت این امر را نمی توان تنها در وضعیت نابسامان جاده ها جستجو کرد، اما این عامل بنا به اظهار نظر کارشناسان، تاثیر بسزایی را در افزایش آمار مرگ و میر جاده ای داشته است.
جاده های ایران امروزه رکورد میزان بالای مرگ و میر
در جهان را از آن خود کرده اند که همین امر لقب جاده های مرگ را نیز به
کشور داده است. همان گونه که می دانیم وضعیت راه های کشور به قدری اسفناک
است که هر روزه شاهد افزایش چشم گیر آمار تلفات جاده ای هستیم هر چند علت
این امر را نمی توان تنها در وضعیت نابسامان جاده ها جستجو کرد، اما این
عامل بنا به اظهار نظر کارشناسان، تاثیر بسزایی را در افزایش آمار مرگ و
میر جاده ای داشته است.
در مقایسه به عمل آمده میان جاده های ایران با کشورهای پیشرفته به این مهم دست می یابیم که راه ها در کشورهای پیشرفته جزو سرمایه ملی به حساب می آید و دولتمردان نیز نسبت به سرنوشت آنها بی تفاوت نیستند. چرا که به خوبی بر این امر واقف هستند، این سرمایه هنگفت چه ارزش افزوده و نقش کلیدی را در توسعه اقتصادی دارد. اما در مقابل در ایران متاسفانه تنها به بهانه کمبود بودجه، مسوولان نسبت به حفظ و نگهداری جاده ها بی تفاوت هستند. به گونه ای که راه های کشور تنها به خاطر اختصاص ندادن اعتبارات لازم عمری معادل نصف عمر واقعی خود را دارند. هر چند ذکر این نکته در این مجال ضروری است که طبق آمار موجود بیش از ۴۰ درصد از راه ها ی کشور در وضعیت نابسامانی قرار دارند که بنا بر نظرات کارشناسان، برای ترمیم آنها به طور هم زمان هزاران میلیارد تومان بودجه لازم است که این نرخ با بودجه وزارت راه و شهر سازی هم خوانی ندارد و از آن نیز سبقت گرفته است.
در مقایسه به عمل آمده میان جاده های ایران با کشورهای پیشرفته به این مهم دست می یابیم که راه ها در کشورهای پیشرفته جزو سرمایه ملی به حساب می آید و دولتمردان نیز نسبت به سرنوشت آنها بی تفاوت نیستند. چرا که به خوبی بر این امر واقف هستند، این سرمایه هنگفت چه ارزش افزوده و نقش کلیدی را در توسعه اقتصادی دارد. اما در مقابل در ایران متاسفانه تنها به بهانه کمبود بودجه، مسوولان نسبت به حفظ و نگهداری جاده ها بی تفاوت هستند. به گونه ای که راه های کشور تنها به خاطر اختصاص ندادن اعتبارات لازم عمری معادل نصف عمر واقعی خود را دارند. هر چند ذکر این نکته در این مجال ضروری است که طبق آمار موجود بیش از ۴۰ درصد از راه ها ی کشور در وضعیت نابسامانی قرار دارند که بنا بر نظرات کارشناسان، برای ترمیم آنها به طور هم زمان هزاران میلیارد تومان بودجه لازم است که این نرخ با بودجه وزارت راه و شهر سازی هم خوانی ندارد و از آن نیز سبقت گرفته است.
گفتنی است طبق اظهار نظر متولی راه کشور، امروزه بخش قابل توجهی از
اعتبارات حوزه راه صرف تعمیر و نگهداری می شود که طبق این گفته، ساخت راه
جدید در کشور دیگر مقدور نیست و حتی برای ترمیم راه ها نیز باید اولویت
بندی صورت گیرد. هر چند در این میان بهتر است به رکود اقتصادی حاکم بر کشور
نیز اشاره نمود که باعث شده بسیاری از پروژه های عمرانی به خصوص راه ها به
کندی پیش برود و نتوان پروژه جدید دیگری را نیز تعریف کرد.نقش جاده ها از
دیرباز به عنوان یکی از اهرم های تاثیر گذار در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی
هر کشور شناخته شده است. با افزایش جمعیت روز افزون شهرنشین و به تبع آن
افزایش نیاز برای جا به جایی نیازمندی بیشتری به توسعه و مدیریت بیشتر راه
ها به وجود آمده است. اما به دلیل بالا بودن هزینه ها و عدم سرمایه گذاری
لازم وضعیت جاده‌ها به نقطه ای شکننده رسیده است. متاسفانه در ایران به
دلیل عدم بستر سازی مناسب برای ورود بخش خصوصی به حوزه راه شاهد چالش های
در حوزه راه هستیم. این در حالی است که با توجه به اهمیت جاده ها انتظار می
رفت، دولت راه را برای جذب سرمایه گذاران هموار نماید و به وعده های خود
در این باره جامه عمل بپوشاند.بدیهی است دولت یازدهم در حوزه راه بسیار
ضعیف عمل کرده است. به گونه ای که با گذشت سه سال از عمر دولت تدبیر و امید
شاهد هیچ رخداد خوشایندی در این حوزه نبودیم و هنوز پروژه ای افسانه ای
آزاد راه تهران- شمال برخلاف وعده های آخوندی به مرحله بهره برداری نرسیده
است. این در حالی است که با گذشت ۲۰ سال از عمر این موزه راه قبل از افتتاح
نیاز به مرمت دارد که این امر خود بیانگر کیفیت پایین جاده می باشد.طبق
بررسی های به عمل آمده مهم ترین مشکل راه های کشور ناشی از معماری نامناسب
آنها است. چرا که بنا به اظهار نظر کارشناسان نوع معماری موجود با اقلیم و
شرایط موجود کشور هم خوانی ندارد.در پایان باید خاطر نشان نمود که عدم
نظارت کافی بر پروژه های راه یکی دیگر از معضلات این حوزه به شمار می آید.
چرا که نظارت در این باره بسیار ضعیف است و شاهد زد و بند های پیمانکاران
با تکنسین آزمایشگاه ها در برخی از موارد هستیم. این در حالی است که اگر از
همان ابتدا جاده ها به درستی ساخته شود و استانداردهای جهانی نیز رعایت
شود به طور قطع در زمینه نگهداری و مرمت هزینه های کمتری خواهیم داشت که
این امر خود زمینه ساز افزایش سرمایه جاده ها خواهد شد.
