آیا ساخت پل صدر به نفع شهرتهران و مردم بود؟
شهرداری تهران بخشی از مطالبات پیمانکار طرح (قرارگاه خاتم الانبیا) را بصورت واگذاری زمینهای وسیعی در منطقه 22 تهران و اعطاء تراکم برای احداث برجهای این منطقه از جمله اطراف دریاچه چیتگر به سپاه، جبران نموده است.
به گزارش معماری نیوز، بزرگراه صدر به عنوان نخستین پل تک پایه طبقاتی کشور شامل یک پل اصلی به عرض حدود 20 متر و طول تقریبی 5 کیلومتراست، که این رقم با رمپ های دسترسی به حدود 10 کیلومتر می رسد.
این طرح با زمانبندی نسبتا مناسب و فقط با حدود یکسال تاخیر در تابستان 1392 افتتاح شد. (تاخیر در زمانبندی این طرح به نسبت پروژه های عمرانی متعارف، قابل چشم پوشی است)
روش ساخت این پل نیز اقتباس از روش pushing و ساخت قطعات پیش ساخته عرشه بوده که در نوع خود روش و تکنیک نسبتا جدیدی در کشور است. البته این روش در سایر کشور ها از جمله شرق آسیا متداول است.
برای احداث قطعات پیش ساخته عرشه، شهرداری تهران زمین بسیار بزرگی را در منطقه شرق تهران به قرارگاه خاتم الانبیا واگذار نمود تا قطعات پس از ساخت به بزرگراه صدر حمل شود.
فارغ از مسایل فنی مهمترین بحث، ضرورتها و هزینه ساخت چنین طرحهایی است و اینکه آیا با وجود کمبود منابع مالی نمی توان این بودجه را طرحهایی اثربخش تر هزینه نمود.
هزینه ساخت پل صدر به گفته مشاور مدیرطرح و عوامل ذی مدخل آن، بالغ بر 5 هزار میلیارد تومان اعلام شده است که به این مبلغ، هزینه های تملک برخی منازل و ساختمانهای مسکونی و اراضی اطراف طرح اضافه می شود.
شهرداری تهران بخشی از مطالبات پیمانکار طرح (قرارگاه خاتم الانبیا) را بصورت واگذاری زمینهای وسیعی در منطقه 22 تهران و اعطاء تراکم برای احداث برجهای این منطقه از جمله اطراف دریاچه چیتگر به سپاه، جبران نموده است.
فارغ از معضلات شهرسازی و ترافیکی این تهاتر، که به سبب گسترش شهرتهران در عرض، مشکلات بزرگی را در منطقه 22 به وجود آورده است و اطراف دریاچه مصنوعی چیتگر که قرار بود منطقه‌ای تفریحی و توریستی برای شهروندان تهرانی باشد را تبدیل به منطقه پرازدحام با برجهای متعدد و متراکم نموده است، رقم اجرای کار و ضرورت احداث پل صدر و اثربخشی احداث این پل بر بهبود شرایط ترافیکی شهر تهران مدنظر است.
آنچه بنظر میرسد آن است که ضرورت واقعی اجرای پل صدر تاکنون برای صاحب‌نظران و اهل فن تبیین نشده است.
رقم اجرای این طرح، تقریبا معادل با هزینه ای است که در سالهای قبل از افتتاح این پل، بابت احداث کل خطوط مترو تهران صرف شده است.
با توجه به مسئله ترافیک سنگین تهران (بخصوص در ساعات پیک) و آلودگی هوا، نیاز اول شهر تهران توسعه زیرساختهای حمل و نقل عمومی است.
توضیح این نکته از سوی مدیریت شهری ضروری است که چرا در شرایطی که پایتخت از کمبود زیرساختهای حمل و نقل عمومی رنج می برد و تکالیف بسیاری در زمینه ساخت مترو بر عهده مدیریت شهری است و با توجه به کمبود منابع و تامین عمده منابع مالی شهری از تراکم فروشی (در واقع فروش شهر)، چطور شهرداری تهران اولویت کاری اش را بر تونل سازیهای طویل برای خودروهای شخصی و احداث پل صدر گذاشته است.
چه اینکه پل صدر نیز خود محل ازدحام و ترافیک سنگین خودروها شده است و متاسفانه این پروژه از خودرو اشباع شده است و حلال مشکل ترافیک نیست.
بر اساس بررسی انجام شده و قراردادهای فعلی منعقده و قیمتهای متداول، هزینه ساخت هر کیلومتر مترو بالغ بر 70 میلیارد تومان برآورد می شود.
با محاسبه ساده، بجای ساختن پل صدر می شد حدود 70 کیلومتر مسیر مترو ساخت. البته به نظر می رسد، این تنها پروژه ای نیست که در واقع هزینه آن در جای صحیح مصرف نشده است. به جای احداث اتوبان صدر و برخی پروژه های دیگر همچون پروژه احداث تونل نیایش، ما می توانستیم برای توسعه حمل و نقل عمومی سرمایه گذاری کنیم.
با وجود ساخت این پل و تونل مشکل ترافیک تهران نه تنها حل نمی‌شود که به نوعی مردم به استفاده بیشتر از وسیله نقلیه شخصی تشویق می‌شوند و این مساوی است با افزایش ترافیک و متعاقب آن افزایش آلودگی هوا و ...
انتظار از مسئولان دولتی به خصوص مدیران شهری این است که سیاست‌هایشان را در مسیری هدایت کنند که قبل از اجرای طرحهای بزرگ کار کارشناسی دقیق انجام گیرد.
در دنیای امروز داشتن حمل و نقل عمومی پیشرفته شهری، داشتن شهرهایی کم استرس و دارای هوای پاک، کار سختی نیست، زیرا شهرهای بزرگی مانند لندن و پاریس و... که زمانی واقعا آلوده و شلوغ بودند اکنون دارای سیستم حمل و نقل عمومی روان و پیشرفته و هوایی پاک هستند و کارهایی که در این شهرها انجام شده است کارهایی بسیار پیچیده و بزرگی نبوده است.
به گزارش معماری نیوز، بزرگراه صدر به عنوان نخستین پل تک پایه طبقاتی کشور شامل یک پل اصلی به عرض حدود 20 متر و طول تقریبی 5 کیلومتراست، که این رقم با رمپ های دسترسی به حدود 10 کیلومتر می رسد.
این طرح با زمانبندی نسبتا مناسب و فقط با حدود یکسال تاخیر در تابستان 1392 افتتاح شد. (تاخیر در زمانبندی این طرح به نسبت پروژه های عمرانی متعارف، قابل چشم پوشی است)
روش ساخت این پل نیز اقتباس از روش pushing و ساخت قطعات پیش ساخته عرشه بوده که در نوع خود روش و تکنیک نسبتا جدیدی در کشور است. البته این روش در سایر کشور ها از جمله شرق آسیا متداول است.
برای احداث قطعات پیش ساخته عرشه، شهرداری تهران زمین بسیار بزرگی را در منطقه شرق تهران به قرارگاه خاتم الانبیا واگذار نمود تا قطعات پس از ساخت به بزرگراه صدر حمل شود.
فارغ از مسایل فنی مهمترین بحث، ضرورتها و هزینه ساخت چنین طرحهایی است و اینکه آیا با وجود کمبود منابع مالی نمی توان این بودجه را طرحهایی اثربخش تر هزینه نمود.
هزینه ساخت پل صدر به گفته مشاور مدیرطرح و عوامل ذی مدخل آن، بالغ بر 5 هزار میلیارد تومان اعلام شده است که به این مبلغ، هزینه های تملک برخی منازل و ساختمانهای مسکونی و اراضی اطراف طرح اضافه می شود.
شهرداری تهران بخشی از مطالبات پیمانکار طرح (قرارگاه خاتم الانبیا) را بصورت واگذاری زمینهای وسیعی در منطقه 22 تهران و اعطاء تراکم برای احداث برجهای این منطقه از جمله اطراف دریاچه چیتگر به سپاه، جبران نموده است.
فارغ از معضلات شهرسازی و ترافیکی این تهاتر، که به سبب گسترش شهرتهران در عرض، مشکلات بزرگی را در منطقه 22 به وجود آورده است و اطراف دریاچه مصنوعی چیتگر که قرار بود منطقه‌ای تفریحی و توریستی برای شهروندان تهرانی باشد را تبدیل به منطقه پرازدحام با برجهای متعدد و متراکم نموده است، رقم اجرای کار و ضرورت احداث پل صدر و اثربخشی احداث این پل بر بهبود شرایط ترافیکی شهر تهران مدنظر است.
آنچه بنظر میرسد آن است که ضرورت واقعی اجرای پل صدر تاکنون برای صاحب‌نظران و اهل فن تبیین نشده است.
رقم اجرای این طرح، تقریبا معادل با هزینه ای است که در سالهای قبل از افتتاح این پل، بابت احداث کل خطوط مترو تهران صرف شده است.
با توجه به مسئله ترافیک سنگین تهران (بخصوص در ساعات پیک) و آلودگی هوا، نیاز اول شهر تهران توسعه زیرساختهای حمل و نقل عمومی است.
توضیح این نکته از سوی مدیریت شهری ضروری است که چرا در شرایطی که پایتخت از کمبود زیرساختهای حمل و نقل عمومی رنج می برد و تکالیف بسیاری در زمینه ساخت مترو بر عهده مدیریت شهری است و با توجه به کمبود منابع و تامین عمده منابع مالی شهری از تراکم فروشی (در واقع فروش شهر)، چطور شهرداری تهران اولویت کاری اش را بر تونل سازیهای طویل برای خودروهای شخصی و احداث پل صدر گذاشته است.
چه اینکه پل صدر نیز خود محل ازدحام و ترافیک سنگین خودروها شده است و متاسفانه این پروژه از خودرو اشباع شده است و حلال مشکل ترافیک نیست.
بر اساس بررسی انجام شده و قراردادهای فعلی منعقده و قیمتهای متداول، هزینه ساخت هر کیلومتر مترو بالغ بر 70 میلیارد تومان برآورد می شود.
با محاسبه ساده، بجای ساختن پل صدر می شد حدود 70 کیلومتر مسیر مترو ساخت. البته به نظر می رسد، این تنها پروژه ای نیست که در واقع هزینه آن در جای صحیح مصرف نشده است. به جای احداث اتوبان صدر و برخی پروژه های دیگر همچون پروژه احداث تونل نیایش، ما می توانستیم برای توسعه حمل و نقل عمومی سرمایه گذاری کنیم.
با وجود ساخت این پل و تونل مشکل ترافیک تهران نه تنها حل نمی‌شود که به نوعی مردم به استفاده بیشتر از وسیله نقلیه شخصی تشویق می‌شوند و این مساوی است با افزایش ترافیک و متعاقب آن افزایش آلودگی هوا و ...
انتظار از مسئولان دولتی به خصوص مدیران شهری این است که سیاست‌هایشان را در مسیری هدایت کنند که قبل از اجرای طرحهای بزرگ کار کارشناسی دقیق انجام گیرد.
در دنیای امروز داشتن حمل و نقل عمومی پیشرفته شهری، داشتن شهرهایی کم استرس و دارای هوای پاک، کار سختی نیست، زیرا شهرهای بزرگی مانند لندن و پاریس و... که زمانی واقعا آلوده و شلوغ بودند اکنون دارای سیستم حمل و نقل عمومی روان و پیشرفته و هوایی پاک هستند و کارهایی که در این شهرها انجام شده است کارهایی بسیار پیچیده و بزرگی نبوده است.
